Ιφιγένεια Τέκου: «Αν υπάρχει αλληλεγγύη και κράτος πρόνοιας, δεν χρειάζεται η φιλανθρωπία…»

https://www.timesnews.gr

Προτιμώ αυτές τις «συνομιλίες» με τους πνευματικούς δημιουργούς γιατί νιώθω ότι βγάζουν από μέσα τους στοιχεία που ίσως να μη φαίνονται όταν διαβάζει κανείς ένα βιβλίο τους. Με τα βιβλία τους μας ταξιδεύουν σεάλλους κόσμους. Με τη συνέντευξη τους  «ταξιδεύουμε» εμείς σε πιο γήινα θέματα. Η Ιφιγένεια Τέκου έχει κάτι το νεανικό, το πρόσχαρο και το πηγαίο στις απαντήσεις της. Γι’ αυτό και χαίρω που την παρουσάζω στους φίλους που μας παρακολουθούν. Είναι ανάγκη για να λειτουργεί ομαλά ο μηχανισμός του κόσμου μας, να τροφοδοτείται και με τις μυθιστορηματικές ψευδαισθήσεις και τα όνειρα που πλάθει ο δημιουργός, αλλά χρειάζονται και δόσεις ρεαλισμού.

Να αντιμετωπίζουμε τα προβλήματα της καθημερινότητας. Η δημιουργός, και στην προκειμένη περίπτωση η Ιφιγένεια Τέκου ζει ανάμεσά μας κι έχει τους ίδιους μ’ εμάς προβληματισμούς. Ας την ακούσουμε:

 

• Τι νοσταλγείτε περισσότερο;

Νoσταλγώ τα χρόνια που ήμουν παιδί κι έτρεχα στις κακοτράχαλες ανηφοριές της Κυψέλης, που έπαιζα κουτσό, κυνηγητό και μήλα μαζί με την παλιοπαρέα. Τότε δεν είχαμε ηλεκτρονικούς υπολογιστές και η τηλεόραση μας άφηνε αδιάφορους. Είχαμε μονάχα ο ένας τον άλλο και την φαντασία μας.

• Ποιο είναι το αγαπημένο σας ταξίδι;

Χριστούγεννα στον Άγιο Μαυρίκιο πριν από χρόνια.

• Ποια θεωρείτε ως την πιο υπερτιμημένη αρετή;

Αν πρέπει να διαλέξω κάποια, θα πω την μετριοπάθεια.

• Πoια, κατά τη γνώμη σας, είναι τα μεγαλύτερα πρoβλήματα της ελληνικής κoινωνίας;

Η φτώχεια ασφαλώς. Της τσέπης και του πνεύματος. Μαζί και η παραίτηση. Ο Έλληνας δέχεται πια αμάσητα ό,τι του σερβίρουν χωρίς να διεκδικεί και να επαναστατεί, σαν να έχει αποδεχτεί την κακιά του μοίρα.

• Σας ενδιαφέρει η πολιτική;

Σαν πολίτης του κόσμου φυσικά κι ενδιαφέρομαι για τις αποφάσεις που παίρνονται από τους κυβερνώντες. Διαβάζω εφημερίδες και ενημερώνομαι για το τι συμβαίνει στη χώρα μου αλλά και στον υπόλοιπο κόσμο.

• Τι γνώμη έχετε για τους πολιτικούς;

Την χειρότερη.

• Αγαπάτε το θέατρο;

Αν πρόκειται για κάποια καλή παράσταση ναι, αλλιώς προτιμώ τον κινηματογράφο.

• Ποια είναι η θέση της Τέχνης (θέατρο, μουσική, ζωγραφική, κ.λπ.) στην εποχή μας;

Η Τέχνη διαφέρει από εποχή σε εποχή, από κοινωνία σε κοινωνία και από άνθρωπο σε άνθρωπο, ωστόσο θα παραμένει πάντοτε μια ανάγκη καθώς μπορεί να προσφέρει μια προσωπική λύτρωση όπως είπε και ο Σοπενχάουερ.

