Sunday, August 29, 2010

Ο ΕΠΙΜΟΝΟΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ

  • Αυτή την Κυριακή ο δημοσιογράφος Νίκος Χειλάς διαβάζει το βιβλίο του γερμανού συγγραφέα Γιούργκεν Ροτ που ξεδιπλώνει το σύνολο των δραστηριοτήτων της Μαφίας στη Γερμανία τα τελευταία είκοσι χρόνια

Κυριακή 22 Αυγούστου 2010

Οι δολοφόνοι χτύπησαν στις δυόμισι το πρωί. Γλιστρώντας στο σκοτάδι πλησίασαν από πίσω δύο αυτοκίνητα που ήταν σταματημένα έξω από την πιτσαρία Da Βruno κοντά στον σιδηροδρομικό σταθμό του Ντουίσμπουργκ και πυροβόλησαν τους επιβάτες τους στο κεφάλι. « Πενήντα τέσσερις σφαίρες,έξι νεκροί » ήταν το επόμενο πρωινό ο τίτλος τοπικής εφημερίδας. Το ημερολόγιο σημείωνε: 15 Αυγούστου 2007, ανήμερα της Παναγίας.

Χρειάστηκαν δύο χρόνια περίπου για να συλληφθεί ο ένας από τους φερόμενους ως δράστες, ο τριαντάχρονος Τζιοβάνι Στράντζιο. Η δίκη του, που άρχισε τον περασμένο Απρίλιο στο Λόκρι της Ιταλίας, πηγαίνει, χάρη στην παρελκυστική τακτική των συνηγόρων του, σαν τον «κάβουρα». Οι διωκτικές Αρχές υπέθεσαν πάντως εξαρχής ότι επρόκειτο για ξεκαθάρισμα λογαριασμών ανάμεσα σε δύο οικογένειες μιας νέας παραφυάδας της Μαφίας στην περιοχή της Καλαβρίας, της Ντρανγκέτα. Τόσο τα θύματα όσο και ο θύτης κατάγονται από την κοινότητα Σαν Λούκα, την «πρωτεύουσα» της Ντρανγκέτα. Το πόσο ευσταθεί η υπόθεση των Αρχών είναι ανοικτό θέμα. Ενα υπόλοιπο «σκοτεινότητας» όπως συμβαίνει συνήθως σε τέτοιες βεντέτες παραμένει κι εδώ. Η ετυμηγορία των δικαστών, που αναμένεται τον Σεπτέμβριο, θα δείξει.

Η « σφαγή του Ντουίσμπρουγκ », όπως την αποκάλεσαν τα μέσα ενημέρωσης, δίνει στον γερμανό συγγραφέα Γιούργκεν Ροτ την ευκαιρία να ξεδιπλώσει το σύνολο των δραστηριοτήτων της Μαφίας στην Ομοσπονδιακή Γερμανία τα 20 τελευταία χρόνια. Το βιβλίο του «Χώρα της Μαφίας, Χώρα των Γερμανών» είναι το πανόραμα της ασταμάτητης διείσδυσης των μαφιόζων προς τον Βορρά- το αντίστροφο δηλαδή από εκείνο που έκαναν πριν από πολλούς αιώνες τα «βάρβαρα» γερμανικά φύλα προς τον Νότο.

Σε πρώτη φάση η Γερμανία προσέφερε απλώς καταφύγιο σε κυνηγημένους μαφιόζους. Ενδιάμεσα, σύμφωνα με τη Γερμανική Υπηρεσία Πληροφοριών ΒΝD, έχει μετεξελιχθεί στη χώρα με τα σημαντικότερα locali, δηλαδή τα τοπικά αρχηγεία της Μαφίας εκτός Ιταλίας. Για τους μαφιόζους η σημασία της Γερμανίας στην Ευρώπη είναι σήμερα παρόμοια με εκείνη που είχαν ανέκαθεν οι Ηνωμένες Πολιτείες στην Αμερική.

