Συγγραφείς στα... ψιλά γράμματα

• H ιστορία θυμίζει εκείνα τα μικρά γράμματα που υπάρχουν στις φόρμες που υπογράφουμε για τις πιστωτικές κάρτες ή τα δάνεια, τα οποία συνήθως βάζουν τους κατόχους των καρτών ή τους δανειολήπτες σε μπελάδες. Μόνο που στην προκειμένη περίπτωση η συναλλαγή δεν ήταν για πιστωτική κάρτα ή δάνειο αλλά για την έκδοση βιβλίων.

• Μια επιστολή της ευπώλητης συγγραφέως Χρύσας Δημουλίδου (που μέχρι τώρα εξέδιδε τα βιβλία της στις εκδόσεις «Λιβάνης» και τώρα μετακόμισε στις εκδόσεις «Ψυχογιός») λέει το εξής: «Ο εκδοτικός οργανισμός Λιβάνης περιλαμβάνει στις εκδοτικές του συμβάσεις έναν όρο, βάσει του οποίου ο συγγραφέας υποχρεούται να εκδώσει τα επόμενα πέντε βιβλία που πιθανώς θα γράψει στο μέλλον, στον ίδιο εκδοτικό οίκο, εφόσον ο εκδοτικός οίκος επιθυμεί την έκδοσή τους». Οπως ισχυρίζεται η κ. Δημουλίδου, σε κάθε νέο βιβλίο της υπέγραφε συμβόλαιο με τον ίδιο όρο, που «στην ουσία δεσμεύει τον συγγραφέα για όλο το μελλοντικό του έργο». Η υπόθεση είναι ήδη στα χέρια δικηγόρων, όπου και οι δύο πλευρές έχουν προσφύγει, και σκοπός μου δεν είναι να μπω στα νομικά χωράφια -πώς θα μπορούσα άλλωστε- αλλά να δούμε μια άλλη όψη του εκδοτικού τοπίου.

• Τους ευπώλητους συγγραφείς τους κυνηγούν όλοι οι εκδότες, και καλά κάνουν. Η κ. Δημουλίδου σίγουρα ήταν ένα γερό χαρτί για τις εκδόσεις «Λιβάνης» και υποθέτω ότι κατάφερε ένα μικρό πλήγμα με την αποχώρησή της και τη μεταστέγασή της σε άλλον εκδότη.

• Σκέφτομαι απλώς ότι τέτοιου είδους όροι δεν συνάδουν και τόσο με τον χώρο του βιβλίου. Μου θυμίζουν μεταγραφές αθλητών από τη μια ομάδα στην άλλη, μου θυμίζουν τι συμβαίνει όταν αποχωρεί μια τηλεοπτική φίρμα από το ένα κανάλι στο άλλο, μου θυμίζει, με δυο λόγια, εικόνες και όψεις ενός κόσμου από τον οποίο υποτίθεται ότι προσπαθεί να διαφοροποιηθεί ο κόσμος της ανάγνωσης και της ευγενικής λογοτεχνίας. Είμαι αφελής; Ισως. Παλιότερα, που οι εκδότες ήταν λίγοι, οι συγγραφείς ήταν δεμένοι ηθικά (και ιδεολογικά) με τους εκδότες τους. Σήμερα οι συγγραφείς είναι επαγγελματίες, και διαλέγουν αυτόν που θεωρούν ότι εξυπηρετεί καλύτερα στις απαιτήσεις τους. Δεν καταλαβαίνω γιατί να μην μπορούν. Εκεί έχω ένα πρόβλημα.

• Tης Oλγας Σελλα, Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 04/04/2009