Ράινερ Μαρία Ρίλκε (1875 - 1926) Αυστριακός ποιητής και πεζογράφος

Ο Ράινερ Μαρία Ρίλκε [Rainer Maria Rilke, 4 Δεκεμβρίου 1875 – 29 Δεκεμβρίου 1926] ήταν Αυστριακός ποιητής και πεζογράφος του 20ού αιώνα. Οι εικόνες του εστιάζονται στη δυσκολία της κοινωνίας σε μια εποχή δυσπιστίας, μοναξιάς, και βαθιάς ανησυχίας – θέματα που τον τοποθετούν ως ποιητή μεταξύ της παραδοσιακής και νεότερης ποίησης. Τα δύο διασημότερα έργα του είναι τα Σονέτα στον Ορφέα και οι Ελεγείες του Ντουίνο. Έγραψε επίσης περισσότερα από 400 ποιήματα στα γαλλικά, που τα αφιέρωσε στην πατρίδα επιλογής του, το καντόνι Βαλέ (Valais) στην Ελβετία.

Καταγόταν από γερμανική οικογένεια και γεννήθηκε ως René Karl Wilhelm Johann Josef Maria Rilke στην Πράγα. Τα παιδικά του χρόνια χαρακτηρίστηκαν από ανησυχία. Έζησε σε μια ταραγμένη εποχή τα χρόνια της νεότητάς του - θρησκευτικές διαμάχες, ηθική κατάπτωση, παγκόσμια αναστάτωση. Οι πρώτες αυτές παιδικές μνήμες ήταν και το πρώτο υλικό για το κατοπινό έργο του. Ήταν ακόμη η αιτία που τον έσπρωξε να περιπλανηθεί σ' όλη σχεδόν την Ευρώπη, από την Ιταλία και Γαλλία έως τη Ρωσία.

Ο πατέρας του, Γιόζεφ Ρίλκε (Josef Rilke, 1838-1906), έγινε ανώτερος υπάλληλος στους σιδηροδρόμους μετά από μια ανεπιτυχή στρατιωτική σταδιοδρομία. Η μητέρα του, Sophie ("Phia") Entz (1851-1931), καταγόταν από μια ευκατάστατη οικογένεια βιομηχάνων της Πράγας, τους Entz-Kinzelbergers, οι οποίοι κατοικούσαν σε ένα μέγαρο στην οδό Herrengasse (Panská) 8, όπου ο μικρός Ρενέ μεγάλωσε. Ο γάμος των γονέων του έγινε το 1884. Η σχέση μεταξύ της Phia και του μοναδικού γιου της βαρυνόταν από το παρατεταμένο πένθος της για τη μεγαλύτερη κόρη της. Οι γονείς του τον πίεσαν να ακολουθήσει σταδιοδρομία στρατιωτική. Φοίτησε στη Στρατιωτική Σχολή του Ζανκτ Πλέτεν (Sankt Ploeten) της Αυστρίας για μια πενταετία (1886 - 1891), και εγκατέλειψε λόγω ασθένειας. Το 1895 άρχισε να φοιτά στο Πανεπιστήμιο του Καρόλου στην Πράγα, όπου σπούδασε γερμανική λογοτεχνία, ιστορία της τέχνης και φιλοσοφία. Το 1896 εγκαταστάθηκε στο Μόναχο.

Το 1892 άρχισε να συμμετέχει σε φιλολογικούς κύκλους της Πράγας. Την εποχή αυτή χρονολογούνται και οι πρώτες ποιητικές συλλογές του. Επηρεάστηκε από τo ύφος του Δανού ποιητή Γενς Πέτερ Γιάκομπσεν (Jacobsen, 1847 - 1885) και του Βέλγου δραματουργού Μωρίς Μαίτερλινκ (Maeterlinck, 1862 - 1949), από το χριστιανικό υπαρξισμό του Σαίρεν Κίρκεγκωρ (Kierkegaard, 1813 - 1855), τον Ωγκύστ Ροντέν και την ψυχανάλυση του Σίγκμουντ Φρόυντ και μαζί με τον Αυστριακό ποιητή και δραματουργό Ούγκο φον Χόφμανσταλ και τον λυρικό Γερμανό ποιητή Στέφαν Γκεόργκε αποτελούν την τριάδα της νεωτεριστικής ποίησης στην Κεντρική Ευρώπη. Ιδιαίτερα όμως ο γαλλικός ιμπρεσιονισμός στη ζωγραφική και ο συμβολισμός στην ποίηση διαμόρφωσαν το στίχο του.

Ο Ράινερ Μαρία Ρίλκε σε σκίτσο του Έμιλ Όρλικ (Emil Orlik) το 1917

Το 1899 και το 1900 ταξίδεψε στη Ρωσία και συνάντησε τον Λέοντα Τολστόι. Τα δύο αυτά ταξίδια του στη Ρωσία του ενέπνευσαν "Το Βιβλίο των Ωρών" (Das Stundenbuch, 1900 - 1904). Την εποχή αυτή έγραψε και "Το τραγούδι της αγάπης και του θανάτου του σημαιοφόρου Χριστόφορου Ρίλκε. Έγινε γραμματέας του Ροντέν από το 1905 μέχρι το 1906. Αφού διακόπηκε η σχέση του με το διάσημο γλύπτη, ταξίδεψε στη Γερμανία και στην Ιταλία.

