Επιμένει να γράφει στα ελληνικά

• Ο ποιητής Νίκος Αλεξίου εκφράζει τη δίψα για έρωτα και επανάσταση 

• Της Τιτικας Δημητρουλια, Η Καθημερινή, 2/7/2011

ΝΙΚΟΣ ΑΛΕΞΙΟΥ
Κυκλικά τραύματα
εκδ. Σ. Ι. Ζαχαρόπουλος 

Τα πρώτα ποιήματα του Βολιώτη Νίκου Αλεξίου, που ζει τριάντα χρόνια πια στη Νέα Υόρκη, δεν τα διάβασα στα ελληνικά, αλλά μεταφρασμένα, στην πρώτη ανθολογία Ελληνοαμερικανών ποιητών, «Pomegranate Seeds», την οποία επιμελήθηκε προ διετίας ο Dean Kostos - και στην οποία, όπως και στους συγγραφείς της ομογένειας γενικότερα, θα επανέλθω σύντομα. Φέτος τον Γενάρη διάβασα μια συνέντευξή του σε τούτες εδώ τις σελίδες, όπου ανάμεσα στα άλλα περιέγραφε, όχι χωρίς κάποια πίκρα, τη θέση των Ελλήνων ποιητών -και δημιουργών εν γένει- της διασποράς: καθώς η ομογένεια τους παραγνωρίζει και η μητρόπολη τους αγνοεί, καταλήγουν στην «περιφέρεια της περιφέρειας». Διδάσκοντας κοινωνιολογία στο Κουίνς Κόλετζ της Νέας Υόρκης, ο Αλεξίου έχει στο κοινό του πολλούς Ελληνοαμερικανούς φοιτητές - που στερούνται πολιτιστικών σημείων αναφοράς, χρειάζονται καθοδήγηση και αν δεν στηριχτούν και από την Ελλάδα θα είναι η τελευταία γενιά που θα μιλά ελληνικά, όπως προειδοποιεί, χωρίς προφανώς ιδιαιτέρως να εισακούεται. Αυτός ο μετανάστης λοιπόν καθηγητής, που οι φοιτητές του τον λατρεύουν, όπως φαίνεται από τις αξιολογήσεις τους στη σελίδα της Σχολής, επιμένει λοιπόν να γράφει ποίηση στα ελληνικά, απαντώντας με τον τρόπο αυτό στο ερώτημα που ο ίδιος θέτει στη νέα συλλογή του, που μόλις κυκλοφόρησε στην Ελλάδα: «Εδώ ή εκεί; / Ούτ’ εδώ ούτ’ εκεί / Κι εδώ κι εκεί». Η γλώσσα γεφυρώνει τις όχθες του χρόνου και του χώρου, αποτυπώνοντας τη «φοβερή έκρηξη / μιας άλλης υπηκοότητας», καθώς συναιρείται με τις πολιτικές εκρήξεις του καιρού αλλά και με μια επίμονη υπαρξιακή διερώτηση.

Αφηγηματικές μινιατούρες για πάθη ψυχής και σώματος

Μια συλλογή μικροδιηγημάτων του Γκουτιέρες

• Του Γιωργου Κορδομενιδη*Η Καθημερινή, 2/7/2011

ΠΕΔΡΟ ΧΟΥΑΝ ΓΚΟΥΤΙΕΡΕΣ
Η μελαγχολία των λιονταριών
μετ.: Κλεοπάτρα Ελαιοτριβιάρη
εκδ. Μεταίχμιο

Στα μυθιστορήματα του Πέδρο Χουάν Γκουτιέρες (γενν. Κούβα, 1950) πρωταγωνιστεί σχεδόν πάντα η πατρίδα του, Κούβα, και ειδικότερα η Αβάνα, η πρωτεύουσά της. Δεσπόζει ακόμη και στους τίτλους: «Η βρόμικη τριλογία της Αβάνας», «Ο βασιλιάς της Αβάνας», «Ο έρωτας νοστάλγησε την Κούβα», «Ο δικός μας Γκράχαμ Γκρην στην Αβάνα», «Στην καρδιά της Κούβας»... Στο επίκεντρο της θεματικής του, η ανελεύθερη ζωή στην Κούβα, η παρακμή της πολιτικής, η μανία για το σεξ, η απογοήτευση του σύγχρονου ανθρώπου από τις συνθήκες της ζωής του - όλα αυτά ιδωμένα και σχολιασμένα με γενναίες δόσεις κυνισμού, στοιχείο που προσέδωσε στον συγγραφέα τον χαρακτηρισμό του «Μπουκόφσκι της Κούβας».