Για να καταλάβουν καλά οι αναγνώστες τού τι εστί Μαφία ο συγγραφέας τους κάνει κατ΄ αρχάς ένα «φροντιστήριο» για την καταγωγή και την εξέλιξή της. Οι τελευταίοι μαθαίνουν έτσι ότι σήμερα υπάρχουν τέσσερις μεγάλες Μαφίες: Οι παραδοσιακές στη Σικελία (Κόζα Νόστρα) και στη Νάπολη (Καμόρα) και οι νεότερες στην Απουλία (Σάκρα Κορόνα Ουνιτά) και στην Καλαβρία (Ντρανγκέτα). Αλλη παράδοση, διαφορετικές δομές: Η Κόζα Νόστρα, για παράδειγμα, είναι κάθετα ιεραρχημένη με επικεφαλής έναν «Capo dei Capi» (αρχηγό των αρχηγών), η Ντρανγκέτα, αντίθετα, έχει οριζόντια οργάνωση και ανάλογα χαλαρή σύνδεση ανάμεσα στις χιλιάδες οικογένειες που τη συναποτελούν.
Το οργανωμένο έγκλημα δεν αποτελεί ωστόσο ιταλικό μονοπώλιο. Ο Ροτ απαριθμεί μια σειρά αλλοεθνείς «μαφίες» που δρουν παράλληλα σε γερμανικό έδαφος: την κοσοβάρικη,
την τσετσένικη, την κροατική, την αλβανική, και πάει λέγοντας. Η πιο ισχυρή από αυτές είναι η ρωσική. Ενας από τους πρωταγωνιστές της, ο περιβόητος Μίσα, πρώην πράκτορας της σοβιετικής μυστικής αστυνομίας ΚGΒ, που λύνει και δένει στο Αμβούργο χρησιμοποιούσε παλαιότερα ελληνικό διαβατήριο (του αφαιρέθηκε το 2002 αφότου διαπιστώθηκε ότι ήταν πλαστογραφημένο).

Πέρα από τα ξενόφερτα άνθη του κακού όμως η γερμανική κοινωνία παράγει «αβέρτα» και γηγενή. Αυτό παρατηρείται ιδίως στην Ανατολική Γερμανία. Ο πυρήνας της ντόπιας μαφίας είναι τα υψηλόβαθμα στελέχη του πρώην κομμουνιστικού κόμματος, καθώς και της πρώην μυστικής αστυνομίας Στάζι, που την περίοδο 1992-1996 ήτανως οι πιο έμπειροι και καπάτσοι- οι μεγάλοι κερδισμένοι της γιγαντιαίας αποκρατικοποίησης. Ο Ροτ δίνει αμέτρητα παραδείγματα παράνομων ιδιοποιήσεων, όπως την αγορά οικοδομικών φιλέτων για ένα κομμάτι ψωμί. Με τον καιρό, λέει, η πρώην νομενκλατούρα εγκαθιδρύθηκε ως η «πέμπτη» εξουσία στην Ανατολική Γερμανία που κατευθύνει υπόγεια αλλά αδιαμφισβήτητα τις τέσσερις άλλες: τη νομοθετική, την εκτελεστική, τη δικαστική και τη δημοσιογραφική.

Αλλά και στη Δυτική Γερμανία η «υψηλή» εγκληματικότητα δεν πάει πίσω- ιδίως τελευταία, την εποχή της κρίσης. Ο Ροτ περιγράφει γλαφυρά την αυξάνουσα ροπή των μεγάλων τραπεζιτών στη Φραγκφούρτη ή στο Ντίσελντορφ να θέτουν τα ιδρύματά τους στη διάθεση διεθνών εγκληματιών για το ξέπλυμα μαύρου χρήματος. Αυτό, λέει, εξαλείφει την ιστορία των κλοπιμαίων. Σβήνει τη μνήμη της καταγωγής τους, κάνοντας έτσι αδύνατο τον έλεγχο της κίνησής τους και καλύπτοντας οριστικά τα ίχνη των εγκληματικών πράξεών τους σε κρατικό επίπεδο.

No comments: