Αντώνης Σιμιτζής: «Τον κόσμο δεν τον κυβερνούν οι ευφυείς, αλλά δυστυχώς οι μέτριοι…»!!!

https://www.timesnews.gr

Πολυγραφότατος ο Αντώνης Σιμιτζής και οξυδερκής παρατηρητής της πολιτικής και κοινωνικής ζωής μας, έχει την «χειρότερη γνώμη» για τους πολιτικούς, δεν νοσταλγεί «τίποτα», θεωρεί ότι είναι αδύναμη της θέση της Τέχνης στην εποχή μας, κρίνει πως το θεατρικό παράλογο ήταν ιδιοφυές σε αντίθεση με το σημερινό που είναι παιδαριώδες, πιστεύει ακράδαντα ότι είμαστε κατευθείαν απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων, απαριθμεί τα μεγαλύτερα προβλήματα της ελληνικής κοινωνίας, φυσικά αγαπάει το θέατρο που ευδοκίμως το έχει υπηρετήσει και εξακολουθεί αφού ήδη παίζεται δικό του έργο «Στην χώρα των άλλων» στο θέατρο «Διάχρονο» [που σκηνοθετεί η Κατερίνα Μαντέλη, ενώ πρωταγωνιστούν οι Στέλιος Γεράνης, Λευτέρης Δημηρόπουλος, Γωγώ Κωβαίου και Χριστίνα Νιώτη]…

• Τι νοσταλγείτε περισσότερο;

Θα το πιστέψετε; Τίποτα! Πέρα από τα παιδικά μου χρόνια. Ούτε καν τα νιάτα μου, γιατί δεν τα έζησα καθόλου όπως θα ήθελα. Αν σε αυτό εκκρεμεί ερώτηση, εννοώ επικοινωνιακά και πολιτισμένα.

• Ποιο είναι το αγαπημένο σας ταξίδι;

Μάλλον προς τις Δυτικές χώρες, που κράτησε αρκετά, και κατάλαβα ότι ποτέ δεν θα γίνουν οι πόλεις μας σαν τις δικές τους, όπως και ότι οι θάλασσές τους δεν θα πλησιάσουν ποτέ σε φωτεινότητα τις δικές μας!

• Ποια θεωρείτε ως την πιο υπερτιμημένη αρετή;

Την αποφοίτηση από Ανώτατο Εκπαιδευτικό Ίδρυμα. Εμβρόντητοι παρακολουθούμε ειδικά σήμερα, ακραίες πολιτικές, οικονομικές και αντικοινωνικές αντιλήψεις και καταστάσεις, από τυπικά καλά εξοπλισμένους επιστήμονες, που όμως διαθέτουν μόνον εγωιστικό και τυφλό νου! Τα άτομα αυτά παραμένουν ακαλλιέργητα, με παρωπιδική μόρφωση, στενοί καιροσκόποι! Το ίδιο συμβαίνει και στην παγκόσμια κουλτούρα βέβαια, όπου διάσημοι επιστήμονες, πέρα από τον εαυτό τους, δεν έχουν σκεφτεί τίποτ’ άλλο. Μελετήσατε τι γίνεται στις ΗΠΑ π.χ. με τη βιομηχανία των φαρμάκων!

• Ποια, κατά τη γνώμη σας, είναι τα μεγαλύτερα προβλήματα της ελληνικής κοινωνίας;

(α) Η έλλειψη εμπιστοσύνης προς οποιονδήποτε και οποιουσδήποτε.

(β) Η πηγαία αρνητική τοπική και κρατική κριτική, σε όποιον φαίνεται πως διακρίνεται! Τι είπαν οι τωρινοί Ολυμπιονίκες μας; Πως ‘δεν είχαν σε κανέναν να αφιερώσουν από ευγνωμοσύνη τα βραβεία τους, πέρα από την οικογένειά τους!’ Πάλεψαν να πρωτέψουν παγκοσμίως, μόνοι τους! (Και είπαν κάτι χειρότερο από τη μνημειώδη εξ απελπισίας ρήση τής Πατουλίδου!). Κόλαφος προς όλους μας, και προπαντός προς την Πολιτική!

(γ) Η αποδοχή από τους πάντες ως επιτυχία, ακόμη και σκοτεινός, ο πλούτος!

(δ) Τα ελλιπή πρόγραμμα δουλειάς που σχεδιάζουμε και τα παραδίδουμε ημιτελή.

• Σας ενδιαφέρει η Πολιτική;

Ασφαλώς! Σπάνια όμως εμφανίζονται σ’ αυτήν ευφυή πρόσωπα, ακόμη και σε γήινη κλίμακα. Και είναι πολύ επικίνδυνο για την ανθρωπότητα, αφού στα χέρια τους οι Πολιτικοί συγκεντρώνουν πλέον μοναδικά μεγάλες δυνάμεις!

• Τι γνώμη έχετε για τους πολιτικούς;

Δυστυχώς τη χειρότερη! Παγκοσμίως, περίπου όλοι βαρύνονται για άνομες οικονομικές δοσοληψίες, καταντώντας στα μάτια των λαών τους, αδιάντροποι ενθυλακωτές…

• Αγαπάτε το Θέατρο;

Φυσικά! Το θέατρο προϋπήρχε τού ανθρώπου! Παρατηρήστε τα ζώα που παίζουν μεταξύ τους ‘προσποιούμενα’!… Οι άνθρωποι το συνειδητοποίησαν και το έκαναν μεγάλη Τέχνη! Σ’ αυτό πρωταγωνίστησαν οι γυναίκες, που από την καταπιεσμένη φύση τους το ενέπνευσαν και στους άλλους. Μπορώ να πω ότι όλοι γεννιόμαστε για να υποδυθούμε!

