"Ελευθεροτυπία": αποκόμματα...

[Ελευθεροτυπία, 29/2/2008]

Η λυρική ποίηση ενός «πικραγαπημένου». Ο Χριστόφορος Λιοντάκης μετέφρασε Γκιγιόμ Απολινέρ. Η σχέση του 63χρονου ποιητή Χριστόφορου Λιοντάκη με τη μετάφραση της γαλλικής λογοτεχνίας κρατάει από τα χρόνια της δικτατορίας. «Ηταν σαν ένα καταφύγιο στο άνυδρο τοπίο που ζούσαμε τότε», θυμάται. Το πρώτο έργο που μετέφρασε και κυκλοφόρησε σε βιβλίο, είναι το μυθιστόρημα του Σταντάλ «Αρμάνς» («Ηριδανός»). Εκτοτε, συνομίλησε ως ποιητής με κορυφαία κείμενα του Ζενέ, του Ελιάρ, του Πονζ, του Βαλερί, του Μπονφουά. Πριν από λίγο καιρό κυκλοφόρησε μια επιλογή ποιημάτων του Γκιγιόμ Απολινέρ με τον τίτλο «Σαλτιμπάγκοι και άλλα ποιήματα» («Γαβριηλίδης»)… [Βασίλης Κ. Καλαμαράς].

Ενας ρεαλιστής του «φανταστικού». Ο 38χρονος Βασίλης Αμανατίδης, γεννημένος και μεγαλωμένος στη Θεσσαλονίκη, έχει δύο ιδιότητες: του ποιητή και του διηγηματογράφου. Εχει στο ενεργητικό του πέντε ποιητικές συλλογές και δύο συλλογές διηγημάτων. «Ο σκύλος της Χάρυβδης» («Καστανιώτης») περιλαμβάνει έντεκα ιστορίες με καθημερινούς ήρωες, που προσπαθούν να υπερβούν τις συνήθειές τους… [Του Βασίλη Κ. Καλαμαρά]

ΟΙ ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΙΛΙ. Ο Καβάφης, ο Σικελιανός, ο Σεφέρης, ο Ελύτης χρωστούν πολλά στον 80χρονο Αμερικανό Εντμουντ Κίλι. Είναι ο νεοελληνιστής, ο μεταφραστής, ο προνομιακός συνομιλητής τού Γιώργου Σεφέρη, αλλά και ο άνθρωπος που σφραγίστηκε από την εμπειρία του ελληνικού τοπίου και γνώρισε στον αγγλοσαξονικό χώρο την ιδιαιτερότητα της νεοελληνικής ποίησης. Δίκαια του απονέμεται το Βραβείο «Διδώ Σωτηρίου» της Εταιρείας Συγγραφέων, σε εκδήλωση που θα πραγματοποιηθεί σήμερα (29/2, 8 μμ) στο Μουσείο Μπενάκη (Κουμπάρη 1)... [Β.Κ.Κ.]

Ποίηση: παγκοσμιοποίηση με ανθρώπινο πρόσωπο. ΠΑΡΙΣΙ.«Ο ύμνος του άλλου» είναι το θέμα της «Ανοιξης των Ποιητών» που πραγματοποιείται 4-16 Μαρτίου στη Γαλλία. Η επέτειος των 10 χρόνων αποτελεί σταθμό για το θεσμό αυτό, που ξεκίνησε σαν χάπενινγκ με πρωτοβουλία του Τζακ Λαγκ και καθιερώθηκε προοδευτικά ως διεθνές λογοτεχνικό ραντεβού. Η «Ανοιξη των Ποιητών» υποστηρίζεται από τα υπουργεία Πολιτισμού, Παιδείας, το Εθνικό Κέντρο Βιβλίου και έχει στόχο τη διάδοση της ποίησης στο πλατύ κοινό… [Της Ήρας Φελουκατζή]

Σέξπιρ σε μπαλονάκια. «Είναι στιλέτο αυτό μπροστά μου;» Το κάδρο κλείνει στενό στα μάτια, σε στιλ Σέρτζιο Λεόνε. Και το στιλέτο είναι εκεί, γυαλίζει, σχεδόν λάμπει, μέσα στο αίμα που στάζει, γεμίζοντας ολόκληρο το κάδρο που ακολουθεί. Τα απειλητικά πρόσωπα χάνονται στη σκιά και ο Μάκβεθ έχει άλλη μια φορά πιάσει ένα κοινό που του ξέφευγε από τον... λαιμό… [Του Βαγγέλη Βαγγελάτου]

ΚΟΥΡΑΣΜΕΝΟΣ ΒΑΛΚΑΝΙΟΣ. Τι κάνει κάποιον να λέει ότι είναι «καθ' υποτροπήν και κατά συρροήν Βαλκάνιος» και να καταλήγει πως τον «έχει κουράσει η βαλκανικότητά του»; Μήπως η αγωνία του να ξεφύγει από το περιθώριο της δυσφημισμένης ιστορικά περιοχής; Τον ομφάλιο λώρο της βαλκανικής μήτρας αγωνίζεται να κόψει μία παρέα παλιών φίλων από διαφορετικές χώρες των Βαλκανίων. Είναι οι ήρωες του νέου μυθιστορήματος του Δημοσθένη Κούρτοβικ, «Τι ζητούν οι βάρβαροι» (μέσα Μαρτίου από τα «Ελληνικά Γράμματα»). [Ν. ΧΑΤΖ.]

Looking back at the Booker: Nadine Gordimer

No prizes for easy reading ... Nadine Gordimer in 1993. Photograph: Ulf Andersen/Getty

[Sam Jordison, Blogs / The Guardian, February 27, 2008]. The Conservationist's portrait of a dangerous man lent dangerous power by apartheid is great writing, but not brilliant reading

News that there is to be a one-off best of Booker award this year has brought a new edge to this regular blog. For a while at least, it's going to be hard to resist speculation about current relevance and popularity and the laying on of odds - an especially interesting set of concerns when it comes to The Conservationist.

This book might be expected to be a big player. Nadine Gordimer is a writer for whom the award of a Best of Booker prize would be little more than a footnote; one to put in her overflowing display cabinet alongside her 1991 Nobel prize, her appointment as Chevalier de la legion d'honneur and her 15 honorary degrees (including one each from Oxford and Cambridge).

Even so, The Conservationist must be seen as an outsider at best. Arguably because - as a book inextricably tied up with apartheid - it's lost some of its political urgency. Partly because it didn't even win outright in 1974 (it shared the award with Stanley Middleton's Holiday). Mainly because the poll already looks like it's shaping up to be a popularity contest as much as a serious literary competition and it's hard to imagine The Conservationist coming top in anyone's affections...

Νεοκορακίστικα!

Στη μία και δέκα μετά τα μεσάνυχτα άρχισε προχθές στον Alpha το «Κουτί της Πανδώρας» με θέμα τις αλλαγές που φέρνουν στη γλώσσα οι νέες μορφές επικοινωνίας. Φαίνεται ότι και αυτή η εκπομπή, που συχνά παρέχει πληροφορίες και ερεθίσματα για σκέψη και διάλογο, είναι ο μαϊντανός στο κυρίως πιάτο της ελαφριάς ψυχαγωγίας και της πανάλαφρης ενημέρωσης. Μα ποιος θα τη δει αυτή την άγρια ώρα; Ο μαθητής ή ο εκπαιδευτικός που θα ξυπνήσει το άλλο πρωί στις εφτά; Η εκπομπή απέφυγε τις συνήθεις γκρίνιες περί λεξιπενίας και λαθών, όμως δεν απέφυγε την έμμεση εξιδανίκευση του τρόπου που χρησιμοποιείται η γλώσσα στα chat rooms (τους εικονικούς χώρους κουβεντούλας), στο Ιντερνετ και στα SMS. Επίσης είχε σύντομες αναφορές στο ρεμπέτικο και στα καλιαρντά ενώ έδωσε το λόγο στους ίδιους τους εφήβους που χρησιμοποιούν τα ιντερνετικά νεοκορακίστικα. Ωστόσο κινήθηκε περισσότερο στο πεδίο του εντυπωσιασμού παρά της ερμηνείας ή της κριτικής. Αρκετές φορές ο τηλεθεατής ένιωθε ότι καταναλώνει ολιγόλεπτα σποτάκια και όχι ότι παρακολουθεί ένα θέμα με αρχή, μέση και τέλος (όχι πως είναι πάντα εύκολη αυτή η διάκριση)… [Tης Mαριάννας Tζιαντζή, Η Καθημερινή, 28/2/2008]

Η Βιβλιοθήκη της Βέροιας προτείνει για το βραβείο IMPAC...

