«Να σας πω τι νοσταλγώ από το ελληνικό καλοκαίρι; Το ούζο που θα πιω σε ένα καφενεδάκι στην Τήνο κοντά στο λιμάνι. Δεν υπάρχει εκεί καμία εκπληκτική ομορφιά, όπως βλέπουμε στη Σαντορίνη, όπως βλέπουμε σε άλλα νησιά. Είναι ένα απλό καφενείο, ένα σημείο που εγώ το βρίσκω μαγικό, διότι με ανακουφίζει από πάρα πολλά πράγματα. Όλο το χρόνο, περιμένω αυτό το ούζο, να κουνήσω λίγο το ποτήρι μέχρι να διαλυθούν τα παγάκια. Αυτή η μικρή μουσική που κάνουν τα παγάκια είναι ό,τι καλύτερο μπορεί να προσφέρει για μένα το ελληνικό καλοκαίρι». Μιλάμε με τον συγγραφέα Βασίλη Αλεξάκη:
- Κύριε Αλεξάκη το ελληνικό καλοκαίρι βρίσκεται ακόμη στην εποχή του μύθου;
- Δεν πάτε διακοπές;
«Θα προτιμούσα τον Αύγουστο να μένω στην Αθήνα, όπου υπάρχει κάποια σχετική ησυχία, παρά να τρέχω με όλο τον κόσμο στα νησιά και να υπομένω τα κασέρια τους [sic], τις φωνές τους, όλο αυτό το κάπως, μάλλον θλιβερό θέαμα για μένα».
- Είστε νησιώτης;
«Ο πατέρας μου έχει γεννηθεί στη Σαντορίνη. Εκεί περνούσαμε τα καλοκαίρια, τρεις μήνες μέχρι τα δώδεκά μου χρόνια, δηλαδή τότε που έγινε ο μεγάλος σεισμός και πέσανε όλα τα σπίτια. Εκτοτε σταμάτησα να πηγαίνω, έχω πάει 2-3 φορές, αλλά έχασα την επαφή με τη Σαντορίνη. Έχω μια εξαιρετική ανάμνηση της Σαντορίνης, του γιαλού, της Απάνω Μεριάς, όλης της Σαντορίνης και των ανθρώπων της, οι οποίοι βεβαίως σε εκείνη την εποχή ήταν πάμφτωχοι, αγωγιάτες, τα κορίτσια δούλευαν σαν υπηρέτριες στην Αθήνα, είχαν σοβαρότατα προβλήματα με τα μάτια τους οι Σαντορινιοί, υπήρχε ένα οφθαλμιατρείο στη Σαντορίνη, δηλαδή είχαν τόσο σοβαρά προβλήματα».
- Σήμερα;
«Χαίρομαι που όλα αυτά ξεπεράστηκαν, αλλά οι Σαντορινιοί που ήξερα δεν υπάρχουν, αυτοί οι ευγενέστατοι και καλότατοι άνθρωποι είτε έχουν παραμεριστεί είτε έχουν πεθάνει είτε έχουν εξαφανιστεί. Τότε η Σαντορίνη ήταν ένα ανοιχτό σπίτι και τώρα έχει γίνει ένα πανάκριβο μαγαζί. Βέβαια από τη Σαντορίνη δεν έχω μόνο καλές αναμνήσεις, αφού για μένα εκεί ήταν παρών ο θάνατος, η Καλντέρα, οι Μαύροι Βράχοι, το γεγονός ότι αυτό το νησί βυθίζεται σιγά-σιγά είναι ουσιαστικά ένα ναυάγιο το οποίο πιθανότατα κάποια μέρα θα εξαφανιστεί τελείως, όλα αυτά μού έφερναν και μια μελαγχολία την οποία αισθάνομαι ακόμα σήμερα όταν πηγαίνω στο νησί αυτό. Θεωρώ ότι η Σαντορίνη είναι πάρα πολύ καλή για να περάσεις 3 ημέρες, να ξυπνήσεις εκεί 2 πρωινά να δεις την ανατολή του ήλιου από τα Φηρά, ε, την τρίτη μέρα πρέπει να φύγεις, αρχίζει να γίνεται κουραστική».
- Παρ' όλα αυτά στην Τήνο κάνετε διακοπές...
«Ο πατέρας μου ως Σαντορινιός ονειρευόταν πάντα να έχει ένα σπίτι πάνω στη θάλασσα. Αυτό δεν ήταν δυνατόν να γίνει στη Σαντορίνη, όπου άλλωστε δεν είχαμε εμείς οικογενειακό σπίτι. Κάποτε περνώντας από την Τήνο είδε μια τελείως έρημη παραλία όπου υπήρχε μόνο ένα εκκλησάκι αφιερωμένο στον Αϊ-Γιάννη και η παραλία λεγόταν και λέγεται Γιαννάκη. Κουβεντιάζοντας με έναν καφετζή από το χωριό ψηλά από το βουνό, του είπε το όνειρό του. Ο καφετζής τού λέει "σου χαρίζω εγώ ένα οικόπεδο, φτάνει να χτίσεις". Και του το χάρισε και έχτισε ο πατέρας μου. Ήταν δυσκολότατο να πάει τότε κανείς σε εκείνη την παραλία, δεν υπήρχαν δρόμοι, δεν υπήρχε τίποτα, με τα γαϊδούρια έπρεπε να κάνει κάνεις τη διαδρομή. Εχτισε ένα σπίτι το 1966».
- Είχατε πρωτοστατήσει στον αγώνα κατά των πυλώνων στο νησί. Θυμάμαι το «Όχι καλή μου ΔΕΗ»...
«Την κερδίσαμε αυτή τη μάχη. Σήμερα το τεράστιο πρόβλημα της Τήνου είναι τα λύματα, είναι τα απόβλητα, τα οποία τα μεν χωριά πετάνε όπως είναι μέσα στα λαγκάδια, ο δε Δήμος Τήνου τα πετάει μέσα στη θάλασσα. Αυτές οι τερατώδεις ενέργειες είναι τελείως καταστροφικές, υπάρχουν σημεία στην Τήνο που πας να κάνεις μπάνιο και μυρίζει σκατό. Αυτή η εγκληματική αδιαφορία, η άρνηση να παρθούν τα απαραίτητα μέτρα, που καταστρέφει το νησί και το καταστρέφει και οικονομικά, είναι αδιανόητο πώς αυτά συνεχίζονται, και μιλάμε για ένα νησί που έχει πάρα πολλά λεφτά. Δηλαδή τι περιμένουμε; να κάνει ένα θαύμα η Παναγία και να εξαφανίζονται ως δια μαγείας τα λύματα;»
Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΙΟΥΣΗ, ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 08/07/2008
No comments:
Post a Comment