Η φιλία του με τον Ροντέν, η ζωή του Παρισιού, ο γάμος του τον Απρίλιο του 1901 με τη νεαρή γλύπτρια Κλάρα Βέστχοφ από τη Βρέμη διαμόρφωσαν μια μυστικιστική διάθεση στη δεύτερη περίοδο της ποίησής του. Στα Νέα Ποιήματα (1907 - 1908) διαφαίνεται μια μεταφυσική ανησυχία μπροστά στο μυστήριο της δημιουργίας και του σύμπαντος. Το 1910 ο Ρίλκε ταξίδεψε στη Δαλματία, στη Βόρεια Αφρική και στην Αίγυπτο. Κατά τον Α' Παγκόσμιο πόλεμο εγκαταστάθηκε στο Μόναχο. Τότε δημοσίευσε και τα αριστουργήματά του Ελεγείες του Ντουίνο (Duineser Elegien, 1911 - 1922), που άρχισε να γράφει κατά τη διάρκεια της παραμονής του στον Πύργο του Ντουίνο της Δαλματίας, κοντά στη Τεργέστη, και τα Σονέτα στον Ορφέα (Sonette an Orpheus, 1922). Με τα δυο αυτά του έργα, με τον πλούσιο λυρισμό τους, το υμνητικό ύφος και την όρεξη για ζωή, ο Ρίλκε έφθασε στο αποκορύφωμα του ποιητικού του έργου.

Το μυθιστόρημα "Οι Σημειώσεις του Μάλτε Λάουριτς Μπρίγκε" (Die Aufzeichnungen des Malte Laurids Brigge, 1910), που άρχισε να το γράφει στη Ρώμη το 1904, "μπορεί να θεωρηθεί ως ο πρόδρομος της γραφής των Υπαρξιστών". Το 1929 δημοσιεύθηκε το πολύ ενδιαφέρον έργο του, που διαβάστηκε κι αγαπήθηκε ιδιαίτερα από τους νέους, Γράμματα σ' ένα νέο ποιητή (Briefe an einem jungen Dichter). Η πλούσια αλληλογραφία του Ρίλκε περιέχει πολύτιμες πληροφορίες για το έργο του. Πέθανε στις 29 Δεκεμβρίου 1926 από λευχαιμία στο Βαλμόν της Ελβετίας.

Έργα

Ποίηση

• Leben und Lieder (Ζωή και Τραγούδι) (1894)
• Larenopfer (Προσφορά στους Λάρητες) (1895)
• Traumgekrönt (Στεφανωμένος με όνειρα) (1897)
• Advent (Η έλευση) (1898)
• Das Stunden-Buch (Βιβλίο των Ωρών)

1. Das Buch vom mönchischen Leben (Το βιβλίο της μοναχικής ζωής) (1899)

—μτφ. Δ. Οικονομίδης ("Νέα Εστία" 1957 Α΄, 1960 Α΄, 1961 Α΄, 1963 Α΄, 1963 Β΄)

2. Das Buch von der Pilgerschaft (Το βιβλίο του προσκυνήματος) (1901)

3. Das Buch von der Armut und vom Tode (Το βιβλίο της φτώχειας και του θανάτου) (1903)

• Das Buch der Bilder (Το βιβλίο των εικόνων) (4 μέρη, 1902–1906)
• Neue Gedichte (Νέα ποιήματα) (1907)
• Duineser Elegien (Οι Ελεγείες του Ντουίνο) (1922)
• — μτφ. Δημ. Στ. Δήμου (περιοδικό "Μορφές", τεύχος 52 - 53 / Ιανουάριος - Φεβρουάριος 1951 έως τεύχος 64 / Ιανουάριος 1952 και σε βιβλίο από τις εκδ. Κωνσταντινίδη, 1975).
• — μτφ. Χαρίλαος Π. Τζαννετάκης (εκδ. Ίκαρος, 1953).
• — μτφ. Νικόλαος - Ιωάννης Σ. Μπούσουλας (εκδ. Μπουκουμάνης, 1977).
• — μτφ. Δημήτρης Θ. Γκότσης (εκδ. "Αρμός"), Αθήνα 2000.
• --- μτφ. Σωτήρης Σελαβής, Επίμετρο Κώστας Κουτσουρέλης (εκδ. "Περισπωμένη", 2011).

• Sonette an Orpheus (Σονέττα στον Ορφέα) (1922)
• —μτφ. Δημήτρης Θ. Γκότσης - σε συνεργασία με τον Ανδρέα Πετρίδη, Λευκωσία 1995

Πεζογραφία

• Ewald Tragy (1898)
• —μτφ. Άρης Δικταίος (στον τόμο «Βασιλιάς Μπόχους», εκδ. Γκοβόστης, 1973 και επανέκδοση ως «Έβαλντ Τράγκυ και άλλα διηγήματα», εκδ. Ζαχαρόπουλος, 1987)

• Zwei Prager Geschichten (Δύο ιστορίες της Πράγας : König Bohusch [Ο βασιλιάς Μπόχους]- και Die Geschwister [Τα αδέλφια]) (1899)
• —μτφ. Άρης Δικταίος (εκδ. Γκοβόστης, 1973 και επανέκδοση στον τόμο «Έβαλντ Τράγκυ και άλλα διηγήματα», εκδ. Ζαχαρόπουλος, 1987)
• —μτφ. Μαρία Αγγελίδου (εκδ. "Εξάντας", 2006)

• Geschichten vom Lieben Gott (Ιστορίες του καλού Θεού) (διηγήματα, 1900)
  

  — μτφ. Τέα Ανεμογιάννη (εκδ. "Δίφρος", 1956) * Auguste Rodin (1903) — μτφ. Εύη Μελά (εκδ. "Ν.Δ. Καραβία", 1954)

• Die Weise von Liebe und Tod des Cornets Christoph Rilke (Η αγάπη και ο θάνατος του σημαιοφόρου Χριστόφορου Ρίλκε) (λυρική πρόζα, 1906)
  

  — μτφ. Δημ. Στ. Δήμου (περιοδικό "Μακεδονικές Ημέρες", τεύχος 8 - 9 / Σεπτέμβριος - Οκτώβριος 1935 και σε βιβλίο από τις εκδ. "Χειρόγραφα", 1991) — μτφ. Ρένα Καρθαίου (εκδ. "Πιγκουίνος", 1944) — μτφ. Νικόλαος Κ. Παπαρρόδου (εκδ. Καραβίας, 1944) — μτφ. Τάκης Στουγιαννάκης (Θεσσαλονίκη, 1950) — μτφ. Νίκος Σπάνιας (εκδ. Ζάρβανος, 1963) — μτφ. Αλεξάνδρα Ρασιδάκη (εκδ. Ροές, 2003)

