- «Η βιογραφία μου ξεκινά με τη γέννησή μου, στις 8 Ιουλίου του 1933, στο Λόουερ Ιστ Σάιντ της Νέας Υόρκης. Μεγάλωσα ξυπόλητος, μέσα στα γέλια». Παρ' όλη την παράνοια και τις δυσκολίες της ζωής, τα γέλια συνεχίστηκαν και δεν έπαψαν παρά στις 11.30 το πρωί της 30ής Μαΐου του 2010.
- Ο ποιητής Πίτερ Ορλόφσκι μας άφησε χρόνους. Για παραπάνω από 30 χρόνια ήταν σύντροφος του Αλεν Γκίνσμπεργκ. Συμμετείχε ενεργά στα δρώμενα της γενιάς των Μπιτ, έγραψε και εξέδωσε ποιήματα. Τα ποιήματα με τη χειρότερη σύνταξη και ανορθογραφία που ίσως κυκλοφόρησαν ποτέ έντυπα στην ιστορία της αμερικανικής λογοτεχνίας.
- Οι γονείς του είχαν μεταναστεύσει στις ΗΠΑ από τη Ρωσία. Ολάκερη η οικογένεια έζησε ανέκαθεν σε απόλυτη φτώχεια. Ο ίδιος ο ποιητής χρειάστηκε να παρατήσει το σχολείο για να συνδράμει. Το 1953 στρατολογήθηκε άθελά του για τον πόλεμο της Κορέας, όπου κατάφερε, με τη βοήθεια των ψυχιάτρων, να σταλεί στα μετόπισθεν και να εργαστεί ως νοσηλευτής σε ένα νοσοκομείο του Σαν Φρανσίσκο. Το 1954 γνώρισε τον Γκίνσμπεργκ ενώ εργαζόταν ως μοντέλο για τον ζωγράφο Ρόμπερτ ΛαΒίν.
- Με την προτροπή του Γκίνσμπεργκ ο Ορλόφσκι ξεκίνησε το 1957 να γράφει ποίηση στη διάρκεια της παραμονής τους στο Παρίσι. Στη συνέχεια ακολούθησαν πολλά ακόμη ταξίδια, στη Μέση Ανατολή, στην Ασία, στη Βόρειο Αφρική και στην Ευρώπη.
- Το 1974 ξεκίνησε να «διδάσκει» ποίηση στο Ελεύθερο Πανεπιστήμιο Τεχνών Ναρόπα, στο Μπόλντερ του Κολοράντο, και συνέπεια αυτών ήταν, προς έκπληξη όλων, να δεχθεί το ποσόν των 10.000 δολαρίων από το Εθνικό Ιδρυμα Τεχνών για να συνεχίσει τις δημιουργικές του προσπάθειες - οι οποίες παρεμπιπτόντως τον είχαν φέρει στις επάλξεις του αμερικανικού μεταμοντερνισμού.
- Τα τελευταία τριάντα χρόνια προσπάθησε να ζήσει σαν αγρότης. Τα βιβλία που εξέδωσε είναι ελάχιστα. Η επιρροή τους όμως θεωρείται ήδη δεδομένη από αρκετούς, έγκριτους, λογοτεχνικούς κύκλους.
- Το Μάιο του 2010 έγινε γνωστό πως ο Πίτερ Ορλόφσκι πάλευε με τον καρκίνο του πνεύμονα για μήνες. Μεταφέρθηκε από το σπίτι του στο Σεντ Τζόνσμπερι του Βερμόντ σε ειδικευμένο νοσοκομείο, όπου, δυστυχώς, κατέληξε το ξημέρωμα της προηγούμενης Κυριακής, στα χέρια στενών φίλων και βουδιστών μοναχών.
- Ο κύκλος των αμερικανών ηρώων του 20ού αιώνα έχει κλείσει, ο Ορλόφσκι ήταν ένας ακόμη ανάμεσα στους τρεις-τέσσερις εναπομείναντες δημιουργούς της γενιάς του.
- Τι να πει κανείς. Κοιτάζουμε μπροστά. Ακόμη και αν ρίχνουμε κλεφτές ματιές πίσω μας: «Ασυνάρτητες μνήμες /πάνω από ψηλά βουνά με μεταφέρουν μακριά στη γη /των νομάδων/ όπου η ανάσα δεν είναι παρά αναστεναγμός / σε κάποιο χαμένο όνειρο που πέρα μακριά απ' τα μάτια μου εξελίσσεται /Η βροχή και το χιόνι ρολόι στο παράθυρό μου /Τι ωφελεί που το δωμάτιό μου να χωρέσει δεν μπορεί /της γης όλους τους ανθρώπους /και που οι καρέκλες είναι μόνες γιατί φτιαγμένες είναι για έναν μόνο; /Σου λέω οι νέοι ζητούν κάτι περισσότερο /από αυτόν τον κόσμο που μας άφησαν οι πρόγονοί μας /Ενας καθρέφτης μάς κάνει δύο /κι αυτό είναι ευλογία /Να τρίζω τα δόντια γιατί μου λείπει η αγάπη /μπαίνοντας στον καθεδρικό /είναι σαν να εισέρχομαι σε μια κρύα σόμπα /σε ένα παγωμένο γάντι /Ξέρω πως ο άγγελος πίσω απ' την πόρτα /θα μου φέρει ωραίους πίνακες σε λίγο /Ολοι οι άγγελοι μαζεύονται πάνω στης γης την καμπύλη /και δημιουργούν μια γραμμή /που γίνεται γέφυρα προς τον ήλιο...». [Βιβλιοθήκη, Παρασκευή 11 Ιουνίου 2010]
Allen Ginsberg and Peter Orlovsky
No comments:
Post a Comment