ΔΙΗΓΗΜΑ
Δεκατρείς ελληνικές αστυνομικές ιστορίες που διαβάζονται απνευστί και φιλοδοξούν να μας κρατήσουν συντροφιά στην παραλία
ΕΛΕΝΗ ΒΟΥΛΤΣΙΔΟΥ
«Μα σίκουελ και στα βιβλία;» αναρωτιέται ο Ανταίος Χρυσοστομίδης στο προλογικό του σημείωμα στα Ελληνικά εγκλήματα 2. Ο επιμελητής της έκδοσης λύνει ο ίδιος το... μυστήριο δίνοντας τρεις εκδοχές: η πρώτη αφορά την επιτυχία των πρώτων Ελληνικών εγκλημάτων, η δεύτερη το γεγονός ότι από τον πρώτο τόμο έλειψαν κάποια ονόματα που διαπρέπουν στο είδος της αστυνομικής λογοτεχνίας και δεν είχαν δώσει το δικό τους στίγμα και η τρίτη ότι η ιδέα των σίκουελ αρέσει στον ίδιο, ο οποίος ήταν και ο εμπνευστής του όλου εγχειρήματος. Οποια κι αν είναι η εξήγηση, έχουμε να κάνουμε με έναν τόμο που φέρνει τον αναγνώστη αντιμέτωπο με δεκατρία εγκλήματα. Εγκλήματα που έχουν σχέση με τον έρωτα και τη ζήλια, τη φιλία και την προδοσία, την πολιτική και τη διαφθορά. Στην ίδια λογική με τα Ελληνικά εγκλήματα 1 υπάρχει κι εδώ το ίδιο χαρμάνι από γνωστά, καταξιωμένα ονόματα που συμβιώνουν δίπλα σε ονόματα τα οποία τολμούν την πρώτη λογοτεχνική τους εμφάνιση.
Η Νύχτα των φιλοσόφων του Παναγιώτη Αγαπητού μάς πηγαινοφέρνει από το Βυζάντιο στη σημερινή Αθήνα. Ο συγγραφέας με την απαράμιλλη ορμή της πένας του αφοπλίζει τον αναγνώστη, που συνεπαρμένος αφήνεται στις διαδρομές του χώρου και του χρόνου. Το In the pinewood του Ανδρέα Αποστολίδη κινείται στην ίδια λογική της Λοβοτομής, μόνο που τούτο ξεχειλίζει από χιούμορ, καθώς ο συγγραφέας φωτογραφίζει, σατιρίζει και καυτηριάζει τα πρόσωπα που σημάδεψαν την ελληνική ζωή τα τελευταία χρόνια. Αψογος ο «ηλεκτρονικός» Καπνός της Αθηνάς Κακούρη. Οι ανάγλυφοι χαρακτήρες των ανθρώπων που εμπλέκονται στην υπόθεση, η τέλεια περιγραφή του χώρου και οι λιτοί διάλογοι συνθέτουν ένα πραγματικό αστυνομικό μυθιστόρημα. Η Τιτίνα Δανέλλη αρχίζει τις ανατροπές από τον τίτλο: Η μελαγχολία του στρατηγού απέχει από το να είναι μια καταθλιπτική εσωστρεφής ιστορία. Γρήγορος ρυθμός, άρτιο ψυχογράφημα των ηρώων, με έντονο το στοιχείο του σασπένς και ένα τέλος απρόβλεπτο, που αφήνει τον αναγνώστη άφωνο. Θα μπορούσαμε να παρομοιάσουμε τις Βροχές του Σέργιου Γκάκα με έναν θεατρικό-ποιητικό μονόλογο με αστυνομικές νουάρ αποχρώσεις, ενώ Η Ψυχή του Φονιά του Κώστα Κατσουλάρη είναι αγαθή! Η περιγραφή των γραφείων της εγκυκλοπαίδειας Παντογνώστης και του επαγγελματικού κλίματος λεπτομερειακή. Οταν όμως ο αθώος υπάλληλος βρίσκεται ενώπιον μιας διαβολογυναίκας, η ιστορία γίνεται ανισοβαρής.
Αστυνομικός της ΕΛ.ΑΣ. φρουρεί χώρο όπου σημειώθηκε έγκλημα στην Καλλιθέα (Νοέμβριος 2002)
Κανένα έλεος επιγράφει το διήγημά του ο πρωτοεμφανιζόμενος Ιερώνυμος Λύκαρης, αλλά παρά την απογοήτευση που νιώθει ο ήρωάς του για την κατάντια και την πανουργία του καλύτερού του φίλου, αισθάνεται ένα χρέος στο κοινό επαναστατικό παρελθόν τους και τελικά δείχνει έλεος. Το Πτώμα στο πηγάδι του Πέτρου Μάρκαρη... μίλησε. Και αυτό συμβαίνει επειδή η Ανωτάτη Αρχή, η τηλεόραση, το απαιτεί... Οι πιο ωραίες είναι οι πιο άπιστες ισχυρίζεται ο Πέτρος Μαρτινίδης. Ο κεντρικός ήρωάς του είναι ένας σοφός, κόσμιος μεσήλικος που φοβάται το γήρας, τη μοναξιά, τον θάνατο και την κοινοτοπία... Η Περίπτωση αυτοδικίας του Τεύκρου Μιχαηλίδη μάς ξεναγεί στον γοητευτικό και αινιγματικό κόσμο των αριθμών αλλά και μιας δυνατής και αιματοβαμμένης φιλίας. Πέρα από την αστυνομική πλοκή, το θέμα που απασχολεί τον συγγραφέα είναι αυτό της ενοχής. Η Αμάντα Μιχαλοπούλου στην Ανθρώπινη συμπύκνωση πλάθει μια στρωτή αστυνομική ιστορία, με μια ιδιαίτερη ηρωίδα που θα δώσει ιδιαίτερο τέλος. Ο Μανώλης Πιμπλής μπαίνει με το δεξί στον λογοτεχνικό χώρο με τον Γαλάζιο Δούναβη, ο οποίος πηγάζει και εκβάλλει στην... Αθήνα μέσα από μια δαιδαλώδη διαδρομή. Τέλος ο Φίλιππος Φιλίππου με τη Βαθιά, γαλάζια λίμνη προσκαλεί τον αναγνώστη σε μια ατμοσφαιρική, ερωτική, τριγωνική και άκρως επικίνδυνη περιπέτεια με φόντο την Κέρκυρα.
No comments:
Post a Comment