Η ΕΞΟΡΙΑ ΔΕΝ ΥΠΗΡΞΕ ΠΑΡΑ ΜΙΑ ΠΡΑΞΗ ΑΠΟΚΡΥΨΗΣ ΚΑΙ ΕΞΑΠΑΤΗΣΗΣ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΝΟΜΠΕΛΙΣΤΑ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ. ΣΤΗΝ ΕΞΑΠΑΤΗΣΗ ΑΛΛΩΣΤΕ ΒΑΣΙΖΕΤΑΙ Η ΕΠΙΒΙΩΣΗ ΤΩΝ ΕΙΔΩΝ. ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΡΩΤΙΚΗ ΕΞΑΠΑΤΗΣΗ. ΕΤΣΙ ΚΙ ΕΔΩ, Σ΄ ΕΝΑ ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑΤΙΚΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ. Ο Χέρμαν Μπρόντερ έχει επιβιώσει από το Ολοκαύτωμα κρυμμένος σ΄ έναν αχυρώνα κάπου στην πολωνική ύπαιθρο, ενώ τα δύο παιδιά του έχουν πεθάνει στα στρατόπεδα. Η Γιάντβιγκα, η χωρική που τον έκρυβε, θα τον ακολουθήσει στη μεγάλη πορεία που θα ολοκληρωθεί στη Νέα Υόρκη, θα ασπασθεί τον εβραϊσμό και θα γίνει γυναίκα του, κάνοντάς του μάλιστα κι ένα παιδί. Όμως ο αστός Χέρμαν δεν αρκείται στο αγροτικό σεξ. Θα βρει καθ΄ οδόν τον έρωτα στη Μάσα, μιαν άλλη επιβιώσασα, γοητευτική και νευρωτική που θα χωρίσει για χάρη του. Κι εκεί που προσπαθεί να ισορροπήσει μεταξύ εφιαλτικού παρελθόντος και κοινότοπου παρόντος στη Γη της Επαγγελίας, «ανασταίνεται» αίφνης η θεωρούμενη νεκρή προπολεμική σύζυγος, Ταμάρα. Τα δύο νοικοκυριά σύντομα θα γίνουν τρία, ενώ ο Χέρμαν διολισθαίνει ξανά σε μια ζωή γεμάτη συγκαλύψεις και αποκρύψεις. Ακόμη και η δουλειά του είναι εξ ορισμού ένα ψεύδος: ενώ δεν πιστεύει πια διόλου στον Ιουδαϊσμό «που επιβιώνει διά της εξαπάτησης», βιοπορίζεται συγγράφοντας άρθρα και βιβλία για έναν «απόμακρο σκληρό Θεό» κατ΄ εντολήν ενός δημοσιοσχεσίτη ραβίνου που κάνει καριέρα πάνω στις στάχτες του Ολοκαυτώματος.
Κι όμως, αγαπάει και τις τρεις γυναίκες του, όπως και εκείνες αυτόν, με συγκινητικό μάλιστα τρόπο. Η Ταμάρα είναι πλέον ώριμη, ορθολογική και πάντα όμορφη. Η Γιάντβιγκα διατηρεί την αγνότητα του αγροτικού της παρελθόντος. Αλλά είναι η Μάσα που με τις διαρκείς φαντασιώσεις, μεταπτώσεις και μικροαπάτες της κρατάει τον Χέρμαν σε εγρήγορση. Τον κάνει να ζηλεύει και να υποφέρει, αν και τελικά είναι αυτή που θα πληρώσει τον λογαριασμό, καθώς οι δύο άλλες, παρά το κοινωνικό τους χάσμα, θα τα βρουν και θα αναθρέψουν από κοινού το νεογέννητο παιδί, ενώ η τύχη του Χέρμαν αγνοείται: ίσως έχει ανακαλύψει την «αμερικανική εκδοχή του πολωνικού του αχυρώνα», σχολιάζει στο τέλος ο αφηγητής- συγγραφέας. Τίποτα δεν αλλάζει... και όμως.
Μιχάλης Μοδινός, ΤΑ ΝΕΑ, 01/08/2009
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ... 
No comments:
Post a Comment