Στα τέλη της δεκαετίας του ’80, όμως, ο Γκουτιέρες ανοίγει μια παρένθεση στο μυθιστορηματικό του έργο και γράφει τα διηγήματα της συλλογής «Η μελαγχολία των λιονταριών» (κυκλοφόρησε μόλις το 2000), από τα οποία λείπει οποιαδήποτε ρητή αναφορά στην Κούβα. Το βιβλίο περιλαμβάνει 55 σύντομα πεζά, μερικά από τα οποία δεν υπερβαίνουν σε έκταση τη μία σελίδα. Αυτή η τόσο μικρή πεζογραφική φόρμα δεν είναι φυσικά καινούργια· έχει τις ρίζες της στους μύθους του Αισώπου και βρήκε τη συνέχειά της σε όλες τις ανά τον κόσμο εθνικές λογοτεχνίες μέσα στους αιώνες, για να επανέλθει δυναμικά στο προσκήνιο τους δύο περασμένους αιώνες, με ιδιαίτερη έμφαση την τελευταία δεκαετία (για την προβολή αυτού του σύγχρονου φαινομένου των εξαιρετικά σύντομων πεζών, το περιοδικό «Πλανόδιον» έχει δημιουργήσει ειδικό ιστολόγιο: http:// bonsaistoriesflashfiction.wordpress. com).

Τα «Απαντα» του Γιωσέφ Ελιγιά

• Δίτομη έκδοση με τα ποιήματα και τις μεταφράσεις του Ελληνοεβραίου ποιητή 

• Της Μαριας Tοπαλη, Η Καθημερινή, 2/7/2011

«…με της Ελλάδας τη μελίρρυτη φωνή

και με τη φλογερή ψυχή της Ιουδαίας…»

Πόσοι άραγε γνωρίζουν στην Ελλάδα τον Σιαλώμ Αλεϊχέμ;
Ο διάσημος, στον καιρό του, Ουκρανοεβραίος συγγραφέας (1859-1916) έγραψε κυρίως στα γίντις, συνέθεσε δε το «Οι κόρες του Τέβγε» όπου στηρίχθηκε το σενάριο της ταινίας «Ο Βιολιστής στη Στέγη». Το αριστούργημά του «Η πολιτεία των Καθριελητών», σε ατμόσφαιρα ανάλογη με εκείνη του «Βιολιστή», είχε κυκλοφορήσει στα ελληνικά σε συνέχειες ήδη στη δεκαετία του ’20 - με πρωτοβουλία και σε μετάφραση του τραγικού Ελληνοεβραίου Γιαννιώτη, του ποιητή και λογίου Γιωσέφ Ελιγιά (1901-1931).

Η δίτομη έκδοση των Απάντων του Ελιγιά (Γαβριηλίδης, 2009) με εκτενή εισαγωγή και σχόλια του Λέοντα Ναρ έρχεται να καλύψει ένα καθόλου κολακευτικό κενό που έχαινε στα ελληνικά γράμματα. Η αποσπασματική, μέχρι τώρα, και ελλιπής έκδοση των έργων του Ελιγιά στη γλώσσα του, τα ελληνικά, είχε εδραιώσει, αν όχι για τον επιστήμονα της γραμματολογίας πάντως όμως για τον κοινό αναγνώστη, μιαν εντύπωση διαθλασμένη. Ενας Εβραίος ποιητής, ένας κομμουνιστής, κατατρεγμένος και αποσυνάγωγος, με όλη τη σημασία της λέξης, ως προς τη συντηρητικότατη εβραϊκή κοινωνία των Ιωαννίνων του Μεσοπολέμου ο Ελιγιά βρίσκει ανάξιό του «καταφύγιο» διδάσκοντας στο Κιλκίς, ενώ η σκιά του Καρυωτάκη τον βαραίνει. Πεθαίνει πρόωρα· το έργο του γίνεται μήλον της Εριδος ανάμεσα σε σιωνιστές και αριστερούς. Στον πόλεμο, τα χειρόγραφα καταστρέφονται.