• Die Aufzeichnungen des Malte Laurids Brigge (Τα τετράδια του Μάλτε Λάουριτς Μπρίγκε) (μυθιστόρημα, 1910)

— μτφ. Δημ. Στ. Δήμου (περιοδικό "Μακεδονικές Ημέρες", τεύχος Οκτωβρίου 1938 έως τεύχος Αυγούστου 1939, περιοδικό "Ποιητική Τέχνη", τεύχος 24 / 1 Μαρτίου 1949 έως τεύχος 26 / 15 Δεκεμβρίου 1949, πρώτη ολοκληρωμένη έκδοση σε βιβλίο από τις εκδ. Α.Ν. Συρόπουλος, 1954 και επανέκδοση από Το Ροδακιό, 1993)

— μτφ. Δημήτριος Μπέσκος (εκδ. Γαλαξίας, 1965)

— μτφ. Αλέξανδρος Ίσαρης (εκδ. Κίχλη, 2018)

Δράμα

• Das Turnzimmer (1895)
• Jetzt und in der Stunde unseres Absterbens (1896, μονόπρακτο)
• Im Frühfrost (1897)
• Höhenluft (1897, μονόπρακτο)
• Ohne Gegenwart (Χωρίς παρόν) (1897)
• Mütterchen (1898, μονόπρακτο)
• Die weisse Fürstin (Η λευκή πριγκίπισσα) (1898)
• —μτφ. Άρης Δικταίος (περιοδ. "Θέατρο" 46-48

• Das tägliche Leben (Η καθημερινή ζωή) (1901)

Επιστολογραφία

• Briefe an einen jungen dichter (Γράμματα σ’ ένα νέο ποιητή)
• —μτφ. Μάριος Πλωρίτης (εκδ. Ίκαρος, 1944)
• Briefe an die Mutter (Γράμματα στην μητέρα) (1896–1926)
• Briefe an eine venezianische Freundin (Γράμματα σε μία Βενετσιάνα φίλη) (εκδ. 2010)

Πηγές

• Δικταίος, Άρης: Εκλογή από το ποιητικό έργο του Rainer Maria Rilke. εκδ. "Α. Παπακώστα", Αθήναι 1957. (2η έκδοση επαυξημένη, εκδ. Σ. Ι. Ζαχαρόπουλος", Αθήνα 1999).
• Σφήκα, Δημήτρη: "Ράινερ Μαρία Ρίλκε: Σ' αναζήτηση μιας πίστης", Φιλολογική "Βραδυνή", Αθήνα, 25 Νοεμβρίου 1963.

• Εγκυκλοπαίδεια "Πάπυρος - Λαρούς - Μπριτάνικα", λήμμα: Ρίλκε, Ράινερ Μαρία, τόμ. 52, Εκδόσεις Πάπυρος, Αθήνα, 1996.
• Λούβαρις, Νικόλαος: Ρίλκε. Ο Αποδημητής, ο Μύστης, ο Επόπτης. 2η έκδοση, εκδ. "Δωδώνη", Αθήναι 1972.
• Λιαντίνης, Δημήτριος: Έξυπνον ενύπνιον. Οι Ελεγείες του Duino του Rilke. εκδ. "Εποπτεία", Αθήνα 1977. (Διδακτορική διατριβή με θέμα: Η παρουσία του ελληνικού πνεύματος στις Ελεγείες του Duino του R. M. Rilke. εκδ. Πανεπιστήμιον Αθηνών, 1978. Επανέκδοση, εκδ. "Δ. Λιαντίνη", Αθήνα 2006).
• Σπαντίδου, Κωνσταντίνα: «Ο φωτισμός των οντολογικών θεμελίων της ύπαρξης στην ποίηση του R. M. Rilke». Ελληνική Φιλοσοφική Επιθεώρηση 4 (1987), 45-51.
• Λάμπρος Μυγδάλης: Ελληνική βιβλιογραφία Ράινερ Μαρία Ρίλκε, εκδ. "Διαγώνιος", 1978.
• Φωσκαρίτης, Θάνος (επιμ.): "Αφιέρωμα στον Ρίλκε". Διαβάζω 274 (1991).
• Παπαχρήστου-Πάνου, Ευαγγελία: Ράινερ Μαρία Ρίλκε. Ο χαριέστατος της οδύνης. εκδ. "Αρμός", Αθήνα 1996.
• Μπούκουρα-Κουτσονάσιου, Μαρία: Οι Ελεγείες του Ντουίνο του Ρ. Μ. Ρίλκε και τα Ελεγεία της οξώπετρας του Ελύτη: συγκριτική μελέτη ανάμεσα στα δύο έργα. Διδακτορική διατριβή, 2000.
• Ίσαρης, Αλέξανδρος: Κάτω από τόσα βλέφαρα. Σημειώσεις για τον Ρίλκε. εκδ. "Ίκαρος", Αθήνα 2007.
• Κοσμά, Ελένη: "Rainer Maria Rilke, Οι Σημειώσεις του Μάλτε Λάουριτς Μπρίγκε: χαρτογραφώντας τον 'μέσα τόπο' ". Παλίμψηστον, τεύχος 26 (2011).
• Τσούπρου, Σταυρούλα Γ.: "Rilke, Παλαμάς, Σαχτούρης, Αθανασιάδης: ένα σημείο συνάντησης". Σύγκριση 25 (2015), 99-114.
• Ρίλκε, Ράινερ Μαρία: Επίλεκτα ποιήματα. Μετάφραση - Ερμηνευτικά Σχόλια Γιάννη Τζαβάρα. εκδ. "bookstars", Αθήνα 2020, ISBN 978-960-571-386-7
• Τζαβάρας, Γιάννης: Όμηρος και Ρίλκε περί θανάτου. εκδ. "Δωδώνη", Αθήνα 2019, ISBN 978-960-558-260-9