• Ποια είναι η θέση τής Τέχνης (θέατρο, ζωγραφική, μουσική, κ.λπ.) στην εποχή μας;

Στην αποκλειστικά μονόβολη πλουτοκρατική εποχής μας, εντελώς αδύναμη! ‘Αν δεν βγάζεις πολλά λεφτά, δεν είσαι αξίζεις…’.

• Μήπως η Τέχνη κινδυνεύει να απομονωθεί εξαιτίας τής τηλεόρασης, και συνεπώς μήπως πρέπει να αναζητήσει καινούργιες μορφές και να επανεξετάσει την κοινωνική λειτουργία της;

Καθόλου! Δεν φταίει το καλό ρούχο, αν η εποχή μας κάνει μόδα τα κουρέλια! Η εκάστοτε μόδα είναι ένα γενικό τεστ μυαλού! Όσοι προτιμούν τη σημερινή τηλεόραση, ποτέ δεν θα ήσαν θιασώτες τής Τέχνης…

• Σε μια εποχή αποξένωσης, πολεμικών συγκρούσεων, κοινωνικών αναταραχών, φτώχειας, ανισοτήτων, φόβου για την επόμενη μέρα κ.λπ., τι μπορεί να κάνει η Τέχνη;

Τίποτα! Όλοι αυτοί, που δημιουργούν τις παραπάνω καταστάσεις για να πλουτίσουν περισσότερο, είναι απελέκητα μονόξυλα…

• Είναι ο κόσμος μας παράλογος;

Το θεατρικό παράλογο ήταν ιδιοφυές! Το σημερινό είναι παιδαριώδες, Ρηχό και ενάντια στον άνθρωπο ως άτομο και ως είδος. Και επιπλέον, φοβερά επικίνδυνο!

• Τι είναι εκείνο που δίνει νόημα στον άνθρωπο;

Οι παροδικές, και ανάλογα με την ηλικία του, πεποιθήσεις του.

• Έχει πνευματικότητα η κεντρική εξουσία (η κυβέρνηση, τα κόμματα);

Ούτε ίχνος! Ούτε ιδέα! Η σοβαρότερη ώρα διανόησής τους, είναι η βραδιά ενός… ντέρμπι! Μερικοί από αυτούς είναι τόσο μα τόσο άσημοι, που γίνονται εξ αυτού, διάσημοι!

• Η νεοελληνική κοινωνία γενικότερα, έχει πνευματικότητα;

Θα μπορούσε να έχει, αν το ψάρι δεν βρωμούσε απ’ το κεφάλι! Αλλά κανείς δεν βλέπει πουθενά καλό παράδειγμα. Όσοι φεύγουν για Έξω, εμπιστεύονται τις εκεί κυβερνήσεις και μεγαλουργούν! Και το πιο σπουδαίο, επιστρέφουν σωστοί πολίτες, σα να έχουν τελειώσει κάποιο κοινωνικά μορφωτικό Ίδρυμα!

• Τι σημαίνει για σας η λέξη ‘ήθος’;

Εξαιρετικά αναγκαίο καλό.

• Ποια είναι η ωραιότερη λέξη τής ελληνικής γλώσσας;

Ήθος. Από την έλλειψή του ξεκινούν όλα τα κακά…

• Ποιος φταίει για το περιορισμένο λεξιλόγιο των νεοελλήνων: οι γονείς, το σχολείο, τα μέσα ενημέρωσης, η παγκοσμιοποίηση;

Όλα όσα ανέφερες. Δεν είμαι βέβαιος για τον αναλφαβητισμό από την ‘παγκοσμιοποίηση’. Αυτή καθαυτήν, είναι η καταστροφή των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών των λαών και των εδαφών τους. Είναι μια ταπεινή εμπορικότητα, που φέρνει δυστυχία στην αγορά, και κίνδυνο για την βιοποικιλότητα! Η Φύση είναι σε όλα πολύμορφη και διασώζεται! Ενώ τώρα επιβάλλεται ένα στάρι σε όλη τη Γη, ένα ρύζι, ένα λάδι ένα αμπέλι, ένα… κ.λπ.… Αυτό δεν έχει ξαναγίνει ποτέ!

• Υπάρχει περιβαλλοντική ευαισθητοποίηση στους πολίτες ή όλοι γράφουν στα παλιά τους τα παπούτσια την προστασία τού περιβάλλοντος;

Εκεί τη γράφουν σχεδόν όλοι… Το μέγιστο πλήθος, άσχετα από την τυπική του μόρφωση, είναι για το θέμα ανίδεο, και όπως πάντα –όταν αγνοούν κάτι – επικριτικοί! Αντιλαμβάνονται μόνον το άμεσο, όπως είναι π.χ. ο ηλεκτρισμός ή η ανταπόκριση τού προσωπικού υπολογιστή τους. Ό,τι γίνεται σταδιακά, όσο κακό και αν είναι, βολικά αμφισβητείται!

