Ποιος ήταν ο δημιουργός του Αστερίξ
Η καταπληκτική ζωή του Ρενέ Γκοσινύ, του ανθρώπου που έβαλε το ευρωπαϊκό κόμικ στη ζωή μας
ΜΑΙΡΗ ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΙΔΟΥ, Το ΒΗΜΑ, 13/07/2008
Ηταν συνεσταλμένο παιδί, αλλά είχε ανάγκη να τον θαυμάζουν, να τον αγαπούν, να προκαλεί γέλιο, γι' αυτό και «έκανε πάντοτε τον κλόουν». Ο δημιουργός του Αστερίξ, του Λούκυ Λουκ και του Ιζνογκούντ, μεταξύ άλλων, ήταν όλα αυτά μαζί και κάτι παραπάνω. Παντρεύτηκε στα 41 του, το 1967, και μπροστά στο δημαρχείο φώναξε: «Δεν θέλω! Είμαι πολύ νέος για να παντρευτώ!», ενώ η τηλεοπτική κάμερα τα κατέγραφε όλα. Πέθανε στα 51 του, το 1977, πολύ νέος για κάποιον που είχε αγγίξει έναν θρίαμβο ανεπανάληπτο με την τέχνη του. Αλλά ήταν σε όλη του τη ζωή ένας ασυμβίβαστος.
Παρ' ότι ο Ρενέ γεννήθηκε στο πέμπτο διαμέρισμα του Παρισιού, το 1926, στα δύο του χρόνια επιβιβάστηκε στο πλοίο μαζί με τους γονείς του για την Αργεντινή. Ηταν το πρώτο του θαλάσσιο ταξίδι και έκτοτε θα λάτρευε τα πλοία και το περιβάλλον της εύπορης μικροαστικής τάξης στην οποία μεγάλωσε, στο Μπουένος Αϊρες του Μεσοπολέμου. Ο πατέρας του Στανισλάς Γκοσινύ ήταν ένας εβραίος χημικός μηχανικός από τη Βαρσοβία, οπότε τα ταξίδια ανά τον κόσμο λόγω μεταθέσεων ήταν συχνά. Ο παραμυθένιος κόσμος του κατέρρευσε με το ξέσπασμα του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, ήταν η εποχή του αντισημιτισμού και οι Γκοσινύ της Ευρώπης ξεκληρίστηκαν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Ο Ρενέ σπάνια θα μιλούσε στο εξής για την εβραϊκή του καταγωγή, αλλά έκανε τα δικά του όνειρα. Στα 18 του θα έφευγε για τη Νέα Υόρκη με τη μητέρα του. «Είχα πάει στις ΗΠΑ για να δουλέψω με τον Walt Disney, αλλά εκείνος δεν είχε ιδέα». Οι μόνοι εργοδότες που ενδιαφέρθηκαν για τον νεαρό μετανάστη ήταν οι αμερικανικές στρατιωτικές αρχές, οπότε μπορούσε είτε να υπηρετήσει στον αμερικανικό στρατό (κερδίζοντας έτσι σίγουρα την αμερικανική υπηκοότητα) είτε να προτιμήσει τον γαλλικό. Βρήκε πίσω του μια Γαλλία ρημαγμένη, και όταν την άνοιξη του 1947 πήρε επιτέλους το απολυτήριό του, ο Ρενέ τράβηξε γραμμή για το σπίτι του, το οποίο ήταν πάντα στη... Νέα Υόρκη! «Υπήρξα ο πιο ακριβός στρατιώτης του γαλλικού στρατού...»
Ο Walt Disney δεν τον περίμενε ούτε τώρα, οπότε επαναλήφθηκε το σκηνικό «άνεργος, άφραγκος, χωρίς ελπίδα». Συνάντησε μια μικρή ομάδα αμερικανών σχεδιαστών, βρήκε διάφορες μικροδουλειές στη διαφήμιση και στην εικονογράφηση παιδικών βιβλίων, και μεταμορφώθηκε στον άνθρωπο-«ορχήστρα» που καμία δυσκολία δεν τον βρίσκει απροετοίμαστο, όχι μόνο στη σύνταξη αλλά και σε τεχνικά θέματα. Στη Νέα Υόρκη γνωρίζει δύο βέλγους σχεδιαστές, τον Joseph Gillain (ή Jije) και τον Maurice de Bevere (ή Morris) και αρχίζουν να δείχνουν ο ένας στον άλλον τις δουλειές τους. Ο Morris ήταν ο εμπνευστής του Λούκυ Λουκ στα σκίτσα, ο Γκοσινύ θα γινόταν ο σεναριογράφος και σύντομα θα κέρδιζε μια πρόσκληση για τις Βρυξέλλες από κάποιον Georges Troisfontaines, δυναμικό ιδιοκτήτη ενός βελγικού πρακτορείου ονόματι World Press... [συνεχίζεται]
No comments:
Post a Comment