Το «Syngue Sabour» είναι το πρώτο βιβλίο που έγραψε ο Ραχίμι στα γαλλικά και το ότι του απενεμήθη το βραβείο Γκονκούρ ήταν έκπληξη αντίστοιχη με εκείνη του εφετινού Νομπέλ Λογοτεχνίας στον Ζαν Μαρί Γκυστάβ Λε Κλεζιό. Το Γκονκούρ- εφέτος συμπληρώνονται 105 χρόνια από τότε που πρωτοαπενεμήθη- συνοδεύεται από το συμβολικό ποσό των 10 ευρώ, αλλά, όπως αναμένεται, οι πωλήσεις του μυθιστορήματος του Ραχίμι θα εκτιναχθούν στα ύψη. [ΤΟ ΒΗΜΑ, Τρίτη, 11 Νοεμβρίου 2008]
Το τρίτο κατά σειρά βιβλίο του Ατίκ Ραχιμί, Η Πέτρα της Υπομονής, που θα κυκλοφορήσει από τις Εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ τον Ιανουάριο του 2009, τιμήθηκε με το Βραβείο Goncourt 2008. Τα δικαιώματα αυτού έχουν ήδη πουληθεί στη Νορβηγία, τη Γερμανία, τη Βραζιλία, την Ισπανία, την Ιταλία, την Πορτογαλία, τη Βρετανία και την Ελλάδα.
Σχεδόν όλο το βιβλίο είναι στημένο σε ένα δωμάτιο ενός βομβαρδισμένου σπιτιού μιας πόλης στα σύνορα του Αφγανιστάν, όπου διάφορες φατρίες πολεμούν μεταξύ τους, καταστρέφοντας μάλιστα τις τελευταίες εβδομάδες το μεγαλύτερο μέρος της.
«Syngue Sabour» είναι στα περσικά η Πέτρα της Υπομονής, δηλαδή μια μαγική πέτρα που ο άνθρωπος της εμπιστεύεται ό,τι δεν τολμά να αποκαλύψει στους άλλους. Η Πέτρα ακούει, απορροφά όλες τις λέξεις, μέχρι που μια μέρα εκρήγνυται. Και εκείνη ακριβώς τη μέρα, το άτομο νιώθει απελευθερωμένο και γαληνεμένο.
Λίγα λόγια για τον συγγραφέα
Ο Ατίκ Ραχίμι είναι Αφγανός. Γεννήθηκε το 1962 στην Καμπούλ, τελείωσε το γαλλοαφγανικό λύκειο, Εστικλάλ και σπούδασε Λογοτεχνία στο πανεπιστήμιο. Το 1984, ο πόλεμος τον ανάγκασε να εγκαταλείψει την πατρίδα του και να καταφύγει στο Πακιστάν. Στη συνέχεια πήγε στη Γαλλία, όπου ζήτησε πολιτικό άσυλο. Εκεί, στο πανεπιστήμιο της Σορβόνης, έκανε το διδακτορικό του στην οπτικοακουστική επικοινωνία. Σήμερα, ζει στο Παρίσι και σκηνοθετεί ντοκιμαντέρ. Το πρώτο βιβλίο του Ατίκ Ραχιμί εκδόθηκε το 2000 και μεταφράστηκε στα ελληνικά με τίτλο: «Στάχτες και Χώμα». [Η Καθημερινή, 11/11/2008]
Γκονκούρ στην «Πέτρα της υπομονής»
Ενας γυναικείος μονόλογος που θίγει τα πάντα (Ισλάμ, σεξ, γυναικεία καταπίεση, ηδονή) είναι το «Syngue Sabour. Pierre de Patience», που κρατάει χαρούμενα στα χέρια του ο βραβευμένος συγγραφέας |
Οχι όμως και το πρώτο του. Είχαν προηγηθεί δύο στα περσικά. Το «Στάχτες και Χώμα», που έγινε ταινία από τον ίδιο και προβλήθηκε στις Κάνες (2004). Και «Τα Χίλια Σπίτια του Ονείρου και του Τρόμου». Στα ελληνικά κυκλοφορούν από τον «Ψυχογιό» που, μέσα στο 2009, θα εκδώσει και το βραβευμένο μυθιστόρημα με τίτλο «Πέτρα της υπομονής».
