Ήταν όλοι εκεί χθες το μεσημέρι. Ιστορικοί, πανεπιστημιακοί, συγγραφείς, εκδότες, πολιτικοί αποχαιρέτησαν τη Ρένα Σταυρίδη - Πατρικίου στο Β' Νεκροταφείο της Αθήνας συνθέτοντας τον καμβά μιας πολυπρισματικής ζωής και δραστηριότητας που έθεσε στο επίκεντρο την επιστήμη της ιστορίας σε συνάρτηση με την πολιτική δραστηριότητα. Η συντριβή από την πρόωρη εκδημία της αποτυπωμένη στα πρόσωπα του συντρόφου της, Τίτου Πατρίκιου, και των δυο θυγατέρων τους, της Αλεξάνδρας και της Δάφνης. Και η θλίψη στα πρόσωπα όλων όσοι τα βήματά τους διασταυρώθηκαν μαζί της είτε στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, όπου δίδαξε στο τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας, είτε στα ΑΣΚΙ των οποίων υπήρξε ιδρυτικό μέλος μαζί με τον Φίλιππο Ηλιού και μέλος του Δ.Σ., είτε στο ΕΚΕΒΙ, του οποίου διετέλεσε πρόεδρος, είτε στο ΜΙΕΤ, με το οποίο συνεργάστηκε.
Λίγα, μα θερμά, από καρδιάς τα λόγια που ειπώθηκαν για μια γυναίκα που άφησε το αποτύπωμά της μέσα από την ερευνητική, εκπαιδευτική και πολιτική της δράση και συνάμα από την ανθρώπινη, γεμάτη χιούμορ, αρχοντιά και κοσμοπολιτισμό παρουσία της. Ήταν οι μνήμες από την αντιδικτατορική της δράση που ανέσυρε ο πρύτανης του Παντείου Παναγιώτης Β. Τσίρης, από τη βραδιά στο Ηρώδειο, όπου συγκεντρωμένοι όλοι οι χουντικοί, αντί της προκαθορισμένης συναυλίας, βρέθηκαν να ακούνε αντιδικτατορικά τραγούδια από το μαγνητόφωνο της Ρένας, ή για τη μαγνητοταινία με τη μουσική του Μίκη Θεοδωράκη για την ταινία του Γαβρά "Ζ", που εκείνη μετέφερε στο εξωτερικό.
Στην "αγάπη της για το δημόσιο πανεπιστήμιο και την αναβάθμισή του" αναφέρθηκε ο πρύτανης αλλά και ο καθηγητής στο τμήμα Πολιτικών Επιστημών και Ιστορίας του Παντείου Προκόπης Παπαστράτης, επισημαίνοντας την "αφοσίωσή της στο εκπαιδευτικό έργο και την αγάπη των φοιτητών της" και, κυρίως, την "πεποίθησή της ότι η ιστορία μας επιτρέπει να ζήσουμε με αντανακλαστικά που απομακρύνουν τον φόβο".
Εκ μέρους των ΑΣΚΙ ο Αντώνης Λιάκος μίλησε για την ιστορικό "που επιχειρούσε συνθέσεις και διακινδύνευε συμπεράσματα", για την "πρώτη που ξεκίνησε τη μελέτη της ιστορίας των ιδεών," για "την ιστορικό και πολίτη και διανοούμενη που εξέφρασε δημόσιο λόγο" και πρότεινε την ιστορία ως αντίδοτο στον φόβο.
Διαφωτίστρια, ιστορικό με ευρεία εποπτεία, παρουσία με παλληκαριά και ζωή που πλάστηκε από διαφωτιστικό ήθος την αποκάλεσε ο Γιάννης Βούλγαρης αναφερόμενος σ' αυτή την "ενότητα ζωής πολυπρισματικής που πήρε το σχήμα της από τον ελληνικό πολιτισμό του 20ού αιώνα, που συνέδεσε την επιστήμη με τα πολιτικά δρώμενα, που παρέμεινε οριστικά στο ΚΚΕ εσ. και διέτρεξε τον 20ό αιώνα με τους φόβους και τις φοβίες του".
Π.Κρ., Η ΑΥΓΗ: 19/11/2009
No comments:
Post a Comment