Τζακ Κέρουακ, ο βασιλιάς της Beat Generation!!!!!

O Τζακ Κέρουακ (Jean-Louis Lebris de Kerouac ή Jack Kerouac, όπως έγινε αργότερα γνωστός) γεννήθηκε στο Λόουελλ της Μασσαχουσέττης στις 12 Μαρτίου του 1922, γιος του Λέο-Αλσίντ Κέρουακ ή Κερουάκ και της Γκαμπριέλ-Ανζ Λεβέκ. Σε πολύ νεαρή ηλικία, βίωσε το θάνατο του αδελφού του Τζέραρντ, γεγονός που επηρέασε βαθιά τον Κέρουακ, αποτελώντας επιπλέον την αφορμή για την μετέπειτα έκδοση του μυθιστορήματος "Visions of Gerard". Του άρεσε πάρα πολύ το διάβασμα κι από μικρή ηλικία έδειξε τάση προς την καλλιτεχνία, γράφοντας δικά του περιοδικά, τα οποία μάλιστα εικονογραφούσε μόνος του. Μεγαλώνοντας, εξελίχθηκε σε καλό αθλητή του μπέιζμπολ και κυρίως του αμερικανικού ποδοσφαίρου, τόσο ικανό ώστε με το πέρας των γυμνασιακών του σπουδών να λάβει αθλητική υποτροφία για να σπουδάσει δωρεάν στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια της Νέας Υόρκης. Εκεί, ήρθε σε επαφή για πρώτη φορά, με αρκετά από τα μετέπειτα μέλη της λογοτεχνικής μπητ γενιάς, μεταξύ αυτών ο Άλλεν Γκίνζμπεργκ και ο Ουίλλιαμ Μπάροουζ. 

Η φοίτηση του στο Κολούμπια δεν διήρκησε πολύ, γιατί στο πρώτο έτος σπουδών του, έσπασε το πόδι του κατά τη διάρκεια ενός αγώνα φούτμπολ. Παράλληλα, η κακή σχέση και οι διαφωνίες με τον προπονητή της ομάδας του, τον ώθησαν να εγκαταλείψει τις σπουδές του και επέστρεψε στην γενέτειρά του Λόουελλ, όπου ξεκίνησε να εργάζεται ως αθλητικός συντάκτης της εφημερίδας Λόουελλ Σαν (Lowell Sun). Μετά από διάφορα επαγγέλματα που άσκησε στο Λόουελλ και στη Βοστώνη, όπου έζησε για ένα μικρό χρονικό διάστημα, στις αρχές του 1942 εργάστηκε σε εμπορικά πλοία, πραγματοποιώντας μακρινά ταξίδια. 

Τον επόμενο χρόνο, κατατάχθηκε εθελοντικά στο Αμερικανικό Ναυτικό, από όπου απολύθηκε λίγους μήνες αργότερα κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου πολέμου. Η επίσημη αιτιολογία της απόλυσής του, αναφερόταν στην ψυχολογική του κατάσταση και έκανε λόγο για αδιαφορία του. Είναι γεγονός πως δεν τηρούσε αυστηρή υπακοή στις εντολές των ανωτέρων του. Αργότερα, του επετράπη να ξαναεπιταχθεί στο Ναυτικό, και ταξίδεψε μεταξύ ΗΠΑ και Αγγλίας, υπηρετώντας στο πολεμικό πλοίο S.S. George Weens. Όταν επέστρεψε από την Αγγλία, ο Κέρουακ μαζί με την φίλη του Έντυ Πάρκερ (Edie Parker), συνδέθηκε στενά με τους Λουσιέν Κάρρ (Lucien Carr) και Άλλεν Γκίνσμπεργκ (Allen Ginsberg), τότε φοιτητές στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια, με τον συγγραφέα Γουίλλιαμ Σ. Μπάρροους (William S. Burroughs) καθώς και με τον Νήλ Κάσσαντυ (Neal Cassady). 

Εκείνη τήν εποχή, σε μια συζήτησή του με τον συγγραφέα Τζόν Κλέλλον Χόλμς (John Clellon Holmes), ο Κέρουακ περιέγραψε τους φίλους του και γενικά την γενιά του ως ψυχικά κουρασμένη με την ζωή και τον κόσμο, έχοντας ένα αίσθημα "ήττας" (beatness), εισάγοντας ουσιαστικά για πρώτη φορά τον όρο "Beat Generation". Παντρεύτηκε την Έντυ Πάρκερ το 1944, λίγο μετά την φυλάκιση του Λουσιέν Κάρρ για ανθρωποκτονία, για την οποία μάλιστα ο Κέρουακ θεωρήθηκε συνένοχος. Ο γάμος του κράτησε μόλις μερικούς μήνες, χώρισε το 1945 και τον ίδιο χρόνο συνέπεσε ο θάνατος του πατέρα του. Λίγο μετά τον θάνατο του, ο Κέρουακ άρχισε τη συγγραφή του πρώτου μυθιστορήματός του, "Η Κωμόπολη και η Πόλη" ("The Town and the City"), το οποίο δημοσιεύτηκε το 1950. Το 1949 πραγματοποίησε το πρώτο του ταξίδι από τη Νέα Αγγλία στο Σαν Φρανσίσκο, μαζί με τον φίλο του Νηλ Κάσσαντυ και την πρώην σύζυγο τού Κάσσαντυ, Λουάν (Luanne). Την επόμενη δεκαετία, ο Κέρουακ ταξίδεψε σχεδόν σε όλη την Αμερική και το Μεξικό, άλλοτε οδηγώντας με συνεπιβάτη τον Κάσσαντυ, κι άλλοτε κάνοντας ότο-στόπ. Η περιπλάνησή θα αποτελούσε τη βάση του περίφημου μυθιστορήματός του "Στο Δρόμο" ("On the Road").