• Κινδυνεύουμε στ’ αλήθεια από τη μόλυνση του περιβάλλοντος ή απλώς πρόκειται για υπερβολές των οικολόγων;

Κινδυνεύουμε και ακόμη περισσότερο, από όσο επιτρέπουνε στους βιολόγους να το ξεστομίζουν! Κυκλοφορούν από χρόνια παγκοσμίως, αμέτρητα σχετικά, θαυμάσια τεκμηριωμένα βιβλία. Αλλά όλα έχουν ένα μειονέκτημα, ‘Πρέπει να τα διαβάσεις’! Είναι μεγάλο το πρόβλημα, το οποίο αγνοείται και καταπολεμιέται από τα τεράστια κέρδη της σπατάλης που διακινούνται, με την ασύδοτη υπερπαραγωγή προϊόντων, κατά το πλείστον άχρηστων, μα πεντάγλυκα κερδοφόρων! Όσο για το πρόσχημα της ανεργίας, απαντούμε ότι δεν είναι αναγκαίο να έχουμε όλοι, από 20 χρονών αυτοκίνητο! Μπορούμε να εργαζόμαστε και με λιγότερα και να καταναλώνουμε επίσης λιγότερα… Έτσι, θα σταματήσουν και αυτοί οι μεγιστάνες τού Τίποτα, να ζουν τόσο κουτά, εκθειαζόμενοι από τα φτηνά ΜΜΕ, παρασύροντας και τα πλήθη με τη γλώσσα έξω, προς φανταστικούς δύσοσμους παράδεισους… Με απλά λόγια, στους μεγιστάνες του χρήματος στοιχίζει υπερβολικά να φρενάρουν, και κοντολογίς, στοιχίζει ‘ανυπόφορα’ πολύ η… επιβίωσή μας κι επιβίωσή τους.  Είναι συμφερτικότερο γι’ αυτούς τελικά, να πεθάνουμε όλοι! Έτσι ακριβώς. Για μελετήστε σύγχρονα οικονομικά βιβλία να δείτε!… Έχουμε ξεπεράσει ήδη κάθε όριο αναστολής και αντοχής.

• Υπάρχει φόβος να χάσουμε την εθνική μας ταυτότητα;

Όχι, αν δεν την προδώσουμε οι ίδιοι! Σε τι οι Γάλλοι είναι Γάλλοι; Οι Γερμανοί, Γερμανοί; Οι αμερικάνικη πανσπερμία, Αμερικάνοι; Και όμως ο καθένας τους ξεχωριστά, είναι και Γάλλος, και Γερμανός και Αμερικάνος… Το σώμα μας, συνεχώς αλλάζει, και εμείς πάντως παραμένουμε εμείς! Μοσχοβισί, σημαίνει Μοσχοβίτης. Ολάντ, Ολλανδός. Ο Σαρκοζί είναι Ουγγρο-Έλληνας. Ο νυν Πρωθυπουργός τους, είναι Ισπανός. Οι Αμερικάνοι που είναι όλοι Ευρωπαίοι και Ασιάτες, δεν είναι Αμερικάνοι σε νοοτροπία, γλώσσα και ‘πεποιθήσεις’; Η Ν. Αμερική αποτελείται από γηγενείς; Ποιος Ευρωπαϊκός λαός μοιάζει με τους διπλανούς του; Δεν είμαι βέβαιος, αλλά νομίζω ότι αυτή η εξυπναδούλα λέγεται στα σχολεία από ‘μοντέρνους’ αδιάβαστους διδάσκοντες… Καλό θα ήτανε να μελετήσουν και άλλα βιβλία, πέρα από όσα τους υποχρέωναν τα Πανεπιστήμια τους.

• Δικαιούμαστε να υποστηρίζουμε ότι είμαστε απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων;

Ο Άρης Πουλιανός, (γεμάτος επιστημονικές δάφνες), στο περισπούδαστο έργο του, «Η Προέλευση των Ελλήνων», αποδεικνύει ότι είμαστε γηγενείς και ίδιοι εδώ και εκατομμύρια χρόνια! Για να γίνει αποδεχτό ότι ένα κρανίο μοιάζει με ένα άλλο ή όχι, εξετάζονται 50 σημεία του! Λέει λοιπόν, ότι οι Κρήτες είναι ίδιοι με τους Κρήτες τού Μίνωα! Και για όλους μας κάτι σχετικό. Εμείς τώρα, έξω από τέτοια επιστημονική εξειδίκευση, μπορούμε να παραδεχτούμε ότι έχουμε τα ίδια προτερήματα και τα ίδια ελαττώματα των ηρώων τού Ομήρου! Ο Κεφαλλονίτης Οδυσσέας ήταν διαφορετικός από τη φήμη των σημερινών; Η Πηνελόπη δεν ήταν ίδια από εκείνη την εποχή, όπως θα θέλαμε να είναι και η γυναίκα μας σήμερα; Οι αρχηγοί στον Τρωικό Πόλεμο δεν τσακώθηκαν από εγωισμό, για μια (έκτη) παλλακίδα (‘Για μια παραγγελιά’); Τα χούγια μας είναι ίδια! Εδώ στην Αθήνα μια μέρα, είδα μια τόσο τέλεια όμορφη νέα γυναίκα (δεν την ρώτησα αν τη λένε Ελένη!), που είπα ανατριχιάζοντας: «Μα, και γι’ αυτήν θα μπορούσε ως πρόσχημα, να γίνει κι άλλος γενικός τοπικός πόλεμος!…» Οι αρχαίες τραγωδίες δεν περιέχουν πανανθρώπινες σημερινές αλήθειες; Ο κραυγαλέος Αριστοφάνης δεν μας ενθουσιάζει με τις ‘τρέχουσες’ πολιτικές σάτιρές του;

• Έχουν σημασία οι απολογισμοί στη ζωή μας;

