Ο Αντόνιο Ταμπούκι ξετυλίγει «Το νήμα της Ανησυχίας»

Ο Αντόνιο Ταμπούκι ξετυλίγει «Το νήμα της Ανησυχίας» Την πολιτική του σκέψη για την οικονομική κρίση που βαραίνει τον κόσμο και την Ευρώπη ξεδιπλώνει στην «Κ» ο Ιταλός συγγραφέας και στοχαστής Αντόνιο Ταμπούκι...

Ο Ιταλός συγγραφέας αναγορεύεται επίτιμος διδάκτωρ του ΑΠΘ

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ. «Είχαμε προβλέψει εδώ και καιρό την παγκόσμια κρίση. Απορώ γιατί η Ευρώπη δεν το είχε καταλάβει νωρίτερα. Η οικονομία είναι πρωτίστως μια ανθρώπινη επιστήμη που μπορεί να έχει γερά θεμέλια μόνο αν μια κοινωνία είναι ισορροπημένη. Δυστυχώς οι τεχνοκράτες δεν το ’χουν αντιληφθεί. Δεν μας σκέφτηκαν ποτέ. Μας βλέπουν σαν ένα κατάστημα όπου κάνουν τους λογαριασμούς όταν κλείνει το βράδυ. Αυτή η αντιμετώπιση με στενοχωρεί ιδιαίτερα».

Την πολιτική του σκέψη για την οικονομική κρίση που βαραίνει τον κόσμο και την Ευρώπη ξεδιπλώνει στην «Κ» ο Ιταλός συγγραφέας και στοχαστής Αντόνιο Ταμπούκι, μια μέρα πριν ξετυλίξει «Το νήμα της Ανησυχίας» μέσα από μια διαδρομή στη λογοτεχνία του 20ού αιώνα, στην αίθουσα Τελετών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης όπου αναγορεύεται επίτιμος διδάκτωρ του τμήματος Ιταλικής Γλώσσας και Φιλολογίας. «Εχω εκφράσει πολλές φορές τις ανησυχίες μέσα από το έργο μου», ομολογεί, «αλλά οι πολιτικοί που διευθύνουν αυτό το μεγάλο σύστημα έχουν πάντα την τάση να λένε ”όλα πάνε καλά”. Ο ρόλος της λογοτεχνίας όμως είναι να αμφισβητεί. Οι ισορροπίες του κόσμου έχουν ανατραπεί. Πρωταρχικός στόχος είναι να αλλάξουμε νοοτροπία. Να συσταθεί, ίσως, ένας νέος τύπος καπιταλισμού, όχι ένας νεοκαπιταλισμός αλλά ένα σύστημα βασισμένο γύρω από το ”τι δεν πάει καλά”».

Επισκέπτεται τη Θεσσαλονίκη για δεύτερη φορά (το 1997 παρέλαβε το Ευρωπαϊκό Αριστείο Λογοτεχνίας για το « Ετσι ισχυρίζεται ο Περέιρα») κι επιστρέφει, «υπερήφανος», όπως λέει, για τον ανώτατο πανεπιστημιακό τίτλο, αφενός γιατί «προέρχεται από την Ελλάδα», αφετέρου γιατί, «μέσα στη ζωή πάντα αναρωτιόμουν αν ήμουν πλατωνικός ή αριστοτελικός. Ηταν ένα δίλημμα για μένα. Τώρα έχω καταλήξει. Σίγουρα είμαι αριστοτελικός!»

Ως φιλέλληνας θα ξαναέρθει, όπως κάθε χρόνο, στην Αθήνα και στα Χανιά, «για να ξοδέψω τα δικά μου 5 σεντς για όλες τις ελληνικές λέξεις που χρησιμοποιώ», λέει απαντώντας στην πρόταση σωτηρίας για την Ελλάδα της Γερμανίδας ιστορικού Λεονόρα Ζέελινγκ. «Σκέφτομαι ότι οι Ευρωπαίοι που μπορούν να ξοδέψουν λίγα χρήματα για διακοπές, φέτος θα έπρεπε να τα ξοδέψουν στην Ελλάδα. Αν δεν υπήρχε η Ελλάδα, δεν θα υπήρχε ο δυτικός πολιτισμός».

Μέσα από τη διαρκή του μετακίνηση στις χώρες όπου ζει, αφουγκράζεται, την ανησυχία της νότιας Ευρώπης μετά την ελληνική περιπέτεια. «Την κρίση πάντα την πληρώνουν οι πιο αδύναμοι. Και σε ατομικό και σε εθνικό επίπεδο. Πληρώνουν με την αναποφασιστικότητα άλλων ευρωπαϊκών χωρών να βοηθήσουν. Η ιδέα των ιδρυτών της Ε.Ε. ανεξάρτητα από την ιδεολογία, συντηρητικών (Κόνραντ Αντενάουερ, Αλτσιντε ντε Γκάσπερι) ή προοδευτικών (Ζαν Μονέ, Αλτιέρο Σπινέλι), από ηθικής άποψης, ήταν υψηλή. Μια από τις βασικές της αρχές ήταν η αλληλεγγύη. Δυστυχώς σήμερα έχει παραμεληθεί. Θα ήθελα όμως μια Ευρώπη σταθερή. Ολοι οι λαοί ενωμένοι». [Της Γιωτας Mυρτσιωτη, Η Καθημερινη, Πέμπτη, 13 Mαϊου 2010]