Ο Νιλ Κάσαντι άσκησε σημαντική επιρροή στον Τζακ Κέρουακ κατά τη συγγραφή του δεύτερου μυθιστορήματός του, "Στο δρόμο" (1957)

Το 1950 παντρεύτηκε τη δεύτερη συζυγό του, Τζόαν Χάβερτυ (Joan Haverty). Τα επόμενα χρόνια, αποτέλεσαν μία ιδιαίτερα δημιουργική και παραγωγική περίοδο για τον Κέρουακ. Άρχισε να γράφει με μανία, τα γνωστά του μυθιστορήματα "Στο Δρόμο" ("On the Road") βασισμένο στα ταξίδια του, τα "Οράματα του Κόντυ" ("Visions of Cody"), το "Ντόκτορ Σακς" ("Dr. Sax"), το "Μάγκι Κάσιντι" ("Maggie Cassidy"), τους "Υποχθόνιους" ("The Subterraneans") και άλλα έργα.

Περίπου το 1955, άρχισε να μελετά το Βουδισμό, επηρεασμένος αρχικά από το έργο του Dwight Goddard "A Buddhist Bible" ενώ ασχολήθηκε έντονα με το διαλογισμό. Κατά τη διάρκεια ενός ταξιδιού του στο Μεξικό, ολοκλήρωσε την ποιητική του σειρά "Μπλουζ του Μέχικο Σίτι" ("Mexico City Blues") καθώς και το μυθιστόρημα "Τριστέσα" ("Tristessa") γραμμένο για μιά κοπέλα που γνώρισε εκεί. Το 1956 άρχισε να γράφει τα μυθιστορήματα "Τα Οράματα του Ζεράρ" ("Visions of Gerard") γραμμένο για τον αδελφό του, "Γραφές της αιωνιότητας" ("The Scripture of the Golden Eternity") καθώς και πολλά ποιήματα. Μετά τη δημοσίευση του βιβλίου του "Στο Δρόμο" το 1957, άρχισε να γράφει το μυθιστόρημα "Οι Αλήτες του Ντάρμα" ("The Dharma Bums"). Στη διάρκεια της δεκαετίας του 1950, και ειδικότερα μετά τη δημοσίευση του "On the Road", ο Κέρουακ απέκτησε μεγάλη φήμη, στα πλαίσια της οποίας πραγματοποίησε αρκετές δημόσιες απαγγελίες ποίησης ή πεζογραφίας, συχνά με συνοδεία μουσικής τζαζ, στη Νέα Υόρκη. 

Allen Ginsberg, Jack Kerouac και Gregory Corso

Επίσης, αρθογράφησε στα περιοδικά "Playboy", "Swank", "Holiday", "Escapade" και "Esquire". Το 1961 εγκαταστάθηκε στο Μπιγκ Σερ (Big Sur) της Καλιφόρνιας, όπου και έγραψε το τελευταίο του ημιαυτοβιογραφικό μυθιστόρημα "Μπιγκ Σερ" ("Big Sur"). Το 1966, παντρεύτηκε την ελληνικής καταγωγής παιδική του φίλη, Στέλλα Σάμπα, από την γενέτειρά του, Λόουελλ, κι εγκαταστάθηκε στο Σαίντ Πήτερσμπεργκ της Φλώριδας, μαζί με την μητέρα του. Πέθανε σε ηλικία 47 χρονών, στις 20 Οκτωβρίου 1969, από εσωτερική αιμοραγία, λόγω κίρρωσης τού ήπατος. Η σύζυγός του Στέλλα και η μητέρα του Γκαμπριέλ, τέλεσαν μια μικρή κηδεία στο Σαίντ Πήτερσμπεργκ, καθώς και μία στό Λόουελλ, στην εκκλησία του St. Jean Baptiste, όπου παρακολουθούσε τη λειτουργία όταν ήταν μικρός. Η ταφή του έγινε στον οικογενειακό τάφο των Σάμπα στο Λόουελλ.