Τώρα, οι 877 σελίδες των Απάντων ξεδιπλώνουν στα έκπληκτα μάτια μας όχι μονάχα έναν ώριμο ποιητή με επεξεργασμένες στοχεύσεις αλλά και έναν ακάματο διανοούμενο, που υπηρετεί με προσήλωση τη συνομιλία δυο γλωσσών, δυο πολιτισμών, εβραϊκού και ελληνικού. Ο Ελιγιά αναλαμβάνει ένα εκτεταμένο «πρόγραμμα» διαμεσολάβησης μεταξύ των δυο πανάρχαιων αυτών ρευμάτων. Μεταφράζει συστηματικά ποίηση και πεζογραφία, αρχαία και σύγχρονη, από τα εβραϊκά στα ελληνικά, συνοδεύοντας πολλές από τις μεταφράσεις αυτές με λεπτομερή φιλολογικό σχολιασμό που συμπεριλαμβάνει και εκτενή συζήτηση της γερμανόφωνης και γαλλόφωνης βιβλιογραφίας στην οποία διέθετε, φαίνεται, πρόσβαση.

Η επιστροφή στο γραπτό είναι ξόρκισμα

Ο ποιητής, πλέον, Γιώργος Βέλτσος μιλάει για τα περασμένα, την έννοια της αποδόμησης και τους «Αγανακτισμένους» της πλατείας

• Συνέντευξη στον Σπυρο Γιανναρα, Η Καθημερινή, 2/7/2011

Αυτό βέβαια δεν ήταν ακριβώς συνέντευξη. Ηταν μια παράσταση για έναν ρόλο, στην οποία έκανα τον υποβολέα. Ο ποιητής πλέον Γιώργος Βέλτσος, αφού αυτή του η ιδιότητα παρέγραψε όντως τις προηγούμενες του πανεπιστημιακού και του θεωρητικού, ρητόρευε, μονολογούσε, σηκωνόταν, πεζοπορούσε νοερά και πραγματικά μέσα στο δωμάτιο, έτρεχε να φέρει βιβλία και αποσπάσματα που συμπλήρωναν τα λεγόμενα, ξανακαθόταν και διάβαζε από τις έτοιμες σημειώσεις του. Εφυγα μαγεμένος, προβληματισμένος και πλήρης, έχοντας ξεχάσει κάτω από τα χαρτιά που γέμιζαν το τραπέζι μας το κασετόφωνό μου. Αφορμή για τη συνάντηση στάθηκε η κυκλοφορία δύο ποιητικών του συλλογών από τις εκδόσεις «Διάττων». Το «Ανάποδα οδεύει ο δολοφόνος» η οποία ήταν υποψήφια στα φετινά βραβεία του «Διαβάζω» και η αυτό-θανατο-γραφία, όπως ονομάζει τη συλλογή, «Ρημάζει» που σημαίνει και ότι τελικά το ρήμα ζει. Η ποίηση του Βέλτσου είναι αυτοαναφορική, αλλά και θαρραλέα εξομολογητική παρουσιάζοντας αφτιασίδωτο έναν άνθρωπο που παλεύει με τον φόβο του θανάτου και της φθοράς. Εναν άνθρωπο που κρατιέται από την ποίηση, από μια συγγραφική διαδικασία που αρχίζει διαρκώς από την αρχή ευελπιστώντας ότι θα μπορεί ως από θαύμα να ξεκινάει διαρκώς ως ποιητής αποξαρχής. Εξ ου και κάθε που η κουβέντα πήγαινε είτε στα περασμένα και την έννοια της αποδόμησης, είτε στα τρέχοντα πολιτικά και κοινωνικά, ο Βέλτσος επέμενε να μιλάει με την ιδιότητα του ποιητή.

