Η ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΤΗΣ ΑΚΑΔΗΜΙΑΣ ΑΘΗΝΩΝ ΓΙΑ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΩΝ GREEKLISH

 

“Τον τελευταίο καιρό έχει αρχίσει να εκδηλώνεται μία τάση να αντικατασταθεί το ελληνικό αλφάβητο από το λατινικό. Η τάση αυτή γίνεται φανερή κυρίως σε κείμενα παραγόμενα από ηλεκτρονικούς υπολογιστές – με χρήστες κρατικές υπηρεσίες ακόμη και Α.Ε.Ι. – σε κείμενα προβαλλόμενα από την τηλεόραση αλλά και από σχετικές προτροπές ξένων ραδιοφωνικών σταθμών. Είναι χαρακτηριστικό ότι η προσπάθεια αυτή, η οποία θα καταφέρη καίριο πλήγμα κατά της ελληνικής σκέψης και όλων των πτυχών του ελληνικού πολιτισμού που εκφράζονται με γραπτά κείμενα, αλλά και των γένει ανθρωπιστικών σπουδών, έφτασε μέχρι ν’ απασχολήση τον Τύπο και ν’ αποτελέση αντικείμενο ερωτήσεων βουλευτών προς τον Υπουργό Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων.

Η γλώσσα μας η αρχαιότατη αλλά πάντα σύγχρονη και ζώσα, αυτή η γλώσσα που εμπλούτισε όχι μόνο τη λατινική, αλλά και τις κυριώτερες ευρωπαϊκές γλώσσες, που έχει και οπτικά συνδεθή άρρηκτα με το αλφάβητό της, δεν είναι δυνατό να υποστή μείωση με την κατάργησή του από εμάς τους ίδιους. Είναι αδιανόητο να δεχθούμε ως Έλληνες την μεταμφίεση της γραφής μας με την κατάργηση πολλών γραμμάτων της, που δεν πέρασαν στο λατινικό αλφάβητο, και με την αντικατάστασή τους από άλλα υποτίθεται ηχητικώς παραπλήσια γράμματά του.

Τα Κρατικά Βραβεία Λογοτεχνικής Μετάφρασης

• 

Aπό τη Διεύθυνση Γραμμάτων της Γενικής Διεύθυνσης Σύγχρονου Πολιτισμού του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού ανακοινώνονται τα Κρατικά Βραβεία Λογοτεχνικής Μετάφρασης 2013, που αφορούν στις εκδόσεις έτους 2012 και στα οποία κατέληξε η Επιτροπή Κρατικών Βραβείων Λογοτεχνικής Μετάφρασης από τον «βραχύ κατάλογο» των υποψηφίων προς βράβευση έργων, μετά από επανειλημμένες συνεδρίες και μακρές συζητήσεις. Παράλληλα, όπως επιτάσσει η νέα νομοθεσία που διέπει τον θεσμό των Κρατικών Βραβείων Λογοτεχνίας (ν. 3905/2010), δίνεται στη δημοσιότητα το σκεπτικό βράβευσης της αρμόδιας Επιτροπής για κάθε κατηγορία.

Πένθιμη τελετουργία για τον Γκάμπο

ΟΛΓΑ ΣΕΛΛΑ, Η Καθημερινή, 23.04.2014

Ένα αυτοσχέδιο ταμπλό σε δρόμους της Μπογκοτά: «Γκάμπο 1927-2014».

Δεν συμβαίνει συχνά, αλλά η είδηση του θανάτου αυτού του συγκεκριμένου συγγραφέα, του Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες, του Γκάμπο, όπως τον φώναζαν χαϊδευτικά πολλοί, γέμισε στ’ αλήθεια θλίψη εκατομμύρια ανθρώπους σ’ όλο τον κόσμο. Ενα και μόνο βιβλίο του, αυτό που τον καθιέρωσε, το «Εκατό χρόνια μοναξιάς», είναι αυτό που διάβασαν ακόμη και όσοι δεν ξαναδιάβασαν από τότε κανένα λογοτεχνικό βιβλίο.
Ο Γκάμπο πέθανε στις 17 Απριλίου, τη Μεγάλη Πέμπτη. Ηταν 86 ετών και ήδη καταβεβλημένος από λοίμωξη του αναπνευστικού, είχε ήδη σταματήσει να γράφει εδώ και κάποια χρόνια γιατί το μυαλό του ταξίδευε σε άλλους δρόμους μαγικού ρεαλισμού... Το τελευταίο κείμενο που άφησε ως παρακαταθήκη στους φίλους του (και στα εκατομμύρια αναγνώστες του) θυμίζει πολύ το ύφος των βιβλίων του.

Η Παγκόσμια Ημέρα Βιβλίου στην Αθήνα

• Εκδηλώσεις στις Εκδόσεις Γαβριηλίδης σήμερα, 23 Απριλίου

Η 23η Απριλίου, ημέρα κατά την οποία το 1616 πέθαναν τρεις σημαντικοί συγγραφείς, ο ισπανός Θερβάντες, ο βρετανός Σαίξπηρ και ο περουβιανός Γκαρθιλάθο ντε λα Βέγκα, ανακηρύχθηκε το 1995 από την UNESCO Παγκόσμια Ημέρα Βιβλίου, για να «τιμήσει τα βιβλία και τους συγγραφείς και να ενθαρρύνει το κοινό, ιδιαίτερα τους νέους ανθρώπους, να ανακαλύψουν την απόλαυση της ανάγνωσης και να ανανεώσουν τον σεβασμό προς την αναντικατάστατη προσφορά όσων εργάστηκαν για την κοινωνική και την πολιτισμική πρόοδο της ανθρωπότητας».
Οι ρίζες αυτής της παγκόσμιας γιορτής του βιβλίου βρίσκονται στην Καταλονία στην Ισπανία, όπου στις 23 Απριλίου, γιορτή του Αγίου Γεωργίου, οι βιβλιοπώλες χαρίζουν ένα τριαντάφυλλο σε κάθε πελάτη που αγοράζει ένα βιβλίο.

Εκπλήσσει ο Μάρκες με το ανέκδοτο χειρόγραφο «Θα ιδωθούμε τον Αύγουστο»

Την είδηση έδωσε την Τρίτη, μιλώντας στο πρακτορείο Associated Press, ο Κρίστομπαλ Πέρα, διευθυντής εκδόσεων του μεξικάνικου εκδοτικού οίκου Penguin Random House Mexico, την ώρα που οι συμπατριώτες τού νοτιοαμερικανού συγγραφέα απότειναν φόρο τιμής στη μνήμη του. Ο Πέρα δήλωσε ότι η οικογένεια του Μάρκες δεν έχει αποφασίσει ακόμη αν θα επιτρέψει την έκδοση του έργου ή, σε αντίθετη περίπτωση, σε ποιόν θα παραχωρήσει τα πνευματικά δικαιώματα. Το χειρόγραφο φέρει τον τίτλο «Θα ιδωθούμε τον Αύγουστο» («We'll See Each Other in August», ή «En Agosto Nos Vemos»).

Απόσπασμα του χειρογράφου που δημοσιεύθηκε στην ισπανική εφημερίδα La Vanguardia αναφέρεται σε ένα κεφάλαιο, το οποίο παραμένει ανοιχτό ως προς την έκβασή του, και περιγράφει το ταξίδι μιας παντρεμένης γυναίκας περίπου 50 χρόνων σε ένα τροπικό νησί όπου βρίσκεται ο τάφος της μητέρας της, τον οποίο επισκέπτεται κάθε χρόνο. Η γυναίκα συνάπτει ερωτική σχέση, στο ξενοδοχείο όπου διαμένει, με έναν συνομήλικό της.

To αντίο στον «Γκάμπο». Κολομβία και Μεξικό τίμησαν τον λογοτέχνη «που έδωσε μεγαλύτερη δόξα»

Πένια Νιέτο και Μανουέλ Σάντος στην πρώτη γραμμή της τιμητικής φρουράς   (Φωτογραφία:  Associated Press  

 

Πόλη του Μεξικού, Μεξικό

Με μία κοινή τελετή στο Μέγαρο Καλών Τεχνών της Πόλης του Μεξικού, η Κολομβία και το Μεξικό τίμησαν τον Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες. Παρούσα η οικογένειά του, οι πρόεδροι των δύο χωρών Ενρίκε Πένια Νιέτο και Χουάν Μανουέλ Σάντος και πλήθος κόσμου. «Ενωμένοι τιμούμε εκείνον που μία μέρα του Δεκεμβρίου 1982, από την παγωμένη Στοκχόλμη, συγκλόνισε τον κόσμο μιλώντας για την μοναξιά της Λατινικής Αμερικής» είπε εμφανώς συγκινημένος ο πρόεδρος της Κολομβίας.  «Αιώνια δόξα σε εκείνον που μάς έδωσε μεγαλύτερη δόξα» κατέληξε. Ο Ενρίκε Πένια Νιέτο απηύθυνε χαιρετισμό «στον μεγαλύτερο λογοτέχνη όλων των εποχών της Λατινικής Αμερικής, τον πρωτοπόρο της παγκόσμιας λογοτεχνίας».

