Το «Βιβλιοπωλείον της Εστίας» πέρασε στην Ιστορία

Ηταν, επί 128 χρόνια αδιαλείπτως, συνυφασμένο με τη ζωή των Αθηνών και των γραμμάτων το «Βιβλιοπωλείον της Εστίας». Το περασμένο Σάββατο 30 Μαρτίου ήταν η τελευταία μέρα λειτουργίας του στην έδρα που είχε επί 35 χρόνια, στην οδό Σόλωνος 60. Από την Κυριακή χοντρά χαρτόνια καλύπτουν τη βιτρίνα του. Το «Βιβλιοπωλείον της Εστίας» δεν μπόρεσε να αντιμετωπίσει πολλαπλές επιθέσεις: την παρακμή του κέντρου της πρωτεύουσας, την επικράτηση νέων πολυχώρων-βιβλιοπωλείων, την οικονομική κρίση εντέλει.

Βιβλιοπωλείον της Εστίας, η δύση ενός αθηναϊκού θεσμού

Της Ολγας Σελλα

Η Καθημερινή, 2/4/2013

«Αφησέ το στην “Εστία”. Θα περάσω να το πάρω από κει»! Ηταν μια φράση που συχνά χρησιμοποιούσαμε, αφού το «Βιβλιοπωλείο της Εστίας», στην οδό Σόλωνος, λειτουργούσε και σαν ιδιότυπο ταχυδρομείο. Και αυτό γιατί μία από τις λειτουργίες αυτού του βιβλιοπωλείου, μια νότα από το άρωμα άλλων εποχών που διατηρούσε, ήταν η προσωπική επαφή, η συναναστροφή. Που την έβρισκες σε κάθε σημείο του βιβλιοπωλείου. Είτε σ’ εκείνο το μικρό γραφείο της κυρίας Μάνιας, που μας χωρούσε όλους είτε στους βιβλιοπώλες του.

Χθες όλα ήταν διαφορετικά στο πεζοδρόμιο της οδού Σόλωνος 60, που φιλοξένησε την «Εστία» για 35 χρόνια. Οι περαστικοί το μόνο που έβλεπαν ήταν οι άδειες προθήκες στο πλάι (κάτω από τη μεγάλη ιστορική φωτογραφία) και τα σκεπασμένα με χοντρό χαρτόνι τζάμια της βιτρίνας. Στην είσοδο του βιβλιοπωλείου υπήρχε ένα φύλλο χαρτί, Α3, που έγραφε: «Φίλες και φίλοι, με λύπη σάς πληροφορούμε ότι, ανεξαρτήτως της θελήσεώς μας, είμαστε αναγκασμένοι να διακόψουμε τη λειτουργία του βιβλιοπωλείου. Ευχαριστούμε που μας τιμήσατε με την παρουσία σας εδώ, είτε ως συνεργάτες είτε ως αναγνώστες. Ελπίζουμε να μπορέσουμε όλοι μας να ξεπεράσουμε τη βαθύτατη κρίση στις επιχειρήσεις και στη χώρα γενικότερα. Και πάλι σας ευχαριστούμε. Βιβλιοπωλείο της Εστίας». Κάπως έτσι μαθεύτηκε ότι κλείνει η «Εστία». Από μία ανακοίνωση στην είσοδο του βιβλιοπωλείου.

Η Εστία έκλεισε, ο Αναγνώστης ξεκίνησε

Κέζα Λώρη ΤΟ ΒΗΜΑ: 01/04/2013 

Το τέλος προσφέρεται για μεγαλοστομίες: Έκλεισε ένα βιβλιοπωλείο, είναι σαν  να πέθανε ένας δικός μου άνθρωπος. Στην πραγματικότητα το Bιβλιοπωλείον της  Εστίας δολοφονήθηκε από πελάτες σαν και του λόγου μου. Παινεύαμε τους υπαλλήλους και αφηγούμασταν ιστορίες για το πώς λειτουργεί το ανθρώπινο μυαλό όταν μπλοκάρουν οι βάσεις δεδομένων. Μας άρεσε να πηγαίναμε στο βάθος του καταστήματος για την κυρία Μάνια, η οποία πάντα είχε να αφηγηθεί κάτι ενδιαφέρον, με τον δικό της ανεπανάληπτο  τρόπο.

Το πίσω δωμάτιο της Σόλωνος

Μπακουνάκης Νίκος ΤΟ ΒΗΜΑ: 01/04/2013

Ήταν η συμβολική εστία της πόλης. Ήταν η περιπλάνηση από τη Σταδίου 32 στην Πεσμαζόγλου 3 και από τη Στοά Νικολούδη στη Σόλωνος 60, αποστάσεις τόσο κοντινές, που ήθελαν όμως δεκαετίες να διανυθούν καθώς δεν γεφυρώνονται εύκολα οι νοοτροπίες και οι συμπεριφορές.