Χένρι Μίλερ: Άσκησε σημαντική επιρροή στη λογοτεχνία του μεσοπολέμου

Ο Χένρι Μίλερ [Henry Miller, Νέα Υόρκη, 26 Δεκεμβρίου 1891 – 7 Ιουνίου 1980] ήταν Αμερικανός συγγραφέας του οποίου το έργο άσκησε σημαντική επιρροή στη λογοτεχνία την περίοδο του μεσοπολέμου, ενώ εκτιμήθηκε ιδιαίτερα από τους συγγραφείς της γενιάς μπητ. Ως πεζογράφος διακρίνεται για το άμεσο, ελεύθερο και έντονα αυτοβιογραφικό ύφος του. Ανάμεσα στα κυριότερα έργα του συγκαταλέγονται ο Τροπικός του Καρκίνου, ο Τροπικός του Αιγόκερω και η τριλογία Η Ρόδινη Σταύρωση. Εκτός από τη συγγραφή, ασχολήθηκε επίσης με τη ζωγραφική...

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ: https://www.timesnews.gr

Μέλβιλ Ντιούι: ιδρυτής του ομώνυμου δεκαδικού συστήματος ταξινόμησης βιβλίων

Ο Μέλβιλ Ντιούι [Melvil Dewey, 10 Δεκεμβρίου 1851 – 26 Δεκεμβρίου 1931] είναι ο ιδρυτής του ομώνυμου δεκαδικού συστήματος ταξινόμησης (Dewey Demical Classification). Ο Μέλβιλ Ντιούι γεννήθηκε το 1851 στη πολιτεία της Νέας Υόρκης και σπούδασε στο Amherst College όπου παράλληλα εργαζόταν ως βοηθός στη βιβλιοθήκη του κολλεγίου. Μετά την αποφοίτηση του έγινε μέλος του εκπαιδευτικού προσωπικού του ιδίου ιδρύματος, όπου και παρουσίασε το ταξινομικό σύστημα που είχε δημιουργήσει, υποστηρίζοντας τα πλεονεκτήματα της μεθόδου του...

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ: https://www.timesnews.gr

Τριστάν Τζαρά: Ιδρυτής του κινήματος του Ντανταϊσμού

Ο Τριστάν Τζαρά [Tristan Tzara, πραγματικό όνομα Sami Rosenstock, Moineşti, 16 Απριλίου 1896 – Παρίσι, 25 Δεκεμβρίου 1963] ήταν Ρουμανο-γάλλος ποιητής, ιδρυτής του κινήματος του Ντανταϊσμού, ενός ρεύματος με κύριο στόχο την αισθητική πρόκληση και την αποδόμηση της γλώσσας...

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ: https://www.timesnews.gr

Κάρελ Τσάπεκ: «Η Ζωή των Εντόμων» (1921), του χάρισε παγκόσμια φήμη.

Ο Κάρελ Τσάπεκ [Karel Čapek, 9 Ιανουαρίου 1890 – 25 Δεκεμβρίου 1938] ήταν Τσέχος μυθιστοριογράφος, διηγηματογράφος και θεατρικός συγγραφέας, γεννημένος στο Μάλε Σβατονόβιτσε της ανατολικής Βοημίας. Γιος γιατρού, ήταν μέλος μιας ταλαντούχας οικογένειας που περιελάμβανε το μεγαλύτερο αδελφό του Γιόζεφ (1887-1945), ο οποίος, πέραν από συνεργάτης στο γράψιμο των έργων του, ήταν και έξοχος ζωγράφος, σκηνογράφος και κριτικός τέχνης...

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ: https://www.timesnews.gr

Τζουζέπε Τομάζι ντι Λαμπεντούζα: Έγραψε τον πασίγνωστο »Γατόπαρδο»

Ο Τζουζέπε Τομάζι ντι Λαμπεντούζα [Giuseppe Tomasi di Lampedusa, Παλέρμο, 23 Δεκεμβρίου 1896 − Ρώμη, 23 Ιουλίου 1957] ήταν Ιταλός συγγραφέας. Έγραψε ένα και μοναδικό μυθιστόρημα, τον πασίγνωστο ‘‘Γατόπαρδο». Καταγόταν από μεγάλη αριστοκρατική σικελική οικογένεια, που η παράδοση θέλει να έχει βυζαντινές ρίζες. Το 1934, με τον θάνατο του πατέρα του, κληρονόμησε τους τίτλους του 12ου Δούκα της Πάλμα, του 11ου Πρίγκιπα της Λαμπεντούζα, του Βαρώνου του Μοντεκιάρο και της Τορέτα, και του Μεγιστάνα (Grande) Πρώτης Τάξης της Ισπανίας...

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ: https://www.timesnews.gr

Θράσος Καστανάκης: Το έργο του αποτελεί έκφραση της θεωρίας του για την ελληνικότητα

Ο Θράσος Καστανάκης γεννήθηκε στα Ταταύλα της Κωνσταντινούπολης (23 Δεκεμβρίου 1901 – 17 Μαρτίου 1967), όπου και πέρασε τα παιδικά και εφηβικά του χρόνια και συνδέθηκε φιλικά με τον Λύσανδρο Πράσινο, καθηγητή γαλλικών και συνεκδότη του πολιτικού περιοδικού «Λόγος». Η φιλία αυτή γέννησε την αγάπη του Καστανάκη για τη γαλλική λογοτεχνία και τον ώθησε στην πρώτη του συγγραφική απόπειρα, το διήγημα «Φοβισμένη ψυχή», γραμμένο κατά τα μαθητικά του ακόμη χρόνια (1918). Την ίδια περίοδο δημοσίευσε μια μελέτη για τον σχεδόν άγνωστο τότε στον ελλαδικό χώρο Αρθούρο Ρεμπώ και το 1919, λίγο μετά την αποφοίτησή του από το Lycee National Francohellenique, έφυγε για το Παρίσι μαζί με τους φίλους του Γιώργο Βακαλό και Αντώνη Γιαννίδη...