Στις 2 Απριλίου θα ανακοινωθεί η shortlist των υποψήφιων έργων λογοτεχνίας για το βραβείο IMPAC, το μέγα έπαθλο του Δουβλίνου, που δίνει τις υψηλότερες αμοιβές στους νικητές. Είναι ένα βραβείο με διεθνή πρωτοτυπία, όχι μόνο γιατί αποτελεί προϊόν συνεργασίας της τοπικής αυτοδιοίκησης με μία μεγάλη εταιρεία ενίσχυσης της επιχειρηματικότητας αλλά και για τον τρόπο με τον οποίο επιλέγεται ο νικητής (που λαμβάνει 100.000 ευρώ!). Η κριτική επιτροπή δέχεται προτάσεις από 162 βιβλιοθήκες 122 πόλεων σε 45 χώρες. Οι προτάσεις αφορούν βιβλία που γραμμένα ή μεταφρασμένα στα αγγλικά και κριτήριο είναι η υψηλή λογοτεχνική ποιότητα. Μεγάλοι συγγραφείς έχουν κερδίσει το ιρλανδικό αυτό βραβείο, όπως ο Κολμ Τόιμπιν και ο Ορχάν Παμούκ. Ανάμεσα στις 162 βιβλιοθήκες που ενδιαφέρθηκαν να συμμετέχουν στη διαδικασία επιλογής είναι και δύο ελληνικές, η Δημοτική Βιβλιοθήκη Θεσσαλονίκης και η Δημόσια Κεντρική Βιβλιοθήκη της Βέροιας. Η Βιβλιοθήκη της Βέροιας, που θεωρείται πρότυπο για τον τρόπο που λειτουργεί αλλά και τη δυνατότητα προσέλκυσης κοινού, προτείνει για το φετινό βραβείο IMPAC τρία μυθιστορήματα, που έχουν όλα μεταφραστεί και στα ελληνικά: «Κλοπή» του Πίτερ Κάρεϊ (εκδ. Ελλ. Γράμματα), «Καθένας» του Φίλιπ Ροθ (εκδ. Πόλις) και «Ινές, ψυχή μου» της Ιζαμπέλ Αλιέντε (εκδ. Ωκεανίδα). [Η Καθημερινή, 28/2/2008]

Στον Π. Σταύρου τα πνευματικά δικαιώματα του Καζαντζάκη

Η διαμάχη για τα πνευματικά δικαιώματα του Καζαντζάκη τέλειωσε! Είτε σωστή είτε λαθεμένη είναι απόφαση του δικαστηρίου, κι έτσι δεν μπορούμε να την κρίνουμε. Ο Πάτροκλος Σταύρου, επί 30 χρόνια υφυπουργός παρά τω Προέδρω της Κυπριακής Δημοκρατίας, στενός συνεργάτης του Εθνάρχη Μακαρίου, επίτιμος διδάκτωρ της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών και από το 1982 θετός γιος της Ελένης Καζαντζάκη, είναι ο αποκλειστικός διαχειριστής των πνευματικών δικαιωμάτων του έργου του Νίκου Καζαντζάκη. Αυτό αποφάνθηκε ομοφώνως το 8ο Τμήμα του Πολιτικού Εφετείου Αθηνών το οποίο με την 842/2008 επικύρωσε την προηγούμενη απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Αθηνών που είχε κρίνει την αντιδικία κατά τον ίδιο τρόπο.

ΒΛΕΠΕ ΚΑΙ:

Στον Σταύρου όλα τα πνευματικά δικαιώματα. Ελευθεροτυπία.

Απόφαση για τα πνευματικά δικαιώματα του Νίκου Καζαντζάκη. Δικαστήριο τα επικυρώνει στον κ. Πάτροκλο Σταύρου. Το Βήμα.

Τέλος στη διαμάχη για τα δικαιώματα του Νίκου Καζαντζάκη. Τα Νέα.

Ο Κέδρος επανεκδίδει το έργο του Γιώργου Χειμωνά

Ο Γιώργος Χειμωνάς θεωρούσε ότι τα βιβλία του συνιστούν ένα ενιαίο, συνεχές σύνολο με μετατοπιζόμενο κέντρο αλλά κοινή την υπαρξιακή αγωνία. Όπως χαρακτηριστικά δήλωσε ο ελληνιστής Μάριο Βίτι, όταν πληροφορήθηκε το θάνατό του, τον Φεβρουάριο του 2000, "το έργο του είναι πειραματικό και πρωτοποριακό, χωρίς να μπορεί να έχει ακολούθους και με μια γοητεία αποκλειστικά δική του". Υπ' αυτό το πρίσμα οι εκδόσεις Κέδρος επανεκδίδουν το σύνολο του πεζογραφικού του έργου σε αυτοτελή βιβλία. Κυκλοφορούν ήδη "Ο γάμος", "Ο γιατρός Ινεότης", "Τα ταξίδια μου", "Ο εχθρός του ποιητή", "Η εκδρομή", "Πεισίστρατος", "Οι χτίστες", "Ο αδελφός", "Μυθιστόρημα" και με τούτη την αφορμή ο εκδοτικός οίκος οργανώνει ειδική εκδήλωση την Τρίτη 4 Μαρτίου στις 7.30 το απόγευμα στο Θέατρο Τέχνης, στη Φρυνίχου 14, στην Πλάκα, όπου θα παρουσιαστεί το πεζογραφικό έργο του Χειμωνά αλλά και τα μελετήματα του Δημήτρη Ν. Μαρωνίτη "Η πεζογραφία του Γιώργου Χειμωνά", η έκδοση των οποίων συνέπεσε με την επανακυκλοφορία του έργου του συγγραφέα-ψυχιάτρου. Θα μιλήσει ο Βαγγέλης Χατζηβασιλείου, ενώ αποσπάσματα θα διαβάσουν η Μάγια Λυμπεροπούλου και ο Δημήτρης Ν. Μαρωνίτης. Ο τελευταίος μάλιστα επισημαίνει πως "αν έχει νόημα μια όψιμη ομολογία για τούτο το πόνημα, συμπυκνώνεται ίσως στην ελπίδα ότι δεν παραβαίνει την καθοριστική αρχή του πρωτότυπου έργου, όπου ο λόγος παράγεται και προάγεται πάντα εξ επαφής με την υποκείμενη ζωική εμπειρία, που περιέχει και την πρόγνωση του θανάτου. Η πρόγνωση λειτουργεί τώρα ως επίγνωση, δίνοντας μιαν άλλη διάσταση στην ανάγνωση του έργου που άφησε μπροστά μας ο Γιώργος Χειμωνάς". [Η Αυγή, 26/2/2008]

Ο Χειμωνάς «επαναπατρίζεται». [Όλγα Σελλά, Η Καθημερινή, 28/2/2008]. Σαν χθες, πριν από οκτώ χρόνια (27 Φεβρουαρίου 2000), ερχόταν από το Παρίσι η είδηση του θανάτου του συγγραφέα Γιώργου Χειμωνά. Ενός συγγραφέα που άφησε το δικό του μεγάλο σημάδι στη σύγχρονη νεοελληνική πεζογραφία…

Αποκόμματα...

Το βιβλίο «Το γένος των Πετροκόκκινων - Περίοδος της Οδησσού, 19ος - αρχές 20ού αιώνα» της Λίλια Μπελοούσοβα, διευθύντριας του Κρατικού Αρχείου Οδησσού, παρουσιάζει το Ελληνο-Ουκρανικό Επιμελητήριο, σήμερα, Τετάρτη 27/2 και ώρα 7 μμ, στην Παλιά Βουλή. Πρόκειται για έρευνα που αφορά στο ελληνικό στοιχείο της Οδησσού, κυρίως τους αστούς, μέσα από τη δράση της οικογένειας των Πετροκόκκινων που είχαν χιώτικες ρίζες.

Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης

Αφιέρωμα στον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη διοργανώνει το Μορφωτικό Ιδρυμα της ΕΣΗΕΑ, στις 3/3, 7 μμ, στην αίθουσα «Γεώργιος Καραντζάς» της Ενωσης Συντακτών (Ακαδημίας 20, 1ος όροφος). Για τη ζωή και το έργο του συγγραφέα θα μιλήσει ο Νέστορας Μάτσας. Για τη σχέση του Παπαδιαμάντη με τη δημοσιογραφία θα μιλήσει ο Στέλιος Παπαθανασίου. Στην εκδήλωση θα προβληθεί το ντοκιμαντέρ του Ν. Μάτσα «Αν δεις τον κυρ Αλέξανδρο». Το πρόγραμμα θα παρουσιάσουν οι Γιώργος Κατσέλης και Ζωή Ρόκα. Ποιήματα του Παπαδιαμάντη θα διαβάσει η Γεωργία Ανέστη.

«Εδώ Πολυτεχνείο στα χρόνια της κατοχής (από τους αγώνες με τη Σπουδάζουσα)». Ετσι τιτλοφορείται το βιβλίο του αγωνιστή της ΕΠΟΝ Σπουδάζουσας, φοιτητή τότε στο Πολυτεχνείο Φοίβου Τσέκερη (εκδόσεις «Εντός»). Η μαρτυρία αυτή θα παρουσιαστεί στις 3/3 (12μ) στην αίθουσα της ΕΣΗΕΑ (Ακαδημίας 20) με ομιλητές τους: Ευάγγελο Μαχαίρα (επίτιμος πρόεδρος του Παγκόσμιου Συμβουλίου Ειρήνης), Βούλα Δαμιανάκου (συγγραφέας), Γιώργο Πετρόπουλο (ιστορικός, δημοσιογράφος του «Ρ»), με προλόγισμα και συντονισμό του Στέφανου Ληναίου (ηθοποιός).

Αποκόμματα...

Η ζωή και το έργο της Άννας Αχμάτοβα. O Άκης Καλόγνωμης γράφει για το βιβλίο του Wolfgang Hassner: «Άννα Αχμάτοβα, Η θυελλώδης ζωή μιας μεγάλης ποιήτριας». Μελάνι, Αθήνα, 2007, σελ. 224. [Η Καθημερινή, 26/2/2008]

• Ένα μυθιστόρημα για το Άγιον Όρος. Η αρχαιότητα και η Ορθοδοξία στο βραβευμένο το 2007 από τη Γαλλική Ακαδημία βιβλίο του Βασίλη Αλεξάκη «μ.Χ.». Ο Παντελής Μπουκάλας γράφει για το βιβλίο του Βασίλη Αλεξάκη «μ.Χ.», μυθιστόρημα. Εκδόσεις «Εξάντας», 2007, σελ. 339. [Η Καθημερινή, 26/2/2008]

Καταγωγή και διαδρομές των λέξεων. Ο καθηγητής Γ. Μπαμπινιώτης, παρουσίασε το νέο «Ορθογραφικό Λεξικό της Ελληνικής Γλώσσας». Γράφει η Όλγα Σελλά. «Γιατί ένα νέο λεξικό;» πρόλαβε να θέσει πρώτος την ερώτηση ο καθηγητής Γλωσσολογίας Γιώργος Μπαμπινιώτης, χθες το μεσημέρι στη Στοά του Βιβλίου, παρουσιάζοντας το νέο «Ορθογραφικό Λεξικό της Ελληνικής Γλώσσας»…

• Εργαλείο 1.100 σελίδων. «Ορθογραφικό Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας» από τον Γ. Μπαμπινιώτη. Πρόκειται για μια προσπάθεια 1.100 σελίδων με 3.500 σχόλια και 217 ομαδοποιήσεις και κανόνες ορθογραφίας… [Το Βήμα, 26/2/2008].