• Μήπως η τέχνη κινδυνεύει να απομονωθεί εξαιτίας της τηλεόρασης και συνεπώς μήπως πρέπει να αναζητήσει καινούργιες μορφές και να επανεξετάσει την κοινωνική λειτουργία της;

Η Τέχνη δεν κινδυνεύει γιατί ο άνθρωπος πάντα θα την αποζητά και πάντα θα στρέφεται σε αυτή, ειδικά σε περιόδους πνευματικής και πολιτισμικής ύφεσης.

• Σε μια εποχή αποξένωσης, πολεμικών συγκρούσεων, κοινωνικών αναταραχών, φτώχειας, ανισοτήτων, φόβου για την επόμενη ημέρα κ.λπ., τι μπορεί να κάνει η τέχνη;

Θα μπορούσε να κάνει αρκετά αν την άφηναν.

• Είναι ο κόσμος μας παράλογος;

Έτσι μοιάζει τις περισσότερες φορές. Παράλογος και επικίνδυνος.

• Τι είναι εκείνο που δίνει νόημα στον άνθρωπο;

Η αγάπη, η συντροφικότητα, η ελπίδα, τα όνειρα.

• Έχει πνευματικότητα η κεντρική εξουσία (η κυβέρνηση, τα κόμματα);

Σίγουρα όχι.

• Η νεοελληνική κοινωνία, γενικότερα, έχει πνευματικότητα;

Στο σύνολό της μάλλον όχι.

• Τι σημαίνει για σας η λέξη «ήθος»;

Ο τρόπος που βλέπει και αξιολογεί ο καθένας μας τον κόσμο, σύμφωνα με τις προσλαμβάνουσες, τα ερεθίσματα και τις εμπειρίες του.

• Ποια είναι η ωραιότερη λέξη της ελληνικής γλώσσας;

Ελπίδα, πίστη, αισιοδοξία, ελευθερία, αρμονία, ζωή. Με αυτές τις λέξεις πορευόμασταν πριν από πολλές δεκαετίες και θαρρώ πως ακόμα μπορούμε.

• Ποιος φταίει για το περιορισμένο λεξιλόγιο των νεοελλήνων: οι γονείς, το σχολείο, τα μέσα ενημέρωσης, η παγκοσμιοποίηση;

Όλα τα παραπάνω έχουν βάλει το λιθαράκι τους για το περιορισμένο λεξιλόγιο των νεοελλήνων, μα νομίζω πως η ρίζα του κακού βρίσκεται στο κάκιστο εκπαιδευτικό σύστημα, που εκτρέφει παπαγαλάκια αντί να διαμορφώνει ελεύθερα σκεπτόμενους ανθρώπους.

• Υπάρχει περιβαλλοντική ευαισθητοποίηση στους πολίτες ή όλοι γράφουν στα παλιά τους τα παπούτσια την προστασία του περιβάλλοντος;

Με τόσο προβλήματα που έχει στην πλάτη του ο Έλληνας πολίτης δεν νομίζω πως ενδιαφέρεται για την προστασία του περιβάλλοντος. Βλέπω πως γίνονται κάποιες προσπάθειες από τα σχολεία προκειμένου να ενημερώσουν/εκπαιδεύσουν τα παιδιά π.χ. για την ανακύκλωση όμως χωρίς κάποιο θεαματικό αποτέλεσμα. Κυριαρχεί η αδιαφορία και η παραίτηση σε όλους τους τομείς της ζωής μας.

• Κινδυνεύουμε στ’ αλήθεια από τη μόλυνση του περιβάλλοντος ή απλώς πρόκειται για υπερβολές των οικολόγων;

Δεν είμαι ειδικός, όμως πιστεύω πως η μόλυνση του περιβάλλοντος είναι μείζον θέμα. Ο θάνατος των δασών που σημαίνει εξαφάνιση των ζώων και μείωση του οξυγόνου της ατμόσφαιρας, οι τοξικές ουσίες που πετάμε σε θάλασσες, λίμνες και ποτάμια που σκοτώνουν τους υδρόβιους οργανισμούς, τα εντομοκτόνα, το καυσαέριο από τα αυτοκίνητα και τις βιομηχανίες, όλα αυτά σκοτώνουν τον πλανήτη και μοιραία εμάς.

