• Οι μηνύσεις που έκανε σε γνωστούς και αγνώστους ο Γιάννης Σκαρίμπας και οι δύο φορές που τον «προσέβαλαν» η κόρη του και ο κουρέας, ενώ νόμιζαν ότι δεν ακούει

Το 2008 το Ανοιχτό Θέατρο του Γιώργου Μιχαηλίδη ανέβασε το θεατρικό έργο του Γιάννη Σολδάτου, «Οταν ο Σκαρίμπας κήρυξε τον πόλεμο κατά της Χαλκίδας».

Οπως όμως συνηθίζεται, στο θεατρικό πρόγραμμα που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Αιγόκερως» συμπεριλαμβάνονται και πρόσθετα κείμενα, που γράφτηκαν για τον λογοτέχνη, κριτικό, θεατρικό συγγραφέα, ποιητή και πεζογράφο Σκαρίμπα, τα οποία φωτίζουν αλλιώς τον άνθρωπο που συνέδεσε το όνομά του με την πόλη της Χαλκίδας.

Στο απόσπασμα που παρατίθεται από το βιβλίο «Ο άλλος Σκαρίμπας», η συγγραφέας Μαρία Χατζηγιάννη αφηγείται δύο περιστατικά, όπου ο συνήθως κουφός Σκαρίμπας άκουσε αυτά που δεν έπρεπε.

• Απόσπασμα

Ηταν η εποχή που πέρναγε τις ώρες του κάνοντας μηνύσεις στους πάντες. Και μάλιστα σαν «τέλεψε» -έτσι το ‘λέγε- με τα γνωστά του (και ολότελα αθώα!) πρόσωπα, άρχισε να κάνει μηνύσεις σε αγνώστους του, παίρνοντας τα ονόματα από τον... τηλεφωνικό κατάλογο! Μηνύσεις κατ’ αλφαβητική σειρά! Αιτίες; Τις έφτιαχνε... εμπνεόμενος από το επάγγελμα του μη νυόμενου. Διάβαζε π.χ. «εστιάτωρ», έγραφε: «Καθότι μου εσερβίρησε λειψή μερίδα, τσεπώσας διπλάσιο τίμημα διά το ευτελές εδεσμάτιον»...

...Ευτυχώς που ήταν θεόκουφος ο μπαρμπα-Γιάννης!... Ομως μια άλλη φορά που η Μάχη (με την ιώβεια υπομονή της φτασμένη στο αμήν από τις ιδιοτροπίες του) είπε: «Μας έφαγες πια ζωντανούς, γορίλλα», εκείνο το «γορίλλα» το «έπιασε» το αυτί του. Και ποιος είδε τον Θεό και δεν φοβήθηκε! Αδύνατο να τον πείσουμε πως όχι, δεν είπε τέτοιο λόγο η Μάχη. Για να την «τσακώσει», το ‘ριξε στην ηθοποιία (θα μπορούσε ως και στον Κατράκη να βάλει γυαλιά, αν το μπόι του το τόσο λιγοστό δεν τον είχε εμποδίσει ν’ ανεβεί στη σκηνή):

Μπράβο, Μαχούλα μου! Βρήκες το σωστό όνομα για μένα. Είσαι αληθινή Σκαριμποπούλα εσύ!

Και την «πάτησε» η φουκαριάρα η Μάχη και ομολόγησε! Και έγινε το «κλάψε με, μάνα, κλάψε με»...

Αυτό το περιστατικό -που ο θεόκουφος ο μπαρμπα-Γιάννης άκουσε τη λέξη «γορίλλας»- φέρνει στη μνήμη μου ένα άλλο, που γίνηκε όταν ο Σκαρίμπας κυκλοφορούσε ακόμα:

Μπαίνει ένα πρωινό στο κουρείο του φίλου του Μανιού, που εκείνη τη στιγμή ξύριζε έναν γνωστό στην πόλη δικηγόρο.

Ξέρει ο πελάτης ότι είναι κουφός ο μπαρμπα-Γιάννης. Γυρίζει και λέει στον κουρέα:

Πάει, τα έχασε τα μυαλά του ο Σκαρίμπας. Τσιμουδιά ο μπαρμπα-Γιάννης - κουφός άνθρωπος! Σηκώνεται από την πολυθρόνα ο φρεσκοξυρισμένος, σηκώνεται κι ο μπαρμπα-Γιάννης για να τον περιποιηθεί ο Μανιός. Ομως χτυπάει πρώτα τον απερχόμενο στον ώμο και του λέει:

Εγώ είχα μυαλό και -κατά τη γνώμη σου- το ‘χασα. Εσύ από τέτοιο πράμα δεν κινδυνεύεις: Ποτέ δεν χάνει κανείς ό,τι ποτέ δεν είχε! Ηταν η δεύτερη φορά που κουφός όντας... άκουσε!

Σοφία Στυλιανού, ΕΘΝΟΣ, 11/10/2009