Η μυθιστορηματική ζωή του ιδιόρρυθμου Αυστριακού Αλφόνς Χοχάουζερ, που έζησε ως χοιροβοσκός, ψαράς και ξενοδόχος στο Τρίκερι
- ΛΩΡΗ ΚΕΖΑ | Κυριακή 13 Ιουνίου 2010
Ο Αλφόνς Χοχάουζερ είναι άνθρωπος φτιαγμένος από άλλο υλικό, «σαν χρυσόσκονη και λάσπη μαζί στον ίδιο τενεκέ». Τουλάχιστον έτσι τον αξιολογεί ο συγγραφέας, ο οποίος αφιέρωσε τέσσερα χρόνια από τη ζωή του για να μαζέψει διάφορα ντοκουμέντα, να συναντήσει ανθρώπους που τον γνώριζαν και να σκαρώσει ένα βιβλίο στη μνήμη του. Δεν είναι ούτε βιογραφία ούτε μυθιστορηματική βιογραφία ούτε ένας αφιερωματικός τόμος. Ο συγγραφέας εμπλέκεται ως αφηγητής, χωρίς όμως να εμφανίζεται με το όνομά του (τον προσφωνούν «Στέργιο», παρά το γεγονός ότι στοιχεία της ζωής του παραπέμπουν στον Ακρίβο). Οπότε έχουμε ένα μυθιστόρημα με υπαρκτά πρόσωπα, το οποίο ανασκαλεύει το παρελθόν και ταυτόχρονα περιγράφει την επώδυνη σχέση του συγγραφέα με το υλικό του.
Βρισκόμαστε στο Πήλιο, τον τόπο που επέλεξε για να ζήσει ο Αυστριακός Αλφόνς το 1926, αφού είχε κάνει τον γύρο της Μεσογείου. Εφυγε από το σπίτι του σε ηλικία 16 ετών για να γνωρίσει τον κόσμο και αντί της άνετης ζωής που θα του πρόσφερε η αστική καταγωγή του προτίμησε να γίνει χοιροβοσκός, ψαράς και ξενοδόχος στο Τρίκερι, προωθώντας ένα πρώιμο μοντέλο αγροτουρισμού. Δεν ξέρουμε αν αυτές οι πληροφορίες από μόνες τους δημιουργούν ρίγη θαυμασμού, πάντως ο Ακρίβος γοητεύεται από την άγρια προσωπικότητα του ανθρώπου ο οποίος λατρεύτηκε και μισήθηκε εξίσου στη Μαγνησία. Το πρώτο μέρος του βιβλίου αφιερώνεται στην έκπληξη του αφηγητή, ο οποίος διαπιστώνει ότι όλοι γνωρίζουν κάτι για τον Αλφόνς, υπάρχουν ένα σωρό φίλοι φίλων που έχουν μια φωτογραφία, ένα γράμμα, μια μαρτυρία. Λογικό είναι, ζουν όλοι στον Βόλο, ο Αλφόνς στο Πήλιο, όπου πέθανε το 1981. Μικρός ο τόπος για να περάσει απαρατήρητος ένας ιδιόρρυθμος ξένος. Ο συγγραφέας είναι ενθουσιασμένος κάθε φορά που βρίσκει μια νέα πηγή. Μαθαίνει, για παράδειγμα, ότι μια φίλη του τον είχε συναντήσει. Η αντίδραση: «Κοντεύει να μου πέσει το ποτήρι από τα χέρια».[...]
Βρισκόμαστε στο Πήλιο, τον τόπο που επέλεξε για να ζήσει ο Αυστριακός Αλφόνς το 1926, αφού είχε κάνει τον γύρο της Μεσογείου. Εφυγε από το σπίτι του σε ηλικία 16 ετών για να γνωρίσει τον κόσμο και αντί της άνετης ζωής που θα του πρόσφερε η αστική καταγωγή του προτίμησε να γίνει χοιροβοσκός, ψαράς και ξενοδόχος στο Τρίκερι, προωθώντας ένα πρώιμο μοντέλο αγροτουρισμού. Δεν ξέρουμε αν αυτές οι πληροφορίες από μόνες τους δημιουργούν ρίγη θαυμασμού, πάντως ο Ακρίβος γοητεύεται από την άγρια προσωπικότητα του ανθρώπου ο οποίος λατρεύτηκε και μισήθηκε εξίσου στη Μαγνησία. Το πρώτο μέρος του βιβλίου αφιερώνεται στην έκπληξη του αφηγητή, ο οποίος διαπιστώνει ότι όλοι γνωρίζουν κάτι για τον Αλφόνς, υπάρχουν ένα σωρό φίλοι φίλων που έχουν μια φωτογραφία, ένα γράμμα, μια μαρτυρία. Λογικό είναι, ζουν όλοι στον Βόλο, ο Αλφόνς στο Πήλιο, όπου πέθανε το 1981. Μικρός ο τόπος για να περάσει απαρατήρητος ένας ιδιόρρυθμος ξένος. Ο συγγραφέας είναι ενθουσιασμένος κάθε φορά που βρίσκει μια νέα πηγή. Μαθαίνει, για παράδειγμα, ότι μια φίλη του τον είχε συναντήσει. Η αντίδραση: «Κοντεύει να μου πέσει το ποτήρι από τα χέρια».[...]
Διαβάστε περισσότερα: http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=56&artId=337330&dt=13/06/2010#ixzz0qk8iSxDo
No comments:
Post a Comment