Βιστωνίτης Αναστάσης 

ΤΖΑΚ ΚΕΡΟΥΑΚ

ΤΟ ΒΗΜΑ:  15/07/2007

Ο Τζακ Κέρουακ

«Στο δρόμο»

Η ζωή του Τζακ Κέρουακ (1922-1969) υπήρξε σύντομη και επεισοδιακή. Οι γονείς του ήταν Γαλλοκαναδοί και μητρική του γλώσσα υπήρξε το γαλλικό ιδίωμα που μιλούσαν στο Κεμπέκ. Αρχισε να μαθαίνει αγγλικά στα έξι του χρόνια και προς το τέλος της ζωής του εξέφρασε στον Αλεν Γκίνσμπεργκ την επιθυμία να αρχίσει να ξαναμιλάει τη μητρική γλώσσα των γονέων του. Το σπουδαιότερο έργο του, βεβαίως, το μυθιστόρημα Στο δρόμο, το έγραψε στα αγγλικά. Μικρός διακρίθηκε για τις επιδόσεις του στο αμερικανικό ποδόσφαιρο αλλά εγκατέλειψε αργότερα τις σπουδές του στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια για να γνωρίσει την «άλλη Αμερική» των πεδιάδων και των ανοιχτών δρόμων που αντιπροσώπευαν την ελευθερία, την απόδραση από τον στενόχωρο και κομφορμιστικό κόσμο των πόλεων, δηλαδή από το «σύστημα».

Οταν εκδόθηκε το Στο δρόμο η κριτική αναγνώρισε σ' αυτό τη φωνή μιας νέας γενιάς. Το μυθιστόρημα, το καλύτερο έργο της γενιάς των μπιτ, άσκησε μεγάλη επίδραση στους συγγραφείς που ακολούθησαν αργότερα, όπως ο Τομ Ρόμπινς, ο Ρίτσαρντ Μπρότινγκαν και ο Λέστερ Μπανγκς. Μεγάλη ήταν επίσης η επίδρασή του στη λαϊκή κουλτούρα γενικότερα και στη μουσική ειδικότερα, όπως στους Μπιτλς, στον Μπομπ Ντίλαν και στον Τζιμ Μόρισον. Πολλοί συνέδεσαν το έργο του με εκείνο που ονομάστηκε αντικουλτούρα και δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αποτελεί προδρομική διατύπωση όσων θα εξέφραζε η δεκαετία του '60. Οπως και οι υπόλοιποι επιφανείς συγγραφείς της γενιάς των μπιτ (ο Αλεν Γκίνσμπεργκ, ο Γκρέγκορι Κόρσο, ο Λόρενς Φερλινγκέτι, ο Γουίλιαμ Μπάροουζ), ο Κέρουακ έδειξε μεγάλο ενδιαφέρον για τη φιλοσοφία του ζεν και τον βουδισμό - αλλά και για τα ναρκωτικά. Αλλοι τον ονόμασαν «βασιλιά των μπιτ» και άλλοι «πατέρα των χίπις». Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η πρόζα του επηρέασε τον Γκίνσμπεργκ, ο οποίος εκεί στήριξε το «ραψωδικό», όπως έλεγε, ύφος των ποιητικών του αφηγήσεων.

Ο Κέρουακ μοίρασε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του ανάμεσα σε ταξίδια στις τεράστιες αμερικανικές πεδιάδες και στην οικογενειακή του κατοικία, όπου ζούσε με τη μητέρα του. Σε όλη του τη ζωή έπινε υπερβολικά, με αποτέλεσμα να πάθει κίρρωση του ήπατος. Στις 21 Οκτωβρίου 1969 πέθανε στο νοσοκομείο του Αγίου Αντωνίου της Φλόριδας, όπου είχε μεταφερθεί την προηγουμένη έπειτα από βαριά εσωτερική αιμορραγία.

* Το αυτοκίνητο: όχημα ελευθερίας

Ο Μάρσαλ Μακ Λούαν στο βιβλίο του Media: Οι προεκτάσεις του ανθρώπου χαρακτήρισε το αυτοκίνητο «μηχανική νύφη». Στο μυθιστόρημα του Κέρουακ, όμως, εκτός από ερωτικό σύμβολο, το αυτοκίνητο λειτουργεί και ως τροφοδότης της αφήγησης και ως δυναμό του χρόνου όπου εναλλάσσονται τα τοπία και τα αισθήματα. Οι δύο ήρωες του βιβλίου, ο Σαλ Παραντάις και ο Νιλ Μόριαρτι, διασχίζουν την Αμερική με το αυτοκίνητο περνώντας από νυσταγμένες επαρχιακές πόλεις, από ερήμους και από μεγάλα αστικά κέντρα χωρίς να ψάχνουν να βρουν απολύτως τίποτε. Δεν τρέφουν μεγάλα όνειρα, δεν διακατέχονται από καμία φιλοδοξία, δεν έχουν και δεν επιθυμούν να αποκτήσουν περιουσία. Ζουν στην τεράστια σκιά της κοινωνίας, που όμως για τον συγγραφέα αποτελεί την πραγματική ζωή. Βγαίνουν στον ανοιχτό κόσμο, άρα στην ελευθερία, απορρίπτοντας όλα όσα υπόσχεται το σύστημα: επιτυχία, κοινωνική άνοδο, ατομική πρόοδο. Γιατί τα βιώματα είναι ανώτερα από τις φιλοδοξίες και τα δυνατά βιώματα παρουσιάζονται σπάνια. Αυτός όμως είναι και ο κυριότερος λόγος για τον οποίο αξίζει να τα αναζητήσει κανείς.

