Η Gabriela Mistral (1889 – 10 Ιανουαρίου 1957) από τη νότια Αμερική

Η Gabriela Mistral (7 Απριλίου 1889 – 10 Ιανουαρίου 1957) ήταν το ψευδώνυμο της Lucila de María del Perpetuo Socorro Godoy Alcayaga, Χιλιανής ποιήτριας, εκπαιδευτικού, διπλωμάτισσας και φεμινίστριας και ήταν η πρώτη λατινοαμερικάνα που κέρδισε το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας, το 1945. Κεντρικά θέματα στην ποίησή της είναι η φύση, η προδοσία, ο έρωτας, η αγάπη μιας μάνας, θλίψη και αποκατάσταση, ταξίδι, και λατινοαμερικάνικη ταυτότητα όπως διαμορφώνονται από ένα μίγμα ινδικών και ευρωπαϊκών επιρροών.

Η Mistral έζησε πρώτιστα στη Γαλλία και την Ιταλία μεταξύ 1925 και 1933. Κατά τη διάρκεια αυτών των ετών εργάστηκε για την ένωση για διανοητική συνεργασία της League of Nations. Δίδαξε επίσης στο Barnard College του Columbia University, του Vassar College, και του University of Puerto Rico at Rio Piedras.

Όπως πολλοί λατινοαμερικάνοι καλλιτέχνες και διανοούμενοι, έτσι και η Mistral υπηρέτησε ως πρόξενος από το 1932 μέχρι το θάνατό της, στη Νάπολη, τη Μαδρίτη, τη Λισσαβώνα, τη Νίκαια, την Πετρούπολη, το Λος Άντζελες, τη Santa Barbara, τη Βέρακρουζ, το Μεξικό, το Rapallo, και τη Νέα Υόρκη. Στη Μαδρίτη, είχε τις περιστασιακές επαγγελματικές αλληλεπιδράσεις με έναν άλλο και μεγάλο επίσης Χιλιανό ποιητή και νομπελίστα, τον Pablo Neruda, που ήταν ο πρώτος μεταξύ εκείνων που αναγνώρισαν το έργο της, τη σημασία και την πρωτοτυπία του. Άλλωστε την ήξερε ενώ ήταν έφηβος, και αυτή ως διευθύντρια του σχολείου στην πόλη του, το Temuco.

Όπως ο Neruda, έτσι και η Gabriela Mistral έγινε υποστηρικτής του Λαϊκού Μετώπου [Popular Front] που οδήγησε στην εκλογή του Pedro Aguirre Cerda, του Ριζοσπαστικού Κόμματος, το 1938. Δημοσίευσε εκατοντάδες άρθρων σε περιοδικά και εφημερίδες σε όλο τον ισπανόφωνο κόσμο. Μεταξύ των θαυμαστών της ήσαν ο Eduardo Santos, Πρόεδρος της Κολομβίας, όλοι οι εκλεγμένοι Πρόεδροι της Χιλής από το 1922 μέχρι το θάνατό της το 1957, και η Eleanor Roosevelt.

Στις 15 Νοεμβρίου 1945, η Mistral τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ στη λογοτεχνία, το οποίο παρέλαβε προσωπικά από τον βασιλιά Γουσταύο [King Gustav of Sweden] στις 10 Δεκεμβρίου 1945. Το 1951 της απονεμήθηκε το μεγάλο Εθνικό Βραβείο Λογοτεχνίας [National Literature Prize] της Χιλής.

Κατά τη διάρκεια των τελευταίων χρόνων ζωής της έζησε στο Hempstead, της Νέας Υόρκης, όπου πέθανε από καρκίνο στις 10 Ιανουαρίου 1957, ηλικίας 67 χρόνων. Η σορός της μεταφέρθηκε στη Χιλή εννέα ημέρες αργότερα. Η κυβέρνηση της Χιλής κήρυξε τριήμερο εθνικό πένθος, και εκατοντάδες χιλιάδες Χιλιανών πέρασαν να προσκυνήσουν τη σορό της.

Μερικά από τα πιό γνωστά ποιήματα της Mistral: Piececitos de Niño, Balada, Todas Íbamos a ser Reinas, La Oración de la Maestra, El Ángel Guardián, Decálogo del Artista and La Flor del Aire.

The Sad Mother

Sleep, sleep, my beloved,
without worry, without fear,
although my soul does not sleep,
although I do not rest.

Sleep, sleep, and in the night
may your whispers be softer
than a leaf of grass,
or the silken fleece of lambs.

May my flesh slumber in you,
my worry, my trembling.
In you, may my eyes close
and my heart sleep.