Η ΑΥΤΟΒΙΟΓΡΑΦΙΑ ΤΟΥ ΜΠΑΛΑΡΝΤ

«Η πραγματικότητα δεν είναι παρά ένα σκηνικό που μπορούμε να ξηλώσουμε ανά πάσα στιγμή», γράφει στο τελευταίο αυτοβιογραφικό του διήγημα με τίτλο «Miracles of Life» ο 77χρονος συγγραφέας επιστημονικής φαντασίας Τζέιμς Γκράχαμ Μπάλαρντ, όπως διαβάζουμε στην «Daily Telegraph», του Λονδίνου.

Από την ίδια του τη ζωή θα μπορούσε κανείς να εμπνευστεί πολλά μυθιστορήματα, αφού έζησε σε διαφορετικούς κόσμους κατά χρονικά διαστήματα. Περιθωριακός και επαναστάτης από γεννησιμιού του, ο Μπάλαρντ γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Σανγκάη, όπου ο πατέρας του διηύθυνε μια κλωστοϋφαντουργία, προσφέροντάς του την ευκαιρία να παρακολουθήσει έως τα 16 του τη φθορά της Βρετανικής αυτοκρατορίας. Ζούσε σε ένα μεγάλο σπίτι με πολλούς υπηρέτες, έξω από το οποίο όμως ο θάνατος κυριαρχούσε.

Με την ιαπωνική εισβολή, το 1937, και την επίθεση στο Περλ Χάρμπορ, η Σανγκάη που γνώριζε εξαφανίστηκε και οι ρόλοι αντιστράφηκαν. Η οικογένειά του βρέθηκε σε στρατόπεδο όπου ο πατέρας του εργάζεται ως οδηγός στην κουζίνα και από κοντά, δίπλα στους φούρνους, ο μικρός Μπάλαρντ προσπαθεί να ζεσταθεί. Εχοντας βρει τρόπους να βγαίνει από το στρατόπεδο, ζητιανεύει με άλλα πιτσιρίκια στους μεγάλους δρόμους της πόλης, χτυπώντας τα παράθυρα των πολυτελών αυτοκινήτων. Φωνάζει κι αυτός: «Δεν έχω πατέρα και μητέρα»... όπως τα υπόλοιπα, αλλά προσθέτει: «Δεν έχουμε ουίσκι - σόδα»...

Από τον πατέρα του κληρονομεί την αισιοδοξία, τον αγνωστικισμό και τον ενθουσιασμό του για τις επιστήμες και τις ΗΠΑ. Από τη μητέρα του την αγάπη προς το αλκοόλ και το κατηγορηματικό ύφος.

Φεύγοντας από την Κίνα, ο νεαρός Μπάλαρντ είναι το ίδιο μοιρολάτρης με τους Κινέζους απέναντι στον θάνατο, στη φτώχεια και στην πείνα... Αργότερα θα γράψει: «Ολο το έργο μου ανατέμνει μια βαθιά παθολογία την οποία γνώρισα στη Σανγκάη και στη συνέχεια την εποχή μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο».

Το δεύτερο μέρος της αυτοβιογραφίας του αναφέρεται στη μεταπολεμική Αγγλία «αποδυναμωμένη, κατεστραμμένη, σχεδόν ερειπωμένη». Σπουδάζει ιατρική στο Κέμπριτζ και αργότερα ανακαλύπτει στον Καναδά τα περιοδικά επιστημονικής φαντασίας, τα οποία τον οδηγούν προς αυτό το λογοτεχνικό είδος, πεισμένος πως πρόκειται για «την πραγματική λογοτεχνία του 20ού αιώνα... το μόνο μέρος όπου επιζεί το μέλλον». Σε αυτόν τον χώρο κινούνται οι μυθοπλασίες του, όπου στη δεκαετία του '70 υπογράφει τα καλύτερα μυθιστορήματά του όπως «Η έκθεση ωμοτήτων», το «Crash», που γυρίστηκε ταινία από τον Κρόνεμπεργκ και αργότερα «Οι άνθρωποι του Μιλένιουμ».

[Της ΒΙΚΗΣ ΤΣΙΩΡΟΥ, ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, 16/07/2008]