ΓΚΑΜΠΡΙΕΛ ΓΚΑΡΣΙΑ ΜΑΡΚΕΣ: Παγκόσμια θλίψη για το χαμό του

Κολομβία και Μεξικό είπαν αντίο στον Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες

Παγκόσμια θλίψη προκάλεσε ο θάνατος, την προηγούμενη Πέμπτη, σε ηλικία 87 ετών, του διάσημου συγγραφέα Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες, δημιουργού των αριστουργημάτων «100 χρόνια μοναξιάς» και «Ο Ερωτας στα χρόνια της χολέρας».

Συγγραφέας πολυγραφότατος και πολιτικοποιημένος, ένθερμος υποστηρικτής της Κουβανικής Επανάστασης, γεννήθηκε στις 6 Μάρτη 1928 στο χωριό Αρακατάκα της Κολομβίας. Το 1947 ξεκίνησε να σπουδάζει Νομική και Πολιτικές Επιστήμες στο Πανεπιστήμιο της Μπογκοτά. Την ίδια χρονιά δημοσίευσε σε εφημερίδα το πρώτο του διήγημα, «Η Τρίτη Παραίτηση». Το 1948 μετακόμισε στην Καρταχένα των Δυτικών Ινδιών και ασχολήθηκε με τη δημοσιογραφία σε εφημερίδες και περιοδικά. Στη συνέχεια, συνεργάστηκε με πολλά περιοδικά και εφημερίδες στην Αμερική και την Ευρώπη.

Το 1960 ζητά πολιτικό άσυλο στο Μεξικό όπου κι έμεινε. Επί μία δεκαπενταετία (την περίοδο 1967 - 1986), όπως αποκαλύφθηκε αργότερα, είχε γίνει στόχος των μυστικών υπηρεσιών της χώρας. Σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας «Ελ Ουνιβερσάλ», οι πράκτορες έδιναν αναφορές για τις συναντήσεις του συγγραφέα με ηγέτες λατινοαμερικανικών και ευρωπαϊκών κρατών. Κύριο «ενδιαφέρον» τους ήταν οι σχέσεις του Μάρκες με κομμουνιστές και ιδιαίτερα η φιλία του με τον Φιντέλ Κάστρο, ο οποίος είχε γράψει για τον Μάρκες: «Ενας άνθρωπος με απέραντο ταλέντο και τη γενναιοδωρία ενός παιδιού, ένας άνθρωπος για το αύριο. Η λογοτεχνία του είναι απόδειξη της ευαισθησίας του και του γεγονότος ότι ποτέ δεν εγκατέλειψε τις ρίζες του, τη λατινοαμερικάνικη έμπνευσή του, την πίστη του στην αλήθεια».

Κική Δημουλά: Η Ιστορία τραβά το δρομολόγιό της ερήμην των ποιητ

•  Η 83χρονη ελληνίδα ποιήτρια μιλάει στο «Βήμα» για την ποίηση, για την Ελλάδα και τους Ελληνες, για τα κοινωνικά προβλήματα και τα αίτια της κρίσης

Μπέκος Γρηγόρης, ΤΟ ΒΗΜΑ:  19/04/2014

Η Κική Δημουλά, ως πρόεδρος του Ιδρύματος Κώστα και Ελένης Ουράνη, τις περισσότερες ημέρες της εβδομάδας βρίσκεται στην έδρα του Ιδρύματος επί της οδού Οθωνος στο Σύνταγμα. Στη μικρή φωτογραφία, το εξώφυλλο της νέας ειδικής συλλογής «Δημόσιος καιρός»

Τι κάνουν τα βράδια οι ποιήτριες όταν δεν γράφουν ποίηση; «Δεν εκπροσωπώ όλες τις ποιήτριες, και πάντως συνταγή δεν υπάρχει. Προσωπικά, κύρια ασχολία μου είναι να μην ξεχάσω να αφαιρέσω μια ημέρα ακόμη απ' όσες μου υπολείπονται, να μετρήσω τις εκκρεμότητες που συσσωρεύονται - ελάχιστα τις περιορίζω - και να διαβάσω λίγο, όσο μου επιτρέπουν τα μάτια μου» είπε στο «Βήμα» η 83χρονη Κική Δημουλά.

Η Κική Δημουλά διαβάζει ποιήματα από τη νέα της συλλογή αποκλειστικά για το Βήμα της Κυριακής

«Και για να απομακρύνω κάπως τα ανήσυχα αισθήματά μου, βλέπω καμιά, αστυνομική κυρίως, ταινία στην τηλεόραση, έχω μεγάλη περιέργεια αν θα βρουν τον ένοχο, και πόσοι θα τη γλιτώσουν, γιατί όλοι ένοχοι είμαστε» συμπλήρωσε η ίδια καθώς ο καπνός της ανέβαινε στροβιλιζόμενος προς το ταβάνι. Απολογήθηκε που άναψε τσιγάρο. «Δοκίμασα και το ηλεκτρονικό, απέτυχα. Με πάγωνε αυτό το σιδερένιο ψέμα ανάμεσα στα δάχτυλά μου. Οχι πως είμαι μανιώδης φιλαλήθης, αλλά αρκετά αναγκάζομαι να παριστάνω κάτι που δεν είμαι, γιατί να επιβαρυνθώ ότι υποθάλπω άλλη μια υποκρισία; Κι έτσι επέστρεψα στη φυσική καταστροφή» συνέχισε.

Αποτεφρώθηκε η σορός του Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες

Επιμνημόσυνη δέηση τη Δευτέρα<

Φωτογραφίες από τη ζωή και το έργο του σπουδαίου «Γκάμπο», όπως τον αποκαλούσαν οι φίλοι του, εκτίθενται στην Κολομβία   (Φωτογραφία:  Reuters )

Μεξικό, Μεξικό

Η σορός του βραβευμένου με Νόμπελ Λογοτεχνίας συγγραφέα Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες, ο οποίος πέθανε την Πέμπτη στα 87 του χρόνια έχει ήδη αποτεφρωθεί, όπως ανακοίνωσε ο πρεσβευτής του Μεξικού στην Μπογκοτά Χοσέ Γκαμπριέλ Ορτίς. Ο ραδιοφωνικός σταθμός Καρακόλ της Κολομβίας μετέδωσε ότι η σορός του Μάρκες αποτεφρώθηκε την Πέμπτη, την ίδια ημέρα, δηλαδή, που απεβίωσε. «Η σορός του Γκάμπο αποτεφρώθηκε την ίδια ημέρα, την Πέμπτη» ανέφερε ο Καρακόλ στον ιστότοπό του, επικαλούμενος πηγή προσκείμενη στην οικογένεια του λογοτέχνη. Σύμφωνα με τον Καρακόλ, η τέφρα του Γκαρσία Μάρκες έχει αποθηκευθεί σε γραφείο τελετών στη συνοικία Πεδρεγάλ, στο νότιο τμήμα της πρωτεύουσας του Μεξικού.

«Χίλια χρόνια μοναξιάς και θλίψης»: Παγκόσμια συγκίνηση για τον Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες

• Μπιλ Κλίντον: «Με τιμούσε να είμαι φίλος του και να γνωρίζω τη μεγάλη του καρδιά και το λαμπρό του μυαλό»

Πολίτες κοιτάζουν το πορτρέτο του Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες που κοσμεί το κτίριο που στεγάζει την κεντρική βιβλιοθήκη στη Μπογκοτά

Τη θλίψη τους για τον θάνατο του πατριάρχη του μαγικού ρεαλισμού, Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες, που πέθανε την Πέμπτη σε ηλικία 87 ετών, εκφράζουν ηγέτες κρατών, στέλνοντας συλλυπητήρια στην οικογένειά του. «Χίλια χρόνια μοναξιάς και θλίψης για τον θάνατο του σπουδαιότερου Κολομβιανού όλων των εποχών! Αλληλεγγύη και συλλυπητήρια στην οικογένεια του Γκάμπο»  έγραψε το βράδυ της Μεγάλης Πέμπτης ο πρόεδρος της Κολομβίας Χουάν Μανουέλ Σάντος στον λογαριασμό του στο Twitter, σε ένα μήνυμα που παραπέμπει στο διάσημο έργο του Μάρκες, «Εκατό χρόνια μοναξιάς».

Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες: Ο προαναγγελθείς θάνατος ενός μεγάλου συγγραφέα

Μανώλης Πιμπλής |ΤΑ ΝΕΑ: 18/04/2014|

Μια γυναίκα περνά μπροστά από έναν τοίχο με το πορτρέτο του Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες στην Αρακατάκα της Κολομβίας. Ο κολομβιανός συγγραφέας ήταν ο εμπνευστής του «μαγικού ρεαλισμού»

Είχε γράψει το «Χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου» -είχε πράγματι έρθει σε επαφή με τον θάνατο πολλές φορές μετά τα εβδομήντα του χρόνια. Το 1999 διαγνώστηκε με καρκίνο στους λεμφαδένες, που αντιμετωπίστηκε με χημειοθεραπεία στο Λος Αντζελες, δίνοντάς του μεγάλη παράταση ζωής. Παρ' όλα αυτά έναν χρόνο αργότερα κάποιοι προανήγγειλαν τον θάνατό του: η περουβιανή εφημερίδα «Λα Ρεπούμπλικα» έγραψε λανθασμένα ότι όπου να 'ναι επέρχεται το μοιραίο.