Έχουν. Σπάνια κάποιο άτομο δεν ενδιαφέρεται να αφήσει μια καλή φήμη στους απογόνους του. Όπως και οι απόγονοί του δεν το βρίσκουν αρεστό να διαδίδουν ότι ο γονιός τους ήταν κακόφημος. Και οι προσωπικοί απολογισμοί που κάνουμε εν κρυπτώ, δεν ανακοινώνονται στους άλλους αν είναι απαράδεκτοι ή ασυγχώρητοι. Πιστεύω ότι αυτό είναι έμφυτο στο ανθρώπινο είδος. Δεν γίνεται να μην νοιάζεσαι για τα παιδιά σου και τον κόσμο τους. Και όποιος πού και πού, παρουσιάζεται τέτοιος, κακοχαρακτηρίζεται έντονα από όλο το σύνολο…

• Πόσες ώρες εργάζεστε;

Αν ήταν δυνατόν 24. Διακόπτω μόνο για καμιά σπιτική δουλειά, και μια μεγάλη βόλτα σα γυμναστική. Αν για να κυριολεκτήσω, και στον ύπνο μου σκέπτομαι όπως και στο δρόμο που βαδίζω. Είναι τόσα τα καθημερινά γεγονότα που χρειάζονται ταξινόμηση… Θα μπορούσα να πω, δεν σταματώ ποτέ να δημιουργώ. Έχω ολόκληρα τετράδια γεμάτα θέματα, που είναι έτοιμα να γίνουν έργο. (Πότε; ). Η δημιουργία, σε κάποια στιγμή, γίνεται ισχυρότερη από το άτομο. Είναι ένα περίπου υγιές πάθος. Λέω ‘περίπου’, γιατί δεν υπάρχουν υγιή πάθη… Τι να κάνουμε; Άλλο ο εαυτός μας, άλλο εμείς. (Το βρήκα αυτό και σ’ ένα υπέροχα κατανοητό βιβλίο ιατρικής). Για τα πάντα πλέον υπάρχουν συναρπαστικά βιβλία, έξοχα μεταφρασμένα! Συχνά όταν τα τελειώνω, τα ξαναρχίζω από την αρχή σαν μάθημα…

• Τι είναι για σας η μοναξιά; 

Η δυνατότητα απόλυτης δημιουργίας. Όμως, στην ουσία, έχεις την ανάγκη για να δημιουργήσεις – εκτός και είσαι μουσικός – να βρίσκεσαι μόνος, μέσα σε κόσμο! Δηλαδή, γυρεύεις ελεγχόμενη απομόνωση…

• Είστε ρομαντικός;

Δυστυχώς, ναι. Αλλά, αν δεν ήμουν, δεν ξέρω αν είχα αυτές τις θετικές εμπνεύσεις για την κοινωνία και τη ζωή μας.

• Σας αρέσουν τα ταξίδια;

Κάποτε, όσο ήμουν νέος, πολύ. Τώρα, είμαι μάλλον αδιάφορος. Εκτός και πάμε κάπου με καλή παρέα, και με αυτοκίνητο. Κάθε γη, έχει τα δικά της ωραία.

• Ποιο μέρος αγαπάτε ιδιαίτερα;

Αυτό που είναι ήσυχο μες στον κόσμο.

• Τι αγαπάτε περισσότερο στον κόσμο;

Η ακριβής απάντηση σ’ αυτήν την ερώτηση, δημιουργεί από καταβολής μας, διχόνοια. Πέρα από το συνηθισμένο ‘την οικογένεια μου’, τη συμφωνική μουσική, τη σύγχρονη κλασική λαϊκή μουσική, και τη μελέτη επιλεγμένων βιβλίων, όπως βέβαια και το γράψιμο. Όμως, σα φυσιολογικός άνθρωπος, και τη φυλή μου.

• Τι θεωρείτε ως τον έσχατο βαθμό δυστυχίας;

Την έλλειψη ελευθερίας, και την απώλεια της προσωπικότητας!

• Σας απασχολεί ο χρόνος;

Τώρα πια, ναι. Αυτή η μαθηματικά και εξελικτικά αδιέξοδη έμφυτη μονομαχία με τον θάνατο, δεν βλέπω πού εις το μέλλον μπορεί να βγάλει… Αν μείνουμε αθάνατοι, σταματά η εξέλιξη. Μόνο οι μονοκύτταροι οργανισμοί είναι θεωρητικά αθάνατοι…

• Πιστεύετε στη φιλανθρωπία ή στην αλληλεγγύη;

Στην αλληλεγγύη.

• Για σας, τι σημαίνει παγκοσμιοποίηση;

Τεράστιο κοινωνικό-οικονομικό σφάλμα! Είναι από τα πιο καταστροφικά πράματα, που λόγω εμπορίου και κουτού κέρδους, μάς επέβαλαν! Κι εμείς, μόνιμα ρηχοί και απερίσκεπτοι, το δεχτήκαμε… απερίσκεπτα!