Άλεν Γκίνσμπεργκ, αμερικανός ποιητής (1926-1997). Αποκαλύφθηκε η πρώτη ηχογράφηση όπου απαγγέλλει το περίφημο ποίημά του «Ουρλιαχτό». Την αποκάλυψη έκανε τυχαία ο Τζον Σουίτερ, βιογράφος του συγγραφέα και φίλου του Γκίνσμπεργκ Γκάρι Σνάιντερ , ψάχνοντας στα αρχεία ιδιωτικού κολεγίου του Πόρτλαντ. Εκεί βρήκε μια μπομπίνα που περιείχε το 35λεπτο ηχητικό ντοκουμέντο. Η ηχογράφηση, όπως επιβεβαίωσε η έρευνα, έγινε στις 14 Φεβρουαρίου 1956, ενώ ως σήμερα εθεωρείτο ότι είχε γίνει πρώτη φορά στο Μπέρκλεϊ τον Μάρτιο της ίδιας χρονιάς. Ο Γκίνσμπεργκ, αφού πρώτα αστειεύεται λέγοντας ότι σκοπεύει να διαφθείρει τη νεολαία, διαβάζει μέρος του ποιήματος λέγοντας στη συνέχεια ότι ξέμεινε από δυνάμεις. [Επιμέλεια: Άννα Βλαβιανού, Το Βήμα, 26/2/2008].

Cormac McCarthy: "Νο Country for Old Men"

Σταράτες κουβέντες. Η Πόπη Μουσουράκη γράφει για τον Κόρμακ Μακ Κάρθι [Cormac McCarthy], τον οποίο πολλοί κατατάσσουν ανάμεσα στα ιερά τέρατα της σύγχρονης αμερικάνικης πεζογραφίας. Γρήγορα αντιλαμβάνεται κανείς ότι η αμερικάνικη έρημος, κυρίως τα νοτιοδυτικά σύνορα των Ηνωμένων Πολιτειών, όπου προτιμά συνήθως να τοποθετεί τη δράση των ηρώων του, προσωποποιούν περισσότερο το εσωτερικό τοπίο της σύγχρονης αμερικάνικης ψυχής. Άλλωστε οι σελίδες του ξεχειλίζουν από ήχους που παραπέμπουν στην κλασική αμερικάνικη εικόνα, καταφέρνοντας έτσι μια απευθείας προβολή του αμερικάνικου συλλογικού ασυνείδητου. […] Στο Νο Country for Old Men, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Καστανιώτη, με τον ελληνικό τίτλο Καμιά πατρίδα για τους μελλοθάνατους, ο Μακ Κάρθι έχει πια κατακτήσει την κορυφή της συγγραφικής του γλώσσας. Οι εικόνες και οι χαρακτήρες του έχουν μιαν ατσάλινη καθαρότητα θα 'λεγε κανείς. Οι προτάσεις του είναι μικρές, κοφτές, συγκρατημένες, δυνατές. Οι σταράτες κουβέντες χαρακτηρίζουν όχι μόνον τους ήρωές του αλλά και την προσωπική του σχέση με τη γλώσσα…

Στο βιβλίο αυτό στηρίχτηκε και η ομότιτλη βραβευμένη ταινία των αδελφών Ethan Coen και Ethan Coen.

Cormac McCarthy: A Biography

Cormac McCarthy was born in Rhode Island on July 20, 1933. He is the third of six children (the eldest son) born to Charles Joseph and Gladys Christina McGrail McCarthy (he has two brothers and three sisters). Originally named Charles (after his father), he renamed himself Cormac after the Irish King (another source says that McCarthy's family was responsible for legally changing his name to the Gaelic equivalent of "son of Charles").In 1937, when he was four, the family moved to Knoxville, and his father became a lawyer for the Tennessee Valley Authority (legal staff 1934-67; chief counsel 1958-67). In 1967, the McCarthys moved from Knoxville to Washington, D.C., where Charles was the principal attorney in a law firm until his retirement…

Bibliography

Πεζογραφία

• The Orchard Keeper (1965) ISBN 0679728724
• Outer Dark (1968) ISBN 0679728732
• Child of God (1974) ISBN 0679728740
• Suttree (1979) ISBN 0679736328
• Blood Meridian, Or the Evening Redness in the West (1985) ISBN 0679728759
• All the Pretty Horses (1992) ISBN 0679744398
• The Crossing (1994) ISBN 0679760849
• Cities of the Plain (1998) ISBN 0679747192
• No Country for Old Men (2005) ISBN 0375706674
• The Road (September 26, 2006) ISBN 0307387895

Σενάρια

• The Gardener's Son (1976) ISBN 0880014814

Θεατρικά έργα

• The Stonemason (1995) ISBN 0330350334
• The Sunset Limited (October 24, 2006) ISBN 0307278360

... Και για τον Κοζίνσκι

Jerzy Kosinski, 1971. © Bernard Gotfryd—Archive Photos

Τη χρονιά που ο Μαλαπάρτε εγκατέλειπε τα εγκόσμια, ο Γέρζι Κοζίνσκι εγκατέλειπε την Ευρώπη για να εγκατασταθεί (από το 1957) στην Αμερική, όπου και έζησε μέχρι το θάνατό του, το 1991.

Η ιστορία, στο Βαμμένο πουλί του Κοζίνσκι, ακολουθεί ένα εγκαταλειμμένο νέο αγόρι που περιπλανιέται στα παγωμένα έλη και τις κατεστραμμένες πόλεις της Ανατολικής Ευρώπης κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκόσμιου πολέμου και μετά από τον πόλεμο, και που προσπαθεί να επιζήσει. Το βιβλίο του αυτό θεωρήθηκε αυτοβιογραφικό.

• Για αρκετές δεκαετίες, ο Κοζίνσκι ήταν διάσημος και μια εξαιρετική παρουσία ως πνευματική προσωπικότητα των μέσων ενημέρωσης. Τα πρώτα τρία μυθιστορήματά του ήταν μεγάλες επιτυχίες. Εντούτοις, στις 22 Ιουνίου 1982, σ' ένα άρθρο των Geoffrey Stokes και Eliot Fremont-Smith «Οι μολυσμένες λέξεις του Jerzy Kosinski», [Jerzy Kosinski's Tainted Words] στην εφημερίδα The Village Voice, ο Jerzy Kosinski κατηγορήθηκε για λογοκλοπή και εξαπάτηση. Η Voice έδειξε ότι αυτή η συγκλονιστική ιστορία κατά τη διάρκεια του εβραϊκού ολοκαυτώματος δεν ήταν τελικά για την παιδική ηλικία του Jerzy, ο οποίος έζησε πραγματικά μάλλον άνετα κατά τη διάρκεια των χρόνων του πολέμου.

Το άρθρο της Voice επίσης ισχυρίστηκε ότι ο Κοζίνσκι στηρίχθηκε επάνω στους συνεργάτες του εκδοτικού οίκου για να κάνουν εξαντλητικές διορθώσεις μέχρι του σημείου να ξαναγράψουν το βιβλίο. Μετά από αυτό το σκάνδαλο, πολλοί φίλοι υποστήριξαν τον Κοζίνσκι, αλλά η φήμη του ήταν οριστικά τραυματισμένη. Στις 3 Μαΐου 1991, ο Κοζίνσκι έγραψε μια σημείωση που έλεγε: « Θα βάλω τώρα τον εαυτό μου να κοιμηθεί λίγο περισσότερο από το συνηθισμένο. Θα πω το χρόνο αιωνιότητα» [«I am going to put myself to sleep now for a bit longer than usual. Call the time Eternity»]. Με μια θανάσιμη δόση βαρβιτουρικών και το συνηθισμένο του rum-and-Coke, τοποθέτησε μια πλαστική σακούλα στο κεφάλι και την ασφάλισε με ταινία γύρω από το λαιμό του, μια μέθοδος αυτοκτονίας που προτάθηκε από την Hemlock Society. Βρέθηκε νεκρός στη μπανιέρα του διαμερίσματός του στη Νέα Υόρκη.

• Jerzy Kosinski, 1933-91, American writer, b. Łódź, Poland. He taught at the Univ. of Łódź before emigrating to the United States in 1957. In his best-known novel, The Painted Bird (1965), the horrors of war and the violation of a human being are rendered in language of remarkable beauty. The novel depicts the nightmarish wanderings of a young boy among brutal peasants in a nameless country during World War II. Kosinski's other novels include Steps (1968, National Book Award), Being There (1971), The Devil Tree (1973), Cockpit (1975), Passion Play (1978), and The Hermit of 69th Street (1988).
  

Bibliography: See Jerzy Kosinski: A Biography (1996) by J. Park Sloan.

The Kosinski I Knew

Jerusalem Post. Regarding Joan Mellen's shallow review of James Park Sloan's flinty and perverted biography of Jerzy Kosinski ("Imploding Space," May 3):

"To Chayym, my brother, my friend, my mentor with love and affection, Jerzy, New York, 1970." This is Kosinski's inscription in the flyleaf of the copy of The Painted Bird, which he gave me. Book and dedication were given me because I was one of his editors. I met Jerzy in the late 1960s, and was asked by him to edit his National Book Award winning novel Steps, and then Being There. I did this; no more and no less. In later years, the Village Voice tried desperately to pump sewage out of me, urging me to say that I'd ghost-written for Jerzy. I refused summarily because I had only edited for him. And become his close friend.