Οι μεγάλες ιδέες είναι κομφορμιστικές και προέρχονται από μια υλιστική και βάρβαρη κοινωνία που το μόνο από τα όσα προσφέρει και αξίζει είναι το αυτοκίνητο γιατί με αυτό μπορεί κανείς να βγει από τα σύνορά της και να ανοιχτεί στον ορίζοντα των τοπίων και των αισθημάτων. Ετσι το αυτοκίνητο του Κέρουακ από υλικό αγαθό και σύμβολο ευμάρειας μετατρέπεται σε όχημα ελευθερίας.

Με το όχημα αυτό αρχίζει εκείνο που ονομάστηκε americana και στοίχειωσε τη νεότερη πεζογραφία στις Ηνωμένες Πολιτείες. Σαν αίσθηση πέρασε στον κινηματογράφο με τιςταινίες περιπλάνησης (road movies). Μακρινό πρόγονο του Ξένοιαστου καβαλάρη μπορεί κάλλιστα να θεωρήσει κανείς το Στο δρόμο - μόνο που στην ταινία τη θέση του αυτοκινήτου έχει πάρει η μοτοσικλέτα. Και στις δύο περιπτώσεις ωστόσο ο ερωτισμός που αποπνέει η σχέση με το κατά περίπτωση όχημα (το αυτοκίνητο ή τη μοτοσικλέτα) είναι εμφανέστατος. Και επειδή μόνο όταν είμαστε μέρος του κόσμου μπορούμε να τον οικειοποιηθούμε, λέει ο Κέρουακ: «Μου ανήκει όλος ο κόσμος επειδή είμαι φτωχός».

Το Στο δρόμο ανήκει στα αντιπροσωπευτικότερα μεταπολεμικά μυθιστορήματα που φέρνουν στο επίκεντρο τον ήρωα-μαύρο πρόβατο: τον από κάτω, τον χαμένο - τον μόνο πραγματικά ελεύθερο. Η επίδρασή του, επίδραση που υπερβαίνει την καθαυτό λογοτεχνική του αξία, παραμένει έντονη και σήμερα - ιδιαίτερα στις νεορεαλιστικές εκδοχές της - όχι μόνο στην πεζογραφία αλλά και στον κινηματογράφο.

************************************************************************

30 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ

Τζακ Κέρουακ

Πανόπουλος, Γιώργος 

ΤΟ ΒΗΜΑ:  17/10/1999 00:00

Ζει ο βασιλιάς των μπίτνικς; Την ξαφνική φήμη του στα τέλη του '50 διαδέχθηκε η λήθη την ανατρεπτική δεκαετία του '60. Αλλά οι σημερινοί πιτσιρικάδες τον έκαναν ξανά είδωλο 

Κάθε συγγραφέας σήμερα έχει μια αγάπη που δεν τολμά να πει τ' όνομά της: είναι η τρελή σύζυγος στο σαλόνι και η πόρνη κάτω απ' το κρεβάτι και ονομάζεται Καριέρα. Οταν στο τέλος η Μεγάλη Καριέρα αποδεικνύεται πολύ σημαντικότερη από τη Μεγάλη Μάχη και τη Μεγάλη Ιδέα, ελπίζει να θυμηθεί σύντομα γιατί θέλησε να γίνει συγγραφέας.

Ο Τζακ Κέρουακ έγραψε βιβλία πριν από την παγκοσμιοποίηση, πριν από τη μόλυνση του περιβάλλοντος, πριν από τους χρηματιστές, τα σούπερ μοντέλα και τον συγγραφέα καριέρας που γράφει με Περιέ αντί για αίμα στις φλέβες. Τότε που η τέχνη γεννιόταν από τη σύγκρουση του εσωτερικού με τον εξωτερικό κόσμο και όχι από τον συμβιβασμό τους. Τότε που οι ήρωές μας δεν βρίσκονταν σε αρμονία με τον εαυτό τους και τον κόσμο. «Οι μόνοι που αξίζουν για μένα είναι οι τρελοί, αυτοί που τρελαίνονται να ζήσουν, να μιλήσουν, να σωθούν, που ποθούν τα πάντα την ίδια στιγμή, αυτοί που ποτέ δεν χασμουριούνται ή δεν λένε κοινότοπα πράγματα, αλλά που καίγονται, καίγονται σαν τα μυθικά κίτρινα ρωμαϊκά κεριά», όπως έγραψε ο ίδιος ο Κέρουακ στο πιο διάσημο μυθιστόρημά του, Στον δρόμο.