• Η «ενωμένη» Ευρώπη θα επιβιώσει;

Ελπίζω, ναι, και εξ ανάγκης… Εκτός και αν, κάποιος ανόητος και μωροφιλόδοξος πολιτικός αρχηγός, θελήσει πάλι, με κάποιον τρόπο, να την κατακτήσει. Η ΕΕ δεν είναι ΗΠΑ, και δεν μπορεί να γίνει ΗΠΑ. Εκεί υπάρχει ένας έθνος, ένα κράτος. Σε μας από ‘40’! ‘40’ έθνη, ‘40’ χώρες, ‘40’ ιστορικές καταβολές, ‘40’ διαφορετικά ήθη, ‘40’ νοοτροπίες, πλάνες, ‘αγάπες’ και υπερηφάνειες… Αυτά δεν μπορεί κανείς να τα αποβάλει. Ας ελπίσουμε ότι η ΕΕ θα διατηρηθεί, για να μην αρχίσουν αμέσως οι ανόητοι και αναίτιοι τοπικοί πόλεμοι! Όλοι πρέπει να δουλεύουμε ενεργά γι’ αυτό, και να μην περιμένουμε άλλοι να δουλεύουν κι άλλοι να απολαμβάνουν, κοροϊδεύοντάς τους μάλιστα και ως σπασίκλες! Διότι όποιος πληρώνει, οπωσδήποτε κάποτε και ξεπληρώνεται! (Πώς εμείς νομίσαμε και νομίζουμε ότι πρέπει να εξαιρεθούμε; Ανεδαφικό μυστήριο…)

• Πόσο Ευρωπαίοι είμαστε οι Έλληνες;

50% – 50%… Το μισό είναι Δύση και το άλλο μισό Ανατολή. Η Ανατολή καταναλώνει περισσότερα από όσα παράγει. Και το πιο άσκημο, αυτό το βρίσκει φυσιολογικό και σχεδόν δικαιωματικό!

• Ο Έλληνας είναι εκτός της πειθαρχίας και του κανόνα;

Είναι απείθαρχος και χωρίς κανόνες, γιατί δεν εμπιστεύεται τις Αρχές τής χώρας του… Όσοι δικοί μας έρχονται από Έξω, επιστήμονες ή όχι, έχουν γίνει τέλειοι πολίτες! Γιατί (καλώς ή κακώς) εμπιστεύονταν τα κράτη στα οποία εργάζονταν. Οι εδώ, ζούμε διαρκώς έντονα την αβεβαιότητα του ‘αύριο’! Και το τελευταίο, είμαστε σίγουροι ότι οι Διοικούντες μάς εξαπατούν.

• Τι λείπει από τον Έλληνα σήμερα;

Η γενική εμπιστοσύνη.

• Ποιο κατά τη γνώμη σας είναι το κυρίαρχο πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι Έλληνες (έλλειψη παιδείας, υπογεννητικότητα, φτώχεια, λεξιπενία, απουσία αγάπης για τη χώρα κ.λπ.);

Τα παραπάνω, εκτός από την ‘απουσία αγάπης για τη χώρα’… Την αγαπούν, αλλά κανείς δεν θέλει να τον κοροϊδεύουν. Ειδικότερα, το ότι υπάρχει έλλειψη παιδείας είναι ολοφάνερο! Δεν ξέρω ποιος φταίει. Αλλά εγώ πάντως, που μπήκα σε μια τάξη Λυκείου προσκαλεσμένος να τους μιλήσω για Λογοτεχνία, αντιμετώπισα μια αίθουσα απίστευτα ανόητων παιδιών, σχεδόν μισότρελων! Η υπογεννητικότητα δεν έχει σχέση τόσο με την ένδεια – γιατί οι φτωχοί εξακολουθούν και τώρα να γεννούν περισσότερα παιδιά! – όσο με τις κοινωνικές τάξεις που υπαγόμαστε, στις οποίες περιέργως πρέπει να αποδείξουμε ότι σώνει και καλά είμαστε εύποροι! Κι επομένως, το κάθε μας παιδί –σε φρου-φρου και αρώματα– στοιχίζει τουλάχιστον όσο δύο… Εκτός και αν παραδεχτούμε, ότι ο πλούτος είναι η ταυτότητά μας!

• Μήπως η χώρα μας κινδυνεύει από τους πρόσφυγες/μετανάστες;

Προφανώς! Κάθε μικρή χώρα κινδυνεύει από την αθρόα εισροή (ακάλεστων) μεταναστών. Αυτό όμως το γεγονός θα έπρεπε να το έχει προβλέψει η ‘λάμπουσα’ στα μάτια τους Δύση, από πολλές δεκαετίες πριν! Η τωρινή εισροή μεταναστών είναι μόνον η αρχή. Αμέτρητα εκατομμύρια θα μας επισκεφτούν σιγά-σιγά, τώρα που ‘μάθανε τον δρόμο’! Όταν ήδη προ του 1900, η δική μας επαρχία έφευγε στα τυφλά, για να συναντήσει τον αμερικάνικο θρύλο, το ίδιο και χειρότερο ήταν! Δεν είχαν πληροφόρηση, δεν ήξεραν τη γλώσσα, ήταν αγράμματοι, και όμως έφυγαν προς το χάος για μια καλύτερη ζωή! Μιλάμε για την Ευρώπη, που έρχονται και με τα πόδια; Και ένα δισεκατομμύριο να μας παρουσιαστούν από Ασία και Β. Αφρική, αυτές οι ήπειροι δεν θα καταλάβουν πληθυσμιακά τίποτα! Υπήρχε λύση, αλλά δεν τους άφηνε το ανταγωνιστικό κέρδος! Σήμερα όμως, η μόνη διέξοδος είναι να υποκύψουν στην ανάγκη και να κάνουν παραγωγικές επενδύσεις σε όλες αυτές τις χώρες, πριν καταφτάσουν συν γυναιξί και τέκνοις, όλοι εδώ… Τον κόσμο δεν τον κυβερνούν οι ευφυείς, αλλά δυστυχώς οι μέτριοι.

