Ο Σκωτσέζος Σον Κόνερι τάσσεται υπέρ της ανεξαρτησίας της πατρίδας του και γι΄ αυτό δεν παραλείπει να εμφανίζεται συχνά με κιλτ
Σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση της σκωτσέζικης ταυτότητας έχει παίξει και η λογοτεχνική κατασκευή μύθων. Με την ενίσχυση της Ένωσης, μετά την καταστολή της εξέγερσης των Ιακωβιτών, το 1745, οι Σκωτσέζοι στρέφονται στην κουλτούρα προκειμένου να τονίσουν τη διαφορετική τους ταυτότητα. Στα 1760, ο Σκωτσέζος δάσκαλος Τζέιμς Μακφέρσον εκδίδει τα επικά ποιήματα ενός Κέλτη βάρδου του 3ου αιώνα, ονόματι Όσιαν, τα οποία υποτίθεται ότι είχαν ανακαλυφθεί πριν από λίγο καιρό. Τα ποιήματα του «αρχαίου βάρδου» υπό τον τίτλο «Φίνγκαλ»- τα οποία έγραψε ο ίδιος ο Μακφέρσονσυναντούν μεγάλη απήχηση σε όλη την Ευρώπη: στο Λονδίνο ο Σέρινταν συγκρίνει τον Όσιαν με τον Όμηρο και τον Βιργίλιο, στη Γερμανία ο Γκαίτε γράφει ύμνους, ενώ ακόμα και στην Ελλάδα ο ποιητής Γουζέλης αναφέρεται στον «Όσιαν, φοβερό παλαιό ποιητή εκ Κελτών». Ο Ναπολέοντας παίρνει τα ποιήματα μαζί του τόσο στην πρώτη του αποστολή στην Αίγυπτο όσο και στο τελευταίο του ταξίδι, στην Αγία Ελένη. Η ύπαρξη του βάρδου Όσιαν κάνει τους Σκωτσέζους περήφανους, διότι τώρα πια και εκείνοι έχουν τον δικό τους Σαίξπηρ. «Το μέγα ερώτημα» γράφει ο ΤρέβορΡόπερ «δεν είναι η πλαστογραφία του Φίνγκαλ, αλλά το γεγονός ότι οι Σκωτσέζοι επιμένουν τόσο καιρό ότι είναι αυθεντικό». [ΤΑ ΝΕΑ, 12/07/2008]
No comments:
Post a Comment