Η ιδιωτική ζωή κάθε είδους επωνύμων στην εποχή μας έχει γίνει δημόσια. Το λάιφσταϊλ, η γνώμη τους και η προσωπική τους ζωή αναλύονται από περίεργους κατά τον ίδιο τρόπο που ως χθες αποτελούσαν «προνόμιο» των ροκ τραγουδιστών, των σταρ του κινηματογράφου και των μελών των βασιλικών οικογενειών. Ο συγγραφείς μπήκαν στο στόχαστρο της περιέργειας από πολύ νωρίς. Ο λόρδος Βύρων ήταν ένας από τους πρώτους που η ιδιωτική τους ζωή απασχόλησε τους κοσμικούς κύκλους της εποχής τους. Οπως και του Ντίλαν Τόμας, που γέμισε πολλές στήλες κουτσομπολιού.

Ο Τζακ Κέρουακ ήταν απροετοίμαστος για μια τέτοιου είδους δημοσιότητα. Η ξαφνική φήμη του στα τέλη του '50 γέμιζε κάθε μπαρ στο οποίο σύχναζε από θαυμαστές του, περίεργους που ήθελαν να δουν από κοντά τον συγγραφέα του Δρόμου ή απλώς κουτσομπόληδες που ήθελαν να τον κεράσουν ένα ποτό ή να κάνουν σεξ μαζί του ή και τα δύο.

Με την άφιξη των ανατρεπτικών 60s και των νέων αξιών ο Κέρουακ ξεχάστηκε εντελώς, για να ξαναζωντανέψει σαν φοίνικας τη δεκαετία του '90. Οι χίπις του '60 δεν τον χρειάζονταν. Οι ιδέες του είχαν απορροφηθεί και οτιδήποτε ο ίδιος προασπίστηκε είχε γίνει πράξη: η σεξουαλική ελευθερία και ο «ανοιχτός δρόμος» έγιναν πραγματικότητα. Ο Κέρουακ τούς φαινόταν σαν αναχρονισμός.

Αντίθετα, οι πιτσιρικάδες που μεγάλωσαν στα τέλη του '80 και τη δεκαετία του '90, στους παγετώνες του ριγκανισμού και του θατσερισμού, σε μια συντηρητική εποχή με σήμα κατατεθέν τις απαγορεύσεις κάθε είδους, τον είχαν πάλι ανάγκη. Επρεπε πάλι να ανακαλύψουν αρχέτυπα, μύθους και είδωλα. Και ο Κέρουακ είναι είδωλο. Ενα είδωλο ποτέ δεν είναι στατικό. Ως κλασικό κείμενο ο Κέρουακ επαναπροσδιορίζεται από κάθε καινούργια γενιά.

Τα τέλη του '50 ­ η εποχή της φήμης του Κέρουακ ­ και οι αρχές του '60 με τους Μπιτλς, τους Ρόλινγκ Στόουνς και τον Μπομπ Ντίλαν φαίνονται στους σημερινούς νέους σαν μία περίοδος. Ο Κέρουακ και η μπιτλομανία έχουν έξι χρόνια απόσταση μεταξύ τους, αλλά τι σημασία έχει για μια γενιά που γεννήθηκε πολύ αργότερα από το απόγειο της φήμης και των δύο; Η μπιτ γενιά ποτέ δεν πάγωσε ως ημερομηνία. Η παρέα του κολεγίου Κολούμπια της Νέας Υόρκης ­ Κέρουακ, Μπάροουζ, Γκίνσμπεργκ, Καρ και αργότερα Κόρσο, Φερλιγκέτι, Κάσαντι ­, που άλλαξαν τα πάντα στην αμερικανική λογοτεχνία, μπαινοβγαίνει τις δεκαετίες από το '50 κι έπειτα σαν όνειρο και τύψη. Ο Κέρουακ βγαίνει από τη σκηνή το '69, πεθαίνοντας νέος, και κάνει αυτό που οι άλλοι δεν μπόρεσαν: μπαίνει στη μυθολογία ως «ωραίος νεκρός». Μαζί με τον Ελβις, τον Τζέιμς Ντιν και τον Μόρισον.