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ: https://www.timesnews.gr 

Χουάν Ραμόν Χιμένεθ: Η μεγάλη εποχή της ισπανικής ποίησης του 20ού αιώνα

Ο Χουάν Ραμόν Χιμένεθ [Juan Ramón Jiménez Mantecón, 24 Δεκεμβρίου 1881 – 29 Μαϊου 1958] ήταν Ισπανός ποιητής. Αρχικά ταξίδεψε στη Γαλλία, στην Ιταλία και στην Ελβετία, αλλά αναγκάστηκε κατόπιν να ζήσει για έξι περίπου χρόνια σε σανατόριο. Σπούδασε νομικά στο πανεπιστήμιο της Σεβίλης, αλλά δεν τελείωσε τις σπουδές του, γιατί πήγε στις ΗΠΑ, όπου γνώρισε και κατόπιν παντρεύτηκε τη Ζηνοβία Καμπρουμπί, μεταφράστρια του Ταγκόρ...

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ: https://www.timesnews.gr

Ουίλιαμ Μέικπις Θάκερι. Το «Πανηγύρι της Ματαιοδοξίας» τον έκανε διάσημο

Ο Ουίλιαμ Μέικπις Θάκερι [William Makepeace Thackeray, Καλκούτα, 18 Ιουλίου 1811 – Λονδίνο, 24 Δεκεμβρίου 1863], ήταν Άγγλος μυθιστοριογράφος, γνωστός κυρίως για το έργο του Πανηγύρι της Ματαιοδοξίας. Από εύπορη οικογένεια, άρχισε να σπουδάζει στο Κέιμπριτζ αλλά διέκοψε τις σπουδές του για να ταξιδέψει στην Γαλλία και στην Γερμνία, όπου στην Βαϊμάρη γνώρισε τον Γκαίτε. 

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ; https://www.timesnews.gr

Βραβείο στην «Πρωινή Γαλήνη» του Ηλία Μαγκλίνη από την Ακαδημία Αθηνών

• Ακόμα ένα λογοτεχνικό βραβείο για την «Πρωινή Γαλήνη» του Ηλία Μαγκλίνη
• Η Ακαδημία Αθηνών τού απονέμει το Βραβείο Μυθιστορήματος

Λίγο πριν από τα Χριστούγεννα, στην Πανηγυρική Συνεδρία της Ακαδημίας Αθηνών γίνεται κατά παράδοση η απονομή τιμητικών διακρίσεων που αφορούν λογοτεχνικά έργα της προηγούμενης χρονιάς. Ανάμεσα στα βιβλία που διακρίθηκαν είναι και η Πρωινή Γαλήνη του Ηλία Μαγκλίνη, που απέσπασε το Βραβείο Μυθιστορήματος από το Ίδρυμα Κώστα και Ελένης Ουράνη, μία ακόμα σημαντική λογοτεχνική διάκριση μετά το Βραβείο Μυθιστορήματος του περιοδικού «Ο Αναγνώστης» και το Βραβείο Πεζογραφίας του περιοδικού «Κλεψύδρα» με τα οποία τιμήθηκε φέτος το βιβλίο. 

Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ: https://www.timesnews.gr

Αργυρώ Μαντόγλου: «Η Ειλικρίνεια, συχνά αδιαφορεί για τα αισθήματα των άλλων…»

Βιβλιοκριτικές, μεταφράσεις, μυθιστορήματα, διηγήματα, ποιητικές συλλογές είναι το «φορτίο» που κουβαλά η Αργυρώ Μαντόγλου. Και όπως δείχνουν πλέον τα έργα της έχει στραφεί αποκλειστικά στην πεζογραφία. Κι αν αποφασίσει ο αναγνώστης να συμπεριλάβει τα έργα της στις αναγνωστικές προτιμήσεις του, θα καταλάβει ότι η Αργυρώ ανανεώνει την νεοελληνική πεζογραφία και την μπολιάζει με φρέσκο αίμα. Η γραφή της δείχνει μαστοριά και ωριμότητα, ενώ η θεματολογία της δείχνει ότι βρίσκεται σε εγρήγορση και ζει στην κοινωνία που ζούμε κι εμείς… Εκείνο που έχω να σημειώσω είναι ότι τα έργα της προσφέρουν τη χαρά του διαβάσματος, κάτι δηλαδή που δύσκολα βρίσκει ο σημερινός αναγνώστης στα δεκάδες βιβλία που κυκλοφορούν καθημερινά… Γνωστή η θεματολογία των ερωτήσεών μας, αλλά άκρως ενδιαφέρουσες οι απαντήσεις της Αργυρώς στη συνέντευξη που ακολουθεί:
Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΕΔΩ: https://www.timesnews.gr

Ελληνική λογοτεχνία - Ανθρωποι και χρόνια που μας σημαδεύουν

• Η τελευταία ποιητική συλλογή του Νάσου Βαγενά είναι μια επιστροφή σε πρόσωπα, τόπους και καταστάσεις των χρόνων της ενηλικίωσης

Γύζης Νικόλαος (1842-1901), «Το παραμύθι της γιαγιάς»

Νάσος Βαγενάς
Πανωραία
Εκδόσεις Κέδρος, 2016,
σελ. 80, τιμή 11 ευρώ

Λιτή, απλή, αυστηρή. Η δραμινή θεία Πανωραία, «χλωμή, ξερακιανή, αλλοπαρμένη», στην πρώτη συλλογή του Νάσου Βαγενά, μετά τη συγκεντρωτική Βιογραφία (Κέδρος, 2015), διαβάζει τα μελλούμενα στο χρώμα του φεγγαριού και στις κινήσεις των πουλιών, και τον καιρό στις κάμπιες. «Δεν είχε ιδέα από ποιητικά (είχε τελειώσει μόνο το δημοτικό), μα μιλούσε, χωρίς να το ξέρει, με γλώσσα ποιητική» πληροφορεί στο προλογικό του σημείωμα ο ποιητής-αφηγητής. «Αλλά μιλούσε και κανονικά. Ελεγε τα σύκα σύκα, το ψωμί ψωμί, τη σκάφη σκάφη, κάθε φορά που έπλενε τη στολή του αντρός της, που είχε βρει ηρωικό θάνατο στην Κορυτσά». Είναι ποιήτρια η θεία Πανωραία: «"Κι ο ουρανός στην Κόλαση είναι"/ -καθάριζε το νεροχύτη- "αρκεί να βρεις τη θύρα του μέσα απ' τις φλόγες"».