Πάτρικ Λι Φέρμορ... Ενας λεβέντης Αγγλος

Ο Πάτρικ Λι Φέρμορ στις Σπέτσες, σε μια από τις ωραιότερες φωτογραφίες του.

Η παρουσίαση της εξαιρετικής βιογραφίας της Αρτεμης Κούπερ για τον ταραχώδη βίο του Πάτρικ Λι Φέρμορ, την περασμένη εβδομάδα στην Αθήνα, μας έφερε ξανά στο μυαλό την εικόνα αυτού του ιδιότυπου Βρετανού Ζορμπά. Του γοητευτικού τύπου που ρούφηξε τη ζωή μέχρι το μεδούλι, που πολέμησε στα βουνά της Κρήτης, διέσχισε την Ευρώπη με τα πόδια.

Νέα ποιητική συλλογή της Κικής Δημουλά

ΟΛΓΑ ΣΕΛΛΑ, Η Καθημερινή, 18.04.2014

• 

Η 17η ποιητική συλλογή της Κικής Δημουλά κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Ικαρος με τίτλο «Δημόσιος καιρός».

Στον καιρό της Σαρακοστής ήρθε ο «Δημόσιος καιρός», η νέα ποιητική συλλογή της ακαδημαϊκού και πιο αγαπητής σήμερα Ελληνίδας ποιήτριας, Κικής Δημουλά. Από τις εκδόσεις «Ικαρος», όπως όλες οι συλλογές της από το 1998. Είναι η 17η ποιητική συλλογή της ποιήτριας που μας έμαθε να «ακούμε» τους ήχους της σκιάς, μιας φωτογραφίας, ενός συναισθήματος. Κι είναι αυτά τα ποιήματα πιο προσωπικά από ποτέ, πιο εσωστρεφή (στραμμένα προς το εντός της δηλαδή) από οποιαδήποτε προηγούμενά της και με εύγλωττη και εκκωφαντική την έγνοια για το άγνωστο μέλλον και τη διαδρομή της φθαρτής ζωής: «Ξύπνα, φτάνουμε. /Τέρμα στην επόμενη στάση./ Κατεβαίνουμε./ Νίψε λίγο το πρόσωπό σου/ σύρε και κείνη τη μολυβιά στα μάτια/ να φαίνονται εναργή/ βάλε και το ελαφρύ ΛΑΪΦ άρωμά σου./ Μη λες ποιος θα με δει/ θα είναι εκεί η ματαιότητα να σε υποδεχτεί./ Φτάνουμε, ετοιμάσου/ έχε πρόχειρες τις αμαρτίες σου/ το ΑΦΜ τους το θυμάσαι;/ θα σου ζητηθεί βεβαίωση/ ότι όλα τα παραπάνω έχουνε λήξει/ βεβαίωση επίσης/ ότι κι εσύ έχεις λήξει/ εδώ ελέγχονται αυστηρά τα σύνορα./ Βάλε στο αθόρυβο τον βηματοδότη σου./ Μετά εκεί, τον δυναμώνεις/ και η αιωνιότητα τι νομίζεις/ με βηματοδότη ζει», γράφει σ’ ένα από τα 55 ποιήματα αυτής της συλλογής που έχει τον τίτλο «Διόδια».

Ερχεται στην Αθήνα ο Σλοβένος ποιητής Βένο Τάουφερ

• 

Ο κορυφαίος Σλοβένος ποιητής, πεζογράφος και μεταφραστής Βένο Τάουφερ διαβάζει ποιήματά του και συζητεί με το αθηναϊκό κοινό (22, 24/4).

Την Αθήνα θα επισκεφθεί την ερχόμενη εβδομάδα ο σημαντικός Σλοβένος ποιητής, πεζογράφος και μεταφραστής Βένο Τάουφερ, ένας από τους κορυφαίους εκπροσώπους του σλοβενικού μοντερνισμού. Ερχεται προσκεκλημένος του περιοδικού «Φρέαρ». Γεννημένος το 1933 στη Λιουμπλιάνα, ο Τάουφερ δημοσίευσε για πρώτη φορά ποιήματά του στα φοιτητικά του χρόνια. Τη δεκαετία του 1970, οι πειραματισμοί του άνοιξαν τον δρόμο για μια ριζική μεταμόρφωση της ποιητικής γλώσσας, επηρεάζοντας εκπροσώπους της νεότερης γενιάς όπως ο Τομάζ Σαλαμούν. Ενας από τους πιο μαχητικούς λογοτέχνες που εναντιώθηκαν στο καθεστώς του Τίτο, την περίοδο της Σλοβενικής Ανοιξης (1988-1990) συμμετείχε ενεργά στον αγώνα για την ανεξαρτησίας της Σλοβενίας. Για ένα διάστημα μετά την απαγόρευση του εναλλακτικού περιοδικού Perspective, το 1964, αποτραβήχτηκε από την πολιτική και αφοσιώθηκε στη μετάφραση. Από το 1966 ώς το 1970 έζησε στο Λονδίνο, όπου εργάστηκε στη γιουγκοσλαβική έκδοση του BBC, ενώ από το 1990 ώς το 1995 ήταν σύμβουλος του υπουργείου Πολιτισμού της Σλοβενίας. Το 1996 τιμήθηκε με το βραβείο Πρεσέρεν για το σύνολο του έργου του.

Gabriel García Márquez, Nobel Prize-Winning Author, Dies

• Novelist Was Best Known for 1967 Masterpiece 'One Hundred Years of Solitude'

By Juan Forero

The Wall Street Journal, Updated April 17, 2014 8:09 p.m. ET

Mr. García Márquez greets well-wishers on his 87th birthday outside his home in Mexico City last month. The Colombian author died on Thursday. Reuters

 

BOGOTÁ, Colombia—The Nobel Prize-winning author Gabriel García Márquez popularized magical realism in Latin American literature by writing fantastical novels that drew on the folk tales and ghost stories he had heard as a child on Colombia's poor, sun-baked Caribbean coast.

Mr. García Márquez, who died in his Mexico City home at age 87 on Thursday after being hospitalized for infections, was best known for his 1967 masterpiece, "One Hundred Years of Solitude," which recounted the travails of the abundant and obsessive Buendía clan.

Translated into dozens of languages and selling 30 million copies, the book is considered literature's exemplar of magical realism, generating countless imitations and inspiring a generation of writers in Latin America and beyond.

Though Mr. García Márquez didn't invent the technique, he became the leading exponent of the style, which balances dreamlike, fantastical vignettes with sharply focused realism, all of it solemnly delivered through an eccentric cast of whimsical characters.

Readers of his books have delighted in stories populated with tin-pot dictators, cows that invade a palace, women that levitate, self-obsessed characters that don't age and brokenhearted suitors.

Author Gabriel Garcia Marquez dies

17 April 2014 Last updated at 23:30  
BBC © 2014

Nick Higham looks back at the life and career of Gabriel Garcia Marquez

Related Stories

• Obituary: Gabriel Garcia Marquez
• Life in pictures: Gabriel Garcia Marquez
• Gabriel Garcia Marquez returns home

Nobel prize-winning Colombian author Gabriel Garcia Marquez has died in Mexico aged 87, his family says.

Garcia Marquez was considered one of the greatest Spanish-language authors, best known for his masterpiece of magical realism, One Hundred Years of Solitude.

The 1967 novel sold more than 30 million copies and he was awarded the Nobel Prize for Literature in 1982.

Garcia Marquez had been ill and had made few public appearances recently.

He achieved fame for pioneering magical realism, a unique blending of the marvellous and the mundane in a way that made the extraordinary seem routine.

With his books, he brought Latin America's charm and teaming contradictions to life in the minds of millions of people.

Gabriel Garcia Marquez, Nobel-winning author, dead at 87

CBC News Posted: Apr 17, 2014 4:09 PM ET Last Updated: Apr 17, 2014 11:21 PM ET

• 

• Nobel Prize-winning author Gabriel Garcia Marquez, who penned the beloved novels One Hundred Years of Solitude and Love in the Time of Cholera, has died at the age of 87. (Edgard Garrido/Reuters)

1 of 8

Colombian writer Gabriel Garcia Marquez, the Nobel Prize-winning magic realist behind the beloved novels One Hundred Years of Solitude and Love in the Time of Cholera, has died at the age of 87, according to sources close to the family. The beloved Spanish-language writer died at home in Mexico City around midday, sources told The Associated Press, confirming Mexican newspaper reports Thursday afternoon. The individuals spoke on condition of anonymity out of respect for the family's privacy.

