Tης Ολγα Σελλα, Η Καθημερινή, Tρίτη, 7 Oκτωβρίου 2008
Δεν είναι η πρώτη φορά που οι επιλογές των επιτροπών στα λογοτεχνικά δεν συμφωνούν με τις πολλές και διαφορετικές απόψεις: των άλλων λογοτεχνών, των άλλων κριτικών ή του κοινού.
Αυτή τη φορά τα βραβεία μετάφρασης (που για δεύτερη χρονιά απονέμει το ΕΚΕΜΕΛ, σε συνεργασία με τα ξένα μορφωτικά ινστιτούτα) προκάλεσαν αντιδράσεις, οργισμένα άρθρα και σχόλια. Στο επίκεντρο της αντιπαράθεσης βρέθηκε το γαλλικό βραβείο μετάφρασης, που φέτος δόθηκε στην Τιτίκα Δημητρούλια για τη μετάφραση του βιβλίου του Βικτώρ Σερζ «Υπόθεση Τουλάγεφ». Κάποιοι διαφώνησαν (αν και το βραβείο δόθηκε με ψήφους 4 έναντι 1), θεωρώντας δεδομένο ότι το βραβείο ανήκε στο ούτως ή άλλως ισάξιο (αφού ήταν ένα από τα τρία βιβλία της short list) βιβλίο του Σελίν «Ταξίδι στην άκρη της νύχτας», βιβλία που μετέφρασε η Σεσίλ Ιγγλέση Μαργέλλου.
Να ξεκαθαρίσουμε ότι δεν θα μπούμε στην επί της ουσίας κριτική της μετάφρασης. Δεν είναι αυτή η δουλειά μας, άλλωστε. Κάποιες σκέψεις επί της αρχής θα εκφράσουμε. Κατ’ αρχάς σεβόμαστε και κατανοούμε τις προσωπικές προτιμήσεις, αλλά το βιβλίο που βραβεύτηκε δεν ήταν ένα βιβλίο για πέταμα και η μετάφρασή του υπογράφεται από μια δόκιμη και καταξιωμένη μεταφράστρια. Επίσης, τα μέλη της επιτροπής για τη γαλλική μετάφραση είναι καταξιωμένοι μεταφραστές, με μεγάλη θητεία στα γαλλικά γράμματα όλοι. Οσο για το βιβλίο του Σελίν, χαιρετίστηκε από το κοινό, από την κριτική και είχε με όλους τους τρόπους την υποδοχή που του άξιζε.
Σκέφτομαι ότι είναι άδικο να δυναμιτίζεται στην αρχή του ένας θεσμός, ο οποίος εκτός από την επιβράβευση της άχαρης δουλειάς του μεταφραστή, αναδεικνύει και τη συνεργασία των μορφωτικών ινστιτούτων, δηλαδή φορέων με μεγάλη ιστορία και παρουσία στη χώρα μας. Μήπως είναι σκόπιμο να σκεφτούμε και να αντιδράσουμε πιο ψύχραιμα; Αλλωστε, όλοι ξέρουμε ότι τα βραβεία δεν είναι το παν.
No comments:
Post a Comment