• I knew him to be brilliant, charming, generous, witty. His relationship with his beloved Kiki, who understood and ministered to him, was warm, open, of substance, mutually nourishing. He was also mercurial, quixotic, uncertain, tense, anguished, despondent. He sought after the rich and the famous; they pursued him in turn. He courted fame itself, and succeeded. He dazzled, confounded, invented, fantasied. I never paid attention to the hoopla and tinsel, the surface Jerzy. I never cared whether he was a Jew or not. What mattered was that I was a Jew and saw into his essence. [I] saw that before and beyond it all, Kosinski was a tormented, ultimately broken man who managed to crawl from under the iron-shadow of Nazi Europe and survive in body, but not in spirit.

Whether he personally was the "hero" in The Painted Bird is not the point. In this shattering novel, Kosinski invokes the terror and suffering of a million and a half murdered Jewish children. Mellen's use of the word "cozily" to describe Jewish survival in war-time Poland is nothing short of obscene.

• Kosinski had many enemies. During the years I knew him, he told me that the Poles were out to kill him because of The Painted Bird. And he did have detractors. Like Joyce, he was envied because he'd created a modern masterpiece. Like Freud, he was hated and feared because he wrote about the despicable species of which he was a part. He was always ill in spirit and physically. In the end, he succumbed. I will continue to remember him, to admire him, to mourn him, to love him. And to loathe the evil and indifference in the men who robbed him of life.

ΒΛΕΠΕ ΚΑΙ:

Η οδύσσεια ενός 6χρονου στον Δεύτερο Παγκόσμιο. Κτηνωδία, βαρβαρότητα, βιασμοί και μαζικές σφαγές κάνουν το Βαμμένο πουλί ένα ντοκουμέντο για τη φρίκη του πολέμου. Έθνος, 23/2/2008.

Αφορμές για τον Μαλαπάρτε

Επί ποδός πολέμου. Η Παρή Σπίνου γράφει για δυο πολύ γνωστά βιβλία που κυκλοφορούν σε νέα έκδοση από τις εκδόσεις Μεταίχμιο. Πρόκειται για το Καπούτ [Kaputt] (μετάφραση Παναγιώτης Σκόνδρας) του Ιταλού Κούρτσιο Μαλαπάρτε [Curzio Malaparte] και το Βαμμένο πουλί [The Painted Bird] (μεταφρ: Τρισεύγενη Παπαϊωάννου) του Πολωνού Γέρζι Κοζίνσκι [Jerzy Kosinski]. Δυο βιβλία που αποτυπώνουν την τραγική περιπέτεια της ανθρωπότητας που άρχισε με το ξέσπασμα του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου.

Tο Καπούτ ανήκει στα πιο σκληρά βιβλία που έχουν γραφτεί για τον Δεύτερο Παγκόσμιο πόλεμο. Eίναι το χρονικό της πολιτιστικής και ηθικής κατάρρευσης της Eυρώπης όπως τις καταγράφει ο συγγραφέας ως αυτόπτης μάρτυρας. [...] Για ποια Eυρώπη μάς μιλάει ωστόσο ο Mαλαπάρτε; Eίναι η Eυρώπη των πολέμων και των μετόπισθεν, μια ήπειρος ταξική, ρατσιστική, υποκριτική, που οι «ραφιναρισμένες» της ευαισθησίες έχουν οδηγήσει στον απόλυτο κυνισμό. [...] γι’ αυτό kaputt. Eδώ τελειώσαμε είναι σαν να μας λέει ο συγγραφέας. Πάμε παρακάτω. Tι θα βρούμε εκεί ένας θεός το ξέρει! Kι αν προκύπτει κάποιο συμπέρασμα που ισχύει στο διηνεκές, είναι ότι ο πολιτισμός χρεοκοπεί από τη στιγμή που χάνει τα τελευταία ψήγματα της αθωότητάς του. (Από τον πρόλογο του Αναστάση Βιστωνίτη).

Ο Μαλαπάρτε ήταν μια αμφιλεγόμενη προσωπικότητα που ασχολήθηκε με όλα τα είδη του λόγου: πεζογράφος, θεατρικός συγγραφέας, δοκιμιογράφος, δημοσιογράφος, αλλά και στρατιώτης, πολιτικός που άλλαζε τις ιδέες του (θυμίζει και λίγο τον δικό μας Σπύρο Μελά...).

One of the most independent and influential Italian writers of the mid-20th century. Like many young Italians in the 1920s, Malaparte converted to fascism. He also manifested his political views in his own magazine Prospettive (1937) and other publications. Malaparte's early fiction was pro-fascist, but toward the end of his life he showed understanding of Maoism. Malaparte's best book, KAPUTT (1944), partly written in Finland during World War II, contrasted with grotesque humor the elegant pessimism of its cosmopolitan characters and the suffering the war caused to masses of people.

"People who live in Capri do not know, do not realize (until they leave) the paradise they live in. I have not spent a real summer in Capri since 1938. In 1939 I was in Amalfi, back from Ethiopia, with a rheumatism on my right side that was making me suffer horribly. In 1940 I was on Mont Blanc. In 1941 I was in Russia. In 1942 I was in Lapland; and this year I am in Sweden and Finland. And at least this year, I would like to enjoy Capri's summer in my own house, before I become too old." (from Malaparte's letter to Carlo A. Talamona, in Casa Malaparte by Marida Talamona, 1992)

Curzio Malaparte was born Erich Suckert in Prato, near Florence. His mother was an Italian, and his father, Erwin Suckert, a German Protestant. Malaparte attended Ciognini College, Prato. At the age of sixteen he enlisted in the Garibaldian League and served on the French front until May 1915. He transferred to the Italian army and fought with the Alpine troops. In 1918 he was exposed to the mustard gassed on the French front. This most likely caused his cancer and untimely death… [περισσότερα ΕΔΩ]

Για περισσότερες πληροφορίες: Malaparte: A House Like Me by Michael McDonough (1999); World Authors 1900-1950 by Martin Seymour-Smith and Andrew C. Kimmens (1996); Casa Malaparte by Marida Talamona (1992); Malaparte in Jassy by S. Astrachan (1989); Twentieth Century Writing, ed by K. Richardson (1969) 'Lähikuva Curzio Malapartesta' by Matti Kurjensaari, foreword to the Finnish translation of Kaputt (1967); Letteratura italiana: i contemporanei, vol. 2 (1975) - Άλλοι συγγραφείς που συμπαθούσαν τους Ναζί του Χίτλερ και τους Φασίστες του Μουσολίνι: Ezra Pound, Louis-Ferdinand Céline, Gabriele D'Annunzio, Knut Hamsun

Πριν διαβάσετε περισσότερα θα ήταν ενδιαφέρον να δείτε μερικές φωτογραφίες από το σπίτι που είχε φτιάξει ο Μαλαπάρτε [Casa Malaparte] στο Κάπρι. Malaparte: A House Like Me.

Για τον Θανάση Χειμωνά

Photo: © E.KE.BI, 2001. Μητρόπουλος

Ήταν, αν θυμάμαι καλά, το 1997, όταν κυκλοφόρησε το πρώτο του βιβλίο με διηγήματα Έρωτας σε πρώτο πρόσωπο, από τις εκδόσεις Κέδρος. Του τηλεφώνησα για μια μικρή παρουσίαση στην εκπομπή "Με τη φωνή του συγγραφέα" από τη ΝΕΤ. Δεν γνώριζα ότι ήταν παιδί του Γιώργου Χειμωνά και της Λούλας Αναγνωστάκη. Τότε, παρουσίαζα κόσμο και κοσμάκη, χωρίς διακρίσεις. Έπαιρνα βέβαια τα βιβλία, έριχνα μια ματιά και προχωρούσα στο τηλεφώνημα. Μου είχε κάνει εντύπωση η σεμνότητα του Θανάση, αλλά και το γεγονός ότι τότε έγραφε στα "Νέα" για θέματα αθλητικά! Κι αυτό ήταν ένα στοιχείο που με τράβηξε. Η γραφή του ήταν ώριμη και ήμουν βέβαιος ότι θα συνεχίσει τη διαδρομή του στην πεζογραφία, αλλά ότι δεν θα σταθεί μονάχα στην πεζογραφία. Ο χρόνος θα δείξει. Μέχρι τώρα έχει εκδώσει ταμυθιστορήματα Ραμόν και Σπασμένα ελληνικά και προσφάτως τη Ραγδαία επιδείνωση. Το γεγονός ότι γενήθηκε σε μια οικογένεια συγγραφέων, ανθρώπων με ισχυρή και υψηλή πνευματικότητα, είναι ένα στοιχείο που λείπει από άλλους ομηλίκους ή ομοτέχνους του. Αλλά ο Θανάσης είναι πολύ καλό παιδί (γεννήθηκε το 1971).

Ερωτήσεις κι απαντήσεις. Η Σταυρούλα Παπασπύρου γράφει (στην Κυρ. Ελευθεροτυπία, 24/2/08) για το καινούργιο μυθιστόρημα του Θανάση Χειμωνά, τη Ραγδαία επιδείνωση (εκδ. Πατάκη), η δράση του οποίου ξεκινά από την οδό Καρνεάδου κι όλα τελειώνουν με μια βουτιά στο κενό. Τίποτε όμως στις σελίδες του δεν παραπέμπει στην «Ζαχοπουλειάδα», την οποία ο Χειμωνάς έχει πάψει να παρακολουθεί εδώ και καιρό. «Στην αρχή είχα κολλήσει κι εγώ, η πραγματικότητα έμοιαζε να ξεπερνάει κάθε φαντασία, αλλά γρήγορα βαρέθηκα», λέει. «Αν έλειπε το σεξ, αμφιβάλλω αν θα ενδιαφερόταν κανείς για τα σκάνδαλα. Έτσι γίνεται στην Ελλάδα...»