• Τελικά, θα πάψουμε να είμαστε έθνος και θα γίνουμε απλώς μια κοινωνία πολιτών;

Δε γίνονται αυτά τόσο εύκολα. Δε βλέπω σε κάποιο ορατό μέλλον τόσο ισχυρό ξένον πολιτισμό που να σβήσει το μεγάλο ένστικτο του χώρου τής φυλής. Οι Κύπριοι, που έχουν την Αγγλική σα δεύτερη μητρική τους γλώσσα, έπαψαν να είναι Έλληνες;

• Πιστεύετε ότι μπορούμε να τα βρούμε κάποτε με την Τουρκία;

Όχι. Ως πολίτες, ως άτομα, ως εμπόριο αυτό έχει γίνει ήδη. Αλλά ως κράτη δεν το πιστεύω. Εμείς αλλάζουμε; Γιατί ν’ αλλάξουνε κι αυτοί; Αυτοί ήρθανε από αλλού, και εξακολουθούν να είναι αλλού! Και δεν είναι καθόλου εύκολο να γίνουν ξαφνικά ‘εδώ’.

• Τι είναι εκείνο που κάνει τους Έλληνες να πιστεύουν ότι οι άλλοι λαοί είναι εχθροί τους;

Επειδή ποτέ δε μάθαμε (δεν καταλάβαμε) πως δεν είναι αντικειμενικά δυνατόν, οι ξένοι να μας χαρίζουν τα λεφτά που μας δάνεισαν! (Έχεις δανείσει ποτέ χρήματα σε κάποιον; Δεν ξεχνώ τη δυσάρεστη έκπληξή τους, όταν κάποτε τους τα ζητούσα πίσω!… Μια εντελώς παιδική αντίδραση, ε;). Ίσως μας ‘έμεινε’ ο φιλελληνισμός κατά την Επανάσταση. Ίσως πάλι οι Έλληνες πατριώτες, που κέρδισαν χρήματα στο Εξωτερικό, και έκαναν μεγάλες δωρεές σε όλη τη νεότερη ιστορία μας… Και σήμερα ακόμη συμβαίνει ένα τέτοιο λαμπρό παράδειγμα… (Και προσέξτε τη διαφορά τού δικού μας κόσμου: Όλοι αυτοί δεν χτίζουν εργοστάσια να δουλέψουνε μερικές χιλιάδες άνεργοι. Χτίζουν παλάτια μόρφωσης και πολιτισμού για όλους, και για αιώνες!) Αυτό είναι μεγάλη και συγκινητική διαφορά… Είμαστε ειρηνικός λαός που μας αρέσει το σπουδαίο, αλλά δεν έχουμε σπουδαίους! Και ‘όσοι’ ήσαν ή είναι φεύγουν για έξω. Οι Κυβερνήσεις διώχνουν τους λαούς τους…

• Ποιο είναι το πολυτιμότερο περιουσιακό σας στοιχείο;

Να πω πρώτο το σπίτι μας, που χωρίς αυτό μπαίνουμε σε περιπέτειες; Όμως βασικά, η οικογενειακή μας βιβλιοθήκη, και τα κείμενα που έχω γράψει και δεν έχουν εκδοθεί.

• Η οικονομική κρίση πιστεύετε ότι θα αλλάξει την κοινωνία μας και προς ποια κατεύθυνση;

Φυσιολογικά ή έστω αφύσικα, σιγά-σιγά θα επιστρέψουμε στην Οικονομία τού 1960. Στο μεταξύ, πρέπει να εννοήσουμε πώς ό,τι τρώμε και πίνουμε, μόνον εμείς πρέπει να το έχουμε παραγάγει! Οι άλλοι δεν χαρίζουν τίποτα, αλλά τζιράρουν απλώς τα λεφτά τους. Επίσης να αξιοποιήσουμε (να εκμεταλλευτούμε χωρίς να καταστρέφουμε) τις πλουτοπαραγωγικές πηγές τής χώρας μας! Τον ήλιο μας, τις θάλασσές μας, το κλίμα μας, την Αρχαία κληρονομιά μας (που παραμένει σε μόνιμη κυβερνητική ύπνωση), τη γήινη παραγωγή στο έδαφος και το υπέδαφός μας. Και προπαντός, να σταματήσουμε τις μικροεξυπνάδες στις δουλειές μας, γιατί κανείς δε μασάει κουτόχορτο. Με λίγα λόγια να αλλάξουμε νοοτροπία. Κάπως έτσι χοντρικά, ενώ υπάρχουν και άλλα προφανώς σε εξειδίκευση. Τέλος, πρέπει με κάθε τρόπο, να σταματήσει η ταπεινωτική φήμη για τους Πολιτικούς μας, που πιστεύουμε πως ‘τσεπώνουν’, με κάθε ευκαιρία κρατικά χρήματα, όποιους και αν αυτό τούς κάνει πλούσιους με τέτοιον χυδαίο τρόπο. Ο ερασιτεχνισμός που μας κυβερνά σήμερα δεν ήρθε ξαφνικά. Πέρασαν χρόνια κοινοβουλευτικής ασυδοσίας, όπως και τότε που ήρθε τη Χούντα! Τώρα έχουμε τσίρκο με ταλαντούχους ζογκλέρ! Και οι καινούργιοι Πολιτικοί Αρχηγοί, να μην γυρίζουν πάλι στον χιλιο-εξαπατημένο λαό να εξαγγέλλουν αναπόδειχτα σχέδια! Αυτοί όλοι, σε τι άλλαξαν; Ποια είναι τα ρεαλιστικά τους στοιχεία;