Ο «ωραίος νεκρός»

Στις 12 Μαρτίου 1922 ο Ζαν Λουί Λεμπρί ντε Κερουάκ γεννιέται στο Λόουελ της Μασαχουσέτης. Ηταν υπερήφανος για την κελτική καταγωγή του. Ηρωές του ο Ρεμπό, ο Τόμας Γουλφ, ο Γκαίτε. Διαβάζει συνεχώς. Είναι και ο ίδιος συγγραφέας. Το 1944 νυμφεύεται την Εντι Πάρκερ για να πάρει διαζύγιο σε λιγότερο από ένα χρόνο. Το 1946 πεθαίνει ο πατέρας του. Ο θάνατος όμως του αδελφού του στα εννέα του χρόνια, όταν ο Κέρουακ ήταν τεσσάρων ετών, θα του προκαλέσει μια μόνιμη πληγή την οποία θα προσπαθήσει να επουλώσει βάζοντας αργότερα στη θέση του αδελφού του το μεγάλο ίνδαλμα της ζωής του, τον Νιλ Κάσαντι. Γράφει: Κωμόπολη και πόλη, τον Δρόμο, τα Οράματα του Κόντι, τουςΥποχθόνιους, τα Μπλουζ του Μέχικο Σίτι, την Τριστέζα, τους Αγγέλους της ερήμωσης.

Ταξιδεύει στην Ταγγέρη για να ζήσει τον παράδεισο των μπίτνικς. Βαριέται. Ωστόσο ενθαρρύνει τον Μπάροουζ να γράψει το Γυμνό γεύμα. Παρίσι, Λονδίνο, Νέα Υόρκη, Μεξικό τα ταξίδια του '57. Εκδίδει το Ντόκτορ Σακς, το Μάγκι Κάσαντι, τον Μοναχικό ταξιδιώτη, τοΒιβλίο των ονείρων, το Μπιγκ Σουρ, τα Οράματα του Ζεράρ, το Σατόρι στο Παρίσι. Πίνει, πίνει, πίνει. Τον ενδιαφέρει ο βουδισμός, αλλά δεν τον ακολουθεί. Το 1966 παντρεύονται με την Ελληνίδα Στέλλα Σαμπάς. Μαθαίνει τον θάνατο του Νιλ Κάσαντι. Ο Τζακ Κέρουακ πεθαίνει το '69, σε ηλικία 47 ετών.

Οταν ο Τζακ Κέρουακ πεθαίνει στις 21 Οκτωβρίου 1969 από αιμορραγία, καθισμένος μπροστά σε μια τηλεόραση πίνοντας μπίρες Φάλσταφ, είναι χοντρός και ξεχασμένος. Η τρίτη σύζυγός του Στέλλα Σαμπάς δηλώνει στο Ασοσιέιτεντ Πρες: «Ηταν ένας πολύ μοναχικός άνθρωπος». Το αφιέρωμα και οι φωτογραφίες που δημοσιεύονται στο «Εσκουάιρ» τον Μάρτιο του '70 δείχνουν έναν πρώην οτιδήποτε με κοιλιά, περιτριγυρισμένο από τεύχη του «National Review» και άδεια μπουκάλια. Αυτή η τελευταία εικόνα του Κέρουακ θα ξεχαστεί σαν να μην υπήρξε ποτέ. Ο χρόνος θα τον αποκαταστήσει. Οι νέες γενιές τον βλέπουν πανέμορφο να εμφανίζεται σε διαφημίσεις αυτοκινήτων και ενδυμάτων. Θα τον ανακαλύψουν σε τραγούδια του Βαν Μόρισον, των 10.000 Maniacs, της Πάτι Σμιθ και του Τομ Γουέιτς. Θα τον δουν στο σινεμά με τον Τζόνι Ντεπ και σε τηλεοπτικές σειρές. Θα διαβάσουν γι' αυτόν σε αλλεπάλληλες βιογραφίες. Ολοι θεωρούν φυσικό να αναφέρουν το μυθιστόρημά του Στον δρόμο ακόμη κι αν δεν έχουν διαβάσει ούτε λέξη από το βιβλίο. Οι νέοι συγγραφείς θα ανακαλύψουν σ' αυτό ότι αξίζει να το κλέψουν.

Η βίβλος της μπιτ γενιάς

Το μυθιστόρημα Στον δρόμο «είναι η βίβλος της μπιτ γενιάς, που περιγράφει την ατίθαση νεολαία τού σήμερα και τη φρενήρη αναζήτηση της εμπειρίας και του αισθησιασμού»έγραφε στο εξώφυλλο της πρώτης έκδοσης του '57. Παρ' όλα αυτά ο Κέρουακ έγραψε το βιβλίο που τον έκανε διάσημο σε δύο εβδομάδες τον Απρίλιο του '51. Στις 9 Απριλίου είχε γράψει 34.000 λέξεις και στις 20 έφθασε τις 86.000. Το διάστημα αυτό δεν είχε κοιμηθεί καθόλου καταναλώνοντας καφέ και αμφεταμίνες. Για μήνες μετά συνεχώς διόρθωνε, προσέθετε, άλλαζε. Ο Κέρουακ βασανίστηκε πολύ ώσπου να βρει το ύφος του μυθιστορήματος. Ο Νιλ Κάσαντι του έδωσε τη λύση όταν στο τέλος του '50 του έστειλε ένα γράμμα 23.000 λέξεων περιγράφοντάς του σε πρώτο πρόσωπο και σε γρήγορο, τρελό αλλά και τελείως σοβαρό ύφος λεπτομέρειες και γεγονότα από τη ζωή του. Ο Κέρουακ ενθουσιάστηκε. Το γράμμα του φίλου του εκπλήρωνε τις προφητείες του Γκαίτε και του Ντοστογέφσκι που έλεγαν ότι στο μέλλον η λογοτεχνία θα είναι εξομολογητική. Ο Κάσαντι γίνεται ο Ντιν Μοράιαρτι, ο βασικός ήρωας του Δρόμου, ένας κάουμποϊ που αντί να κλέβει αγελάδες κλέβει αυτοκίνητα για μια βόλτα.