Παγκόσμια πρωτεύουσα βιβλίου για το 2013 η Μπανγκόκ

Σε αναγνώριση των προγραμμάτων προώθησης του βιβλίου και του διαβάσματος. Η Οργάνωση του ΟΗΕ για την Εκπαίδευση, την Επιστήμη και τον Πολιτισμό (UNESCO) υπέδειξε την Μπανγκόκ για Παγκόσμια Πρωτεύουσα Βιβλίου για το 2013 σε αναγνώριση των προγραμμάτων προώθησης του βιβλίου και του διαβάσματος, αναφέρουν σημερινά δημοσιεύματα. Η επιλογή έγινε την Δευτέρα, μερικές ημέρες μετά την ανακοίνωση της Ταϊλάνδης ότι προτίθεται να αποχωρήσει από την Επιτροπή Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO εξαιτίας διαφωνιών που αφορούν ένα καμποτζιανό ναό κοντά σε διαφιλονικούμενη μεθοριακή περιοχή. Ο ναός Πρεάχ Βιχεάρ, ο οποίος βρίσκεται οριακά σε καμποτζιανό έδαφος, χαρακτηρίστηκε Μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς από την επιτροπή της UNESCO το 2008 παρά τις αντιρρήσεις των Ταϊλανδών. Ανακοινώνοντας την υποψηφιότητα της νέας Παγκόσμιας Πρωτεύουσας Βιβλίου, η γενική διευθύντρια της UNESCO, Ιρίνα Μποκόβα, είπε: «θα ήθελα να συγχαρώ την Μπανγκόκ για το πλούσιο και ποικίλο πρόγραμμα που προετοίμασε και στο οποίο αφοσιώθηκε. (Το πρόγραμμα) δίνει ιδιαίτερη έμφαση στους νέους ανθρώπους, στις περιθωριακές ομάδες και στην ανάπτυξη του διαβάσματος για όλους». Η πρωτεύουσα της Ταϊλάνδης διαθέτει ενεργό βιομηχανία βιβλίου και πολλά βιβλιοπωλεία, αλλά λίγες μόνο δημόσιες βιβλιοθήκες για έναν πληθυσμό που εκτιμάται ότι ανέρχεται σε δέκα εκατομμύρια κατοίκους. Από το 2001 η UNESCO απονέμει τον τίτλο της Παγκόσμιας Πρωτεύουσας Βιβλίου σε πόλεις που είναι αφοσιωμένες στην προώθηση του βιβλίου και του διαβάσματος. «Η ανακήρυξη της υποψηφιότητας δεν περιλαμβάνει κάποιο χρηματικό έπαθλο», αναφέρει σε ανακοίνωσή της η UNESCO. Στο παρελθόν τον τίτλο έχουν κερδίσει πόλεις όπως η Μαδρίτη, η Αλεξάνδρεια, το Νέο Δελχί, η Αμβέρσα, το Μόντρεαλ, το Τορίνο, η Μπογκοτά, το Άμστερνταμ, η Βηρυτός, η Λουμπλιάνα, το Μπουένος Άιρες (2011) και το Ερεβάν (2012).

Πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ

Το 1922 και το δράμα των προσφύγων

• ιστορία

• Πώς οδηγηθήκαμε στη Μικρασιατική Καταστροφή και ποιες ήταν οι συνέπειές της για τον Ελληνισμό και τους λαούς των Βαλκανίων. Μια σφαιρική προσέγγιση από πέντε νεότερους ιστορικούς

ΤΟ ΒΗΜΑ:  2/7/2011

 Η Μικρασιατική Καταστροφή είναι το μεγαλύτερο δράμα που έζησε ο Ελληνισμός τα τελευταία εκατό χρόνια. Σύμφωνα με τον Αντώνη Λιάκο, καθηγητή της Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, «το 1922 είναι ένας κατ΄ εξοχήν τόπος μνήμης για τους Ελληνες». Και αυτή η μνήμη αναβιώνει σε τούτο το εξαιρετικά ενδιαφέρον βιβλίο που επιμελήθηκε συνοδεύοντάς το με μια θερμή και εμπεριστατωμένη εισαγωγή.

Πέντε νεότεροι ιστορικοί, τέσσερις από την Ελλάδα και μία από την Τουρκία, προσεγγίζουν το θέμα εξετάζοντας τις οικονομικές και κοινωνικές παραμέτρους του, τον ρόλο των Μεγάλων Δυνάμεων, το τεράστιο προσφυγικό ζήτημα και τις συνέπειες της προσφυγικής μνήμης στην κοινωνία, στην ιστορία και στον ψυχισμό όχι μόνο των Ελλήνων αλλά και των Τούρκων- και σε μεγάλο βαθμό και των άλλων βαλκανικών λαών. Κεντρική θέση στο βιβλίο καταλαμβάνει το κείμενο του Δημήτρη Σταματόπουλου με τίτλο Η ανθρωπογεωγραφία της Καταστροφής, όπου συνοπτικά αλλά εμπεριστατωμένα ο συγγραφέας δίνει μια σφαιρική εικόνα της Μικρασιατικής Εκστρατείας, του διπλωματικού παρασκηνίου, του δράματος των προσφύγων και των κοινωνικών και ιδεολογικών παραμέτρων που σχετίζονται με τη βίαιη αποκοπή από τον τόπο τους και τη μετεγκατάσταση και την ενσωμάτωσή τους σε μια διαφορετική κοινωνία.