Σε ηλικία 87 ετών, πέθανε ο πατριάρχης του μαγικού ρεαλισμού, Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες

(Φωτογραφία:  Reuters )

Πόλη του Μεξικού, Μεξικό

Την τελευταία του πνοή άφησε σε ηλικία 87 ετών ο βραβευμένος με Νόμπελ Λογοτεχνίας κολομβιανός συγγραφέας, Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες. Ο Μάρκες, που εδώ και δεκαετίες ζούσε μόνιμα στο Μεξικό, ξεκίνησε την καριέρα του ως δημοσιογράφος. Θεωρείται ως ο συγγραφέας που μέσα από τα μυθιστορήματα και τις νουβέλες του, όπως τα 100 Χρόνια Μοναξιά, την Κακιά Ώρα και το Φθινόπωρο του Πατριάρχη καθόρισε το είδος του μαγικού ρεαλισμού. Εδώ και αρκετά χρόνια είχε αποσυρθεί από τη δημόσια ζωή καθώς έπασχε από καρκίνο στους λεμφαδένες.

Entwining Tales of Time, Memory and Love

by MICHIKO KAKUTANI

THE NEW YORK TIMES, APRIL 17, 2014

Gabriel García Márquez, foreground, with Colombian journalist José Salgar in 2003. As a writer, Mr. García Márquez found the familiar in the fantastic. Credit Andres Reyes/FNPI, via Associated Press

The Magus of magical realism, Gabriel García Márquez — who died on Thursday at his home in Mexico City, at the age of 87 — used his fecund imagination and exuberant sleight of hand to conjure the miraculous in his fiction: plagues of insomnia and forgetfulness, a cluster of magical grapes containing the secret of death, an all-night rain of yellow blossoms, a swamp of lilies oozing blood, a Spanish galleon marooned in a Latin American jungle, cattle born bearing the brand of their owner.

Gabriel García Márquez, Conjurer of Literary Magic, Dies at 87

• By JONATHAN KANDELL 
• THE NEW YORK TIMES, APRIL 17, 2014

Gabriel García Márquez, the Colombian novelist whose “One Hundred Years of Solitude” established him as a giant of 20th-century literature, died on Thursday at his home in Mexico City. He was 87.

Cristóbal Pera, his former editor at Random House, confirmed the death. Mr. García Márquez learned he had lymphatic cancer in 1999, and a brother said in 2012 that he had developed senile dementia.

Mr. García Márquez, who received the Nobel Prize for Literature in 1982, wrote fiction rooted in a mythical Latin American landscape of his own creation, but his appeal was universal. His books were translated into dozens of languages. He was among a select roster of canonical writers — Dickens, Tolstoy and Hemingway among them — who were embraced both by critics and by a mass audience.

Gabriel García Márquez, Nobel laureate writer, dies aged 87

• Colombian author became standard-bearer for Latin American letters after success of One Hundred Years of Solitude

Obituary: catalyst of boom in Latin American literature
Gabriel García Márquez – a life in pictures
From the archive: 1970 review of One Hundred Years of Solitude

• Richard Lea and Jo Tuckman in Mexico City
• The Guardian, Thursday 17 April 2014 23.18 BST

Gabriel García Márquez in Monterrey in 2007. Photograph: Tomas Bravo/Reuters

The Colombian Nobel laureate Gabriel García Márquez, who unleashed the worldwide boom in Spanish language literature and magical realism with his novel One Hundred Years of Solitude, died at the age of 87. He had been admitted to hospital in Mexico City on 3 April with pneumonia.

Matching commercial success with critical acclaim, García Márquez became a standard-bearer for Latin American letters, establishing a route for negotiations between guerillas and the Colombian government, building a friendship with Fidel Castro and maintaining a feud with fellow literature laureate Mario Vargas Llosa that lasted more than 30 years.

«Έφυγε» ο συγγραφέας που ήθελε να γίνει μάγος

• Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες: «Είμαι ένας συγγραφέας από δειλία. Η αληθινή κλίση μου είναι προς τη μαγεία, αλλά κάθε φορά που προσπαθώ να την εξασκήσω τα χάνω σε τέτοιο βαθμό, που αναγκάστηκα να καταφύγω στη μοναξιά της λογοτεχνίας» .

• Πέθανε σε ηλικία 87 ετών

• Τα τελευταία χρόνια έπασχε από καρκίνο
• Ήταν βραβευμένος με το Νόμπελ Λογοτεχνίας
• Θεωρείται από τους μεγαλύτερους συγγραφείς της ισπανόφωνης λογοτεχνίας
• Το πιο διάσημο έργο του είναι το μυθιστόρημα «Εκατό χρόνια μοναξιάς»
• Ο ίδιος έλεγε πως έγινε συγγραφέας από δειλία και πως η αληθινή κλίση του ήταν η μαγεία

Ο Κολομβιανός συγγραφέας, βραβευμένος με το Νόμπελ Λογοτεχνίας, Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες, πέθανε στο Μεξικό, σε ηλικία 87 ετών. Πριν από λίγες ημέρες, η οικογένειά του είχε ανακοινώσει πως η υγεία του είναι «πολύ εύθραυστη», μετά τα δημοσιεύματα ότι ο Μάρκες έπασχε εκ νέου από μεταστατικό καρκίνο.

Η είδηση του θανάτου του επιβεβαιώθηκε από τη Φερνάντα Φαμίλιαρ, εκπρόσωπο της οικογένειας.

Στις 8 Απριλίου ο 87χρονος συγγραφέας είχε πάρει εξιτήριο από το νοσοκομείο της πόλης του Μεξικό σε κατάσταση «πολύ αδύναμη», ύστερα από οκτώ ημέρες νοσηλείας για πνευμονία.

Πέθανε ο Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες

• Πέθανε σε ηλικία 87 ετών ο νομπελίστας κολομβιανός συγγραφέας, Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες, σύμφωνα με ανακοίνωση της οικογένειάς του την οποία επικαλείται το Associated Press.

Ο Μάρκες (Γκαμπριέλ Χοσέ Γκαρσία Μάρκες), που εδώ και ζούσε μόνιμα στο Μεξικό από τη δεκαετία του '60, ξεκίνησε την καριέρα του ως δημοσιογράφος. Είχε γεννηθεί στις 6 Μαρτίου 1927 στην Αρακατάκα της Κολομβίας. Σπούδασε Νομική και Πολιτικές Επιστήμες στο Πανεπιστήμιο της Μπογκοτά. Το 1947 δημοσίευσε το πρώτο του διήγημα, «Τρίτη Παραίτηση» κι ένα χρόνο μετά ταξίδεψε στις Ινδίες όπου και ασχολήθηκε με τη δημοσιογραφία σε εφημερίδες και περιοδικά. Το 1967 λεγραψε τα «Εκατό Χρόνια Μοναξιάς», μυθιστόρημα που τον καθιέρωσε ως έναν από τους μεγαλύτερους συγγραφείς της εποχής μας κι έγιεν παγκόσμιο μπεστ-σέλερ.

Πέθανε ο Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες... ΣΕ ΗΛΙΚΙΑ 87 ΕΤΩΝ

• Την τελευταία του πνοή άφησε στο σπίτι του στο Μεξικό, σε ηλικία 87 ετών, ο νομπελίστας συγγραφέας Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες. Τη θλιβερή είδηση μετέδωσαν πολλά μεξικανικά και κολομβιανά μέσα ενημέρωσης και επιβεβαίωσε πρόσωπο του περιβάλλοντός του, όπως και ο πρόεδρος της Κολομβίας, Χουάν Μανουέλ Σάντος.

Ο 87χρονος συγγραφέας "πέθανε στο σπίτι του στο Μεξικό" έχοντας δίπλα του την σύζυγό του και τους δυο γιους του, ανέφερε στο Twitter ο δημοσιογράφος του μεξικανικού τηλεοπτικού δικτύου Televisa Χοακίν Λόπες-Ντορίγα. Τον θάνατο του συγγραφέα του αριστουργηματικού μυθιστορήματος "Εκατό Χρόνια Μοναξιά" γνωστοποίησαν επίσης οι εφημερίδες της Κολομβίας "Ελ Τιέμπο" και του Μεξικού "Ρεφόρμα" και επιβεβαίωσε στον λογαριασμό της στο Twitter η Φερνάντα Φαμιλιάρ, εκπρόσωπος της οικογένειας Μάρκες. Τελευταία ο Μάρκες αντιμετώπιζε κάποιο σοβαρό πρόβλημα υγείας και είχε εισαχθεί στο νοσοκομείο, όπου σύμφωνα με πληροφορίες οι γιατροί διέγνωσαν ότι έπασχε από μεταστατικό καρκίνο.

Πέθανε ο Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες.

• Παγκόσμια συγκίνηση για το μεγάλο συγγραφέα

Σε ηλικία 87 ετών άφησε την τελευταία του πνοή ο δημιουργός των αριστουργημάτων «100 χρόνια μοναξιάς» και «Ο Έρωτας στα χρόνια της χολέρας» - Βραβεύτηκε το 1982 με το Νόμπελ Λογοτεχνίας

Θλίψη σε όλο τον κόσμο προκαλεί η είδηση ότι ο διάσημος συγγραφέας Γαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες άφησε την τελευταία του πνοή, στο σπίτι του στο Μεξικό. 