ΒΛΕΠΕ ΚΑΙ:

ΘΑΝΑΣΗΣ ΧΕΙΜΩΝΑΣ.

Θανάσης Χειμωνάς, Σπασμένα Ελληνικά, Κέδρος, 2000, σσ. 217.

Θανάσης Χειμωνάς: "Η Μπλέ Ώρα".

Θανάσης Χειμωνάς: H Μπλε Ώρα. Εκδόσεις: Πατάκης. In.gr Βιβλία

Μοναξιά μου όλα... Ο Θανάσης Χειμωνάς στρέφει το βλέμμα του στη σύγχρονη Ελλάδα χωρίς βαριές αποσκευές. Γράφει ο Πέτρος Τατσόπουλος (Τα Νέα, 23/2/2008)

Επικίνδυνος κόσμος!

Η αριστοκράτισσα που «καβάλησε την τίγρη». O Αναστάσης Βιστωνίτης γράφει στο Βήμα [24/2/2008] για το βιβλίο Reconciliation: Islam, Democracy and the West της Benazir Bhutto [Εκδόσεις Harper Collins, 2008, σελ. 328]. «Πακιστάν, η πιο επικίνδυνη χώρα του κόσμου». Η Μπεναζίρ Μπούτο καταγγέλλει στην αυτοβιογραφία της το πακιστανικό πολιτικό σύστημα που τελικά οδήγησε στη δολοφονία της και διεκδικεί τη συμφιλίωση Ισλάμ και δημοκρατίας. Η κυκλοφορία του βιβλίου συνέπεσε με τις εκλογές όπου τα κόμματα που στηρίχθηκαν από τον πρόεδρο Μουσάραφ ηττήθηκαν κατά κράτος. «Το Πακιστάν σήμερα είναι το πιο επικίνδυνο μέρος στον κόσμο». Η φράση δεν προέρχεται από κάποιον δυτικό διπλωμάτη ή πολιτικό αναλυτή αλλά από την πρώτη γυναίκα η οποία εξελέγη πρωθυπουργός σε ισλαμική χώρα: την Μπεναζίρ Μπούτο…

[Ο Κάρλος με την Κοπ και την κόρη της Ρόζα σε υπαίθριο εστιατόριο στο Μπεκάα-Ταλ του Λιβάνου (1987)]

ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ. Στο κρεβάτι με ένα «Τσακάλι». Ο Γιάννης Γαλιανός γράφει για το βιβλίο Die Terrorjahre. Mein Leben an der Seite von Carlos της Magdalena Kopp (εκδόσεις DeutscheVerlags-Anstalt, 2007, σελ. 319, τιμή 25 ευρώ). Οι αποκαλύψεις της Μαγκνταλένα Κοπ για τη σχέση της με τον διαβόητο τρομοκράτη Κάρλος. Ο σκοτεινός θάλαμος σε ένα φωτογραφικό εργαστήρι στο Λονδίνο ήταν στενός. Στη μέση, μια γυναίκα εξηγούσε στον «Τζώνη», έναν άντρα με παιδικό πρόσωπο, πώς εμφανίζεται το φιλμ. Εκείνος στην αρχή προσποιούνταν ενδιαφέρον, ύστερα όμως άρχισε να την πασπατεύει. Η γυναίκα εγκατέλειψε τρέχοντας από το θάλαμο. Το φιλμ δεν εμφανίστηκε ποτέ. Αυτή, διηγείται η Μαγκνταλένα Κοπ, ήταν η πρώτη συνάντησή της με τον κατοπινό σύντροφό της Ιλιτς Ραμίρεζ Σάντσεζ [Ilich Ramírez Sánchez], που έμελλε να γίνει αργότερα παγκόσμια γνωστός ως ο αρχιτρομοκράτης Κάρλος, ο επονομαζόμενος και «Τσακάλι»…

Ο κόσμος όλος... στα Βαλκάνια!

Μακεδονική σαλάτα. Ο Νίκος Μπακουνάκης [Το Βήμα, 24/2/2008], με αφορμή τα τεκταινόμενα στη βαλκανική γειτονιά μας, την ανεξαρτητοποίηση του Κοσσυφοπεδίου και τα όνειρα των Αλβανών για τη «Μεγάλη Αλβανία», σημειώνει ότι η βιβλιογραφία που θα μας βοηθήσει να κατανοήσουμε την «πυριτιδαποθήκη» της Ευρώπης είναι μεγάλη. Η στήλη θα καταφύγει όμως στη λογοτεχνία. Εχει αποδειχθεί ότι τα λογοτεχνικά κείμενα λειτουργούν περισσότερο ως βαρόμετρα καταστάσεων και αισθήσεων… Αναφέρεται σε τρία βιβλία: Στο βιβλίο του Κλάουντιο Μάγκρις Δούναβης (εκδόσεις Πόλις), μεγάλο αφήγημα όπως και το ποτάμι που είναι ο ήρωάς του, αποτελεί ίσως τη δυνατότερη εισαγωγή για να κατανοήσουμε έναν κόσμο όπου συνυπάρχουν Σλάβοι, Αυστριακοί, Ρουμάνοι, Ελληνες, τσιγγάνοι, εβραίοι, Τούρκοι, πλήθος ταυτοτήτων που φτιάχνουν τα Βαλκάνια… [Ο Claudio Magris στο σκίτσο...]

• Στο βιβλίο του Ερικ Αμπλερ Η μάσκα του Δημήτριου (εκδόσεις Αγρα) όπου ο συγγραφέας «ανασυνθέτει τα Βαλκάνια του Μεσοπολέμου», και στο βιβλίο Μεσογειακή Σύνοψη (εκδόσεις Πατάκη) του Πρέντραγκ Ματβέγεβιτς, «του κροάτη συγγραφέα, που τα Βαλκάνιά του εισχωρούν στη Μεσόγειο και δημιουργούν τη νεότητα του αμπελιού και της ελιάς».

ΒΛΕΠΕ ΚΑΙ:

Κλάουντιο Μάγκρις. [Νίκος Μπακουνάκης, Το Βήμα, 26/6/2005]

Από τον Δούναβη ώς το Αφγανιστάν. [Κείμενα-Επιμέλεια: Τέτα Παπαδοπούλου, Ελευθεροτυπία, 27/12/2001]

Συγκίνηση και ιδέες 2.888 χλμ. Λογοτεχνική γεωγραφία. Μια αφήγηση-ποταμός με «ήρωα» ένα ποτάμι. [Για το βιβλίο Δούναβης του Κλάουντιο Μάγκρις. Μετάφραση Μπάμπης Λυκούδης. Εκδόσεις Πόλις, 2001, σελ. 545]. Άργησε πολύ να μεταφραστεί ο Κλάουντιο Μάγκρις στα ελληνικά. Αργησε όχι μόνο σε σχέση με το πότε κυκλοφόρησε το πρώτο βιβλίο του, Il Mito Absburgico nella letteratura austriaca moderna (Ο μύθος των Αψβούργων στη σύγχρονη αυστριακή λογοτεχνία ­ 1963), που αποτελεί το θεμέλιο πάνω στο οποίο στηρίζεται όλη η προβληματική του συγγραφέα… [Νίκος Μπακουνάκης, Το Βήμα, 9/12/2001]

«Η λογοτεχνία ένα ταξίδι στο άγνωστο». Ο συγγραφέας Κλαούντιο Μάγκρις μιλάει για τα σύνορα ανθρώπων και τόπων. Συνέντευξη στην Όλγα Σελλά [Η Καθημερινή, 11/6/2006]

Claudio Magris (1939-). Italian novelist, essayist, and cultural philosopher, professor of German literature, whose internationally acclaimed works include Danube (1986) and Microcosms (1997), both freely through time and space flowing cultural travelogues, or journeys of the imagination. Magris has been mentioned as a contender for the Nobel Prize in Literature.

"Tolerance is a particularly important and difficult value for those who, like me, were born and grew up in a borderland such as Trieste is, at the crossroads between the Italian, Slav and German worlds. The border can be a stimulant or an obsession, an opportunity or a curse, a place where it is easier to know and love the other or easier to hate and reject him; a place to make contact or to exercise intolerance." (from 'The Fair of Tolerance', 2001)

Claudio Magris was born in 1939 in Trieste, a cosmopolitan port city, ruled by the Habsburgs for centuries until it was ceded to Italy. He was educated at the Universita degli Studi di Torino, in Turin, receiving his degree in 1962. After studies in German universities, he taught at the University of Trieste and at the University of Turin. His dissertation, Il mito asburgico nella letteratura austriaca moderna (1963), about the Habsburg myth in modern Austrian literature, Magris finished at the age of 24. From 1978 Magris worked as Professor of German Literature at the University of Trieste. From 1994 to 1996 he was a member of the Senate in the XIIth legislature of the Republic of Italy. In 2001 he was appointed to a Chair at the Collège de France...