Ξένη λογοτεχνία: Μια συναρπαστική ναυτική περιπέτεια

• Το πρώτο πεζογράφημα του Εντγκαρ Αλαν Πόου, το οποίο αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για πλήθος συγ­γραφέων, όπως ο Χέρ­μαν Μέλβιλ ή ο Ιούλιος Βερν

Πορτρέτο του Εντγκαρ Αλαν Πόου

Edgar Allan Poe
Η αφήγηση του Αρθουρ Γκόρντον Πιμ από το ΝαντάκετΜετάφραση Πολύκαρπος Πολυκάρπου.
Εκδόσεις Gutenberg, 2016,
σελ. 509, τιμή 20 ευρώ

Το 1838, όταν πρωτοεκδόθηκε αυτό το εξόχως «διφορούμενο κείμενο», ο συγγραφέας του επιχείρησε να το παρουσιάσει σαν αληθινή ιστορία και ήταν πολλοί εκείνοι που τον πίστεψαν. Κατόπιν ο ίδιος προσπάθησε να το υποβαθμίσει χαρακτηρίζοντάς το «κουτό βιβλίο». Αυτό όμως δεν απέτρεψε, αργότερα, ένα πλήθος λαμπρών συγγραφέων να αντλήσουν από αυτό έμπνευση για τα δικά τους σημαντικά έργα, όπως ο Χέρμαν Μέλβιλ ή ο Ιούλιος Βερν. Ούτε και τον Χόρχε Λουίς Μπόρχες να το θεωρήσει το «σημαντικότερο έργο του».

Ο Καβάφης, ο Σεφέρης, οι βιβλιογραφίες, ο κόσμος τους κι εγώ

• Κουζέλη Λαμπρινή 
• ΤΟ ΒΗΜΑ: 11/12/2016 
• Το αυτοβιογραφικό χρονικό του Δ. Δασκαλόπουλου, μια μαρτυρία για τη χρυσή εποχή των γραμμάτων μας

Δημήτρης Δασκαλόπουλος
Τα χρόνια μου και τα χαρτιά μου
ΧρονικόΕκδόσεις Πατάκη, 2016,
σελ. 344, τιμή 15,40 ευρώ

Εμφανίστηκε ως ποιητής, διέπρεψε ως βιβλιογράφος και μελετητής του Καβάφη και του Σεφέρη. Το όνομα και η φιγούρα του Δημήτρη Δασκαλόπουλου είναι ευρέως αναγνωρίσιμα στους χώρους των νεοελληνικών σπουδών. Η γνωριμία με τον ίδιο και τη σύζυγό του, τη συνοδοιπόρο του στη ζωή και στα γράμματα επί μισόν αιώνα, φιλόλογο Μαρία Στασινοπούλου, μετρά σχεδόν δύο δεκαετίες. Η πρόσφατη συνάντησή μας αφορμή είχε το νέο του βιβλίο, το αυτοβιογραφικό χρονικό Τα χρόνια μου και τα χαρτιά μου (Πατάκης, 2016), αφήγηση μιας προσωπικής διαδρομής που καταλήγει αφήγηση της ιστορίας των νεοελληνικών γραμμάτων του δεύτερου μισού του 20ού αιώνα.

Ιωάννης Βοκάκιος: Θεωρείται σημαντικός Ανθρωπιστής της Αναγέννησης

Ο Τζιοβάνι Μποκκάτσιο [Giovanni Boccaccio, μεταξύ Ιουνίου και Ιουλίου 1313 – 21 Δεκεμβρίου 1375]. γνωστός με το εξελληνισμένο Ιωάννης Βοκάκιος, ήταν Ιταλός συγγραφέας, ο μεγαλύτερος από τους μαθητές του φημισμένου Πετράρχη. Θεωρείται σημαντικός Ανθρωπιστής της Αναγέννησης και υπήρξε συγγραφέας ενός αξιοσημείωτου αριθμού έργων, ανάμεσα στα οποία περιλαμβάνεται το Δεκαήμερον και το Περί Διασήμων Γυναικών. Οι χαρακτήρες του Βοκάκιου διακρίνονται για τον ρεαλισμό, την έμπνευση, την εξυπνάδα και την προσγείωσή τους στην πραγματικότητα της εποχής τους (αντίθετα με χαρακτήρες συγχρόνων του συγγραφέων, που συνδέονταν περισσότερο με τις μεσαιωνικές αξίες της Ιπποσύνης, της Ευσέβειας και της Ταπεινότητας).

Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ: https://www.timesnews.gr

Χάινριχ Μπελ: Εξέφρασε την μεταπολεμική γερμανική συνείδηση

Ο Χάινριχ Μπελ [Heinrich Theodor Böll, 21 Δεκεμβρίου 1917 – 16 Ιουλίου 1985] ήταν Γερμανός πεζογράφος, κάτοχος του βραβείου Νόμπελ Λογοτεχνίας 1972. Γιος επιπλοποιού, από καθολική και αντιναζιστική οικογένεια, πολέμησε στο ρωσικό και σε άλλα μέτωπα στα έξι χρόνια του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου, τραυματίστηκε αρκετές φορές και αιχμαλωτίστηκε από τους Αμερικανούς. Μαθητευόμενος σε βιβλιοπωλείο, σπούδασε φιλολογία στο πανεπιστήμιο της Κολωνίας. Τα έργα του άρχισαν να δημοσιεύονται το 1947. Στα πρώτα απ’ αυτά περιγράφει την άθλια ζωή των στρατιωτών κατά την διάρκεια του πολέμου, ενώ στη συνέχεια η κριτική του στράφηκε στις κοινωνικές και πολιτικές συνθήκες της σύγχρονής του Γερμανίας.

Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ: https://www.timesnews.gr

Φράνσις Σκοτ Φιτζέραλντ: «Αισιοδοξία είναι η παρηγοριά μικρών ανθρώπων σε μεγάλες θέσεις…»

O Φράνσις Σκοτ Φιτζέραλντ [Francis Scott Key Fitzgerald, 24 Σεπτεμβρίου 1896 – 21 Δεκεμβρίου 1940] ήταν Αμερικανός συγγραφέας. Αποτελεί έναν από τους κύριους εκπροσώπους της αποκαλούμενης Χαμένης Γενιάς των Αμερικανών λογοτεχνών και θεωρείται γενικότερα ένας από τους μείζονες συγγραφείς του 20ού αιώνα. Ολοκλήρωσε συνολικά τέσσερα μυθιστορήματα και πλήθος διηγημάτων, ενώ το έργο του έχει μεταφραστεί στις περισσότερες γλώσσες. Ο Φιτζέραλντ γεννήθηκε στο Σεντ Πολ της Μινεσότας, γιος του Έντουαρντ Φιτζέραλντ και της Μαίρη Μακ Κουίλαν, ιρλανδικής καταγωγής και κόρης Ιρλανδού μετανάστη που απέκτησε σημαντική περιουσία ως παντοπώλης. Η οικογένειά του ανήκε στην μεσαία τάξη και διατηρούσε δεσμούς με τον καθολικισμό, κυρίως λόγω της καταγωγής της μητέρας του. Ο εξάδελφός του, Φράνσις Σκοτ Κι (Francis Scott Key) υπήρξε ο δημιουργός του αμερικανικού εθνικού ύμνου.

Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ: https://www.timesnews.gr

Ιουστίνη Φραγκούλη-Αργύρη: «Η τέχνη χρησιμοποιείται στις δυτικές κοινωνίες ως άλλοθι του καταναλωτισμού…»

Μέσα στον καταιγισμό των εκδόσεων που αψηφούν την οικονομική κρίση δεν είναι δύσκολο να ξεχωρίσει κανείς τους συγγραφείς εκείνους που δικαιωματικά έχουν καταλάβει μια θέση στη νεοελληνική λογοτεχνία. Η Ιουστίνη Φραγκούλη-Αργύρη, που προέρχεται από τη δημοσιογραφική οικογένεια, ξέρει να χειρίζεται το λόγο πολύ καλά. Έχει μια δυναμική η γραφή της που σε κρατάει σε εγρήγορση μέχρι την τελευταία σελίδα των βιβλίων της. Καταφέρνει να διατηρεί την πνευματική θερμοκρασία της εποχής και τα βιβλία της κάθε φορά είναι μια ωραία έκπληξη και μια σεμνή παρουσία. Η ειλικρίνεια του δημιουργού είναι η γέφυρα της συναισθηματικής μέθεξης του αναγνώστη. Όταν ο δημιουργός συμβαίνει να είναι τεχνίτης έμπειρος  του λόγου, ο αναγνώστης  μπορεί να χαίρεται ή να θαυμάζει το επίτευγμα. Αυτό ταιριάζει απολύτως στην περίπτωση της Ιουστίνης που προ πολλού έχει εκατοντάδες αναγνώστες και έχουν γίνει φανατικοί φίλοι της. Αφορμή για τη συνέντευξη που ακολουθεί είναι το βιβλίο της Η ΤΡΙΚΥΜΙΑ και παρότι δεν πήγα στην εκδήλωση της παρουσίασής του, διαπίστωσα από το διαδικτυακό ρεπορτάζ ότι χαίρει εκτίμησης από ανθρώπους των γραμμάτων, των τεχνών και φυσικά των μέσων ενημέρωσης, αφού είναι μια άξια εκπρόσωπος του κλάδου.

• Τι νοσταλγείτε περισσότερο;

Νοσταλγώ τα παιδικά μου χρόνια, τότε που ήμουν προστατευμένη στον κλοιό  της οικογένειας και της μικρής μου πόλης. Τότε που τα σεντόνια μου μοσχομύριζαν άρωμα πράσινου μήλου και η μαμά επέμενε να τελειώσω τη φακή μου για να σηκωθώ από το τραπέζι. Τότε που η λιμνοθάλασσα μύριζε παράξενα όταν φυσούσε ο νοτιάς. Τότε που ο πατερούλης με μάθαινε το βαλς των λέξεων…

Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ: https://www.timesnews.gr

Έμιλι Μπροντέ ή… «Ανεμοδαρμένα Ύψη»!!!

Η Έμιλι Μπροντέ [Emily Bronte, 30 Ιουλίου 1818 – 19 Δεκεμβρίου 1848] ήταν Αγγλίδα συγγραφέας, γνωστή από το μοναδικό της μυθιστόρημα, Ανεμοδαρμένα Ύψη, το οποίο θεωρείται ένα από τα κλασικά έργα της αγγλικής λογοτεχνίας. Ήταν ένα από τα αδέλφια Μπροντέ, ανάμεσα στον αδελφό της Μπράνγουελ και τη νεαρότερη αδελφή Αν. Δημοσίευε τα έργα της με το ψευδώνυμο Έλλις Μπελ. Η Έμιλι Μπροντέ γεννήθηκε στο Θόρντον, κοντά στο Μπράντφορντ του Γιορκσάιρ, και ήταν το πέμπτο από τα έξι παιδιά της Μαρίας Μπράνγουελ και του κληρικού και συγγραφέα Πάτρικ Μπροντέ, του οποίου το πατρικό όνομα ήταν Μπράντι αλλά το είχε αλλάξει.

Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ: https://www.timesnews.gr

Μισέλ Τουρνιέ: Ένας από τους σημαντικότερους γάλλους συγγραφείς του δεύτερου μισού του 20ού αιώνα

Ο Γάλλος Μισέλ Τουρνιέ [Michel Tournier, Παρίσι,  19 Δεκεμβρίου 1924 – Choisel, 18 Ιανουαρίου 2016] το 1941 τελειώνει το Λύκειο Παστέρ στο Νεϊγί και εμπεδώνει την απόφασή του να σπουδάσει Φιλοσοφία. Το επόμενο έτος γράφεται στη Σορβόννη και παρακολουθεί φιλοσοφία, ενώ το 1944 εμβαθύνει τις γνώσεις του στα αρχαία ελληνικά και ετοιμάζει τη διπλωματική εργασία του με θέμα τις Πλατωνικές ιδέες. Ασχολείται ειδικά με τα οντολογικά προβλήματα που θέτει το δεύτερο μέρος του Παρμενίδη. Γίνεται ευρύτερα γνωστός με τα μυθιστορήματα «Παρασκευάς ή στις Μονές του Ειρηνικού» (1967) που του αποφέρει το μεγάλο βραβείο της Γαλλικής Ακαδημίας, ενώ το 1970 εκδίδει το μυθιστόρημα «Le roi des aulnes», που είχε επεξεργασθεί πολλές φορές, για το οποίο με ομόφωνη απόφαση τού απονέμεται το βραβείο Γκονκούρ.

Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ: https://www.timesnews.gr

Τζελαλεντίν Ρουμί: μεγάλη η επιρροή του στον ιδεολογικό-θρησκευτικό χώρο του Ισλάμ

https://www.timesnews.gr

Ο Τζελαλεντίν Ρουμί (30 Σεπτεμβρίου 1207 – 17 Δεκεμβρίου 1273) ήταν Πέρσης ποιητής και δάσκαλος θεολογίας και δικαίου στο Ικόνιο (Κόνια, Τουρκία) με μεγάλη επιρροή στον ιδεολογικό-θρησκευτικό χώρο του Ισλάμ και ιδιαίτερα στον μουσουλμανικό μυστικισμό. Τα σπουδαιότερα έργα του είναι το «Ντιβάν», συλλογή λυρικών ποιημάτων και το «Μεσνεβί» (δίστιχα) που περιέχει 40.000 δίστιχα σε ηθικά και ασκητικά θέματα, μέσα από μυστικισμό και αλληγορίες. Ίδρυσε το Σουφικό τάγμα των Μεβλεβήδων.

Μαργκερίτ Γιουρσενάρ: Κορυφαία συγγραφέας της γαλλικής λογοτεχνίας

https://www.timesnews.gr

Η Μαργκερίτ Γιουρσενάρ [Marguerite Yourcenar, 8 Ιουνίου 1903 – 17 Δεκεμβρίου 1987] ήταν Γαλλίδα συγγραφέας και ποιήτρια, μια από τις κορυφαίες λογοτεχνικές μορφές της Γαλλίας του εικοστού αιώνα. Η σημασία της συνεισφοράς της στη λογοτεχνία αναγνωρίστηκε μέσα από πολυάριθμες διακρίσεις, με κυριότερη την αναγόρευσή της ως μέλους της Γαλλικής Ακαδημίας το 1980. Ήταν η πρώτη γυναίκα που κατέκτησε παρόμοια θέση.

Θανάσης Βαλτινός

https://www.timesnews.gr

Ο Θανάσης Βαλτινός (γενν. 16 Δεκεμβρίου 1932) είναι  πεζογράφος, σεναριογράφος και πρόεδρος της Ακαδημίας Αθηνών [για το 2016].

Γεννήθηκε στο Καστρί Κυνουρίας. Στα χρόνια της κατοχής και του εμφυλίου η οικογένειά του μετακινήθηκε σε διάφορες πόλεις και ο Βαλτινός φοίτησε στα γυμνάσια Σπάρτης, Γυθείου και Τρίπολης. Παρακολούθησε μαθήματα στο τμήμα Πολιτικών Επιστημών του Παντείου και σε σχολή κινηματογράφου.

Αλφόνς Ντοντέ. Ο Παπαδιαμάντης μετέφρασε το έργο του «Ταρταρίνος ο εκ Ταρασκώνος»

https://www.timesnews.gr

Ο Αλφόνς Ντοντέ (Alphonse Daudet, Nîmes, 13 Μαΐου 1840 – Παρίσι 16 Δεκεμβρίου 1897] ήταν Γάλλος πεζογράφος και θεατρικός συγγραφέας. Περίφημα έγιναν τα έργα του Tartarin de Tarascon και το τρίπρακτο δράμα L’Arlésienne.

Άρθουρ Τσαρλς Κλαρκ: συγγραφέας έργων επιστημονικής φαντασίας

https://www.timesnews.gr

Ο Σερ Άρθουρ Τσαρλς Κλαρκ [Sir Arthur Charles Clarke) ήταν Άγγλος συγγραφέας επιστημονικής φαντασίας. Γεννήθηκε στο Μάινχεντ του Σόμερσετ, στην Αγγλία, στις 16 Δεκεμβρίου 1917 και πέθανε σε ηλικία 90 ετών στις  19 Μαρτίου 2008 στο Κολόμπο της Σρι Λάνκα. Σπούδασε φυσική και μαθηματικά στο Κινγκς Κόλετζ, στο Λονδίνο. Υπηρέτησε ως υποσμηναγός στη RAFτην περίοδο 1941-1946 και ήταν ειδικός στα ραντάρ και στις επικοινωνίες. Το 1945 ήταν ο πρώτος που πρότεινε τη χρήση δορυφόρων σε γεωστατική τροχιά για την αναμετάδοση ραδιοκυμάτων.