«Αντίο» σ' έναν δάσκαλο

• ΕΦΥΓΕ Ο ΠΟΛΥΓΡΑΦΟΤΑΤΟΣ ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΤΟΥ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΕΙΟΥ

• Εσβησε ένας από τους «λαμπερούς» τού Αριστοτέλειου Πανεπιστήμιου Θεσσαλονίκης: Ο «δάσκαλος» Παναγιώτης Μουλλάς, μελετητής της ελληνικής γραμματείας, της γλώσσας και της λογοτεχνίας, και πολυγραφότατος κριτικός, άφησε την τελευταία του πνοή το περασμένο Σάββατο, σε ηλικία 75 χρόνων.

 

Γεννήθηκε το 1935 στο Κιλκίς και ήρθε στη Θεσσαλονίκη, όπου πέρασε πρώτος στη Φιλοσοφική Σχολή του ΑΠΘ, από όπου αποφοίτησε με άριστα. Φοιτητής ακόμα επηρεάστηκε άμεσα για τη στροφή του στα νεοελληνικά γράμματα από τη μαθητεία του κοντά στον Λίνο Πολίτη. Από το 1961 ώς το 1966 υπήρξε επιστημονικός συνεργάτης του Κέντρου Νεοελληνικών Ερευνών, όπου εργάστηκε κοντά στον Κ.Θ. Δημαρά. Οσο ήταν εκεί, συνέβαλε στην έκδοση Νεοελλήνων συγγραφέων, έλαβε ενεργό μέρος στα ερευνητικά προγράμματα του Κέντρου και ασχολήθηκε με βιβλιογραφικές και αρχειακές έρευνες (Βιβλιογραφία Ελληνικών Συμμείκτων, 1962). 

Το 1966 έφυγε με υποτροφία στη Γαλλία, όπου παρακολούθησε μαθήματα γαλλικής λογοτεχνίας και ιστορίας, ενώ στη συνέχεια (1970-1977) υπηρέτησε ως λέκτορας των Ελληνικών στο Πανεπιστήμιο της Nanterre. Η ανάληψη της διεύθυνσης του Νεοελληνικού Ινστιτούτου της Σορβόνης από τον Κ.Θ. Δημαρά (1970) εγκαινίασε μια δεύτερη περίοδο γόνιμης συνεργασίας. Παράλληλα με τη διδακτική του δραστηριότητα, ασχολήθηκε με την ταξινόμηση και μελέτη αρχειακού υλικού (Λ. Βροκίνη, Ε. Λεγκράν, Α. Περνό) που είναι κατατεθειμένο στο Νεοελληνικό Ινστιτούτο. Το 1976 αναγορεύτηκε αριστούχος διδάκτορας, υποβάλλοντας διατριβή με θέμα τους αθηναϊκούς ποιητικούς διαγωνισμούς του 19ου αιώνα. Τον επόμενο χρόνο εκλέχθηκε έκτακτος και το 1980 τακτικός καθηγητής της Νεοελληνικής Φιλολογίας στο ΑΠΘ. 

Σε συλλυπητήριο μήνυμα, το ΥΠΠΟΤ εκφράζει τη θλίψη της ηγεσίας του για το θάνατο «ενός από τους πλέον ισχυρούς στυλοβάτες της νεοελληνικής γραμματείας σε παγκόσμιο επίπεδο...». [Σ.Α., Ελευθεροτυπία, Δευτέρα 13 Σεπτεμβρίου 2010]