Κρίση στο ΕΚΕΒΙ (ΙΙΙ)

• Μια άποψη
• Του Κώστα Κατσουλάρη

• Αντιπαραθέσεις, απολύσεις, παραιτήσεις, ανακοινώσεις ένθεν κακείθεν, αποχή συγγραφέων και εκδοτών από Εκθέσεις, είναι μερικές από τις λέξεις ή φράσεις που περιγράφουν τα τεκταινόμενα στο χώρο του βιβλίου τις τελευταίες εβδομάδες. Η όξυνση έφτασε στο ζενίθ της με την παραίτηση του Πέτρου Τατσόπουλου από το Δ.Σ. του Εθνικού Κέντρου Βιβλίου, όπου είχε πρόσφατα διοριστεί ως Αντιπρόεδρος, έπειτα από την απόφαση του Δ.Σ. για απόλυση εννέα εργαζομένων από το Κέντρο. Στην ανακοίνωση που εξέδωσε ο συγγραφέας τα «ρίχνει» στον εύκολο στόχο, το Υπουργείο Πολιτισμού, επειδή «αποφάσισε την περικοπή της χρηματοδότησης του Ε.ΚΕ.ΒΙ. κατά 35 % μεταθέτοντας στις πλάτες του διοικητικού συμβουλίου το ωμό δίλημμα: "είτε απολύετε υπαλλήλους […] είτε αναστέλλετε τις δραστηριότητές σας".» Το ερώτημα βέβαια προκύπτει αβίαστα: Πότε ακριβώς αντιλήφθηκε ο Πέτρος Τατσόπουλος ότι το νέο Δ.Σ. του Ε.ΚΕ.ΒΙ θα έπρεπε να διαχειριστεί μια πιο «στενή» οικονομική συνθήκη; Κι αν γνώριζε την κατάσταση που θα έπρεπε να αντιμετωπίσει –κι αυτός, μαζί με τα άλλα στελέχη του Κέντρου– τότε γιατί αποδέχτηκε τον διορισμό του; (Κατά τα λοιπά, σε σχέση με τις γενικότερες συνδηλώσεις της συμπεριφοράς Τατσόπουλου παραπέμπω σε άρθρο του Πάσχου Μανδραβέλη στην Καθημερινή το οποίο νομίζω είναι αρκούντως εύγλωττο…) 

• Το πραγματικό πρόβλημα βέβαια το έχουν πια οι εννέα άνθρωποι που έχασαν τη δουλειά τους, μερικοί από τους οποίους εργάστηκαν στο Κέντρο για σχεδόν δέκα χρόνια. Εξάντλησε το Συμβούλιο κάθε άλλη δυνατότητα; Ήταν οι εννέα πραγματικά «υπεράριθμοι», κι αν ναι, με ποια κριτήρια επελέγησαν; Η αλήθεια είναι ότι δεν είναι εύκολο να δοθούν πειστικές απαντήσεις σε τέτοια ερωτήματα. Σαράντα εργαζόμενοι σε ένα Κέντρο που οφείλει να έχει επιτελικό χαρακτήρα είναι ίσως πολλοί – τουλάχιστον αυτή η άποψη επικρατούσε στους παροικούντες την Ιερουσαλήμ, όπως και στο Υπουργείο. Τούτων λεχθέντων, με εννιά ανθρώπους στο δρόμο, τα βλέμματα όλων θα είναι στο εξής στραμμένα στο πού και για ποιο σκοπό πηγαίνουν τα χρήματα του Ε.ΚΕ.ΒΙ. 

• Ακόμη λιγότερο δικαιολογημένη ήταν, κατά την άποψή μας, η διακοπή από το Ε.ΚΕ.ΒΙ της χρηματοδότησης του Ε.ΚΕ.ΜΕ.Λ (Ευρωπαϊκού Κέντρου Μετάφρασης Λογοτεχνίας), καταδικάζοντάς το, πιθανότατα, σε «λουκέτο». Έχουν ακουστεί, κι από σοβαρά χείλη, διάφορες απόψεις σχετικά με το αν και κατά πόσο το Ε.ΚΕ.ΜΕ.Λ εκπλήρωνε τους στόχους της ίδρυσής του (όπως ακούγονται, το σημειώνω, κάθε τόσο παρόμοιες αιτιάσεις για το Ε.ΚΕ.ΒΙ). Ωστόσο, μια πιο «φιλική» μεταχείριση ενός οργανισμού που έχει προσφέρει πολλά στο χώρο του βιβλίου –μειώνοντας, ας πούμε την επιχορήγηση, αντί της πλήρους διακοπής της– θα ήταν πιο ισορροπημένη και πιο δίκαιη. Διαφορετικά, δίνονται λαβές, επειδή όλοι εδώ ζούμε, να σκέφτονται ορισμένοι ότι ίσως κρύβεται εμπάθεια πίσω από αυτή την άκαμπτη κι απόλυτη απόφαση. 

• Βέβαια, στο σημείο που έχουμε φτάσει, με εννέα εργαζόμενους χωρίς δουλειά, η απαραίτητη «διόρθωση» της απόφασης για το Ε.ΚΕ.ΜΕ.Λ καθίσταται δύσκολη. Πάντοτε όμως υπάρχουν ενέργειες που μπορούν να γίνουν. Αρκεί να υπάρχει καλή θέληση κι όχι αφ’ υψηλού θεώρηση των άλλων.