Αναγνωστάκης αυτοβιογραφούμενος

• έλληνες λογοτέχνες

• Ενας μονόλογος του μεγάλου ποιητή για τη ζωή, την ποίηση και την πολιτική

ΤΟ ΒΗΜΑ:  2/7/2011

 «Είμαι ερωτικός και πολιτικός ποιητής μαζί. Είναι η εποχή που συνδύαζε αυτά τα δύο» έλεγε τον Νοέμβριο του 1992 ο κορυφαίος μεταπολεμικός ποιητής στον ακόμη άγνωστο Μισέλ Φάις. Η μαγνητοφωνημένη συνομιλία τους στο σπίτι του στην Πεύκη κυκλοφορεί σήμερα, έξι χρόνια μετά τον θάνατο του ποιητή, με τη μορφή μονολόγου για τη ζωή, για την ποίηση, για την πολιτική. Η γέννηση στη Θεσσαλονίκη. Η αστική ανατροφή. Η ένταξη στην ΕΠΟΝ και στο ΕΑΜ. Τα πρώτα ποιήματα. Η διαγραφή από το κόμμα το 1946 και η κρίση μέχρι αυτοκτονίας. Η σύλληψη στον Εμφύλιο, η καταδίκη σε θάνατο, η τρίχρονη φυλάκιση. Η Ιατρική. Το περιοδικό «Κριτική». Η δικτατορία. Οι υποψηφιότητες για την Ευρωβουλή. Η απογοήτευση από την πολιτική. Η ποιητική σιωπή. Τα γνωστά γεγονότα όπως παρουσιάζονται σε πρώτο πρόσωπο. Και οι άγνωστες λεπτομέρειες: «Είμαι αριστερόχειρ ουσιαστικά», «Τα ποιήματά μου όπως έρχονται τα γράφω», «Στο συρτάρι μου δεν θα βρει κανείς ποιήματα μισοτελειωμένα ή ατελείωτα, δεν θα βρει τίποτε». Μαζί οι απόψεις: «Η “ποίηση της ήττας” ήταν μια αγωνία, ένα άγχος για την εποχή», «Η πολιτική ποίηση θα πρέπει να κλίνει προς τη σάτιρα». Οι εκτιμήσεις για τη λογοτεχνία και τη γλώσσα: «Οι νέοι ξέρουν καλύτερα να διαβάσουν Παπαδιαμάντη παρά Ψυχάρη», ο ασύλληπτος Κάλβος και ο Καβάφης «που κολακεύει τον κόσμο», οι επιφυλάξεις για τον Καρυωτάκη, η προτίμηση στις ελάσσονες φωνές, η αναγνωστική απόλαυση του Απολινέρ, του Ουίτμαν, του Φρανσίς Ζαμ, η αδυναμία μετάφρασης της ποίησης.

Ο Μισέλ Φάις επιμελείται την έκδοση, ο Παντελής Μπουκάλας ερμηνεύει την ποιητική γραφή του Αναγνωστάκη στον αναλυτικό πρόλογό του και ο ολιγογράφος ποιητής εξομολογείται: «Εκοψα με την ποίηση, σταμάτησα πολύ νωρίς διότι, όταν έρχεται η εμπειρία, όταν έρχονται οι ρυτίδες, η φλέβα, η ποιητική φλέβα στομώνει, στεγνώνει».

Μικρές ιστορίες

• ΠΡΟΔΡΟΜΟΣ Χ.ΜΑΡΚΟΓΛΟΥ  
• Τα σύννεφα ταξιδεύουν τη νύχτα

Εκδόσεις Νεφέλη,2011, σελ.187, τιμή 12,80 ευρώ

Καπνέμποροι συναλλάσσονται με σοβιετικούς αντιπροσώπους στην Καβάλα.

