Συναρμογές του ελαχίστου

• Από τον Γιάννη Λειβαδά

Τα βιβλία, εφόσον έχουν συμβεί, έρχεται η ώρα να γραφτούν. Να ξεπέσουν. Η ώθηση στην περιπέτεια ετούτη δεν διαρκεί παραπάνω από λίγα δευτερόλεπτα ή από κάμποσα χρόνια. 

Πρόκειται για ένα, ή καλύτερα δύο τεκμήρια, που δεν θέλει να έχει καμία σχέση το ένα με το άλλο, κι όμως αποτελούν τους κοινούς χαλκάδες του σώματος που (κάποιος ο οποίος τους περιπαίζει, τους θρέφει με την ψευδαίσθηση πως) ταλανίζουν.

Αν το βλέπεις αλλιώς, κλείσε το βιβλίο και άφησέ το σε αλλουνού χέρια. Πίστευε ό,τι θες, μα τα βιβλία γράφονται ώστε να πράττεις και τα λόγια. Το εσωτερικό της δράσης είναι απ' έξω. Μέσα είναι το βιβλίο.

Είναι αποδεδειγμένο πως λέγονται φοβερά πράγματα μες στο καταμεσήμερο, μα τι πιο φοβερό από εκείνη τη μελαχρινή σιλουέτα με τα πιασμένα μαλλιά, που σέρνει τα δάχτυλά της σαν τα πόδια της αράχνης πάνω στο μπαρ.

Ενα χαρτί διπλωμένο στα τέσσερα και κάνω πως σημειώνω, αλλά αυτό κάνω. Αντί να πετάξω το χαρτί και να ξαναβάλω στην επιστήθια τσέπη το στυλό, τα αφήνω να στέκονται λίγα εκατοστά πιο πέρα από τα χέρια μου· μην τυχόν και φωτιστώ. Μην τυχόν και γράψω αυτό που χρειάζεται και αφήσω το βιβλίο σύξυλο, αδειανό, παρατημένο, να ξεκινήσει την αναζήτηση άλλου κορόιδου. Αλλης ζωής.

Πηγαίνει ο άνθρωπος να βρει τους ανθρώπους, και τι βρίσκει: των ανθρώπων. Κι όλα αυτά όχι επειδή εσύ, αλλά επειδή θάνατος. Το κούρνιασμα του σώματος μέσα στα ελαφριά ρούχα. Κάνει ορισμένα βήματα. Το χαρτί βρίσκεται τώρα στην εμβέλεια της δυνατότητας μιας άξαφνης αρπαγής. Ευχαρίστως να το κάνει κομμάτια.
Πιο πολύ απ' το γράψιμο με ενδιαφέρουν οι τριβές, οι συναρμογές του ελαχίστου. Την κοιτάζω που δεν χρειάζεται να κάνει τίποτα, γιατί είναι από μόνη της ένα αριστούργημα. Ενα χάρμα που δεν σκοπεύω να περιγράψω. Μια μοναδικότητα που ενώ όλοι και τα πάντα μιμούνται ή κοπιάζουν με κάτι να ταυτιστούν, εκείνη είναι μια εποχή. Η δική της.

Λειτουργεί σαν πραγματικό βιβλίο, ή να το πω καλύτερα: σαν ποιήτρια πραγματική.Μαζεύω το χαρτί και τα υπόλοιπα. Ο δρόμος απ' έξω κυλάει μέσα στη ζέστη και ο δρόμος μέσα ανηφορίζει και ύστερα πέφτει σε ανοιχτές στροφές που είναι ακόμη απάτητες. Αναζητούσες εργαλείο και τώρα λαμβάνεις καυτό σίδερο για να το πλάσεις. Και θα το κάνεις γιατί δεν είναι τίποτε παραπάνω απ' αυτό που ξέρεις να κάνεις. Αλλο ένα ξίφος της υπογραφής που πρέπει σε κάποιο βιβλίο να καρφωθεί. 

• Βιβλιοθήκη, Σάββατο 11 Σεπτεμβρίου 2010 

ΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