• Υπάρχει φόβος να χάσουμε την εθνική μας ταυτότητα;

Η εθνική μας ταυτότητα δεν χάνεται τόσο εύκολα. Διαθέτουμε τόσο ιστορία όσο και μνήμη που μας θωρακίζουν.

• Δικαιούμαστε να υποστηρίζουμε ότι είμαστε απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων;

Φυσικά και το δικαιούμαστε! Αυτή η ιστορία της πλήρης μυθοποίησης του παρελθόντος με μια ταυτόχρονη απαξίωση στο παρόν, πρέπει κάποτε να σταματήσει. Έστω κι αν οι Έλληνες περνάμε κρίση που διαφαίνεται σε κάθε τομέα της ζωής μας, αυτό δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να σβήσει την ιστορία μας, την κληρονομιά μας.

• Έχoυν σημασία oι απoλoγισμoί στη ζωή μας;

Νομίζω πως ναι. Ο ειλικρινής απολογισμός οδηγεί στην ωριμότητα και σε επόμενο σωστότερο βήμα.

• Πόσες ώρες εργάζεστε;

Αρκετές και δυστυχώς δεν βρίσκεται πάντα ο αναγκαίος ελεύθερος χρόνος για χαλάρωση.

• Τι είναι για σας η μοναξιά;

Απαραίτητη κάποιες φορές.

• Είστε ρομαντική;

Ναι είμαι… ακόμα!

• Σας αρέσουν τα ταξίδια;

Πολύ, αν και τα τελευταία χρόνια είναι μονάχα νοερά.

• Πoιo μέρος αγαπάτε ιδιαίτερα;

Όλα τα μέρη της Ελλάδας είναι πανέμορφα. Έχω μια αδυναμία στα νησιά μας και ειδικά στην Αλόννησο όπου παντρεύτηκα.

• Tι αγαπάτε περισσότερο στον κόσμo;

Την οικογένειά μου και την ελευθερία.

• Τι θεωρείτε ως τον έσχατο βαθμό δυστυχίας;

Δεν μπορώ να διανοηθώ να υποφέρει κάποιο από τα αγαπημένα μου πρόσωπα.

• Σας απασχολεί ο χρόνος;

Με απασχολεί. Τον κυνηγώ, αλλά κυρίως με κυνηγά εκείνος.

• Πιστεύετε στην φιλανθρωπία ή στην αλληλεγγύη;

Πιστεύω πως αν υπάρχει αλληλεγγύη και κράτος πρόνοιας δεν χρειάζεται η φιλανθρωπία.

• Για σας, τι σημαίνει παγκοσμιοποίηση;

Σημαίνει  πως ο «κόσμος» είναι το σημείο αναφοράς από οικονομική, πολιτική και πολιτισμική άποψη. Νομίζω πως θα ήμουν υπέρ μιας «δίκαιης» παγκοσμιοποίησης που θα πραγματοποιηθεί για το καλό των λαών και όχι για τα συμφέροντα των επιχειρήσεων, απλά δεν νομίζω πως είναι εφικτό με τα σημερινά δεδομένα.

• Η «ενωμένη» Ευρώπη θα επιβιώσει;

Κάθε λογικός άνθρωπος θα ήθελε μία ενωμένη Ευρώπη, όπου θα επικρατούσε η αμοιβαία κατανόηση μεταξύ των λαών, η ελεύθερη διακίνηση των πολιτών, οι συναλλαγές με το ίδιο νόμισμα και μία τεράστια εσωτερική αγορά για τα προϊόντα όλων των κρατών τα οποία θα διακινούνταν χωρίς κανένα εμπόδιο. Δυστυχώς όμως μάλλον περί ουτοπίας πρόκειται. Δεν μπορούμε να μιλάμε για ενωμένη Ευρώπη όταν έχουμε κράτη-μέλη δύο ταχυτήτων με την πλειονότητα να ζει στα όρια της φτώχειας και της εξαθλίωσης.