Πέθανε ο Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες

• 

Την τελευταία του πνοή άφησε την Μεγάλη Πέμπτη, σε ηλικία 87 ετών, ο σπουδαίος Κολομβιανός Νομπελίστας συγγραφέας, Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες. Την είδηση του θανάτου του μετέδωσε πρώτο το Reuters, επικαλούμενο δημοσιεύματα μεξικανικών εφημερίδων, ενώ αργότερα επιβεβαιώθηκε και από τον Πρόεδρο της Κολομβίας, Χουάν Μανουέλ Σάντος. Ο 87χρονος συγγραφέας "πέθανε στο σπίτι του στο Μεξικό έχοντας δίπλα του την σύζυγό του και τους δυο γιους του", ανέφερε στο Twitter ο δημοσιογράφος του μεξικανικού τηλεοπτικού δικτύου Televisa, Χοακίν Λόπες-Ντορίγα.

Πέθανε ο συγγραφέας Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες

• Ο 87χρονος κολομβιανός νομπελίστας ήταν ο πατριάρχης του λατινοαμερικάνικου μαγικού ρεαλισμού - Αντιμετώπιζε το τελευταίο διάστημα προβλήματα υγείας

 

Την τελευταία του πνοή άφησε σε ηλικία 87 ετών ο βραβευμένος με Νόμπελ Λογοτεχνίας κολομβιανός συγγραφέας, Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες. Εδώ και αρκετά χρόνια είχε αποσυρθεί από τη δημόσια ζωή καθώς έπασχε από καρκίνο στους λεμφαδένες. Στις 6 Μαρτίου έκλεισε τα 87 του χρόνια και με την ευκαιρία αυτή βγήκε για λίγα λεπτά από το σπίτι του για να χαιρετίσει τους φωτορεπόρτερ και τους δημοσιογράφους που είχαν συγκεντρωθεί απ' έξω.

Ο συγγραφέας του μνημειώδους μυθιστορήματος Εκατό χρόνια μοναξιά (1967) είχε νοσηλευθεί στις αρχές Απριλίου σε νοσοκομείο της Πόλης του Μεξικού με πνευμονία. Εδώ και αρκετά χρόνια είχε αποσυρθεί από τη δημόσια ζωή. Είχε ασθενήσει από καρκίνο στους λεμφαδένες ενώ ο αδελφός του είχε ανακοινώσει πρόσφατα ότι έπασχε και από άνοια.

«Εφυγε» ο πατέρας του «μαγικού ρεαλισμού» Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες

 

Την τελευταία του πνοή άφησε ο σπουδαίος νομπελίστας συγγραφέας Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες στην ηλικία των 87 ετών. Ο πατέρας του «μαγικού ρεαλισμού» γεννήθηκε στις 6 Μαρτίου του 1927 στην Αρακατάκα, ένα παραλιακό χωριό της Κολομβίας, όπου μεγάλωσε κοντά στους παππούδες του από τη μεριά της μητέρας του. Το 1947 άρχισε να σπουδάζει στο Πανεπιστήμιο της Μπογκοτά Νομική και Πολιτικές Επιστήμες ενώ την ίδια χρονιά η εφημερίδα El Espectador δημοσίευσε το πρώτο διήγημά του με τίτλο «Η τρίτη παραίτηση».

Εχεις πάντα δύο φωνές στο κεφάλι σου [Ανριέτ Λαζαρίδη-Πάουερ]

ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΣΑΝΟΥΔΟΥ, Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 13.04.2014

• 

Γερμανοί υπαξιωματικοί και στρατιώτες, τις πρώτες μέρες της Κατοχής σε καφενείο της Πανεπιστημίου (Συλλογή Μ.Γ. Τσαγκάρη).

Ο χαρακτηρισμός «άπταιστα» για τα ελληνικά της Ανριέτ Λαζαρίδη-Πάουερ είναι μεν έγκυρος, αλλά σχεδόν... προσβλητικός για μια γυναίκα που μεγάλωσε και αυτοπροσδιορίζεται ως Ελληνίδα. Γεννημένη στη Βοστώνη, έμαθε να μιλάει ελληνικά προτού μάθει αγγλικά, αφού οι γονείς της, που μετακόμισαν στις ΗΠΑ το 1958, ουδέποτε θεώρησαν μόνιμη την εγκατάστασή τους εκεί. «Είχαν πάντα τη σκέψη ότι θα γυρίσουν, και όντως, όταν ο πατέρας μου βγήκε στη σύνταξη, έρχονταν έξι μήνες τον χρόνο», εξηγεί η συγγραφέας. «Πάντα μου έλεγαν: “Εσύ δεν είσαι Ελληνοαμερικάνα, είσαι Ελληνίδα”. Μιλούσαμε συνέχεια ελληνικά στο σπίτι και διατηρήσαμε μια τυπική ελληνική νοοτροπία... καλώς ή κακώς».

Απεβίωσε η συγγραφέας Σου Τάουνσεντ

Η Βρετανίδα συγγραφέας Σου Τάουνσεντ

Eίχε ένα σχετικά μικρό αλλά εξαιρετικά αφοσιωμένο κοινό η Βρετανίδα συγγραφέας Σου Τάουνσεντ  που έφυγε από τη ζωή την περασμένη εβδομάδα σε ηλικία 68 ετών. Η απώλειά της γέμισε με θλίψη εκατοντάδες χιλιάδες αναγνώστες των ιστοριών του Αντριαν Μολ, ενός αξιαγάπητου, ανήσυχου και ευαίσθητου εφήβου που ήταν ο ήρωας μιας σειράς βιβλίων με φανατικούς αναγνώστες.

Πούλιτζερ Μυθοπλασίας στην Ντόνα Ταρτ, για το μυθιστόρημά της «Η καρδερίνα»

Με το πολυσυζητημένο τελευταίο μυθιστόρημά της, το The Goldfinch (Η καρδερίνα), η αμερικανή πεζογράφος Ντόνα Ταρτ απέσπασε το εφετινό βραβείο Πούλιτζερ Μυθοπλασίας και υπερίσχυσε των δύο συνυποψηφίων της Φίλιπ Μέγερ (με το μυθιστόρημα The Son) και Μπομπ Σάκοκις (με το μυθιστόρημα The Woman Who Lost Her Soul).

Το μυθιστόρημα, το τρίτο της 49χρονης συγγραφέως, κυκλοφόρησε τον Οκτώβριο του 2013 σπάζοντας την ενδεκάχρονη εκδοτική σιωπή της Ταρτ. Αφηγείται την ιστορία του Θίοντορ Ντέκερ, ενός Όλιβερ Τουίστ του Μανχάταν. Στο ογκώδες μυθιστόρημα των 700 και πλέον σελίδων παρακολουθούμε τη ζωή του 13χρονου Θίοντορ καθώς, ορφανός από μητέρα και με έναν πατέρα που τον έχει εγκαταλείψει, μεγαλώνει στην πολυμελή οικογένεια ενός εύπορου συμμαθητή του. Το μεγάλο μυστικό και η παρηγοριά του είναι ο πίνακας «Η καρδερίνα» του ολλανδού ζωγράφου Κάρελ Φαμπρίσιους (1622-1654) - μαθητή του Ρέμπραντ.

«Δόκτωρ Ζιβάγκο» υπό την αιγίδα της CIA

Ο «Δόκτωρ Ζιβάγκο» του Μπορίς Παστερνάκ ήταν για τη CIA μια «χρυσή ευκαιρία». Ο χαρακτηρισμός αυτός δεν ανήκει στους Σοβιετικούς, αλλά σε έγγραφα της CIA τα οποία αποχαρακτηρίστηκαν και δημοσιεύθηκαν στην «Ουάσιγκτον Ποστ» και τα οποία φανερώνουν το ιστορικό της «επιχείρησης στο μέτωπο της πνευματικής και πολιτικής μάχης» της Αμερικής εναντίον της Σοβιετικής Ενωσης.

Το μυθιστόρημα, το οποίο είχε απαγορευθεί - όχι τυχαία - στη Σοβιετική Ενωση - τυπώθηκε και διανεμήθηκε σε όλο το δυτικό κόσμο από τη CIA, η οποία το έκρινε και το χρησιμοποίησε ως «ένα ακόμη όπλο» στην υπονόμευση της Σοβιετικής Ενωσης. Η ιστορία έχει ως εξής: Το Γενάρη του 1958 στα κεντρικά γραφεία της CIA έφτασε ένα μυστικό πακέτο. Μέσα σε αυτό υπήρχαν δύο ρολά φιλμ από τις βρετανικές μυστικές υπηρεσίες, τα οποία περιείχαν φωτογραφίες από τις σελίδες ενός ρωσικού μυθιστορήματος, με τον τίτλο «Δόκτωρ Ζιβάγκο». Οι Βρετανοί πρότειναν στη CIA να αποκτήσει τα συγκεκριμένα αντίγραφα.