Claudio Magris Presents His Latest Work

Biografia di Claudio Magris

Claudio Magris, germanista e critico, è nato a Trieste nel 1939. Si è laureato all'Università di Torino dove è stato ordinario di Lingua e Letteratura tedesca dal 1970 al 1978. È ora docente alla Facoltà di Lettere e Filosofia dell'Università di Trieste. Collabora al "Corriere della Sera" e a diversi altri quotidiani e riviste. Ha contribuito con numerosi studi a diffondere in Italia la conoscenza della cultura mitteleuropea e della letteratura del "mito asburgico". Traduttore di Ibsen, Kleist e Schnitzler, ha pubblicato numerosi saggi, fra i quali: "Il mito asburgico nella letteratura austriaca moderna" (Torino 1963), "Wilhelm Heinse" (Trieste 1968), "Lontano da dove, Joseph Roth e la tradizione ebraico-orientale" (Torino 1971), "Dietro le parole" (Milano 1978), "Itaca e oltre" (Milano 1982), "Trieste. Un'identità di frontiera" (in colaborazione con Angelo Ara, Torino 1982), "L'anello di Clarisse" (Torino 1984), "Illazioni su una sciabola" (Pordenone 1986), il testo teatrale "Stadelmann" (1988) "Un altro mare" (1991) e "Microcosmi"che ha ricevuto il Premio Strega 1998. Nel 2001 pubblica per Garzanti "Utopia e disincanto", libro che raccoglie un'ampia scelta della produzione saggistica di Claudio Magris tra il 1974 e il 1998. E' un itinerario che percorre territori ben conosciuti dai lettori de "Il mito asburgico", "Lontano da dove", "Itaca e oltre", "Dietro le parole" e "L'anello di Clarissa", ma attraversa anche zone nuove e inesplorate.

Philip Roth "Exit Ghost " και Stieg Larsson "Millennium"

Πώς πεθαίνουν οι λογοτεχνικοί ήρωες. Η Ντόρα Τσιμπούκη (καθηγήτρια Αγγλικής Λογοτεχνίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών) γράφει για το μυθιστόρημα Exit Ghost του Philip Roth (εκδ. Houghton Mifflin, 2007, σελ. 292, τιμή 8 στερλίνες). Ο Φίλιπ Ροθ προετοιμάζει την τελική έξοδο του ήρωά του Νέιθαν Ζούκερμαν μέσα από ερωτικές ψευδαισθήσεις, κρίσεις αγωνίας και αυτοσαρκασμό. Τι κάνει ένας συγγραφέας όταν ταυτίζεται τόσο πολύ με το alter ego του. To alter ego του Φίλιπ Ροθ, ήρωας σε εννέα βιβλία του, είναι επίσης ένας συγγραφέας, ο Νέιθαν Ζούκερμαν. Ο Ζούκερμαν έκανε την πρώτη του εμφάνιση ως μυθιστορηματικός ήρωας του Ροθ στο The Ghost Writer (1979, Ο συγγραφέας-φάντασμα, εκδόσεις Πόλις, 2004). Στο σύντομο αυτό αριστουργηματικό μυθιστόρημα που διαδραματίζεται στη δεκαετία του 1950 ο Ζούκερμαν παρουσιάζεται ως ένας εκκολαπτόμενος πεζογράφος, εβραϊκής καταγωγής, από το Νιούαρκ, παθιασμένος με το λογοτεχνικό έργο του φανταστικού συγγραφέα Ε. Ι. Λόνοφ… [Το Βήμα, 24/2/2008]

ΒΛΕΠΕ ΚΑΙ:

Is this really the end of Zuckerman? [Joel Yanofsky, The Montreal Gazette, Published: Thursday, December 06, 2007. Exit Ghost By Philip Roth. Viking Canada, 292 pages, $32.50]. With the publication of Exit Ghost, Philip Roth claims he's going out of the Nathan Zuckerman business. What is now a nine-novel, nearly 30-year-old franchise ends, appropriately enough, with Zuckerman throwing in the towel, through with lust, love, even literature. So why don't I buy it? Because Roth is tricky, especially when it comes to chronicling the life and times of his favourite fictional creation…

Κώδικας Ντα Βίντσι α λα σουηδικά. Η Μαίρη Παπαγιαννίδου γράφει για το Millennium του Stieg Larsson. Ο δημοσιογράφος Στιγκ Λάρσον έγραψε ένα αστυνομικό μυθιστόρημα 3.000 σελίδων, το παρέδωσε στον εκδότη του και αμέσως μετά πέθανε ξαφνικά από καρδιά. Το βιβλίο καταρρίπτει ρεκόρ πωλήσεων όπου και αν εκδίδεται. Στη Γαλλία περίπου ένα εκατομμύριο αναγνώστες έχουν κιόλας καταβροχθίσει το μνημειώδες πολιτικο-οικονομικό θρίλερ Millennium με διάδοση της είδησης από στόμα σε στόμα, ενώ σε όλη την Ευρώπη καταρρίπτονται τα ρεκόρ πωλήσεων. Ο σουηδός συγγραφέας Stieg Larsson δεν θα πληροφορηθεί ποτέ τον απίστευτο αντίκτυπο του έργου του. Πέθανε το 2004, σε ηλικία 50 ετών, λίγες ημέρες μετά την παράδοση των τριών τόμων του χειρογράφου του στον εκδοτικό οίκο Norstedts. Δεν θα λάβει επίσης γνώση της δικαστικής διαμάχης που ξέσπασε ανάμεσα στην αγαπημένη του, την οποία δεν είχε θελήσει να παντρευτεί για λόγους ασφαλείας - δέχθηκε ο ίδιος απειλές για τη ζωή του ουκ ολίγες φορές - αλλά που έζησε πλάι του τα τελευταία τριάντα χρόνια, και στον αδελφό του, τον οποίο δεν συναναστρεφόταν επί πολύ καιρό… [Το Βήμα, 24/2/2008]

ΒΛΕΠΕ ΚΑΙ:

STIEG LARSSON, 1954-2004

Stieg Larsson (1954-2004) was a Swedish writer and journalist. Prior to his sudden death in a heart attack in November 2004 he finished three detective novels in his trilogy the Millenium-series; "The Girl With The Dragon Tattoo" (2005, UK release in January 2008), "The Girl Who Played With Fire", (2006, UK release in January 2009) and "Castles in the Sky" (working title) (2007, English title not confirmed, UK release in January 2010). Before his career as a writer, Stieg Larsson was mostly known for his struggle against racism and right-wing extremism. In the middle of the 1980’s he helped to start the anti-violence project “Stop the Racism”. This was followed by the founding of the Expo-foundation in 1995, where he later became the executive. From 1999 and on, he was appointed the chief editor of Expo, a magazine published by the organization Expo.

ΔΙΑΒΑΣΑ στην Καθημερινή [24/2/2008]

Σοφία Ναγκίμπ Μαχφούζ. Συλλογή αποφθεγμάτων που προέρχονται από τα βιβλία του Αιγύπτιου συγγραφέα. Ο εκδότης-διευθυντής του λογοτεχνικού περιοδικού «Εντευκτήριο» Γιώργος Κορδομενίδης κάνει κριτική παρουσίαση του βιβλίου Η σοφία μιας ζωής του Ναγκίμπ Μαχφούζ [Naguib Mahfouz] (Eισαγωγή: Αλέγια Σερούρ, Mετ. Πέρσα Κουμούτση, εκδ. Ψυχογιός, σελ. 148). Τον χαρακτήρισαν «Μπαλζάκ της Αιγύπτου» αλλά και «Σαίξπηρ των Αράβων», τόσο εξαιτίας του τρόπου με τον οποίο τα έργα του εκφράζουν τη γεμάτη ενέργεια και παλμό ζωή της χώρας του όσο και εξαιτίας της λεπτομερούς ψυχολογικής ανάπτυξης των χαρακτήρων του, αλλά και των πλατιών κοινωνικών του ενδιαφερόντων...

Τοπία της αθηναϊκής ανθρωπογεωγραφίας. Συλλογή δώδεκα διηγημάτων και φωτογραφίες από τη σημερινή μεγαλούπολη. Η Τιτίκα Δημητρούλια παρουσιάζει το βιβλίο Μικρός δακτύλιος του Κώστα Κατσουλάρη (φωτογραφίες: Καμίλο Νόλλας, εκδ. Ελληνικά Γράμματα). Ο Κώστας Κατσουλάρης, στη νέα συλλογή διηγημάτων του, δηλώνει την πρόθεσή του να εξερευνήσει την αθηναϊκή ανθρωπογεωγραφία. «Νέες αθηναϊκές ιστορίες»: αυτός είναι ο υπότιτλος της συλλογής, που περιλαμβάνει έντεκα δικές του ιστορίες, συν άλλη μια γραμμένη από ένα φίλο του συγγραφέα, τον Σπύρο Κρίμπαλη, συν τις φωτογραφίες με κινητό τηλέφωνο του Καμίλο Νόλλα…

Λογοτεχνία με μαθηματική ακρίβεια. Τα τελευταία χρόνια, βιβλία με περιεχόμενο θεωρήματα και πρωταγωνιστές επιστήμονες των θετικών επιστημών γίνονται μπεστ σέλερ. Της Όλγας Σελλά. «Η Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων» είναι ένα από τα μεγαλύτερα μπεστ σέλερ όλων των εποχών και, ταυτοχρόνως, ο σύγχρονος πρόγονος της λεγόμενης μαθηματικής λογοτεχνίας, εν έτει 1865. Δειλά αλλά σταθερά ακολούθησαν, τα επόμενα χρόνια, συγγραφείς και βιβλία που προσέγγισαν τη μαθηματική σκέψη μέσω μιας άλλης, «ξένης» γλώσσας: της αφήγησης. Με αδεξιότητα ή με πλάγιο τρόπο, τα μαθηματικά «εισέβαλαν» ακόμα και σε αστυνομικά μυθιστορήματα, όπως στον δικό μας αστυνόμο Μπέκα, του Γιάννη Μαρή, που «στο σχολείο αγαπούσε πολύ την Αλγεβρα» και θεωρούσε ότι «όλα είναι στοιχεία μιας μαθηματικής εξίσωσης»…

