- ΜΙΑ ΔΗΜΟΣΙΑ ΕΠΙΣΤΟΛΗ
Αθήνα, 10 Μαΐου 2010
- Είχα χαρεί ειλικρινά το βραβείο τού Διαβάζω, την πρώτη χρονιά που απονεμήθηκε. Και θα ήταν υποκριτικό αν έλεγα πως δεν το χαίρομαι και σήμερα. Οπως θα ήταν άδικο να μην ευχαριστήσω την επιτροπή, που μόχθησε να διαβάσει τόσα βιβλία και ξεχώρισε, στην κατηγορία του δοκιμίου, το μικρό μου στοχαστικό αφήγημα. Ομως, ετούτη τη στιγμή που η συλλογική ζωή μας γνωρίζει μια κατρακύλα δίχως προηγούμενο, στην οποία έχουμε συμβάλει όλοι -αυτή η κρίση είμαστε εμείς- αναρωτιέμαι: Είναι άραγε τυχαίο ότι η έξαρση του ναρκισσισμού, της αυτοπροβολής, των προσωπικών ανταγωνισμών, των πελατειακών σχέσεων και των μικρόψυχων καβγάδων, που μαστίζουν και το λογοτεχνικό μας σινάφι εις βάρος κάθε έννοιας πνευματικής ζωής, συμπίπτει μ' έναν πληθωρισμό πανηγυρικών εκδηλώσεων για το βιβλίο, συμπεριλαμβανομένων των βραβείων; Κι αν φαίνομαι υπερβολικός, τουλάχιστον ας αναρωτηθούμε όλοι: Πόσο οι βραβεύσεις των τελευταίων χρόνων μάς έχουν βοηθήσει, έστω ατομικά, «να σηκωθούμε λίγο ψηλότερα»; Πόσο έχουν βοηθήσει τη λογοτεχνική δημιουργία και το μοίρασμά της με τον αναγνώστη; Αυτές οι πικρές απορίες με εμποδίζουν να δεχτώ με ήρεμη συνείδηση το βραβείο.
No comments:
Post a Comment