«Μακάρια πληγή» αλληλεγγύης - το νέο βιβλίο του Γιώργου Κακουλίδη

Σκέψεις, εικόνες, αισθήσεις, συναισθήματα, «γεννήματα» της ανάγκης του να πει τα πράγματα με το όνομά τους, να τα πει με αλληγορική αποφθεγματικότητα και με ποιητικότητα, καθώς είναι φύση ποιητική. «Με το ισπανικό σπαθί μου τρομάζω το άστρο μου να πάψει να γυρνάει σαν πεινασμένο σκυλί να γίνει λυπημένος άντρας που φωνάζει: "Λάμψτε, αγάπες μου, λάμψτε, καείτε, αγάπες μου, καείτε κι αν κανείς δεν σας βλέπει εγώ ο κομήτης θα σας πάρω μαζί μου"».

Ο Γιώργος Κακουλίδης, στη «Μακάρια Πληγή» (εκδ. Γαβριηλίδης), τη νέα ποιητική συλλογή, με ευρηματικότητα δίνει ποιητική υπόσταση στις λέξεις που με τη σειρά τους σπαρταράνε, σφαδάζουν σημαίνοντας το νόημα: «Πούλησα αίμα / στην ακτή της παιδικής ηλικίας / όπου τα μάταια αιώνια κύματα / προσπαθούσαν να τη συνεφέρουν./ Πούλησα αίμα / στα πουλιά / στις γυναίκες / στον προφήτη / Ζήτησα ακρόαση από το αηδόνι / το μόνο που γνωρίζει πως είμαι άνεμος».

Οι σκέψεις του, με οξεία κρίση και εξονυχιστική παρατηρητικότητα, χωρίς να αγκομαχούν σε δαιδαλώδεις αόριστες ποιητικές συλλήψεις, κερδίζουν χρόνο, κερδίζουν μάχες, κερδίζουν ζωή. «Ας είναι καλά η παραμυθιά / που με μεγάλωσε / ας είναι καλά τα χέρια που ανακατεύουν το γάλα και τα σπλάχνα». Αντιμετωπίζοντας τη φωτιά «καίγεται» πραγματοποιώντας με την ποίηση το ωραίο ταξίδι. Σαν πουθενά αλλού να μη βρίσκει πιο όμορφο λιμάνι παρά εκείνο των λέξεων. Χρησιμοποιεί τις λέξεις σαν οχυρά που μέσα τους νιώθει ασφαλής: «Ετσι έφτασα στην έξοδο / εγώ ένας μαυριτανός / από τις ανατολικές συνοικίες / με τα λόγια μου να κατεβαίνουν από τους ψηλούς κέδρους / για να σας παρηγορήσουν».

Ενας φίλος του Τ. Σ. Ελιοτ

• Στοιχεία για τη ζωή του επιμελητή του, Τζον Χέιγουορντ, δίνουν μια άλλη οπτική της προσωπικότητάς του 

Καρασαρίνης Μάρκος, ΤΟ ΒΗΜΑ: 11/4/2014

Ο Ελιοτ ηγήθηκε ενός ευρύτατου λογοτεχνικού κύκλου φίλων και γνωστών, σημαντικών ονομάτων της εποχής Αν θέλει να αποτιμήσει κανείς τους μεγάλους της λογοτεχνίας, θα πρέπει ως έναν βαθμό να προσφύγει στους μικρούς με τους οποίους σχετίστηκαν. Τη συνταγή αυτή ακολουθεί ο Τζον Σμαρτ για μια λοξή ματιά στην ιδιωτική ζωή του κορυφαίου αμερικανού ποιητή Τ. Σ. Ελιοτ, ιδωμένη μέσα από τον βίο του επιστήθιου φίλου και επιμελητή του Τζον Χέιγουορντ.

Το «Εντευκτήριο» στην Αθήνα για «Τα μηχανάκια του Μανόλη» του Γιαν Χένρικ Σβαν

Εκδήλωση στην Αθήνα πραγματοποιεί το θεσσαλονικιώτικο λογοτεχνικό περιοδικό «Εντευκτήριο» του Γιώργου Κορδομενίδη για να παρουσιάσει μια από τις εκδόσεις του, το μυθιστόρημα «Τα μηχανάκια του Μανόλη» του σουηδού Γιαν Χένρικ Σβαν (μτφ. Μαρία Φραγκούλη, επιμέλεια-επίμετρο Μαργαρίτα Μέλμπεργκ, Εντευκτήριο, 2014). Το βιβλίο θα παρουσιαστεί στο Βιβλιοπωλείο «Πλειάδες» (Σπύρου Μερκούρη 62, Παγκράτι). Για το βιβλίο θα μιλήσουν: Μαρία Φραγκούλη, μεταφράστρια, Νίκος Γ. Ξυδάκης, δημοσιογράφος, και ο συγγραφέας. Αποσπάσματα θα διαβάσει η ηθοποιός Μαριέττα Σγουρδαίου.

«Τα μηχανάκια του Μανόλη» είναι το συγκινητικό και μεγαλειώδες πορτρέτο ενός ηλικιωμένου Έλληνα που έζησε μια ζωή απουσίας και προσμονής και τώρα, την οποία αναθυμάται λίγο πριν από τον θάνατο. Γεμάτο εικόνες από την καθημερινότητα της ένδειας στην Ελλάδα, το σύντομο αυτό μυθιστόρημα δείχνει το ταλαιπωρημένο και απλό πρόσωπο της χώρας, τις παλιές ταβέρνες, τα στεγνά και ανεμοδαρμένα τοπία και τα υγρά σπίτια όπου οι χήρες τουρτουρίζουν από το κρύο στο φως μιας λάμπας ασετυλίνης.

Πέθανε ο συγγραφέας Σεραφείμ Βάγιας

• Καλλιέργησε το αστυνομικό μυθιστόρημα - ήταν μέλος της Ελληνικής Λέσχης Συγγραφέων Αστυνομικής Λογοτεχνίας

Τον θάνατο του συγγραφέα αστυνομικής λογοτεχνίας και μέλους της Σεραφείμ Βάγια ανακοίνωσε η Ελληνική Λέσχη Συγγραφέων Αστυνομικής Λογοτεχνίας (ΕΛΣΑΛ). Ο Σεραφείμ Βάγιας γεννήθηκε στην Αθήνα το 1937. Έζησε τα παιδικά του χρόνια σε διάφορα κρατικά ορφανοτροφεία. Ταξίδεψε με τα καράβια και υπήρξε στέλεχος αεροπορικής εταιρείας. Πρωτοεμφανίστηκε στη λογοτεχνία με το μυθιστόρημα Εύανδρος και Ευδοκία (Ιωλκός, 1996) και τρία χρόνια αργότερα κυκλοφόρησε το μυθιστόρημα Η μεγάλη ξεφτίλα (Ιωλκός, 1999), ένα μυθιστόρημα-κλαυσίγελως, όπως το αποκαλούσε ο ίδιος, όπου κρίνει και κατακρίνει την «ανάλγητη και απάνθρωπη» κοινωνία. Το 2001 κυκλοφόρησε το πρώτο αστυνομικό μυθιστόρημά του Κάνε μου μια καλή κηδεία (Ιωλκός), όπου εμφανίζεται για πρώτη φορά ο κεντρικός του ήρωας αστυνόμος Ιωσήφ Κουμιώτης και το 2011 το δεύτερο αστυνομικό του μυθιστόρημα Ομόκεντροι κύκλοι (Ιβίσκος) με τον ίδιο κεντρικό χαρακτήρα. Και τα τέσσερα μυθιστορήματά του μπορούν να χαρακτηριστούν ως πολιτικά ή κοινωνικά, καθώς σε αυτά θίγονται με οξυδέρκεια και αιχμηρή ματιά σύγχρονα κοινωνικοπολιτικά ζητήματα.

ΤΟ ΒΗΜΑ: 10/04/2014

Zέιντι Σμιθ: Μπροστά στον καθρέφτη

•  Η πολυβραβευμένη βρετανή συγγραφέας μιλάει για τη δύναμη της ενσυναίσθησης, για τις ανισότητες στην πρόσβαση της γνώσης και για την ιδιότυπη σχέση της με τον χρόνο

Αστραπέλλου Μαριλένα, ΤΟ ΒΗΜΑ:  06/04/2014

«Δύο γυναίκες που συζητούν πολύ δυνατά για κάποιο αμφιλεγόμενο θέμα μέσα σε ένα τρένο ή λεωφορείο. Ολοι τριγύρω τους προσπαθούν να κρύψουν την τέρψη, τη θυμηδία ή τη δυσαρέσκειά τους (αργότερα το ίδιο βράδυ θα μεταφέρουν την ιστορία ως ανέκδοτο σε κάποιον άλλον)». Αυτή είναι η ουσία του Λονδίνου σύμφωνα με την 39χρονη Ζέιντι Σμιθ, γέννημα θρέμμα των δρόμων της μητρόπολης που απλώνονται στο βορειοδυτικό κομμάτι της με ταχυδρομικό κώδικα NW. Εκεί όπου οι μεικτοί γάμοι είναι πολύ συνηθισμένοι (όπως αυτός της τζαμαϊκανής μητέρας και του βρετανού πατέρα της), τα ζαχαροπλαστεία προσφέρουν φθηνά γλυκίσματα και οι σκυθρωπές εργατικές κατοικίες έχουν ονόματα λαμπρών βρετανών λογοτεχνών. Από αυτό το πολύχρωμο μωσαϊκό άντλησε υλικό για το πρώτο βιβλίο της, «Λευκό χαμόγελο σε μαύρο φόντο», και χρίστηκε το «κορίτσι-θαύμα» της βρετανικής λογοτεχνίας, σε αυτό επανέρχεται στο τελευταίο της, με τίτλο «Στην καρδιά της πόλης», στο οποίο τέσσερις νέοι άνθρωποι προσπαθούν να ζήσουν τη ζωή τους και να διαχειριστούν τα ηθικά διλήμματα που προκύπτουν από αυτήν.