Αυθαιρεσία στην ανάγνωση της Ιστορίας. Ο χρονικός χωρισμός των περιόδων που έχει οριστεί με ιδεολογικές προϋποθέσεις αποδεικνύεται ρευστός και αναποτελεσματικός. Ο Ν. Ε. Καραπιδάκης (καθηγητής της Ιστορίας της Μεσαιωνικής Δύσης στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο, τ. διευθυντής των Γενικών Αρχείων του Κράτους) γράφει για το βιβλίο Από τους Βαρβάρους στους Μοντέρνους. Κοινωνική Ιστορία και ιστοριογραφικά προβλήματα της Μεσαιωνικής Δύσης της Ρίκας Μπενβενίστε (εκδ. Πόλις - σελ. 357). Έχοντας μόλις διανύσει τον αιώνα των πιο μεγάλων καταστροφών και των πιο εκτεταμένων εξοντώσεων που γνώρισε ο δυτικός πολιτισμός, με θολή ακόμα την έννοια της νεωτερικότητας (και του έθνους) και ακόμα θολότερη αυτήν της μετανεωτερικότητας, το βιβλίο της Ρίκας Μπενβενίστε αποτελεί μια ουσιαστική πρόκληση για τους συνήθεις προβληματισμούς περί ιστορίας…

Η εναλλακτική εφημερίδα που έγινε τρόπος ζωής. Τα τριάντα της χρόνια συμπληρώνει η γερμανική taz. Ο Κώστας Θ. Καλφόπουλος γράφει για το βιβλίο Die taz. Eine Zeitung als Lebensform του Jorg Magenau (εκδόσεις Hanser, Μόναχο 2007). Είναι η «καθημερινή εφημερίδα» (tages-zeitung, «χαϊδευτικά» taz) της Γερμανίας, η «μικρότερη» ανάμεσα στα εκδοτικά μεγαθήρια και τα παραδοσιακά φύλλα που κατακλύζουν τα κιόσκια και τα βιβλιοπωλεία στους σιδηροδρομικούς σταθμούς και τα αεροδρόμια. Είναι «βέρα βερολινέζα» στην καταγωγή, αλλά διακινείται «καθ’ άπασαν την επικράτειαν» (­berregional), σε σχήμα Berliner, όπως αποκαλούν οι αγγλοσάξονες το μέγεθος μιας εφημερίδας, που κινείται ανάμεσα στα «παραδοσιακά σεντόνια» και τα τάμπλοϊντ…

Θεωρίες της κοινωνίας και πρόβλημα αξιών. Η φιλοσοφική διαμάχη για τη γνώση των ανθρώπινων πραγμάτων ανάμεσα στον Παναγιώτη Κονδύλη και τον Κοσμά Ψυχοπαίδη. Ο Θάνος Σαμαρτζής γράφει για το βιβλίο Νόημα και Κυριαρχία του Γιώργου Φαράκλα (Εκδ. Εστία, 2007, σελ. 648). Είναι γνωστό από παλιά ότι συχνά οι άνθρωποι θεωρούν πως αυτό που είναι προς το συμφέρον τους, αυτό είναι και δίκαιο. Πολλοί φιλόσοφοι γενίκευσαν αυτή την ιδέα και υποστήριξαν πως κάθε αξία, κάθε αντίληψη για το τι είναι «καλό» ή «δίκαιο», αποτελεί άμεσo ή έμμεσo παρακολούθημα του συμφέροντος αυτού που την προβάλλει. Με τον ίδιο τρόπο που τα συμφέροντα μάχονται το ένα το άλλο, έτσι πολεμούν και οι αξίες μεταξύ τους…

ΔΙΑΒΑΣΑ στον Ριζοσπάστη [24/2/2008]

Κάποιες στατιστικές, που αφορούσαν την πενταετία 2000-2004, δείχνουν για τους σύγχρονους Έλληνες πεζογράφους τις τάσεις ανά φύλο στην επιλογή των θεμάτων. Στα μυθιστορήματα γυναικών συγγραφέων κυριαρχεί η οικογενειακή, η ερωτική ζωή ή άλλες όψεις της ιδιωτικής ζωής, με ποσοστά μάλιστα που φτάνουν στο 68%. Ακολουθούν τα ιστορικά μυθιστορήματα με ποσοστό 16,4%, ενώ τα πολιτικά, επιστημονικά, αστυνομικά και λοιπά ήρθαν τρίτα με 15,5%. Αντίθετα, οι άντρες συγγραφείς προτιμούν να γράφουν μυθιστορήματα με θέματα πολιτικά, επιστημονικά, αστυνομικά, περιπέτειας και τρόμου σε ποσοστό 39,5%. Ακολουθεί η οικογενειακή/ερωτική ζωή σε ποσοστό 35%, δηλαδή το μισό σχεδόν σε σύγκριση με τις γυναίκες συγγραφείς, ενώ τρίτα στην προτίμηση των αντρών συγγραφέων ήρθαν τα ιστορικά μυθιστορήματα με ποσοστό 25,5%. Από τότε δεν άλλαξε αυτή η βασική τάση. [Άννεκε Ιωανάτου, «Γυναίκα και Λογοτεχνία»]

[…] Εδώ θα σταθούμε ξεχωριστά σε έναν κατεξοχήν πολιτικό θεσμό, ο οποίος πολύ κακώς θεωρείται απαλλαγμένος από πολιτικές σκοπιμότητες και διαφοροποιήσεις, αυτόν του βραβείου Νόμπελ, του βραβείου που δίδεται «χωρίς διάκριση εθνικότητας, φυλής ή πολιτικής τοποθέτησης στις πέντε προσωπικότητες που προσέφεραν τη μεγαλύτερη υπηρεσία στην ανθρωπότητα κατά το έτος που πέρασε». Βέβαια, τα βραβεία που επηρεάζονται περισσότερο από την πολιτική είναι αυτά της Ειρήνης και της Λογοτεχνίας, αν και δε λείπουν οι «συζητήσιμες» περιπτώσεις και στα άλλα βραβεία (Ιατρικής, Φυσικής, Χημείας) παρά τον περισσότερο αντικειμενικό τους χαρακτήρα… [Μάρκος Ηλίαδης-Μπλανογιάννης, «Νόμπελ Λογοτεχνίας: Ένας βαθιά πολιτικός θεσμός»]

Κορυφαία μορφή ανάμεσα στις προδρομικές μορφές της ελληνικής γυναικείας λογοτεχνίας, είναι η πρώτη κομμουνίστρια Ελληνίδα πεζογράφος και ποιήτρια, Γαλάτεια Καζαντζάκη. Μια ρωμαλέα λογοτεχνική φωνή που το έργο της (αν και ισάξιο και, σε πολλές παραμέτρους, ανώτερο) του έργου του πρώτου συζύγου της, Νίκου Καζαντζάκη, δεν απέκτησε τη δική του υστεροφημία. Η Γαλάτεια Αλεξίου - Καζαντζάκη γεννήθηκε το 1886 στο Ηράκλειο της Κρήτης… [Δώρα Μόσχου, «Γαλάτεια Καζαντζάκη: Η Κομμουνίστρια, η λογοτέχνις, η γυναίκα»]

Αν το πρότυπο της γυναίκας διαμορφώνεται από τις κοινωνίες, άρα είναι ιδεολογική κατασκευή, ο συγγραφέας - καταρχήν - γεννιέται. Τι συμβαίνει, όμως, αν μια γυναίκα γεννηθεί συγγραφέας; Έως τον 19ο αιώνα αυτό θα ήταν περίπου δυστύχημα (για τη γυναίκα συγγραφέα)… [Ζωή Βαλάση, «Σελίδες γένους θηλυκού»]

Μικρή, ενδεικτική βιβλιογραφία για το γυναικείο ζήτημα: 1. «Η καταγωγή της οικογένειας, της ατομικής ιδιοκτησίας και του κράτους», Φρίντριχ Ενγκελς, εκδ. «Σύγχρονη Εποχή». 2. «Μαρξ, Ενγκελς, Λένιν, για το γυναικείο ζήτημα» (απάνθισμα κειμένων), εκδ. «Σύγχρονη Εποχή». 3. «Το δεύτερο φύλο», Σιμόν ντε Μποβουάρ, εκδ. «Γλάρος». 4. «Το γυναικείο πρόβλημα» (εκδ. Κέντρου Μαρξιστικών Ερευνών και Μελετών Γαλλίας), εκδ. «Μνήμη». 5. «Γυναίκες, φυλή και τάξη», Άντζελα Ντέιβις, εκδ. «Σύγχρονη Εποχή».

Το κράτος και οι νόμοι του είναι ένα θέμα που επανέρχεται στη δημόσια συζήτηση με τρόπο ελλιπή ή και στρεβλό. Άλλοι ξεκόβουν το ρόλο τους από την κοινωνική - οικονομική ζωή προσάπτοντάς τους μια σχετική ή απόλυτη αυτονομία. Άλλοι πάλι υποστηρίζουν ότι δεν υπάρχει καμία απολύτως αυτόνομη λειτουργία τους. Η πραγματικότητα, όμως, μας δίνει μία πιο σύνθετη εικόνα. Για τα θέματα αυτά, η εκπομπή «Σελίδες γνώσης» και η Αννεκε Ιωαννάτου συνομιλεί με τον διδάκτορα στην Κοινωνιολογία του Δικαίου Δημήτρη Καλτσώνη, με αφορμή το βιβλίο του «Κράτος και Ανενέργεια του Νόμου» από τις Εκδόσεις «Σάκκουλας» (Σάββατο, 1/3, 18.30, «902» TV).