• Πόσο Ευρωπαίοι είμαστε οι Έλληνες;

Δεν ξέρω. Πόσο Έλληνες είναι οι Ευρωπαίοι; Μην ξεχνάμε πως ακόμα και η λέξη «Ευρώπη» έχει ελληνική ρίζα.

• Ο  Έλληνας είναι εχθρός της πειθαρχίας και του κανόνα;

Ακούγεται κάπως αφοριστικό και σκληρό αλλά είναι αλήθεια. Φταίει ο τρόπος με τον οποίο γαλουχήθηκε ο Έλληνας.

• Τι λείπει από τον Έλληνα σήμερα;

Εκτός από τα χρήματα; Του λείπει η όρεξη να αλλάξει την κατάστασή του, να πάει κόντρα στο κατεστημένο, η διάθεση να ταξιδέψει με όλους τους ανέμους ακόμα κι αν του εναντιώνονται.

• Ποιο κατά τη γνώμη σας είναι το κυρίαρχο πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι Έλληνες [έλλειψη παιδείας, υπογεννητικότητα, φτώχεια, λεξιπενία, απουσία αγάπης για τη χώρα κ.λπ.];

Όλα αυτά που αναφέρετε (εκτός από την απουσία αγάπης για τη χώρα που δεν νομίζω ότι υφίσταται ένα τέτοιο θέμα) αποτελούν σοβαρά προβλήματα για τον Έλληνα, όμως πιστεύω πως το μεγαλύτερο από όλα είναι η φτώχεια. Με άδειο στομάχι, με τις σημερινές άθλιες συνθήκες διαβίωσης και με την παντελή έλλειψη προοπτικής για καλύτερες μέρες, οποιαδήποτε άλλη σκέψη ή προβληματισμός είναι πολυτέλεια.

• Μήπως η χώρα μας κινδυνεύει από τους πρόσφυγες / μετανάστες;

Η χώρα μας όπως και κάθε χώρα σε όλο τον κόσμο κινδυνεύει από την απουσία αλληλεγγύης και ανθρωπιάς.

• Τελικά, θα πάψουμε να είμαστε έθνος και θα γίνουμε απλώς μια κοινωνία πολιτών;

Δεν θεωρώ πιθανό να συμβεί ποτέ κάτι τέτοιο.

• Πιστεύετε ότι μπορούμε να τα «βρούμε» κάποτε με την Τουρκία;

Θα το ήθελα, μα δεν το θεωρώ πιθανό. Είναι πολλά αυτά που χωρίζουν τα συμφέροντα των δυο χωρών.Αν μιλάμε για τους απλούς ανθρώπους, Έλληνες και Τούρκους, δεν νομίζω πως μισιούνται θανάσιμα όπως προπαγανδίζουν τα ΜΜΕ εκτός από ορισμένους φανατικούς που οπωσδήποτε αποτελούν εξαίρεση.

• Τι είναι εκείνο που κάνει τους Έλληνες να πιστεύουν ότι όλοι οι άλλοι λαοί είναι εχθροί τους;

Η ανάγκη για αποποίηση των ευθυνών. Πιστεύω πως για εμάς τους Έλληνες πάντα φταίνε οι άλλοι. Δεν ξεφεύγουμε εύκολα από αυτή την νοοτροπία και δυστυχώς αποτελεί μεγάλο αγκάθι στην εξέλιξή μας. Αν δεν μπορείς να αναγνωρίσεις τα λάθη σου, τότε δεν μπορείς και να τα διορθώσεις και άρα να προχωρήσεις μπροστά.