Η Πόλη της παιδικής ηλικίας

ΘΑΝΟΣ ΣΤΑΘΟΠΟΥΛΟΣ, Η Καθημερινή, 06.04.2014

• 

ΜΑΡΙΟ ΒΙΤΤΙ
Η πόλη όπου γεννήθηκα, Ιστανμπούλ 1926-1946
μετ. Λένα Καλλέργη
πρόλογος: Πέτρος Μάρκαρης
εκδ. Γαβριηλίδης

Ο διακεκριμένος νεοελληνιστής Μάριο Βίττι (1926), γιος ενός Ιταλού χρηματιστή ο οποίος καταγόταν από τη Γένοβα, με προγόνους από τη Χίο, και μιας Ελληνίδας –«για την ακρίβεια “Ρωμηάς”, όπως όλοι οι απόγονοι της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας»–, με προγόνους από το Φανάρι, έζησε τα παιδικά και εφηβικά του χρόνια στην προπολεμική ατμόσφαιρα και στο πολυεθνικό περιβάλλον της Κωνσταντινούπολης, αποτελούμενο από Εβραίους, Αρμένιους, Ρωμηούς και Λεβαντίνους, συμπεριλαμβανομένων και των Τούρκων της Κωνσταντινούπολης.

Ποιος χρειάζεται αυτά τα κρατικά βραβεία;

ΟΛΓΑ ΣΕΛΛΑ, Η Καθημερινή, 06.04.2014

• 

Tο βραβείο Μπούκερ και το Γκονκούρ, στη Βρετανία και τη Γαλλία αντίστοιχα, εξασφαλίζουν στους εκάστοτε βραβευμένους κατακόρυφη αύξηση πωλήσεων, μεταφράσεις στο εξωτερικό, δημοσιότητα. Εδώ τι ισχύει;

Η βράβευση είναι κάτι που πάντοτε ονειρεύεται κάθε δημιουργός. Εν προκειμένω, ο λόγος περί των λογοτεχνικών βραβεύσεων, με την αφορμή των φετινών κρατικών λογοτεχνικών βραβείων που ανακοινώθηκαν την περασμένη εβδομάδα. Οταν καθιερώθηκαν, στις αρχές της δεκαετίας του ’50 από την Ομάδα των Δώδεκα, οι λόγοι ήταν άλλοι. Βρισκόμαστε ακόμα στη μετεμφυλιακή Ελλάδα και θεωρείται απαραίτητος ο ορισμός ενός λογοτεχνικού κανόνα, αρχικά, στο πλαίσιο εθνικών «κανόνων». Εξ ου και τα πρώτα χρόνια, τα βραβεία συνοδεύτηκαν με αποκλεισμούς με κριτήριο όχι τη λογοτεχνική αξία του κρινόμενου έργου, αλλά την ιδεολογική τοποθέτηση του συγγραφέα του.

Δημήτρης Ραυτόπουλος: «Η κριτική ξαναγίνεται κριτική»

•  Ο παλαίμαχος κριτικός με αφορμή το Μεγάλο Βραβείο Γραμμάτων με το οποίο πρόσφατα τιμήθηκε μιλάει στο «Βήμα» για την κριτική μετά την αμφισβήτηση των ιδεολογιών, εκτιμά τη σύγχρονη λογοτεχνία και εκφράζει την ικανοποίησή του για την επανάκαμψη της αξιολογικής κριτικής

Κουζέλη Λαμπρινή, ΤΟ ΒΗΜΑ:  30/03/2014

Ο Δημήτρης Ραυτόπουλος απέσπασε ομόφωνα το εφετινό Μεγάλο Βραβείο Γραμμάτων για το σύνολο του έργου του

 

Το όνομά του συνδέθηκε με την αισθητικών απαιτήσεων αριστερή Επιθεώρηση Τέχνης (1954-1967), όπου πρωτοεμφανίστηκε με κριτικό του κείμενο το 1955. Στα χρόνια της δικτατορίας, αυτοεξόριστος στο Παρίσι, γνωρίζεται με τον Αρη Αλεξάνδρου, για τον οποίο γράφει αργότερα τη μονογραφία Αρης Αλεξάνδρου. Ο εξόριστος που τιμήθηκε το 1997 με το Κρατικό βραβείο δοκιμίου - κριτικής. Μάχιμος κριτικός για πολλές δεκαετίες, με αδογμάτιστη σκέψη και ρωμαλέο λόγο, ο Δημήτρης Ραυτόπουλος απέσπασε ομόφωνα το εφετινό Μεγάλο Βραβείο Γραμμάτων για το σύνολο του έργου του, ο τρίτος κριτικός που λαμβάνει το βραβείο μετά τη Νόρα Αναγνωστάκη (1996) και τον Αλέξανδρο Αργυρίου (1998).

Βασίλης Λαδάς: Δείχνουμε και ρατσισμό και φιλότιμο

•  Ο συγγραφέας μιλάει στο «Βήμα» για το βιβλίο που του χάρισε το Ειδικό Κρατικό Βραβείο, καθώς και για τους μετανάστες στην ελληνική κοινωνία

Κουζέλη Λαμπρινή, ΤΟ ΒΗΜΑ:  06/04/2014

Αφγανοί πρόσφυγες αγναντεύουν τα καράβια της γραμμής για την Ιταλία στο λιμάνι της Πάτρας. Τα δύο τελευταία βιβλία του Βασίλη Λαδά (μικρή φωτογραφία) καταπιάνονται με το θέμα της μετανάστευσης

Βασίλης Λαδάς
Παιχνίδια κρίκετ
Εκδόσεις Γαβριηλίδης, 2012,

σελ. 131, τιμή 10,65 ευρώ

Οι Πατρινοί τον γνωρίζουν ως δικηγόρο που έχει αναλάβει υψηλού προφίλ δίκες πολιτικού και κοινωνικού ενδιαφέροντος. Οι περί την ποίηση τον γνωρίζουν ως Βασίλη Αρφάνη, τον ψευδώνυμο συγγραφέα των ποιητικών συλλογών Ο Γιάννης κι η Μαρία (1972), Το ραντεβού (1984), Βράδυ στο σπίτι (1986), Το νεκρό παιδί (1990), Διπλή πόλη (1994), Παραβολή (2001), Απόκρεω (2004). Οι ακτιβιστικές οργανώσεις που υπερασπίζονται τα δικαιώματα των μεταναστών τον γνωρίζουν ως συγγραφέα του Μουσαφεράτ (2008), μιας μη μυθοπλαστικής αφήγησης επεισοδίων από τη ζωή στον καταυλισμό Αφγανών στο λιμάνι της Πάτρας το 2007-2008, ένα δείγμα ελληνικής τεκμηριωτικής λογοτεχνίας. Στο ίδιο θέμα, στους μετανάστες και τη ζωή τους, επανέρχεται στο σύντομο αλλά πυκνό μυθιστόρημά του Παιχνίδια κρίκετ (Γαβριηλίδης, 2012) που απέσπασε το εφετινό κρατικό Ειδικό Βραβείο σε λογοτέχνη του οποίου το βιβλίο προάγει σημαντικά τον διάλογο πάνω σε ευαίσθητα κοινωνικά ζητήματα, ένα πρόσφατο βραβείο που θεσπίστηκε με τον νέο νόμο περί κρατικών βραβείων του 2010. Στις προηγούμενες δύο βραβεύσεις δεν απονεμήθηκε. Ο Βασίλης Λαδάς είναι ο πρώτος συγγραφέας που τιμάται με το βραβείο αυτό.

