Για παιδιά και νέους

• Οι Μύθοι του Αισώπου, Διασκευή: Ρένα Ρώσση - Ζαΐρη, Εικονογράφηση: Σβετλίν, εκδόσεις Μεταίχμιο (από 8 ετών)

Όσες φορές και σε όσες εκδόσεις να έχει διαβάσει κανείς τους μύθους του Αισώπου, δεν φαίνεται, μάλλον, να είναι αρκετό, αφού η πρόσληψη του μηνύματός τους από την ενήλικη κοινωνία παραμένει, αιώνες μετά, ζητούμενο. Στο ανά χείρας βιβλίο, με τους είκοσι συνολικά λιγότερο ή περισσότερο γνωστούς μύθους, αξίζει, πάντως, να σταθούμε ιδιαιτέρως στην εικονογράφηση. Ο Σβετλίν Βασίλεβ (κρίμα που έστω και ένα μικρό βιογραφικό του δεν συμπεριελήφθη στην έκδοση) γεννήθηκε το 1971 στο Ρουσέ της Βουλγαρίας και σπούδασε στην Σχολή Καλών Τεχνών, πρώτα στην Φιλιππούπολη και ύστερα στην Σόφια. Από το 1997 ζει και εργάζεται στην Ελλάδα, ενώ το 2004 τιμήθηκε με το Ειδικό Κρατικό Βραβείο Εικονογράφησης. Ό,τι μας παραδίδει εδώ είναι αληθινά έργα ζωγραφικής και ως τέτοια στέκονται στο ύψος τού κειμένου που συνοδεύουν.

• ΧΡΗΣΤΟΣ ΜΠΟΥΛΩΤΗΣ, Ιστορίες για περίεργα παιδιά, Εικονογράφηση: Βασίλης Παπατσαρούχας, εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα (από 8 ετών)

Ισότιμα τοποθετούνται στο εξώφυλλο αυτού του “περίεργου” βιβλίου οι δύο συμπράξαντες για την υλοποίησή του, ο συγγραφέας του κειμένου και ο ζωγράφος που το ζωντάνεψε με τις εικόνες του. Και δικαίως, διότι πρόκειται πραγματικά για την υλοποίηση με λόγια, σχέδια και χρώματα στο χαρτί ενός γνήσιου υπερρεαλιστικού ονείρου, χωρισμένου σε δώδεκα μέρη, όσες και οι ιστορίες. Το αφτί που έγινε χωνί, το αγόρι που ψαλίδισε τον ουρανό εφτά φορές, το φλιτζάνι που γεμίζει το στόμα τής γιαγιάς παραμύθια, ο Μήτσος που θέλησε να γίνει μεταξοσκώληκας, ο Γιάννης που έγινε καρπουζιά (κάτι τέτοιο, πάντως, δεν είναι απολύτως ανέφικτο), το μυρμήγκι Φορ (από το φορτωμένος), ο τεράστιος νάνος που δίνει ξεγυρισμένες σφαλιάρες, ο μικρός λαγός που πηδά έξω από ένα ζωγραφιστό δάσος και η μελωδική σιωπή των ψαριών είναι κάποια μόνο από τα (και) αυτοαναφορικά υπερρεαλιστικά επεισόδια, που ανακράζουν ομοθυμαδόν «ζήτω η φαντασία». Το βιβλίο συνιστάται σε όσους γονείς επιθυμούν να ενισχύσουν την υπερρεαλιστική προδιάθεση των νεαρών βλαστών τους, επωφελούμενοι, παράλληλα, και οι ίδιοι από ένα διαφορετικό, ξεχασμένο ίσως, και σίγουρα απελευθερωμένο, κοίταγμα της πραγματικότητας. Η υπερρεαλιστική φωνή δεν πεθαίνει ποτέ - απλώς σιωπά.

• ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΤΣΟΥΠΡΟΥ, Η ΑΥΓΗ: 13/06/2010