• Ποιο είναι το πολυτιμότερο περιουσιακό σας στοιχείο;

Ποντάρω στους ανθρώπους και όχι στα αντικείμενα, ωστόσο ο σταυρός της γιαγιάς μου, κειμήλιο που παραδίδεται από μάνα σε κόρη μέσα στην οικογένειαμού δίνει μια δύναμη σχεδόν μεταφυσική όταν τον φορώ.

• Η οικονομική κρίση πιστεύετε ότι θ’ αλλάξει την κοινωνία μας και προς ποια κατεύθυνση;

Κατά την άποψή μου η οικονομική κρίση μπορεί να αποτελέσει ευκαιρία αν την αντιμετωπίσουμε σωστά. Πιεζόμενοι από τις συνθήκες ίσως αναγκαστούμε να διορθώσουμε τα κακώς κείμενα, που μας οδήγησαν σε αυτή την κατάσταση. Εδώ χρειάζεται αυτό που είπαμε νωρίτερα, απολογισμός και καλύτερες επιλογές στο εξής καθώς και πολιτική και κοινωνική αυτογνωσία.

• Πιστεύετε ότι θα έρθει κάποια στιγμή που η χώρα μας θα ζει χωρίς τις ξένες εξαρτήσεις;

Ναι, γιατί όχι; Από εμάς εξαρτάται κι από τον ηγέτη που θα επιλέξουμε για να μας καθοδηγήσει, άρα… από εμάς εξαρτάται.

• Μιλήστε μας για το τελευταίο βιβλίο σας…

Το νέο μου βιβλίο από τις εκδόσεις Διόπτρα με τίτλο «Να ονειρευτώ ξανά» διαδραματίζεται σε δύο υπέροχα ελληνικά νησιά, την Κέρκυρα και τη Ζάκυνθο και σε ένα χρονικό ορίζοντα από το 1943 έως τα τέλη της δεκαετίας του 60’. Ο αληθινός έρωτας που μένει αναλλοίωτος στο πέρασμα των χρόνων, η φιλία, η μητρική αγάπη που είναι ανεξάρτητη από τις επιταγές της βιολογίας, η κακοποίηση, οι δεύτερες ευκαιρίες στα όνειρα, είναι μερικά από τα θέματα που ξετυλίγονται και αναδεικνύονται στο νέο μου μυθιστόρημα.

• Τι είναι εκείνο που μπορεί να ενσαρκώσει την ελπίδα του αύριο;

Η αγάπη στους άλλους, στον εαυτό μας, στον άνθρωπο.

• Τελικά, τι είναι η ζωή;

Αβέβαιη, γι’ αυτό και είναι τόσο πολύτιμη! Ποτέ δεν ξέρεις το αύριο τι θα σου φέρει.

*****************************************

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ 

Η Ιφιγένεια Τέκου γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Σπούδασε Γαλλική Φιλολογία στη Φιλοσοφική Αθήνας και πήρε μεταπτυχιακό τίτλο από το Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθήνας στη Διοίκηση Επιχειρήσεων. Εργάστηκε ως διοικητική υπάλληλος για αρκετά χρόνια σε πολυεθνικές εταιρίες, κάνει μεταφράσεις και παραδίδει μαθήματα σε παιδιά. Το 2014 εκδόθηκε το πρώτο της βιβλίο από τις εκδόσεις Κέδρος με τίτλο «Μνήμες χαμένες στην άμμο», ενώ τον επόμενο κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Διόπτρα το βιβλίο της «Θάλασσες μας χώρισαν» και από τις εκδόσεις Λιβάνη το πρώτο της εφηβικό μυθιστόρημα «αγάπα το ή παράτα το» το οποίο και βρέθηκε στις τελικές υποψηφιότητες των βραβείων Public. Τον Νοέμβρη του 2016 εκδόθηκε το τέταρτο βιβλίο της με τίτλο «Να ονειρευτώ ξανά» από τις εκδόσεις Διόπτρα. 

Μπορείτε να την βρείτε: www.facebook.com/ifigeniatekou-twitter: @ifigeniatekou