Αφιερωμένο στη μνήμη μιας 25χρονης συμπατριώτισσάς του, ποιήτριας, που δολοφονήθηκε από τον άνδρα της, το βιβλίο είναι ο μονόλογος μιας Αφγανής, στο προσκέφαλο του δικού της άνδρα. Εκείνος βρίσκεται σε κώμα, εκείνη όμως του μιλά, εξομολογείται, αφηγείται την ιστορία της ζωής της μέσω της οποίας θίγονται τα πάντα: το Ισλάμ, το σεξ, οι καταναγκαστικοί γάμοι, η γυναικεία υποταγή, η ηδονή, ο πόλεμος, η Ιστορία του Αφγανιστάν. Στο επίκεντρο ο περσικός μύθος της «πέτρας της υπομονής», μαγικής πέτρας που αποσπά όλες τις κρυφές εξομολογήσεις και κάποια στιγμή εκρήγνυται γεμίζοντας τον κόσμο θραύσματα από μυστικά.
Ο συγγραφέας χρησιμοποίησε το μοτίβο του εσωτερικού μονολόγου κι έγραψε το βιβλίο του «με τη βοήθεια του πολύτομου λεξικού "Ρομπέρ", όπως έκανε κάποτε κι ο Βασίλης Αλεξάκης», επισημαίνει το «Νουβέλ Ομπσερβατέρ».
Γεννημένος στην Καμπούλ το 1962, ο Ραχιμί σπούδασε στο γαλλοαφγανικό λύκειο. Γιος δικαστή μοναρχικών πεποιθήσεων, που μετά το πραξικόπημα του 1973 (που ανέτρεψε τη μοναρχία) φυλακίστηκε, και αδελφός ιδεολόγου κομμουνιστή, που σκοτώθηκε στον εμφύλιο (μεταξύ κυβερνητικών δυνάμεων και μουσουλμάνων ανταρτών), ο συγγραφέας έζησε και στην Ινδία όπου κατέφυγε αυτοεξόριστη η οικογένειά του. Από ένα λάθος στη βίζα του, αναγκάστηκε να επιστρέψει στο Αφγανιστάν, όπου εργάστηκε σε ορυχείο. Αργότερα διέφυγε στο Πακιστάν. Το '84 πήρε πολιτικό άσυλο από τη Γαλλία. Στη Σορβόνη έκανε ντοκτορά στην οπτικοακουστική επικοινωνία και σήμερα εργάζεται ως καλλιτεχνικός σύμβουλος στο αφγανικό «Star Academy» και ως καλλιτεχνικός διευθυντής στον φορέα «Teletolo» που, επανδρωμένος από Αφγανούς της διασποράς, δημιούργησε τον πρώτο ιδιωτικό ραδιοσταθμό στην Καμπούλ.
Αυτή είναι η επίσημη επαγγελματική πλευρά εκείνου που λατρεύει την Μαργκερίτ Ντιράς και τον Γουόνγκ Καρ Βάι. Που μοιράζει τον χρόνο του μεταξύ Καμπούλ και ενός παρισινού ξενοδοχείου. Και που αυτοσυστήνεται: «Βουδιστής γιατί γνωρίζω τις αδυναμίες μου. Χριστιανός γιατί τις ομολογώ. Εβραίος γιατί τις αψηφώ. Μουσουλμάνος γιατί τις αντιμάχομαι. Και άθεος εάν ο Θεός είναι παντοδύναμος».
ΝΑΤΑΛΙ ΧΑΤΖΗΑΝΤΩΝΙΟΥ, ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 11/11/2008
Κέρδισε Γκονκούρ με μια «Πέτρα υπομονής»
Στον Γαλλοαφγανό συγγραφέα Ατίκ Ραχιμί δόθηκε το Γκονκούρ, το σημαντικότερο λογοτεχνικό βραβείο της Γαλλίας, για το βιβλίο του «Σινγκέ σαμπούρ. Πέτρα της υπομονής». Ο Ραχιμί κέρδισε το βραβείο κατά πλειοψηφία, στον δεύτερο γύρο, με επτά ψήφους έναντι τριών για τον Μισέλ Λε Μπρις και το βιβλίο του «Η ομορφιά του κόσμου».
Συγγραφέας και κινηματογραφιστής, ο Ατίκ Ραχιμί έχει γράψει τέσσερα βιβλία από τις αρχές της δεκαετίας του 2000, με πιο γνωστό το «Γη και στάχτες», το οποίο γνώρισε μεγάλη επιτυχία χάρη στον τρόπο με τον οποίο περιγράφει τον πόλεμο στο Αφγανιστάν. Το βιβλίο αυτό είχε μεταφέρει ο ίδιος στο σινεμά το 2004. [ΕΘΝΟΣ, 11/11/2008]
Ενα άλλο σημαντικό λογοτεχνικό βραβείο της Γαλλίας, το Ρενοντό, απονεμήθηκε στον Τιερνό Μονενεμπό από τη Γουϊνέα για το βιβλίο του «Ο βασιλιάς του Καχέλ».
No comments:
Post a Comment