Τριάντα χρόνια σχεδόν από τον θάνατό του, σε μια στημένη παγίδα από την αστυνομία, ο «θρύλος» του Ζακ Μερίν ξαναζωντανεύει, τόσο λόγω των τριών εκδόσεων πάνω στην προσωπικότητά του και την ιστορία του όσο και για ένα κινηματογραφικό δίπτυχο του σκηνοθέτη Ζαν-Φρανσουά Ρισέ, που μόλις βγήκε στις παρισινές αίθουσες.
Ο Μερίν είχε γράψει από τη φυλακή, το 1977, την αυτοβιογραφία του «Το ένστικτο του θανάτου» (μεταφρασμένο και στα ελληνικά από τις εκδόσεις Ελεύθερος Τύπος). Για πολλούς Γάλλους, ο Μερίν υπήρξε μια προσωπικότητα ξεχωριστή, με τεράστιο θράσος και πολλή τύχη. Ηταν ένας κακοποιός από αστική οικογένεια που «είχε την περιπέτεια στο αίμα του», όπως λέει και ο ιστορικός Ζαν Μαρκ Σιμόν, συγγραφέας ενός από τα βιβλία που κυκλοφόρησαν πρόσφατα γι' αυτόν τον «άνθρωπο με τα χίλια πρόσωπα»: «Ζακ Μερίν, ο λεγόμενος Μεγάλος». Στο βιβλίο του ο Σιμόν προσπαθεί να χαράξει την ψυχολογία αυτού του γιου καλής οικογενείας που στερήθηκε τον πατέρα του στη διάρκεια της Κατοχής και αντιμετώπισε τη φρίκη του πολέμου της Αλγερίας.
Ατακτος από μικρή ηλικία, οι γονείς τον κλείνουν σε ένα αυστηρό σχολείο, που δεν είχε άλλο αποτέλεσμα παρά να τον εξαγριώσει. Ακολουθεί τον δικό του δρόμο μέσα στην παρανομία και τα κακόφημα στέκια και αρχίζει την «καριέρα» του σε ληστείες, απαγωγές, δολοφονίες, συλλήψεις, αποδράσεις από φυλακές υψηλής ασφαλείας... Ο ίδιος ισχυρίζεται στη βιογραφία του πως ό,τι έγινε οφείλεται στον πόλεμο της Αλγερίας, όπου βρέθηκε στο Σώμα Αλεξιπτωτιστών σε ηλικία 20 χρόνων. «Εκεί μου έμαθαν, λέει με ειρωνεία, σε μια από τις απολογίες του στο δικαστήριο, τον σεβασμό στη ζωή». Επιστρέφοντας από την Αλγερία γνωρίζει ήδη πως «Σε ηλικία 23 ετών θα έκανα το έγκλημα επάγγελμα». Φεύγει στον Καναδά, όπου εκεί γίνεται ο «εχθρός Νο 1» έχοντας διαπράξει πολλά εγκλήματα. Προτιμά να κλέβει το χρήμα από εκεί που συσσωρεύεται, δηλαδή στις τράπεζες, και οργανώνει κινηματογραφικές ληστείες. Εκλεψε εκατομμυριούχο σε καζίνο, επιτέθηκε σε έναν δημοσιογράφο της ακροδεξιάς εφημερίδας «Minute», αφήνοντάς τον μισοπεθαμένο σε μια σπηλιά... Είχε γράψει ψευδή γεγονότα για τη συμπεριφορά του απέναντι σε φίλους του... Λίγο ύστερα από αυτό το γεγονός σκοτώνεται με 19 σφαίρες από αστυνομικούς που του έχουν στήσει ενέδρα.