• Πιστεύετε ότι θα έρθει κάποια στιγμή, που η χώρα μας θα ζει χωρίς τις ξένες εξαρτήσεις;

Έχουμε μεγάλο πρόβλημα νοοτροπίας! Την εποχή που μπήκαμε στην ΟΝΕ, εργαζόμουν ακόμη στην Αγορά. Κατάπληκτος διαπίστωνα, ότι Υπηρεσίες, έμποροι και καταναλωτές περίμεναν πως η ΕΕ θα τους έλυνε όλα τα προβλήματα, μπορώ να πω και τα προσωπικά! Ήσαν βέβαιοι πως τα πάντα θα έρχονταν έτοιμα απ’ Έξω, κι εμείς δεν θα κουνούσαμε ούτε το δαχτυλάκι μας… Γι’ αυτό και στο παρόν, συνεχίζουμε να παραμένουμε σε απορία, που μας ζητάνε πίσω τα… δανεικά! Πώς αυτή η αιώνια εργασιακή δουλοπρέπεια θα φύγει από πάνω μας; Πώς θα πάψουμε να κατηγορούμε όσους εργάζονται κάπως περισσότερο; Η εργασία είναι υγεία, αρκεί να μη γίνεται με καταναγκασμό!

• Μιλήστε μας για το τελευταίο βιβλίο σας.

Είναι ένας τόμος μικρών διηγημάτων από τις ‘Εκδόσεις Mamaya’, με τίτλο «Δυο λεπτά πολύ λεπτά». Αναφέροντας ‘μικρά’, εννοώ ως και τριών γραμμών. Κατά καιρούς εκδίδω τέτοιους τόμους, εκτός από μυθιστορήματα, απ’ τη μια επειδή συσσωρεύω ιδέες που δεν προλαβαίνω να τις διατυπώσω σε μεγαλύτερη έκταση, και από την άλλη επειδή διαπίστωσα πως υπάρχει κόσμος που αγαπά τη λογοτεχνία αλλά δεν έχει χρόνο να ασχοληθεί – όπως νεότερος – με μακροσκελή κείμενα. Είναι περιεκτικά, επί όλων των θεμάτων, με μεγάλο ποσοστό σατιρικής διάθεσης, και πάλι επί όλων των θεμάτων. Υπάρχουν βέβαια και διηγήματα της μιας σελίδας, καθώς και πολύ μεγαλύτερα, σε σύνολο 260.

• Τι είναι εκείνο που μπορεί να ενσαρκώσει την ελπίδα τού αύριο.

Η εδραίωση της εμπιστοσύνης μας στους θεσμούς και τις Αρχές! Με απλά λόγια, κάθε αντιπροσωπευτικό τους όνομα να έχει απόηχο ‘αξιοπρέπεια και τιμή’!

• Τελικά, τι είναι η ζωή;

Η απάντηση εξαρτάται από την ηλικία τού ερωτώμενου. Γενικά, είναι ένα ανεξιχνίαστο θαύμα, που ακόμη δεν καταφέραμε μέσα σε αυτό το απίστευτο Σύμπαν, να δικαιολογήσουμε ούτε αυτό, ούτε εκείνη!… Μπορώ να παραθέσω ένα μικρό μου διήγημα από τα «2 λεπτά πολύ λεπτά», που απαντώ στο θέμα; Λέγεται «Η ιστορία μας»: «Ο κόσμος που υπάρχει είχε τρεις αποφασιστικούς λόγους υπέρ αυτού: Α) Αν γίνει κάτι, έγινε. (Το ανεξέλεγκτο). Β) Όποτε γίνει αυτό το κάτι. (Το απεριόριστο). Γ) Ό,τι κι αν είναι αυτό το κάτι. (Το απροσδιόριστο). Και βγήκαμε εμείς…

• ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

Ο Αντώνης Σιμιτζής γεννήθηκε στην Αμαλιάδα.
Σπούδασε οικονομικά στην Οικονομική σχολή του Πειραιά.
Στα γράμματα παρουσιάστηκε για πρώτη φορά το 1962, έτος αφετηρία για την πλούσια παραγωγή πεζογραφημάτων του. Ανάμεσα στα πιο γνωστά συγκαταλέγονται:

ΠΕΖΟΓΡΑΦΙΑ

• [2015] Δυο λεπτά, πολύ λεπτά, εκδ. Mamaya
• [2008] Ο Καπιταλιστής, Στρατηγικές Εκδόσεις
• [2008] Φύλαξέ μου τις παλιές φωτογραφίες, Στρατηγικές Εκδόσεις
• [2007] Οι σταρ, Βιβλιοπανόραμα
• [2006] Άμεσο Θέατρο, εκδ. Γκοβόστη
• [2006] Δρόμοι της οργής, εκδ. Άγκυρα
• [2004] Ο Θεός αγαπάει τις γυναίκες, εκδ. Άγκυρα
• [2000] Αν αγαπάς, εκδ. Άγκυρα
• [1997] Φύλαξέ μου τις παλιές φωτογραφίες, εκδ. Άγκυρα
• [1995] Το πνεύμα του μάγου, Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη
• [1991] Έρωτες στην ομίχλη, Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη
•  [1984] «Στοχασμοί του Νυχιού», Διηγήματα
• [1980] «Γη και Εραστές», Μυθιστόρημα, εκδ. Καστανιώτη
• [1979] «Κυνηγοί Κεφαλών», Μυθιστόρημα, εκδ. Καστανιώτη
• [1975] Επανεκδόσεις «Ο Καπιταλιστής», «Τα Διηγήματα της Απαλάμης», εκδ. Καστανιώτη
• [1973] «Δόγμα», Μπροσούρα
• [1972] «Ο Καπιταλιστής», Μυθιστόρημα
• [1966] «Τα διηγήματα της απαλάμης», Διηγήματα, εκδ. Alvin Redman Hellas
• [1964] «Ανάλυση», Διηγήματα, εκδ. Κέδρος
• [1962] «Ο Γέρος», Νουβέλα

