Wednesday, May 12, 2010

Γιάννης Κιουρτσάκης: «Η κρίση είμαστε εμείς»


Photo: © E।KE.BI, 2001. Μητρόπουλος

Ο Γιάννης Κιουρτσάκης είναι η αγωνιώσα συνείδηση σε καιρούς όπου το χάος και το άπειρο -κι αυτό δεν είναι ποιητική μεταφορά- έχουν εκχωρήσει έδαφος από το «Εμείς» στο «Εγώ».

Η αντίδρασή του να μη δεχτεί το βραβείο δοκιμίου του περιοδικού «Διαβάζω» εκφράζει την αμφιθυμία τού πνευματικού ανθρώπου, που δέχεται τα βραβεία, αλλά τα θεωρεί κάτι «μικρό» μπροστά στα μείζονα γεγονότα, πολιτικά, οικονομικά και κοινωνικά, που κατατρώνε την αλληλεγγύη υπέρ του εγωισμού της επιβίωσης.

Βεβαίως και δεν μπορεί να κρύψει τη χαρά του που το στοχαστικό του αφήγημα «Ενας χωρικός στη Νέα Υόρκη» προτιμήθηκε από την κριτική επιτροπή. Εν τούτοις, δεν μπορεί να κλείσει τα μάτια μπροστά στο πρόβλημα. Γι' αυτό δηλώνει εγγράφως: «Ετούτη τη στιγμή, που η συλλογική ζωή μας γνωρίζει μια κατρακύλα δίχως προηγούμενο στην οποία έχουμε συμβάλει όλοι -αυτή η κρίση είμαστε εμείς-, αναρωτιέμαι: είναι άραγε τυχαίο ότι η έξαρση του ναρκισσισμού, της αυτοπροβολής, των προσωπικών ανταγωνισμών, των πελατειακών σχέσεων και των μικρόψυχων καβγάδων, που μαστίζουν και το λογοτεχνικό μας σινάφι εις βάρος κάθε έννοιας πνευματικής ζωής, συμπίπτει μ' έναν πληθωρισμό πανηγυρικών εκδηλώσεων για το βιβλίο, συμπεριλαμβανομένων των βραβείων;» Ο Γιάννης Κιουρτσάκης δεν φέρνει κάτι το καινοφανές· πράττει το αυτονόητο: θέτει ξανά σε κίνηση την ηθική στην πνευματική ζωή, μ' έναν λόγο «που κόκαλα δεν έχει και κόκαλα τσακίζει».

Τα ερωτήματα τα οποία θέτει δεν είναι ρητορικού τύπου, γιατί, όπως όλοι μας ευκόλως καταλαβαίνουμε, το μαχαίρι έχει φθάσει στο κόκαλο και πονάει: «Κι αν φαίνομαι υπερβολικός, τουλάχιστον ας αναρωτηθούμε όλοι: πόσο οι βραβεύσεις μάς έχουν βοηθήσει, έστω ατομικά, "να σηκωθούμε λίγο ψηλότερα"; Πόσο έχουν βοηθήσει τη λογοτεχνική δημιουργία και το μοίρασμά της με τον αναγνώστη; Αυτές οι πικρές απορίες με εμποδίζουν να δεχτώ με ήρεμη συνείδηση το βραβείο». Τα βραβεία δεν μας βελτιώνουν, αν αυτοί που τα δέχονται δεν αισθάνονται ότι ανήκουν στην ίδια πνευματική οικογένεια. Κι όσοι είναι εκτός -εν προκειμένω, οι αναγνώστες- δεν θέλουν να είναι καλεσμένοι σε μια οικογένεια που σπαράσσεται από πισώπλατα μαχαιρώματα.

No comments: