Πάβελ Κόχουτ:«Η ειρήνη και η ελευθερία δεν είναι σταθερές αξίες»

Ντορνιάκοβα-Στάμου Σόνια, ΤΟ ΒΗΜΑ: 1/4/2016

• Ο τσέχος λογοτέχνης μιλάει για την Ευρώπη και τους πρόσφυγες  

«Την ανεκτικότητα απέναντι στις διαφορετικές απόψεις πρέπει να την υπερασπιζόμαστε πάντα και για πάντα» λέει στο «Βήμα» ο τσέχος λογοτέχνης Πάβελ Κόχουτ, εμβληματική προσωπικότητα της «από τα αριστερά» αντικαθεστωτικής διανόησης στην τότε Τσεχοσλοβακία, επί υπαρκτού σοσιαλισμού, και άοκνος εργάτης του πνεύματος ως σήμερα Είναι ίσως ο κορυφαίος εν ζωή τσέχος λογοτέχνης. Στα 86 του χρόνια, πάντα πολιτικοποιημένος και ουμανιστής, ο Πάβελ Κόχουτ μιλάει αποκλειστικά στο «Βήμα» στη δημοσιογράφο και μεταφράστρια έργων του στα ελληνικά Σόνια Στάμου-Ντορνιάκοβα. Αισιόδοξος σε καιρούς οικονομικής, κοινωνικής, προσφυγικής κρίσης και βαθιάς κρίσης αξιών, ο αειθαλής διανοούμενος διακηρύσσει την πίστη του στην Ευρώπη της ανεκτικότητας, της ελευθερίας και της ειρήνης. Αυτή την περίοδο γράφει ένα καινούργιο μυθιστόρημα και ένα καινούργιο θεατρικό έργο, ενώ σχολιάζει συχνά την επικαιρότητα σε ευρωπαϊκά ΜΜΕ. «Και ταυτόχρονα γερνάω ευτυχής!» όπως λέει.

Πέθανε ο Νομπελίστας συγγραφέας Ιμρε Κέρτες

Πέθανε σήμερα σε ηλικία 86 ετών έπειτα από μακρά ασθένεια

Ο Ιμρε Κέρτες, Ούγγρος συγγραφέας, βραβευμένος με το Νόμπελ Λογοτεχνίας 2002, επιζήσας του Αουσβιτς, πέθανε σήμερα σε ηλικία 86 ετών έπειτα από μακρά ασθένεια, μετέδωσε το ουγγρικό πρακτορείο ειδήσεων MTI.
Ο Κέρτες γεννήθηκε το 1929 στη Βουδαπέστη. Το 1944, σε ηλικία 14 ετών, συνελήφθη και στάλθηκε στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Άουσβιτς και αργότερα στο Μπούχενβαλντ. Μετά την απελευθέρωση ο Κέρτες εργάστηκε ως δημοσιογράφος σε μια εφημερίδα, αλλά απολύθηκε το 1951 μετά την επικράτηση του κομμουνιστικού καθεστώτος. Έζησε πολλά χρόνια στη Γερμανία όπου εργάστηκε ως μεταφραστής (μετέφρασε στα ουγγρικά έργα των Φρόυντ, Νίτσε, Χόφμανσταλ, Σνίτσλερ, Βίντγκενσταϊν κ.ά.). Προς τα τέλη της δεκαετίας του '80 άρχισε να ξαναγράφει και να εκδίδει μυθιστορήματα.

Χρήστος Χωμενίδης κατά μετρίων

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 28.03.2016 ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗ

 

Φωτογραφία: Κατερινα Καμπίτη.

Κατοικεί στο «τριεθνές». Σε μια απροσδιόριστη περιοχή μεταξύ Κυψέλης, Γκύζη και Πολυγώνου, ένα πυκνοκατοικημένο σημείο στο χάρτη της Αθήνας χωρίς δικό του όνομα. «Είμαστε οι ακρίτες της Κυψέλης», λέει ο Χρήστος Χωμενίδης για να περιγράψει τη συγκεκριμένη τοποθεσία. Το ευήλιο διαμέρισμά του βρίσκεται στον πέμπτο όροφο μιας μοντέρνας, καλαίσθητης πολυκατοικίας που ξεχωρίζει ανάμεσα στο περιρρέον τσιμέντο. Δεν έχει, όμως, καμία σχέση με την ενδιαφέρουσα αρχιτεκτονική των πολυκατοικιών που χτίστηκαν μετά τον πόλεμο γύρω από τη Φωκίωνος Νέγρη για να στεγάσουν τη μεσο- (και μεγαλο-) αστική τάξη της Αθήνας.

ULRICH BECK: Η «ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΗΣ ΔΙΑΚΙΝΔΥΝΕΥΣΗΣ»...

 

ULRICH BECK

Κοινωνία της διακινδύνευσης

«Καθ’ οδόν προς μια άλλη νεωτερικότητα»

Επιστημονική επιμέλεια: Νικήτας Πατινιώτης

Μετάφραση από τα αγγλικά: Ηρακλής Οικονόμου

«Περισσότερο επειγόντως παρά ποτέ, χρειαζόμαστε ιδέες και θεωρίες που θα μας επιτρέψουν να αντιληφθούμε το νέο το οποίο ξεδιπλώνεται μπροστά μας με έναν νέο τρόπο, και να ζήσουμε και να δράσουμε εντός του…»

Ο ίδιος ο Ούλριχ Μπεκ (1944-Ιανουάριος 2015), γνωστός στο ελληνικό αναγνωστικό κοινό κι από άλλα βιβλία του που κυκλοφορούν στη χώρα μας, έχει παρουσιάσει ενδιαφέρουσες αναλύσεις για το πώς λειτουργούν οι μοντέρνες κοινωνίες και ο σύγχρονος κόσμος μέσα στον οποίο ζούμε. Το 1986, γράφοντας το παρόν βιβλίο, κλασικό πλέον, διαφοροποίησε το βλέμμα μας για εμάς τους ίδιους και όσα μας συμβαίνουν. Το έκανε αντικαθιστώντας την έννοια «βιομηχανική κοινωνία» όχι πλέον με την έννοια «καταναλωτική κοινωνία», όπως έκαναν άλλοι, αλλά με την έννοια «κοινωνία της διακινδύνευσης».