Στις 11 Ιανουαρίου του '57 ο Κέρουακ υπέγραψε τα συμβόλαια για την έκδοση του βιβλίου. ΟΔρόμος έρχεται τη σωστή στιγμή. Ο Ελβις είναι εδώ, ο όρος «τινέιτζερ» έχει μόλις εφευρεθεί, το ροκ-εν-ρολ είναι η νέα μόδα, όπως και οι Κάντιλακ, η μπιτ γενιά, οι μπίτνικς. Για τον Κέρουακ όμως η έκδοση του Δρόμου έρχεται αργά. Δεν αισθάνεται καμιά ανατριχίλα. Πηγαίνει σε πάρτι που κρατάνε εβδομάδες, πίνει, πίνει και κάνει σεξ ­ 245 γυναίκες σε μια βραδιά, λέει ο μύθος, και αρκετοί άντρες. Η δημοσιότητα την οποία κυνηγάνε οι περισσότεροι συγγραφείς ήταν για τον Κέρουακ το φιλί του θανάτου. Ο Σούπερμαν της αμερικανικής λογοτεχνίας δήλωσε στο «Village Voice» ότι ήθελε να γλιτώσει απ' αυτή την τρέλα. Για άλλη μία φορά κατέφευγε στη μητέρα του. «Πηγαίνω στη μητέρα μου στο Ορλάντο. Πάντα επιστρέφω στη μητέρα μου. Πάντα» (Το οιδιπόδειο του Κέρουακ δεν αφορούσε μια γλυκιά μητέρα. Η Μεμέρ παραβίαζε την αλληλογραφία του γιου της, δεν επέτρεπε στον Γκίνσμπεργκ να μπει στο σπίτι της γιατί ήταν ομοφυλόφιλος, ενώ ακόμη και ο ανεκτικός Μπάροουζ την αποκαλούσε «διαβολική».)

Επιμύθιο

Αν κάτι αξίζει να το κάνεις, τότε αξίζει και να το γράψεις. Αν οι περισσότεροι άνδρες ηθοποιοί ονειρεύονται να παίξουν τον Αμλετ, τότε οι περισσότεροι άνδρες συγγραφείς ονειρεύονται να παίξουν τον Κέρουακ. Και οι υπόλοιποι να ζήσουν σαν τον Κέρουακ. Ο υπέροχος, αλκοολικός, ομοφυλόφιλος, ρατσιστής, ταλαντούχος, ζωώδης, μισογύνης, καταραμένος, υπερβολικός, ακόλαστος, συμπλεγματικός, νάρκισσος, αυτοκαταστροφικός, αλλά ευτυχώς όχι τέλειος Τζακ Κέρουακ διαπίστωσε από νωρίς ότι η ζωή του θα ήταν ένα μακρύ παιχνίδι ρώσικης ρουλέτας σε έναν φοβισμένο κόσμο.

Αν είσαι τυχερός, πέφτεις. Και πετάς. Οπως ο Τζακ Κέρουακ.