Ενας καθηγητής νυχτερινού λυκείου αναζητεί διέξοδο στο μίσος και στις ενοχές του παρελθόντος στη διαρκή μετακίνηση. Ενας φωτογράφος ερωτεύεται μια μυστηριώδη γυναίκα που συνδέεται με τη διεθνή διαπλοκή για τα πετρέλαια στον Κόλπο της Καβάλας. Το ερωτικό βίωμα και η υπαρξιακή οδύνη αναμετρώνται με τη συλλογική μοίρα, στην Καβάλα και στη Θεσσαλονίκη, τυλιγμένα στον καπνό του τσιγάρου, στα πέντε νέα διηγήματα του βραβευμένου διηγηματογράφου που διατρέχουν την περίοδο από τη δολοφονία του Τσε Γκεβάρα το 1967 ως την πτώση του Τείχους του Βερολίνου το 1989.

• ΛΑΚΗΣ ΠΑΠΑΣΤΑΘΗΣ  
• Το καλοκαίρι θα παίξει την Κλυταιμνήστρα

Εκδόσεις Πόλις,2011, σελ.200,

τιμή 15 ευρώ

Επισκέψεις στο Αρχαιολογικό Μουσείο, ροκ νύχτες στο «Κύτταρο» επί δικτατορίας, επιθεωρήσεις του Ελεύθερου Θεάτρου και βραδιές στον «Μαγεμένο Αυλό» στο Παγκράτι, καλοκαίρια στο Ηρώδειο και στην Επίδαυρο συνθέτουν το σύμπαν των 19 σύντομων βιωματικών διηγημάτων του σκηνοθέτη και βασικού δημιουργού του τηλεοπτικού «Παρασκηνίου». Στην τρίτη συλλογή διηγημάτων του τα οράματα και οι ματαιώσεις της γενιάς της Μεταπολίτευσης, η καθημερινότητα και οι αγωνίες του καλλιτέχνη συνθέτουν έναν αφηγηματικό ιστό όπου ανάμεσα στους ήρωες κινούνται γνωστοί δημιουργοί: ο Αλέξης Δαμιανός, ο Μανόλης Αναγνωστάκης, ο Μάνος Χατζιδάκις και ο ζωγράφος Πάνος Φειδάκης.

• ΓΙΑΝΝΗΣ ΓΡΗΓΟΡΑΚΗΣ  
• Μαύρη πέτρα

Εκδόσεις Κέδρος, 2011, σελ.411,

τιμή 16,50 ευρώ

Μετά το μαθηματικό μυθιστόρημα Ο διαβήτης του Πλάτωνα (2009) ο θεσσαλονικιός νομικός και συγγραφέας μάς μεταφέρει εφέτος στα χρόνια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Ενας νέος πιάνει δουλειά στο Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων τον Αύγουστο του 1916. Ως τον Δεκέμβριο της ίδιας χρονιάς η προσωπική του ιστορία βαδίζει στα βήματα της ιστορίας της Ελλάδας- εθνικός διχασμός, Κίνημα Εθνικής Αμύνης, κράτος της Θεσσαλονίκης, Νοεμβριανά, είσοδος του συμμαχικού στόλου στον Πειραιά, αποκλεισμός των λιμανιών, μεγάλος λιμός-, την οποία παρακολουθούμε εν τω γίγνεσθαι όπως αποτυπώνεται στα δελτία Τύπου που περνούν από τα χέρια του ήρωα.

• ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΑΚΡΙΔΑΚΗΣ  
• Η άλωση της Κωσταντίας

Βιβλιοπωλείον της Εστίας,2011, σελ.184,τιμή 12,90 ευρώ

Η Κωσταντία είναι από τις λίγες Ρωμιές που έχουν απομείνει στην Κωνσταντινούπο- λη. Ησυχη ότι η κόρη της είναι καλοπαντρεμένη στην Αθήνα, παίρνει μαύρη πίκρα το φθινόπωρο του 2005, όταν ο γαμπρός της σε ένα πολυσέλιδο γράμμα τής εξομολογείται ότι έχει τουρκική καταγωγή. Στο νέο του μυθιστόρημα ο παραγωγικός χιώτης συγγραφέας διαπλέει τη θάλασσα που χωρίζει το νησί του από την απέναντι ακτή και αφηγείται με το γνώριμο άμεσο ύφος και τη χυμώδη γλώσσα του μια ιστορία για τη διαχείριση της μνήμης, της Ιστορίας και των συναισθημάτων για τον Αλλο στην καθημερινότητα του παρόντος.