Πάθος για αγάπη και ελευθερία

•  Επανέκδοση του βιβλίου του Ασημάκη Πανσέληνου που αναδημιουργεί μια ολόκληρη εποχή και μια Ελλάδα που δεν πρέπει να ξεχάσουμε 

Βιστωνίτης Αναστάσης, ΤΟ ΒΗΜΑ: 06/04/2014

Δρόμος της Αθήνας στην Κατοχή. Στο «Τότε που ζούσαμε» του Ασημάκη Πανσέληνου υπάρχουν μερικές από τις πιο χαρακτηριστικέςσελίδες για τους ανθρώπους που έπεφταν νεκροί στον δρόμο από την πείνα

 

Ασημάκης Πανσέληνος
Τότε που ζούσαμε
Εκδόσεις Μεταίχμιο, 2014,
σελ. 528, τιμή 16,60 ευρώ

Τα καλά βιβλία δεν παλιώνουν. Και το χρονικό του Ασημάκη Πανσέληνου Τότε που ζούσαμε είναι από τα ωραιότερα που γράφτηκαν στη γλώσσα μας, ένα τεκμήριο εποχής ασφαλώς αλλά και μια κατάθεση ζωής που υπερβαίνει τα όρια της χρονογραφίας. Και μολονότι η γλώσσα του είναι εδώ κι εκεί κάπως παλιομοδίτικη, δεν ενοχλεί και δεν σου δίνει την αίσθηση του παρωχημένου.

Γραμμένο κατά τη διάρκεια της δικτατορίας των συνταγματαρχών, προκάλεσε μεγάλη αίσθηση όταν δημοσιεύθηκε. Η επανέκδοσή του σήμερα, σαράντα χρόνια μετά, είναι μια ευκαιρία να το γνωρίσει και η νεότερη γενιά αναγνωστών. Ο χρόνος δεν έχει αφαιρέσει τίποτε από τη γοητεία του. Αδρό, ακριβές, γοητευτικό, ατμοσφαιρικό χωρίς αμφιβολία, αναδημιουργεί μια ολόκληρη εποχή και μια Ελλάδα που δεν πρέπει να ξεχάσουμε, αν θέλουμε να καταλάβουμε κι αυτή στην οποία ζούμε. Ηταν μια χώρα φτώχειας, διωγμών, δικτατοριών, πολέμων αλλά και ελπίδας για ένα καλύτερο μέλλον.

Νίκη Αναστασέα: Είμαστε σε συνεχή διχογνωμία

•  Η συγγραφέας μιλάει στο «Βήμα» για το βιβλίο που της χάρισε το Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος αλλά και για τα προβλήματα της σύγχρονης ελληνικής κοινωνίας

Μπέκος Γρηγόρης, ΤΟ ΒΗΜΑ: 30/03/2014

«Με ενοχλεί που δημιουργούμε γνώμες και θέσεις πολύ εύκολα και οι οποίες δεν μας βασανίζουν καθόλου» λέει στο «Βήμα» η Νίκη Αναστασέα

Τις προάλλες πήγε βόλτα με τον μεγαλύτερο εγγονό της στον Εθνικό Κήπο. Ο δίχρονος Εκτορας στάθηκε μπροστά στον ατάραχο εύζωνα και άρχισε να τον παρατηρεί ώσπου ο τελευταίος άρχισε να σηκώνει το δεξί του πόδι για τα προβλεπόμενα. «Εχει μπαταρίες!» αναφώνησε τότε ο μικρός προς τη γιαγιά του Νίκη Αναστασέα. Αυτή είναι η πιο πρόσφατη ιδιότητα που μπήκε στο βιογραφικό της - «τι ωραίο πράγμα!» είπε η ίδια στο «Βήμα» - δίπλα σε αυτήν της μητέρας και της συγγραφέως. Η ίδια διαμένει στη Ραφήνα και γράφει «με θέα τον Ευβοϊκό».

Ο πολιτικός Θεοτοκάς

•  Κοινωνικές και πολιτικές αντιλήψεις ενός από τους κορυφαίους διανοητές του ‘30 

Μπέκος Γρηγόρης, ΤΟ ΒΗΜΑ: 06/04/2014

 

Λυκούργος Κουρκου­βέλας
Γιώργος Θεοτοκάς (1905-1966): Πολιτικός στοχαστής
Εκδοση του Ιδρύματος της Βουλής των Ελλήνων
για τον Κοινοβουλευτισμό και τη Δημοκρατία, 2013,
σελ. 263, τιμή 22 ευρώ

Φεβρουάριος 1956. «Παλλόμενος από ενθουσιασμόν ο λαός της υπαίθρου υποδέχεται τους υποψηφίους της Δημοκρατικής Ενώσεως» έγραφε, λίγες ημέρες πριν από τις εθνικές εκλογές, η τοπική εφημερίδα της Χίου «Δημοκράτης». Ενας από αυτούς ήταν και ο Γιώργος Θεοτοκάς που έθετε για πρώτη φορά υποψηφιότητα ως βουλευτής στην ιδιαίτερη πατρίδα του - απεδείχθη και η τελευταία. Επτά ετερογενή κόμματα συνασπίστηκαν τότε προκειμένου να διεκδικήσουν την εξουσία από τη νεοσύστατη ΕΡΕ (Εθνική Ριζοσπαστική Ενωσις) του Κωνσταντίνου Καραμανλή, τον οποίο ο Θεοτοκάς - με εξημμένο τον βενιζελισμό του και αηδιασμένος από τη διχαστική πόλωση που καλλιεργούσε η μετεμφυλιακή Δεξιά - κατηγορούσε δημοσίως για την ψήφιση του «ανήθικου», «τριφασικού» εκλογικού νόμου. Νωρίτερα ο «Ελληνικός Συναγερμός» του στρατάρχη Αλέξανδρου Παπάγου «κόντεψε να βουλιάξη την Ελλάδα», όπως σημείωνε με τρόπο απαξιωτικό στον «Δημοκράτη» ο Θεοτοκάς. Ο ίδιος απέτυχε τελικώς να εκλεγεί. Μετά τις εκλογές το Κέντρο δεν κατάφερε να παραμείνει ενωμένο - αλίμονο, θα προσέθετε με πικρία ο Θεοτοκάς, που έβλεπε κάθε τόσο την ιδιοτέλεια να υπονομεύει τη δημοκρατική και προοδευτική παράταξη, τη μόνη ελπίδα για την ευημερία της ελληνικής κοινωνίας, κατά τον ίδιο.

«Η γιορτή της ασημαντότητας»... Νέο βιβλίο από τον Μίλαν Κούντερα

Ο γαλλοτσέχος συγγραφέας Μίλαν Κούντερα εξέδωσε, σε ηλικία 85 ετών πλέον, ένα νέο έργο μυθοπλασίας υπό τον τίτλο La fete de l'insignifiance (Η γιορτή της ασημαντότητας) που κυκλοφόρησε στις 3 Απριλίου από τις εκδόσεις Gallimard. Οι πρώτες ανταποκρίσεις των γαλλικών μέσων είναι ενθουσιώδεις, αναφέρονται με κολακευτικά λόγια στην τέχνη του Κούντερα, μια τέχνη ανατρεπτικής ειρωνείας και εκπληκτικής διαύγειας. Πρόκειται, σύμφωνα με τον εκδότη, για μια νουβέλα που ασχολείται με τα σοβαρότερα προβλήματα της εποχής μας, στην οποία όμως ο αναγνώστης δεν θα διαβάσει ούτε μια σοβαρή πρόταση, ένα βιβλίο για την πραγματικότητα του σύγχρονου κόσμου στο οποίο όμως αποφεύγεται ο ρεαλισμός. «Η ασημαντότητα, φίλε μου, είναι η ουσία της ύπαρξης» υποστηρίζει, μεταξύ άλλων, ένας από τους πρωταγωνιστές «είναι μαζί μας παντού και πάντα».

Ζακ Λε Γκοφ: Φώτισε τη Σκοτεινή Εποχή

• Ο γάλλος ιστορικός Ζακ Λε Γκοφ πλούτισε τις γνώσεις μας για τον Μεσαίωνα

Δημήτρης Ν. Μανιάτης  | ΤΑ ΝΕΑ: 02/04/2014 |

Ο Ζακ λε Γκοφ το 1999 με φόντο τη βιβλιοθήκη του γραφείου του στο Παρίσι

Η Ιστορία ως επιστήμη, η ευρωπαϊκή σκέψη συνολικά, μετρά μια μεγάλη απώλεια. Ο Γάλλος Ζακ Λε Γκοφ πέθανε χθες στα 90 του χρόνια (γεννήθηκε το 1924 στην Τουλόν) αφήνοντας πίσω του ένα πλούσιο συγγραφικό έργο, αμέτρητες ώρες διδασκαλίας και μια πρωτότυπη και ουσιαστική συμβολή στο πεδίο της Μεσαιωνικής Ιστορίας: Τη μελέτη της κοινωνικής Ιστορίας της μεσαιωνικής πόλης (και ευρύτερα την ανάδειξη της καθημερινότητας του Μεσαίωνα) και την κατάδυση στην Ιστορία των μεσαιωνικών νοοτροπιών με «εργαλεία» του τη σύνδεση διαφορετικών πεδίων όπως η Θεολογία ή η Οικονομική Ιστορία. Είναι εκείνος, θα λέγαμε συνοπτικά, που ανανέωσε τη Μεσαιωνική Ιστορία με τη συνδρομή των κοινωνικών επιστημών.