ΜΕΤΑΦΡΑΣΕΙΣ

• [2009] Ροΐδης, Εμμανουήλ Δ., 1836-1904, Η Πάπισσα Ιωάννα, Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη
• [2008] Ροΐδης, Εμμανουήλ Δ., 1836-1904, Η Πάπισσα Ιωάννα, Στρατηγικές Εκδόσεις

ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΑ ΔΟΚΙΜΙΑ

• [2013] Ποιοι είμαστε και ποιος ο κόσμος, Βιβλιοπανόραμα
• [1988] «Ποιοι είμαστε», εκδ. Γκοβόστη
• [1970] «Μηδενισμός»

Από τα θεατρικά του έργα, 20 μονόπρακτα έχουν ανέβει σε αθηναϊκές σκηνές και σε ΔΗΠΕΘΕ.

Στην τηλεόραση, σε σίριαλ και τηλεταινίες παρουσιάστηκαν πρωτότυπα ή σε διασκευή του τα εξής μεταξύ άλλων έργα:

ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ

• «Η Λυγερή», διασκευή του μυθιστορήματος, του Ανδρέα Καρκαβίτσα, 18 επεισόδια σε σκηνοθεσία Μιχάλη Παπανικολάου, ΕΤ1, 1995
• «Το κλειδί», διασκευή διηγήματος του ιδίου, τηλεταινία σε σκηνοθεσία Απόστολου Δοξιάδη, ΕΤ2, 1989.
• «Συνομωσία», διασκευή του βιβλίου «Η δίκη των αεροπόρων του Β. Δεδέ», 12 επεισόδια σε σκηνοθεσία Μιχάλη Παπανικολάου, ΕΤ2, 1989.
• «Θέλω διαζύγιο», τρίπρακτο θεατρικό έργο σε σκηνοθεσία Γιάννη Μόρτζου, ΕΤ1, 1989
• «Μικροί Μεγάλοι», σειρά σε σκηνοθεσία Άρη Παπαθεοδώρου, συνεργασία σε 7 επεισόδια, ΕΤ1, 1988
• «Το μπουρίνι», διασκευή της νουβέλας του Μ. Καραγάτση, 5 επεισόδια σε σκηνοθεσία Γ. Διαμαντόπουλου, ΕΤ1, 1987
• «Μικρογραφίες», 5 αυτοτελή επεισόδια σε σκηνοθεσία Χρήστου Παληγιαννόπουλου, Μανούσου Μανουσάκη, Σωτήρη Γκορίτσα, Πάνου Γλυκοφρύδη και Ντίνου Μαυροειδή, ΕΤ1, 1987
• «Εγώ, εσύ, εμείς», 7 τηλεταινίες, ΕΤ1, 1985
• «Προς Οφρύνιο», διασκευή του μυθιστορήματος του Φ. Δρακονταειδή
  5 επεισόδια σε σκηνοθεσία Γ. Διαμαντόπουλου, ΕΤ1, 1984.
• «Μαργαρίτα Στέφα», διασκευή του μυθιστορήματος του Γρηγορίου Ξενόπουλου, 13 επεισόδια σε σκηνοθεσία Κώστα Πρέκα, ΕΤ2, 1983
• «Πράματα και θάματα», τηλεταινία σε σκηνοθεσία Νίκου Μπουσδούκου, ΕΤ1, 1982
• «Αλεπού και κόρακας», τηλεταινία σε σκηνοθεσία Νίκου Πιλάβου, ΕΤ1, 1982
• «Ο καπιταλιστής», διασκευή μυθιστορήματος του ιδίου, 13 επεισόδια σε σκηνοθεσία Γ. Πετρίδη, ΕΤ1, 1982
• «Το χρήμα», τηλεοπτική επιθεώρηση σε σκηνοθεσία Νίκου Μπουσδούκου, ΕΡΤ1.

Ακόμη, συμμετείχε ως σύμβουλος σε σειρά ντοκιμαντέρ που προέβαλε η ΕΡΤ και η ΝΕΤ, με θέμα τους δημόσιους οργανισμούς και τα κτίρια της Αθήνας με ιστορικό, επιστημονικό και κοινωνικό ρόλο, υπό τον τίτλο: «Δημόσιοι χώροι και ιδιωτικές αρετές».
Μερικά από τα έργα του έχουν παρουσιαστεί στο ραδιόφωνο, είναι τα:

• «Αντίστροφη μέτρηση»
• «Αρπαγή από το Σεράι»
• «Τη λέγανε Ελευθερία»
• «Το σιδερένιο καρπούζι»
• «Ο ελέφας» κα.

Είναι μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών, της Εταιρείας Ελλήνων Θεατρικών Συγγραφέων, του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου και της Ένωσης Σεναριογράφων Ελλάδος, της οποίας υπήρξε και ιδρυτικό μέλος συμπράττοντας αργότερα και στην ίδρυση της Ευρωπαϊκής Ένωσης Σεναριογράφων.