• ΓΙΑΝΝΗΣ Α.ΦΙΛΗΣ  
• Η δικαίωση

Εκδόσεις Μελάνι,2011, σελ.221,

τιμή 15 ευρώ

«Πολλοί πέρασαν την πύλη της φυλακής στο Καλάμι Χανίων, γιατί η κοινωνία ήθελε να εκτελέσει τις ιδέες τους το 1936, το 1948, το 1967» γράφει στο νέο του μυθιστόρημα ο μηχανικός και πρύτανης του Πολυτεχνείου Κρήτης. Πάνος, Οδυσσέας, Μενέλαος. Η φυλακή συνδέει τις άκρες του χρόνου που κρατούν τρεις άνθρωποι, ένας πολιτικός κρατούμενος και δύο θανατοποινίτες για φόνους που δεν έχουν διαπράξει.

Προσωπικές ιστορίες και οικογενειακά δράματα και τρία ανεξάρτητα νήματα ζωής συμπλέκονται και βυθίζονται στον καμβά της ελληνικής ιστορίας της περιόδου 1940-1984 όπου τα τραύματα του Εμφυλίου ακόμη αιμορραγούν.

• ΑΛΕΞΗΣ ΣΤΑΜΑΤΗΣ  
• Κυριακή

Εκδόσεις Καστανιώτη,2011, σελ.336, τιμή 15,98 ευρώ

Ο νεαρός Βασίλης πενθεί για τον πατέρα του που αυτοκτόνησε. Ο σαρανταπεντάχρο- νος Στέφανος ακόμη δεν έχει ξεπεράσει τον θάνατο της γυναίκας του. Η τυχαία συνάντησή τους στο νεκροταφείο είναι η αρχή μιας σειράς περιπλανήσεων στην Αθήνα. Για ένα επεισοδιακό εικοσιτετράωρο οι δύο μοναχικοί άνδρες γίνονται ένα αστυνομικό ντουέτο που αναλαμβάνει να ρίξει φως στους θανάτους που τους στοιχειώνουν. Μια αναζήτηση προς την κατάκτηση της αυτογνωσίας την Κυριακή της 4ης Οκτωβρίου 2009, όταν η χώρα αναμετρείται με το δικό της παρελθόν στις τελευταίες βουλευτικές εκλογές.

Πέφτουν οι μάσκες στη Θεσσαλονίκη

• αστυνομική λογοτεχνία

• Εγκληματίες, νομικοί, αστυνόμοι, στρατιώτες, πόρνες στη βαλκανική σκηνή του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Ο αμερικανός συγγραφέας Αλαν Φερστ δημιουργεί ένα αστυνομικό-κατασκοπικό μυθιστόρημα στα χνάρια του Ερικ Αμπλερ

