Νικολό Αμανίτι, ο 40άρης σταρ της Ιταλίας

• Ο διάσημος συγγραφέας στο Μέγαρο για τη συνάντηση «Το πρόσωπο της ευρωπαϊκής λογοτεχνίας»

• ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ. Tα μυθιστορήματα του Νικολό Αμανίτι δεν τα ξεχνάς εύκολα. Περικλείουν ολόκληρους κόσμους, όχι πάντα ευχάριστους ή σαγηνευτικούς αλλά αυτό είναι κομμάτι της γοητείας τους. Ισως γιατί ο Αμανίτι έχει ένα τεράστιο ταλέντο να πηγαινοέρχεται από το φως στο πιο πηχτό σκοτάδι μέσα σε λίγες γραμμές, ένας καμβάς πληθωρικός, ανατρεπτικός, ανατριχιαστικά ανθρώπινος.

• Και το πιο εντυπωσιακό απ’ όλα. Αυτός ο 42χρονος δεξιοτέχνης της πλοκής, ο καθόλου ρηχός (το αντίθετο!) Αμανίτι είναι σήμερα ένας από τους πιο εμπορικούς Ιταλούς συγγραφείς. Και σίγουρα ένας από τους πιο προικισμένους της γενιάς του.

• Η μυθοπλαστική δεινότητα του Αμανίτι αποτυπώθηκε με ιδιαίτερη ένταση στο «Εγώ δεν φοβάμαι» (Καστανιώτης, μτφρ. Χρίστος Ρομποτής, 2003), ένα μυθιστόρημα που μυρίζει βαθύ ιταλικό νότο. Πώς ένας άνθρωπος της πόλης (γεννήθηκε, μεγάλωσε στη Ρώμη) αποδίδει τόσο αριστοτεχνικά την αποπνικτική, σχεδόν κλειστοφοβική, κάποιες φορές, ατμόσφαιρα μιας μικρής επαρχίας με τα ανείπωτα μυστικά; «Ισως είναι επειδή ακριβώς ζω στην πόλη που αισθάνομαι τόσο δεμένος με την εξοχή. Με το να μην ζω εκεί, καταφέρνω να ζω τη ζωής μιας μικρής επαρχίας με ιδιαίτερη ένταση μέσα στο μυαλό μου».

• Το πρώτο του βιβλίο ήταν το μυθιστόρημα «Branchie» (1994). Ακολούθησαν το δοκίμιο «Nel nome del Figlio», που έγραψε με τον πατέρα του Μάσιμο, καθώς και η συλλογή διηγημάτων «Λάσπη» (Καστανιώτης, μτφρ. Κωνσταντίνα Δεληκωστοπούλου, 2000), που τον έκανε ευρύτερα γνωστό. Στο ξεκίνημα θεωρήθηκε ένας από τους βασικούς εκπροσώπους των «Κανιβάλων», μια ομάδα νέων Ιταλών λογοτεχνών που εισηγήθηκε την ανανέωση της μυθοπλασίας με αναφορές στο σινεμά και τα video games. O ίδιος θεωρεί ότι πολλά άλλαξαν από τότε. «Στην αρχή το στυλ μου ήταν πιο απλό, ήμουν περισσότερο συγκεντρωμένος στην πλοκή. Νομίζω πως σήμερα τα μυθιστορήματά μου έχουν γίνει πιο σύνθετα κι αυτό έχει να κάνει με την πολυπλοκότητα των χαρακτήρων».

• Αν στο «Εγώ δεν φοβάμαι» ο Αμανίτι καλλιεργεί επιδέξια μια υποβλητική ατμόσφαιρα στα όρια του θρίλερ, στο «Με τις ευλογίες του Θεού» (Καστανιώτης, μτφρ. Ανταίος Χρυσοστομίδης, 2008) η αφήγηση γίνεται πιο ρεαλιστική. Στην πρώτη σκηνή του βιβλίου ένας σκίνχεντ πατέρας στέλνει τον δεκατριάχρονο γιο του να σκοτώσει το σκυλί της διπλανής βιομηχανίας γιατί τον ενοχλεί που γαβγίζει. «Πάντα πίστευα ότι στους κακούς επιζεί το καλό, όπως και το αντίστροφο. Προσωπικά βλέπω τη σύγκρουση του καλού με το κακό σε όλους και πραγματικά μου αρέσει να εξερευνώ αυτή τη διάσταση στα βιβλία μου».

• Αυτές τις ημέρες ο Νικολό Αμανίτι περνάει τις τελευταίες διορθώσεις στο νέο του μυθιστόρημα με τίτλο «RSVP» που θα κυκλοφορήσει στην Ιταλία τον Οκτώβριο. Να περιμένουμε κάτι στην ίδια σκοτεινή γραμμή του «Με τις ευλογίες του Θεού»: «Οχι. Ας πούμε ότι θα είναι ένα βιβλίο που φέρνει λίγο φως στα σκοτάδια».

• Ο Νικολό Αμανίτι θα βρίσκεται σήμερα στις 7 μ.μ. στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών μαζί με δύο ακόμα συγγραφείς, τον Γερμανό Ντάνιελ Κέλμαν και τον Περουβιανό Σαντιάγο Ρονκαλιόλο, στο πλαίσιο του Megaron Plus. Tην εκδήλωση με θέμα «Το σύγχρονο πρόσωπο της ευρωπαϊκής λογοτεχνίας» θα παρουσιάσει και θα συντονίσει ο δημοσιογράφος Ανταίος Χρυσοστομίδης.

• Του Δημητρη Pηγοπουλου, Η Καθημερινή, 26/2/2009