Οι κανίβαλοι δραπετεύουν από τον κυβερνοχώρο

Γράφει ο Δημοσθένης Κούρτοβικ, Τα Νέα, 08/05/2010

Συναρμολογώντας τις ψηφίδες της πλοκής αυτού του μυθιστορήματος, ο αναγνώστης βλέπει να προβάλλει σιγά σιγά το σχήμα ενός θρίλερ τρόμου, που μπροστά του θα ωχριούσαν πολλές αμερικανικές ταινίες και βιβλία του είδους. Αλλά για να το αντιληφθεί αυτό πρέπει να προχωρήσει πολύ την ανάγνωση, να φτάσει σχεδόν ώς το τέλος. Γιατί, κατά την προσφιλή τακτική της Ελένης Γιαννακάκη, οι ψηφίδες αυτές αναδύονται σποραδικά κι αιφνιδιαστικά σαν βραχονησίδες μέσα από το θολό πέλαγος ενός μακροσκελούς, συνειρμικού μονόλογου, που εκπορεύεται από τον αρνητικό πρωταγωνιστή της ιστορίας.

Τα τρία μυθιστορήματα που έχει δώσει ώς τώρα η Ρεθυμνιώτισσα καθηγήτρια της νεοελληνικής λογοτεχνίας, απόδημη εδώ και πολλά χρόνια σε διάφορες χώρες του κόσμου, παρουσιάζουν εντυπωσιακή ομοιογένεια στη θεματολογία. Κοινός παρονομαστής τους είναι το τέρας που μπορεί να κρύβει μέσα του ο σύγχρονος καθωσπρέπει, καλοβαλμένος, ευυπόληπτος ΄Ελληνας αστός και που- αυτό είναι το πιο ενδιαφέρον- δεν είναι καμιά απωθημένη, ασύνειδη πλευρά ενός κατά τ΄ άλλα ενάρετου πολίτη, όπως στο δίπολο δρ Τζέκιλκύριος Χάιντ, αλλά φυσικό προϊόν της κανιβαλικά ηδονοθηρικής κουλτούρας της εποχής μας. Στο Περί ορέξεως και άλλων δεινών (2001), εκλεπτυσμένοι πανεπιστημιακοί με χόμπι τη γαστρονομία επιδίδονται σε σεξουαλικά όργια που έχουν θανάσιμη κατάληξη. Στο Τα χερουβείμ της μοκέτας (2006), μια νεόπλουτη φτάνει ώς τη δολοφονία για να διαφυλάξει την κοινωνική περιωπή και την επίπλαστη οικογενειακή γαλήνη της. Και τώρα, στο Σναφ, ένας νέος «καλής οικογενείας», εθισμένος στην εικονική πραγματικότητα των βιντεοπαιχνιδιών και του διαδίκτυου, αναπτύσσει κι εφαρμόζει μια δική του αισθητική του φόνου, ως υπέρτατη έκφραση της δύναμης του ανθρώπου-δη- μιουργού.

Ο 34χρονος Μανούσος Νούσιας, ο ήρωας του μυθιστορήματος, διδάσκει νεοελληνικό πολιτισμό (τι ειρωνεία, όταν ο αναγνώστης θα το πληροφορηθεί!) στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης. Μεριμνά για την ακαδημαϊκή καριέρα του, φροντίζει τη μητέρα του, κάνει σχέδια για γάμο. ΄Ενας πολίτης υπεράνω υποψίας. Αυτό όμως στο τελευταίο κομμάτι του βιβλίου, που διαδραματίζεται σ΄ ένα σχετικά μακρινό μέλλον, το 2028. Στα προηγούμενα, έχουμε γνωρίσει έναν πολύ αλλιώτικο Νούσια. Στην πραγματικότητα, καθένα από τα τρία μέρη του μυθιστορήματος αφηγείται, δια στόματος του ίδιου του Νούσια, μία μέρα από τη ζωή του σε διαφορετικές ηλικίες. Την πρώτη, τον Αύγουστο του 2008, είναι δεκατετράχρονος έφηβος στο Ρέθυμνο, τη δεύτερη, τον Αύγουστο του 2014, εικοσάχρονος φοιτητής στην Αθήνα και την τρίτη, τον Ιούνιο του 2028, ο ανεπίληπτος νέος επιστήμονας που περιγράψαμε.

Σ ε μια βόλτα με το ποδήλατο, ο έφηβος Μανούσος γίνεται μάρτυρας ενός θανατηφόρου τροχαίου και το καταγράφει μ΄ ενθουσιασμό στο κινητό του, με σκοπό να κάνει φιγούρα στους φίλους του, που δεν τον έχουν περί πολλού. Δεν ξέρει ότι ο άνδρας που καίγεται μέσα στο αυτοκίνητο είναι ο ίδιος ο πατέρας του. Θα το μάθει λίγο αργότερα, και το σοκ της είδησης θα συνοδευτεί από άλλες, βαριές αποκαλύψεις για την κρυφή ζωή και των δύο γονιών του (η υποκρισία και η ηθική διάβρωση των ελληνικών αστικών οικογενειών είναι ένα παράλληλο μοτίβο στην τερατογονία που ξετυλίγουν τα μυθιστορήματα της Γιαννακάκη).[...] ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