ΟΤΑΝ ΤΟ ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟ ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙ...

Της Χρυσας Σπυροπουλου, Η Καθημερινή, 22/07/2008

Τάσος Ρούσσος, η νουβέλα, εκδόσεις Ηλέκτρα, Αθήνα 2007

Ο Τάσος Ρούσσος υπηρετεί με προσήλωση το φανταστικό είδος και μας έχει δώσει νουβέλες και διηγήματα, α οποία ξεχωρίζουν για την πρωτοτυπία και την τόλμη τους. Αν και στη χώρα μας το εν λόγω είδος δεν ευδοκιμεί και δεν υπάρχει παράδοση σ’ αυτό- αξίζει να αναφερθεί εδώ η περίπτωση του Μάκη Πανώριου, αν και αυτός ειδικεύεται στα έργα επιστημονικής φαντασίας περισσότερο-, ωστόσο ο Ρούσσος δημιουργεί το δικό του παράδοξο σύμπαν, στο οποίο όλα μπορούν να συμβούν, παραβιάζοντας τους φυσικούς νόμους και κανόνες.

Το υπερφυσικό, οι στρεβλές εικόνες συνθέτουν έναν παράλογο κόσμο, ο οποίος όμως υπάρχει παράλληλα με τον πραγματικό. Τα υλικά του ο συγγραφέας τα δανείζεται από τα ορατά στοιχεία, από ό, τι τον περιβάλλει, για να οικοδομηθεί έτσι το αόρατο, το αφύσικο, που γίνεται ωστόσο φυσικό με πειστικότητα και ενάργεια. Οι φανταστικές ιστορίες αναδύονται από υποσυνείδητες διεργασίες και τα συστατικά τους είναι προβολές συμβόλων, που άλλοτε αποδίδουν κλειστοφοβικές καταστάσεις άλλοτε πάλι ερωτικές ή συγγραφικές εμμονές, όπως συμβαίνει στην εν λόγω νουβέλα. Στη νουβέλα του ο Ρούσσος συνθέτει μια φανταστική ιστορία μέσα στη δική του.

Ο κεντρικός ήρωας είναι συγγραφέας, ο οποίος δίνει σε δυο φίλες και ένα φίλο του φωτοτυπημένο το χειρόγραφο της νουβέλας του, για να τη διαβάσουν και να του πουν τη γνώμη τους. Η μία φίλη είναι ευαίσθητη και έχει την τάση να ταυτίζεται με τους ήρωες των αναγνωσμάτων της, κάτι που γνώριζε ο συγγραφέας, να διεισδύει στην ιστορία και να οικειοποιείται τον πρωταγωνιστή. Ρομαντική και αφελής συγχρόνως. Τι γίνεται, όμως, όταν ο ήρωας της νουβέλας του χειρογράφου βγαίνει από τις σελίδες και παίρνει σάρκα και οστά; Το επινόημα με τον αριθμό του κινητού είναι το αποτέλεσμα του παιχνιδιού της φαντασίας της νεαρής γυναίκας;

Και ο συγγραφέας τι είναι; Ένας Πυγμαλίων που δίνει ‘πνοή’ στους ήρωές του ή η φαντασία του αναγνώστη δημιουργεί το δικό του σύμπαν; Πρόκειται για ένα παιχνίδι ανάμεσα στον συγγραφέα και τον αναγνώστη, αναλόγως, όμως, του τι μπορεί να δεχτεί ο δεύτερος; Ο συγγραφέας είναι Δημιουργός και στην προκειμένη περίπτωση ως απόλυτος κυρίαρχος των καταστάσεων που πλάθει ο ίδιος, οδηγεί την ηρωίδα του στην ευτυχία. Κι αυτό γίνεται με τη γραφίδα του πραγματικού συγγραφέα γιατί ο φανταστικός, ο ήρωας του Ρούσσου, χάνει κάποια στιγμή τον έλεγχο των δεδομένων που δημιούργησε και ο χαρακτήρας της ιστορίας του δρα αυτόνομα…

Η γυναίκα επιμένει να υποστηρίζει με πάθος ό, τι της έχει προσφέρει το χειρόγραφο, γι’ αυτήν η πραγματική ζωή κυλάει μέσα από τις γραμμές του και μετατρέπει τα αποκυήματα της φαντασίας σε αληθινά γεγονότα. Τότε τα όρια της πραγματικότητας και της φαντασίας συγχέονται και όλα μπορούν να συμβούν σ’ έναν κόσμο, που το νοσηρό δεν έχει θέση. Ο ‘παντοδύναμος’ συγγραφέας οργανώνει το παιχνίδι του, θέτει τους όρους του και όταν πια αυτό ξεφεύγει από την επιτήρησή του και έρχεται στη δικαιοδοσία του άλλου, του αναγνώστη, τότε αλλάζουν και οι όροι, αντιστρέφονται οι ρόλοι.

Στη νουβέλα του Ρούσσου παρατηρούνται χαρακτηριστικά ενός ψυχολογικού θρίλερ, καθώς υπάρχει κλιμάκωση της αγωνίας και κορύφωσή της. Σε ορισμένα στάδια μάλιστα της εξέλιξης της ιστορίας η απειλή σκιάζει τα γεγονότα. Θα είχε ενδιαφέρον αν στην ίδια ιστορία δίδονταν δύο διαφορετικές εκδοχές στην κατάληξη της περιπέτειας που είχε η ευαίσθητη αναγνώστρια.. Το αίσιο τέλος απέναντι στην απογοήτευση και τη δυστυχία.