ΔΙΑΒΑΣΑ στα Νέα [23/2/2008]

• Ο Βίτολντ Γκομπρόβιτς (στη φωτογραφία) αρπάζει τη φιλοσοφία από τα χέρια των «φιλοσόφων». Δεν υπάρχει δημοκρατία χωρίς ελίτ. Πολωνός που έζησε στην Αργεντινή και πέθανε στη Γαλλία ο αιρετικός Βίτολντ Γκομπρόβιτς υποστήριζε στη δεκαετία του ΄60 ότι πρέπει να πεταχτούν στα σκουπίδια όλες οι αισθητικές θεωρίες της τελευταίας πεντηκονταετίας…[Γράφει ο Τάκης Θεοδωρόπουλος, με αφορμή το βιβλίο Μαθήματα φιλοσοφίας σε έξι ώρες και ένα τέταρτο του Witold Gombrowicz. Εκδ. Πατάκης].
• Ο Θανάσης Χειμωνάς στρέφει το βλέμμα του στη σύγχρονη Ελλάδα χωρίς βαριές αποσκευές. Μοναξιά μου όλα... Το alter ego του Θανάση Χειμωνά στο καινούργιο μυθιστόρημά του είναι ένας συγγραφέας πετυχημένος στη συνείδηση όλων εκτός από την καταθλιπτική δική του… [Γράφει ο Πέτρος Τατσόπουλος για το βιβλίο Ραγδαία επιδείνωση του Θανάση Χειμωνά. Εκδ. Πατάκης].
• Ο Φρύνιχος βγαίνει από το μνήμα του. Ο Νίκος Σαραντάκος πιστεύει ότι η τριβή των λέξεων στην καθημερινή ζωή μπορεί να νομιμοποιήσει ακόμα και «λανθασμένες» ή «αδόκιμες» χρήσεις, αλλά υποκύπτει κι αυτός σε έναν υπόγειο δογματισμό… [Γράφει ο Δημοσθένης Κούρτοβικ για το βιβλίο Γλώσσα μετ’ εμποδίων. Συμβολή στη χαρτογράφηση του γλωσσικού ναρκοπέδιου του Νίκου Σαραντάκου. Εκδόσεις του 21ου]
• Ο Ζαν-Μαρί Ρουάρ καταγγέλλει την πουριτανική κοινωνία και τους στυλοβάτες της Πλήρωσε ακριβά την επιλογή της. Η μαύρη Άντζελα του Ρουάρ θα πληρώσει πολύ ακριβά την επιλογή της να ερωτευτεί τον καλής οικογενείας λευκό Τζιμ. Η επανάστασή τους δεν θα αντέξει και ο κοινωνικός πουριτανισμός θα τους τσακίσει… [Γράφει η Σοφία Νικολαΐδου για το βιβλίο Το σκάνδαλο του Jean-Μarie Rouart. Εκδ. Πόλις].

ΔΙΑΒΑΣΑ στο Έθνος [23/2/2008].

Στον κορυφαίο πρεσβευτή της νεοελληνικής κουλτούρας στην Αμερική Εντμουντ Κίλι (στη φωτογραφία) θα απονείμει φέτος το ετήσιο βραβείο της, «Διδώ Σωτηρίου», η Εταιρεία Συγγραφέων. Εδώ και πάνω από μισό αιώνα ο 79χρονος σήμερα συγγραφέας έχει υιοθετήσει την Ελλάδα ως δεύτερη πατρίδα του…

Με ένα ειδικό λογοτεχνικό βραβείο Μπούκερ θα βραβευτεί ο κορυφαίος νικητής των Μπούκερ των τελευταίων 40 χρόνων. Ομάδα κριτών θα επιλέξει τη λίστα των έξι βιβλίων έως το Μάιο, αλλά η τελική απόφαση θα παρθεί από το κοινό που θα ψηφίσει τον τελικό νικητή μέσω της ιστοσελίδας «Μan Βooker»…

Την τιμητική του είχε το τελευταίο βιβλίο της τριλογίας για τους Παλαιολόγους, του δημοσιογράφου και συγγραφέα Γιώργου Λεονάρδου. Η αφρόκρεμα της πολιτικής είτε για να παρουσιάσει το βιβλίο (Ντόρα Μπακογιάννη, Θόδωρος Πάγκαλος, Αρης Σπηλιωτόπουλος) είτε για να παρακολουθήσει την εκδήλωση ήταν εκεί, την Τετάρτη το μεσημέρι στον «Ιανό»…

Καινούργιο μυθιστόρημα θα κυκλοφορήσει και ο Αλέξης Σταμάτης τους προσεχείς μήνες. «Βίλα Κομπρέ» ο τίτλος του. Στις σελίδες του: Η αινιγματική φωτογραφία μιας παλιάς «Πολαρόιντ» φέρνει αντιμέτωπο τον τριαντάχρονο ήρωα του βιβλίου με το παρελθόν του, αλλά και με τον παράξενο κόσμο της Βίλας Κομπρέ…

Το βιβλίο «Περηφάνια και Προκατάληψη», που έγραψε η Βρετανίδα Τζέιν Οστιν το 1813, σχεδόν 200 χρόνια αργότερα, αποτελεί ένα από τα καλύτερα αναγνώσματα όλων των εποχών. Αυτή τη γνώμη έχουν τουλάχιστον 15.000 μέλη της Λέσχης Βιβλίου Dymocks, στην Αυστραλία, τα οποία επέλεξαν ως καλύτερο το βιβλίο της Οστιν ανάμεσα σε 101 βιβλία.

Από τις εκδόσεις «Ψυχογιός» θα κυκλοφορήσει προσεχώς το καινούργιο αστυνομικό μυθιστόρημα του Σουηδού συγγραφέα Χένινγκ Μανκέλ, σε μετάφραση Λύο Καλοβυρνά. «Ένα βήμα πίσω» ο τίτλος του. Παραμονή της γιορτής του μεσοκαλόκαιρου. Μια παρέα από τρία νεαρά παιδιά, ντυμένα με περίτεχνα κοστούμια εποχής, δολοφονούνται στον δρυμό της σουηδικής επαρχίας Σκόνε…

Δύο βιβλία των εκδόσεων «Μεταίχμιο», ετοιμάζονται να πάρουν τον δρόμο τους για τη διεθνή αγορά. Το καινούργιο μυθιστόρημα του Κώστα Ακρίβου «Πανδαιμόνιο», το οποίο μεταφράζεται από τον εκδοτικό ελβετικό οίκο «Waldgut Verlag» στα γερμανικά. Και το καινούργιο βιβλίο του Αναστάση Βιστωνίτη «Λογοτεχνική Γεωγραφία: Τόποι, πόλεις, άνθρωποι» από τον σερβικό εκδοτικό οίκο «Geopoetika Ρublishing».

Η ζωή της Κ. Μπλίξεν σαν παραμύθι

Baroness Karen von Blixen-Finecke στην Kenya, 1918

Ιστορίες παράξενες και ανήσυχες, καμέλιες και παλιά πράσινα κρασοπότηρα να ρίχνουν φίνες μικρές σκιές σαν το πνεύμα του πευκοδάσους το καλοκαίρι... «Πέρα από την Αφρική», «Το Δείπνο της Μπαμπέτ», «Επτά γοτθικές ιστορίες». Εάν έχετε απολαύσει ένα ή όλα από τα παραπάνω είναι βέβαιο πως γνωρίζετε ποια είναι η Κάρεν Μπλίξεν. Μία από τις πλέον αγαπητές συγγραφείς της Δανίας, το έργο της οποίας έγινε σημείο αναφοράς στην παγκόσμια λογοτεχνία. Η ζωή της γεμάτη περιπέτειες. Με την αποπλανητική δύναμη της τέχνης («θεωρώ τον εαυτό μου ως έναν αφηγητή ιστοριών ο οποίος ανήκει σε μια αρχαία, αργόσχολη και πρωτόγονη φυλή»), με μπουκέτα («πιστεύω ότι τα λουλούδια είναι από μόνα τους ένα από τα θαύματα της ζωής») και υπέροχα δείπνα («υπάρχουν τρία πράγματα για τα οποία μπορώ να περηφανευτώ: να λέω ιστορίες, να μαγειρεύω και να φροντίζω τρελούς...»)... [Της Σαντρας Βουλγαρη, Η Καθημερινή, 23/2/2008].

Η Δανή συγγραφέας Baroness Karen von Blixen-Finecke γεννήθηκε στις 17 Απριλίου 1885 και πέθανε στις 7 Σεπτεμβρίου 1962, και με το ψευδώνυμο Isak Dinesen έγραψε τα έργα της, όπως και το διάσημο Out of Africa λόγω του κινηματογραφικού του ανεβάσματος με την Meryl Streep και τον Robert Redford, σε σκηνοθεσία Sydney Pollack.

Αρκετά από τα έργα της δημοσιεύτηκαν μετά το θάνατό της. ΕΡΓΑ:

• The Hermits (1907, δημοσιεύτηκε σε δανική εφημερίδα με το όνομα Osceola)
• The Ploughman (1907, δημοσιεύτηκε σε δανική εφημερίδα με το όνομα Osceola)
• The de Cats Family (1909, published in Tilskueren)
• The Revenge of Truth (1926)
• Seven Gothic Tales (1934 στις ΗΠΑ, 1935στη Δανία)
• Out of Africa (1937 εκδόθηκε στη Δανία και την Αγγλία και το 1938 στις ΗΠΑ)
• Winter's Tales (1942)
• The Angelic Avengers (1947)
• Last Tales (1957)
• Anecdotes of Destiny (1958)
• Shadows on the Grass (1960 στη Δανία και την Αγγλία και το 1961 στις ΗΠΑ)
• Ehrengard (μεταθανάτια 1963, ΗΠΑ)
• Carnival: Entertainments and Posthumous Tales (μεταθανάτια 1977, ΗΠΑ)
• Daguerreotypes and Other Essays (μεταθανάτια 1979, USA)
• On Modern Marriage and Other Observations (μεταθανάτια 1986, ΗΠΑ)
• Letters from Africa, 1914 – 1931 (μεταθανάτια 1981, USA)
• Karen Blixen i Danmark: Breve 1931 – 1962 (μεταθανάτια 1996, Δανία)

ΒΛΕΠΕ ΚΑΙ:

Encyclopedia of World Biography on Karen Dinesen Blixen-Finecke.

Dictionary of Literary Biography on Karen (Christentze Dinesen) Blixen.

Isak Dinesen - (1885 - 1962).

Karen von Blixen-Finecke.