Γιατί, όμως, ο Μερίν δεν ήταν σαν τόσους άλλους κακοποιούς που δεν συγκίνησαν ποτέ κανέναν; Η εξήγηση οφείλεται στο ότι σε έναν από τους εγκλεισμούς του, ο Μερίν αρχίζει μια μάχη κατά των φυλακών υψίστης ασφαλείας. Αποφασισμένος να καταγγείλει τις συνθήκες κράτησης στα κελιά, βρίσκει, χάρη στις σχέσεις του με τον Τύπο, έναν τρόπο να υπερασπιστεί τα ιδανικά του. Μετά τη θεαματική απόδρασή του από εκεί γίνεται εξώφυλλο, το 1978, στο «Paris Match». Σε συνέντευξή του, με αμφίεση μάχης, πιστόλι στο ζωνάρι, ζητεί την κατάργηση των φυλακών υψίστης ασφάλειας, φτάνοντας στο σημείο να απειλήσει τη ζωή τού τότε υπουργού Δικαιοσύνης, Αλέν Περφίτ. Ενα χρόνο αργότερα θα σκοτωθεί και σήμερα η ζωή του γίνεται ταινία...
tsiorou@enet.gr
Ατακτος από μικρή ηλικία, οι γονείς τον κλείνουν σε ένα αυστηρό σχολείο, που δεν είχε άλλο αποτέλεσμα παρά να τον εξαγριώσει. Ακολουθεί τον δικό του δρόμο μέσα στην παρανομία και τα κακόφημα στέκια και αρχίζει την «καριέρα» του σε ληστείες, απαγωγές, δολοφονίες, συλλήψεις, αποδράσεις από φυλακές υψηλής ασφαλείας... Ο ίδιος ισχυρίζεται στη βιογραφία του πως ό,τι έγινε οφείλεται στον πόλεμο της Αλγερίας, όπου βρέθηκε στο Σώμα Αλεξιπτωτιστών σε ηλικία 20 χρόνων. «Εκεί μου έμαθαν, λέει με ειρωνεία, σε μια από τις απολογίες του στο δικαστήριο, τον σεβασμό στη ζωή». Επιστρέφοντας από την Αλγερία γνωρίζει ήδη πως «Σε ηλικία 23 ετών θα έκανα το έγκλημα επάγγελμα». Φεύγει στον Καναδά, όπου εκεί γίνεται ο «εχθρός Νο 1» έχοντας διαπράξει πολλά εγκλήματα. Προτιμά να κλέβει το χρήμα από εκεί που συσσωρεύεται, δηλαδή στις τράπεζες, και οργανώνει κινηματογραφικές ληστείες. Εκλεψε εκατομμυριούχο σε καζίνο, επιτέθηκε σε έναν δημοσιογράφο της ακροδεξιάς εφημερίδας «Minute», αφήνοντάς τον μισοπεθαμένο σε μια σπηλιά... Είχε γράψει ψευδή γεγονότα για τη συμπεριφορά του απέναντι σε φίλους του... Λίγο ύστερα από αυτό το γεγονός σκοτώνεται με 19 σφαίρες από αστυνομικούς που του έχουν στήσει ενέδρα.
Γιατί, όμως, ο Μερίν δεν ήταν σαν τόσους άλλους κακοποιούς που δεν συγκίνησαν ποτέ κανέναν; Η εξήγηση οφείλεται στο ότι σε έναν από τους εγκλεισμούς του, ο Μερίν αρχίζει μια μάχη κατά των φυλακών υψίστης ασφαλείας. Αποφασισμένος να καταγγείλει τις συνθήκες κράτησης στα κελιά, βρίσκει, χάρη στις σχέσεις του με τον Τύπο, έναν τρόπο να υπερασπιστεί τα ιδανικά του. Μετά τη θεαματική απόδρασή του από εκεί γίνεται εξώφυλλο, το 1978, στο «Paris Match». Σε συνέντευξή του, με αμφίεση μάχης, πιστόλι στο ζωνάρι, ζητεί την κατάργηση των φυλακών υψίστης ασφάλειας, φτάνοντας στο σημείο να απειλήσει τη ζωή τού τότε υπουργού Δικαιοσύνης, Αλέν Περφίτ. Ενα χρόνο αργότερα θα σκοτωθεί και σήμερα η ζωή του γίνεται ταινία...
tsiorou@enet.gr
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 26/11/2008
No comments:
Post a Comment