ΤΟ ΒΗΜΑ: 2/7/2011

 Οκτώβριος του 1940, Θεσσαλονίκη. Ο αστυνόμος Κώστας Ζαννής, ένας μοναχικός άνθρωποςδιαβάζει βιβλία του Σιμενόν με ήρωα τον επιθεωρητή Μεγκρέ-, και ο βοηθός του Γαβριήλ Σαλτιήλ, εβραϊκής καταγωγής, ασχολούνται με κλοπές και εκβιασμούς, ώσπου στο λιμάνι ανακαλύπτουν έναν νεκρό Γερμανό που κρατάει χαρτοφύλακα με φωτογραφίες και χάρτη από το οχυρό Ρούπελ. Ο Ζαννής συνάπτει ερωτική σχέση με μιαν Αγγλίδα, τη Ροξάν Μπράουν, ιδιοκτήτρια σχολής μπαλέτου, η οποία εργάζεται για τις βρετανικές μυστικές υπηρεσίες, και ενώ ο πόλεμος κατηφορίζει προς την πόλη φροντίζει για τη μετακίνηση δύο εβραίων γυναικών που διαφεύγουν από το Βερολίνο και σκοπεύουν να πάνε μέσω Τουρκίας στην Παλαιστίνη. Ή στην Αμερική. Οι γυναίκες εξαφανίζονται και λίγο αργότερα οι Ιταλοί εισβάλλουν στην Ελλάδα. Τον Ιανουάριο του 1941 πεθαίνει ο Ιωάννης Μεταξάς και πρωθυπουργός αναλαμβάνει ο Αλέξανδρος Κορυζής. Τότε ο Ζαννής, επικεφαλής μιας υπηρεσίας που χειρίζεται υποθέσεις ειδικού πολιτικού ενδιαφέροντος, αναλαμβάνει μυστικές αποστολές. Πηγαίνει κρυφά στο Παρίσι με αποστολή τη φυγάδευση ενός Αγγλου και παράλληλα ζει τον έρωτα στην αγκαλιά δύο Ελληνίδων, της Τασίας και της Δήμητρας, συζύγου εφοπλιστή. Οι Γερμανοί ετοιμάζονται να εισβάλουν στην Ελλάδα και αρχίζει ο χορός των κατασκόπων: τουρκικό προξενείο, γερμανικές μυστικές υπηρεσίες, βρετανοί κατάσκοποι, αλλά και Σλαβομακεδόνες, οι οποίοι επιδιώκουν την ίδρυση μιας ανεξάρτητης Μακεδονίας. Τον Απρίλιο του 1941 οι στρατιώτες της Βέρμαχτ μπαίνουν στην Αθήνα και το βιβλίο τελειώνει. Από τις σελίδες του έχουν περάσει όλες οι φάσεις του ελληνο-ιταλικού πολέμου, καθώς και τα πολιτικοστρατιωτικά γεγονότα που εκτυλίσσονται παράλληλα στην Ευρώπη. Βασισμένος σε ιστορική βιβλιογραφία, ο Φερστ έγραψε ένα χορταστικό αστυνομικό- κατασκοπικό - πολιτικό μυθιστόρημα ελληνικού ενδιαφέροντος.

Βιβλία: 100+ προτάσεις για το καλοκαίρι

• Ενα πλούσιο ανθολόγιο για τις θερινές διακοπές
• ΤΟ ΒΗΜΑ:  2/7/2011

Για τους ...βιβλιοφάγους το φετεινό καλοκαίρι είναι ιδιαίτερα πλούσιο σε προτάσεις έτσι όπως τις παρουσιάζει «Το Βήμα».

Η καλοκαιρινή πρόταση περιλαμβάνει Αναγνωστάκη, Καμιλέρι, Πελεκάνο, Γκρόσμαν, Ουελμπέκ, Λιόσα, Ζιντ, Μορέν...μαρτυρίες, Ιστορία, χρονικά, ταξίδια...

Καλή ανάγνωση!

Βιβλία + ιδέες περισσότερες ειδήσεις

Οδυσσέας Ελύτης:«Μην τυχόν και δω την “Ποδηλάτισσα” δημοσιευμένη!»

• Μια λιγότερο γνωστή πτυχή του ποιητή, η σχέση του ως καλλιτέχνη με το βιβλίο ως υλικό αντικείμενο, παρουσιάζεται στο Ηράκλειο Κρήτης

• Της ΛΑΜΠΡΙΝΗΣ ΚΟΥΖΕΛΗ   
• ΤΟ ΒΗΜΑ:  2/7/2011

 «Είμ΄ εγώ, μ΄ ακούς; Σ΄ αγαπώ, μ΄ ακούς;». Μεσημέρι της περασμένης Δευτέρας στο Ιστορικό Μουσείο Κρήτης στο Ηράκλειο. Η φωνή ακούγεται σταθερή, δυνατά. Οι επισκέπτες του μουσείου σαστίζουν. Τα βήματα μένουν μετέωρα στη μαρμάρινη σκάλα του νεοκλασικού κτιρίου. Τα δάχτυλα σφίγγουν αντανακλαστικά το ξύλο της κουπαστής. Η φωτογραφική μηχανή στο άλλο χέρι χαλαρώνει. Τα κεφάλια στρέφουν. Το βλέμμα αναζητεί την αθέατη ανδρική φωνή. «Ο τρομοκράτης είναι ο άξεστος των θαυμάτων». Αιφνιδιαστικοί στην αρχή, οι στίχοι του Οδυσσέα Ελύτη διαρρηγνύουν τη σιωπή του μουσείου πυκνώνοντας. «Λάμπει μέσα μου κείνο που αγνοώ. Μα ωστόσο λάμπει» ακούγεται μια γυναικεία φωνή. Η θεατρική ομάδα Σχήμα Επτά προβάρει το δρώμενο που θα παρουσιάσει την Τετάρτη στα εγκαίνια της έκθεσης για τον Ελύτη.