Ήταν η σηματοδότηση μιας περιόδου αστικού εκσυγχρονισμού που άρχισε την δεκαετία του 1880, μια ανάταση, μια αναλαμπή, όπου το βιβλίο έπαιζε τον ρόλο του. Ήταν τα Ψηλά Βουνά του Ζαχαρία Παπαντωνίου. Η Πηνελόπη Δέλτα.  Τα εξώφυλλα, σαν πατιναρισμένες χρωμολιθογραφίες που σε κάνουν να ονειρεύεσαι. Είναι η σειρά της «Νεοελληνικής Λογοτεχνίας» (από το 1953), σκληρό εξώφυλλο, μικρό σχήμα, ουσιαστικά τα πρώτα βιβλία τσέπης, το αξεπέραστο ντιζάιν τους. Είναι ο Παπαδιαμάντης, ο Βιζυηνός, ο Ξενόπουλος, ο Παλαμάς, ο Καρκαβίτσας, ο Μυριβήλης, ο Βενέζης, ο Θεοτοκάς, ο Καραγάτσης, κοντολογίς όλη η γενιά του '30, είναι η Γαλάτεια Σαράντη, προσωπική μνήμη, η εφηβική ανάγνωση του μυθιστορήματός της Το παληό μας σπίτι, η συνειδητοποίηση ενός κόσμου όπου μεγάλωνα. Είναι η Λωξάντρα (περισσότερα από 200.000 αντίτυπα μέχρι σήμερα). Είναι ο Προυστ, ο Κούντερα, ο Τζον Φόουλς, ο Κλοντ Σιμόν, ο Ντον Ντελίλο. Είναι και ο Ουελμπέκ αλλά και το Σοφό παιδί του Χωμενίδη.

Ενα τραγούδι για τον Πολιτισμό

Από τις πρόσφατες κινητοποιήσεις των εργαζομένων στον πολιτισμό

Συναυλία διαμαρτυρίας στο πλαίσιο του νέου γύρου κινητοποιήσεων που αποφασίστηκε στην πρόσφατη γενική του συνέλευση οργανώνει σήμερα, στις 6 μ.μ., στην πλατεία Κλαυθμώνος ο Ενιαίος Σύλλογος Υπαλλήλων ΥΠΠΟ. Πρόκειται για «μελωδική» συνέχεια των κινητοποιήσεων των τελευταίων βδομάδων «ενάντια στα κυβερνητικά σχέδια συρρίκνωσης και διάλυσης των υπηρεσιών πολιτισμού», με κεντρικά αιτήματα την προστασία της πολιτιστικής κληρονομιάς, την ενίσχυση της καλλιτεχνικής δημιουργίας, καμιά θέση εργασίας χαμένη στον Πολιτισμό και αυτονόμηση του υπουργείου Πολιτισμού.

Οπως σημειώνουν, η αυτονόμηση του ΥΠΠΟ «με αυτοτελείς διοικητικές και οικονομικές υπηρεσίες, με διαφύλαξη όλων των αρμοδιοτήτων και όλων των θέσεων εργασίας, με χρηματοδότηση και επαρκή στελέχωση δεν είναι ένα συντεχνιακό αίτημα. Είναι η προϋπόθεση για την υλοποίηση μιας κοινωνικής αναγκαιότητας: της προστασίας και ανάδειξης της πολιτιστικής κληρονομιάς και της στήριξης της σύγχρονης καλλιτεχνικής δημιουργίας».

Στο βιβλίο - εμπόρευμα βρίσκεται η αιτία των προβλημάτων

• Αποφεύγουν την ουσία οι εκδότες στον απολογισμό του συνεδρίου για το βιβλίο

Το βιβλίο είναι «φθηνό» και για το κλείσιμο των εκδοτικών οίκων και των βιβλιοπωλείων... «φταίνε» οι προσφορές των εφημερίδων! Αυτά είναι μερικά από τα συμπεράσματα του συνεδρίου που οργάνωσε την περασμένη βδομάδα ο Σύνδεσμος Εκδοτών Βιβλίων (ΣΕΚΒ) όπως προκύπτουν από τον απολογισμό του ίδιου. Συμπεράσματα που απέχουν μακράν από τη βασική αιτία, τόσο της αφόρητης πίεσης που δέχονται τα μικρομεσαία - και κυρίως ποιοτικά - εκδοτικά και βιβλιοπωλεία, όσο και της αδυναμίας της μεγάλης πλειοψηφίας του λαού να έρθει σε επαφή με φθηνό και ποιοτικό βιβλίο: Την εμπορευματοποίηση του πολιτισμού εν γένει και του βιβλίου ειδικότερα.