Στην Τζέσμιν Γουόρντ το Εθνικό Βραβείο Βιβλίου των Η.Π.Α 2011

• Το έργο της περιγράφει την καταστροφή του τυφώνα Κατρίνα στον αμερικανικό Νότο
• Γρηγόρης Μπέκος, ΤΟ ΒΗΜΑ: 17/11/2011

Η εφετινή νεαρή νικήτρια του Εθνικού Βραβείου Βιβλίου των ΗΠΑ

Η ιστορία μιας φτωχής οικογένειας μαύρων που προσπαθεί να ξεπεράσει τις συμφορές του τυφώνα Κατρίνα κέρδισε το Εθνικό Βραβείο Βιβλίου των Η.Π.Α για το 2011. Το δεύτερο μυθιστόρημά της Τζέσμιν Γουόρντ με τίτλο «Salvage the Bones» κέρδισε το σημαντικό λογοτεχνικό βραβείο της Αμερικής με το οποίο παλαιότερα έχουν τιμηθεί μεγάλα ονόματα της αμερικανικής λογοτεχνίας όπως ο Σολ Μπέλοου, ο Φίλιπ Ροθ και ο Τόμας Πίντσον.

Το μυθιστόρημα, που διαδραματίζεται σε μια μικρή παραλιακή πόλη του Μισισίπι δέκα μέρες πριν χτυπήσει ένας απ' τους πιο καταστροφικούς τυφώνες στην ιστορία των Η.Π.Α., είναι η ιστορία μιας δεκαπεντάχρονης εγκύου κοπέλας η οποία ψάχνει με τα τρία αδέλφια της για τροφή και προστασία μέσα στα συντρίμμια.

Η νεαρή συγγραφέας, που βρισκόταν στο Μισισίπι την περίοδο αυτού του ακραίου φαινομένου, δήλωσε ότι ήθελε να μιλήσει «για τις εμπειρίες των μαύρων, των απλών και φτωχών ανθρώπων του Νότου». Η δική της εμπειρία ήταν «τραυματική» όπως είπε. «Βγήκαμε έξω στην καταιγίδα, βρήκαμε καταφύγιο στα αυτοκίνητά μας για ώρες, αρνηθήκαμε την πρόταση μιας λευκής οικογένειας που μας είπε ότι μπορούμε να μείνουμε στην αυλή της αλλά όχι στο σπίτι της, κι ύστερα σε μια διασταύρωση συναντήσαμε μια άλλη λευκή οικογένεια που μας άνοιξε το σπίτι της» είπε η Γουόρντ.

Η συγγραφέας, που θα λάβει και το χρηματικό έπαθλο των 10 χιλιάδων δολαρίων, σκέφτηκε κάποια στιγμή να σταματήσει να γράφει επειδή οι εκδότες απέρριπταν επί τρία χρόνια το πρώτο της μυθιστόρημα «Where the Line Bleeds». Το βραβευμένο βιβλίο της όμως εκδόθηκε τελικά απ' τον οίκο Bloomsbury που δικαιώθηκε για την επιλογή του.

Μεταξύ των άλλων, βραβεύτηκε και ο αμερικανός ποιητής Τζον Ασμπερι μ' ένα τιμητικό μετάλλιο «για την ξεχωριστή συμβολή του στα αμερικανικά γράμματα». Ο 84χρονος ποιητής χαρακτήρισε τη γραφή μια «απόλαυση που μπορώ σχεδόν να γευτώ» στον λόγο του, παρότι παραδέχθηκε πως ακόμα και οι πιο ευφυείς αναγνώστες θεωρούν ότι τα όσα γράφει δεν γίνονται κατανοητά.

«Δεν επεδίωξα ποτέ τα γραπτά μου να είναι δύσκολα» είπε. «Ηθελα αυτή η δυσκολία να αντανακλά τη δυσκολία της ανάγνωσης, κάθε είδους ανάγνωσης, που είναι ταυτοχρόνως ψυχαγωγική αλλά και επίπονη εμπειρία, καθώς αφηνόμαστε για λίγο σε κάτι που μπορεί και να μας αλλάξει» τόνισε.