Η σύνθετη αξία του Τίτου Πατρίκιου

• Μια τριπλή γιορτή για τα 500 τεύχη του περιοδικού «Διαβάζω» στο κατάμεστο Metropolis

ΓΕΝΕΘΛΙΑ. Χώρεσε τους αναγνώστες, τους συνεργάτες και τους πρωταγωνιστές πεντακοσίων τευχών του λογοτεχνικού περιοδικού «Διαβάζω» τη Δευτέρα το βράδυ η αίθουσα εκδηλώσεων του Metropolis Live Stage στο κέντρο της Αθήνας. Η γιορτή και η αφορμή της εκδήλωσης ήταν τριπλή. Τα γενέθλια του «Διαβάζω», το επιτυχημένο ανανεωμένο lay out του περιοδικού και η τιμητική εκδήλωση στον ποιητή Τίτο Πατρίκιο. Ηταν μια γιορτή συνάντησης με νέους και παλιούς λογοτέχνες, με νέους και παλιούς εκδότες, με νέους και παλιούς δημοσιογράφους και κριτικούς. Μ’ ένα καλοσχεδιασμένο τεύχος με τον αριθμό 500 στο εξώφυλλο, αλλά και μια νεανική φωτογραφία του Τίτου Πατρίκιου, το «Διαβάζω» συμπλήρωσε ήδη 33 χρόνια κυκλοφορίας.

Στο πάνελ του Metropolis ήταν ήδη ο εκδότης Γιώργος Γαλάντης που μίλησε για την εκδοτική πορεία του περιοδικού. Τη σκυτάλη πήρε η Μάρω Δούκα, η οποία θυμήθηκε σκηνές και στιγμιότυπα από την πρώτη περίοδο του περιοδικού, αναφέρθηκε στον εκδότη Περικλή Αθανασόπουλο και διάβασε ένα απόσπασμα από το editorial του πρώτου τεύχους, όπου μεταξύ των άλλων αναφερόταν ότι «το περιοδικό απευθύνεται στους βιβλιόφιλους, αλλά είναι αφιερωμένο σε όλους εκείνους που δεν διαβάζουν».

Ο διευθυντής του περιοδικού τα τελευταία τέσσερα χρόνια, Γιάννης Μπασκόζος, άνοιξε τον κύκλο των ομιλιών που ήταν αφιερωμένες στον Τίτο Πατρίκιο και αναφέρθηκε ιδιαίτερα στη σχέση της ποίησής του με τους νέους. Η αμφιβολία, ο ερωτισμός, η τρυφερή σχέση με τις ανθρώπινες δυσκολίες, η αφηγηματικότητα είναι στοιχεία που ελκύουν τους νέους αναγνώστες της ποίησης του Πατρίκιου. Ο ποιητής Γιάννης Βαρβέρης είπε ότι «από τον Τίτο πάντα έχεις να μάθεις, να σου θυμίσει, να σου εξομολογηθεί -ακόμα και “επικίνδυνες” περιοχές της πλούσιας περιπέτειάς του, που φωτίζουν σκοτεινά σημεία της εμφυλιακής και της μεταπολεμικής μας ζωής. Στέρεος φίλος, με στοργή απέναντι στις επερχόμενες γενιές της λογοτεχνικής κοινωνίας, ο Τίτος Πατρίκιος είναι μια σύνθετη αξία όπου συνομιλούν η ποίηση, η ευφυΐα, η μνήμη, η κατάφαση και το χαμόγελο, ενώ κάτω απ’ όλα αυτά κρύβεται επιμελέστατα η σοφή μελαγχολία». Ο συνοδοιπόρος του και στην «Επιθεώρηση Τέχνης», Δημ. Ραυτόπουλος, μίλησε για κοινές μνήμες και σημείωσε ότι «ο Πατρίκιος δεν διαπραγματευόταν τις ιδέες και την ποίηση ούτε με τη μία πλευρά ούτε με την άλλη». Η βραδιά έκλεισε με απαγγελίες ανέκδοτων ποιημάτων του Τ. Πατρίκιου από τον ποιητή, και τους ηθοποιούς Γρηγόρη Βαλτινό και Γεωργία Ζώη, με τη συνοδεία στο πιάνο του Φίλιππου Τσαλαχούρη.

• Ολγα Σελλα, Η Καθημερινή, 14/10/2009