Η συγγραφική περιπέτεια της Αθηνάς Κακούρη. Η διαδρομή της από τη δημοσιογραφία στις μεταφράσεις αισθηματικών βιβλίων και στα ιστορικά μυθιστορήματα που την καθιέρωσαν
- ΛΩΡΗ ΚΕΖΑ | Κυριακή 23 Μαΐου 2010
Η Αθηνά Κακούρη, με μισόν αιώνα στα γράμματα, αντιμετωπίζει με αυτοσαρκασμό τη σχέση της με τη λογοτεχνία. Ξεκίνησε να γράφει έχοντας στο μυαλό της την Αγκαθα Κρίστι: «Φαντάστηκα πως θα αποκτούσα πλούτο και φήμη γράφοντας αστυνομικά». Καθώς το βιβλίο της είναι αυτοβιογραφικό γίνονται ελαφρές περικοπές σε ζητήματα που για δικούς της λόγους θέλει να αποσιωπήσει, να περιφρονήσει, να προσπεράσει. Το πρώτο δείγμα της στρατηγικής το αντιλαμβανόμαστε στο βιογραφικό σημείωμα. Αναφέρει ότι το μυθιστόρημά της Θέκλη τιμήθηκε με το βραβείο του Ιδρύματος Πέτρου Χάρη της Ακαδημίας Αθηνών, αλλά δεν γράφει ότι το ίδιο βιβλίο την ίδια χρονιά έλαβε το Κρατικό Βραβείο Λογοτεχνίας. Δικές της είναι οι αναμνήσεις, ό,τι θέλει θυμάται...
Η Αθηνά Κακούρη ανήκει στην κατηγορία των γυναικών που δεν σταματούν να καταπιάνονται με κάτι. Ξεκίνησε δουλεύοντας σε ναυτικό πρακτορείο από μικρή ηλικία, αργότερα έγινε δημοσιογράφος, ταυτόχρονα μετέφραζε ασταμάτητα αισθηματικά μυθιστορήματα, τις «Νόρες». Ηταν αεικίνητη σαν τους γονείς της που δεν έμεναν ούτε λεπτό σε σταθερή θέση. Ακόμη και όταν κάθονταν, έπρεπε κάπως να απασχολούν τα χέρια, πλέκοντας π.χ. κάλτσες για τους στρατιώτες στο Μέτωπο. Ηταν ανεπίτρεπτο στην οικογένεια Κακούρη της Πάτρας να μένει κανείς... Με τα χέρια σταυρωμένα, και τούτο ακριβώς δίνει τον τίτλο και τον τόνο στην αφήγηση. Θυμάται ότι σε ηλικία πέντε ετών πήγε για πρώτη φορά στο γραφείο του πατέρα της, που πρακτόρευε πλοία και πετρέλαιο. Από μια φράση μπορεί κανείς να αντιληφθεί το πνεύμα της αφήγησης, όπου το προσωπικό εμπλέκεται με το δημόσιο και το καθετί μπορεί να δώσει ευκαιρία για μια μπηχτή: «Το πρακτορείο του Χαρίλαου Κακούρη βρισκόταν, όπως ήταν φυσικό, πάνω στην παραλιακή οδό, η οποία στην Πάτρα είχε ευτυχώς διασώσει το όνομά της, Οθωνος και Αμαλίας, εις πείσμα των αλλεπάλληλων εθνοσωτήριων επαναστάσεων και μεταπολιτεύσεων».[...]
Η Αθηνά Κακούρη ανήκει στην κατηγορία των γυναικών που δεν σταματούν να καταπιάνονται με κάτι. Ξεκίνησε δουλεύοντας σε ναυτικό πρακτορείο από μικρή ηλικία, αργότερα έγινε δημοσιογράφος, ταυτόχρονα μετέφραζε ασταμάτητα αισθηματικά μυθιστορήματα, τις «Νόρες». Ηταν αεικίνητη σαν τους γονείς της που δεν έμεναν ούτε λεπτό σε σταθερή θέση. Ακόμη και όταν κάθονταν, έπρεπε κάπως να απασχολούν τα χέρια, πλέκοντας π.χ. κάλτσες για τους στρατιώτες στο Μέτωπο. Ηταν ανεπίτρεπτο στην οικογένεια Κακούρη της Πάτρας να μένει κανείς... Με τα χέρια σταυρωμένα, και τούτο ακριβώς δίνει τον τίτλο και τον τόνο στην αφήγηση. Θυμάται ότι σε ηλικία πέντε ετών πήγε για πρώτη φορά στο γραφείο του πατέρα της, που πρακτόρευε πλοία και πετρέλαιο. Από μια φράση μπορεί κανείς να αντιληφθεί το πνεύμα της αφήγησης, όπου το προσωπικό εμπλέκεται με το δημόσιο και το καθετί μπορεί να δώσει ευκαιρία για μια μπηχτή: «Το πρακτορείο του Χαρίλαου Κακούρη βρισκόταν, όπως ήταν φυσικό, πάνω στην παραλιακή οδό, η οποία στην Πάτρα είχε ευτυχώς διασώσει το όνομά της, Οθωνος και Αμαλίας, εις πείσμα των αλλεπάλληλων εθνοσωτήριων επαναστάσεων και μεταπολιτεύσεων».[...]
Διαβάστε περισσότερα: http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=56&artid=333400&dt=23/05/2010#ixzz0qk7hrdPF
No comments:
Post a Comment