***************************************************************

Τίτλοι στη βάση Βιβλιονέτ
(2016)	Γραφές της αιωνιότητας, Απόπειρα
(2015)	Η θάλασσα τ' αδέρφι μου, Εκδόσεις Πατάκη
(2015)	Οράματα του Κόντυ, Ηριδανός
(2015)	Ρεμπό και 18 χαϊκού, Κουκούτσι
(2015)	Στο δρόμο, μετάφραση Μιχάλης Λαλιώτης, εκδόσεις Πλέθρον. Τον Απρίλιο του 1951, σε τρεις εβδομάδες, ο Τζακ Κέρουακ έγραψε την πρώτη εκδοχή του "Στο δρόμο" - δακτυλογραφημένη με μονό διάστημα, χωρίς παραγράφους, σε οκτώ φύλλα λεπτού χαρτιού ιχνογραφίας, τα οποία στη συνέχεια κόλλησε μεταξύ τους ώστε να σχηματίσουν ένα ρολό. Το "ρολό" αποτελεί τη "χωρίς περικοπές" εκδοχή του αριστουργήματος του Κέρουακ -ακατέργαστο, άγριο και απροκάλυπτα σεξουαλικό, σε σχέση με την ξαναδουλεμένη εκδοχή που εκδόθηκε το 1957. Το αρχικό χειρόγραφο είναι το πιο χαρακτηριστικό επίτευγμα του Κέρουακ- και ένα από τα σημαντικότερα, γνωστότερα και πιο προκλητικά τεκμήρια στην ιστορία της αμερικανικής λογοτεχνίας.
(2015)	Στοιχειωμένη ζωή, Πλέθρον
(2011)	Μπιτ γενιά, Ηριδανός
(2010)	Η ματαιοδοξία του Ντουλουόζ, Πλέθρον
(2010)	Μάγκι Κάσιντι, Αίολος
(2010)	Μπιγκ Σερ, Αίολος
(2010)	Σατόρι στο Παρίσι, Πλέθρον
(2010)	Τα όνειρά μου, Αίολος
(2009)	Mexico City Blues, Ηριδανός
(2009)	Η σούτρα της χρυσής αιωνιότητας, Απόπειρα
(2009)	Ορφέας ανέδυσε, Ηριδανός
(2009)	Τριστέσσα, Ηριδανός
(2008)	Πικ, Απόπειρα
(2007)	Ο γυρισμός του ταξιδευτή, Απόπειρα
(2007)	Ποιήματα, Ηριδανός
(2007)	Στο δρόμο, μετάφραση Δήμητρα Νικολοπούλου, Δημοσιογραφικός Οργανισμός Λαμπράκη. Δακτυλογραφημένο το 1951, μέσα σε τρεις εβδομάδες, σε ένα τεράστιο ρολό χαρτί τηλετύπου, το μυθιστόρημα "Στο δρόμο" εκδόθηκε το 1957 και η μεγάλη επιτυχία που γνώρισε το έκανε γρήγορα βιβλίο cult, ευαγγέλιο ενός νέου τρόπου ζωής και σκέψης. Από αυτό το μυθιστόρημα και από τη ζωή του Κέρουακ η Beat Generation άντλησε τα πιο χτυπητά χαρακτηριστικά της, τις εξάρσεις, τις ελπίδες, τις απελπισίες της. Το βιβλίο αποτελεί την πρώτη ηχηρή πρόκληση απέναντι στο μεταπολεμικό αμερικανικό όνειρο και έτσι καταλήγει να ενσαρκώνει συμβολικά κάθε μορφή άρνησης, αντίστασης και αποστασιοποίησης απέναντι στον καθωσπρεπισμό της αστικής τάξης, στις κατεστημένες εξουσίες και αξίες. Το ταξίδι προς τον νότο του Σαλ και του Ντην (δηλαδή του συγγραφέα και του φίλου του Νηλ Κάσαντι), στους ατέλειωτους δρόμους του Τέξας και του Μεξικού, είναι στην πραγματικότητα ένα ταξίδι προς το πουθενά. Το σημαντικό σε αυτό το ταξίδι δεν είναι να φτάσει κανείς αλλά να προχωρεί αδιάκοπα, με την ελπίδα -που γνωρίζει ωστόσο ότι είναι μάταιη- ότι θα εξορκίσει το άγχος και την ασχήμια της ζωής. Είναι ένα ταξίδι φυγής προς τον επικίνδυνο κόσμο του οινοπνεύματος και των ναρκωτικών. Μέσα σε αυτή τη συνεχή μετακίνηση ξετυλίγεται ένα φάσμα από γραφικούς τύπους, μεταβαλλόμενα τοπία, δράματα και εξέλιξη των ηρώων. Ο Ντην, μεγάλος γυναικάς, στη διάρκεια του ταξιδιού θα αποκτήσει τρεις συζύγους και τέσσερα παιδιά. Ο ευαίσθητος Σαλ, αδύναμος και μελαγχολικός στην αρχή, ανακαλύπτει τη χαρά και την αυτοπεποίθηση και τελικά βρίσκει τον έρωτα. (εφημερίδα "La Repubblica", Ιταλία)
(2004)	Γραφές της αιωνιότητας, Άκρον
(2002)	Οι αλήτες του Ντάρμα, Αίολος
(2000)	Οι υποχθόνιοι, Πλέθρον
(1996)	Μοναχικός ταξιδιώτης, Πλέθρον
(1996)	Στο δρόμο, Πλέθρον
(1990)	Mexico City Blues, Ελεύθερος Τύπος
(1989)	Η ματαιοδοξία του Ντουλουόζ, Πλέθρον
	Πικ, Ελεύθερος Τύπος
Συμμετοχή σε συλλογικά έργα
(2013)	Αμερικανοί ποιητές και ποιήτριες τολμούν, Εξάρχεια
(2009)	Και έβρασαν οι ιπποπόταμοι στις γούρνες τους, Τόπος
(2007)	Ανθολογία αμερικανικής ποίησης του εικοστού αιώνα, Ηριδανός
(2001)	Τρεις συνομιλίες, Printa
(1988)	Οι γυμνοί άγγελοι, Ελεύθερος Τύπος