Ή μπάλα μπάλα ή δουλειά δουλειά

Τηλεόραση δεν βλέπω συχνά, δεν πάει να προβάλλονται ο «Νονός» και η «Αποκάλυψη τώρα!» με τον ηθοποιό, τον οποίο ίσως περισσότερο λάτρεψα, τον Μάρλο Μπράντο.

Η μόνη σχέση που έχω με το «κουτί» είναι τα ματς του Παναθηναϊκού, όταν παίζει καλά. Ειδαλλιώς, ανατρέχω στη δισκοθήκη μου, για να «φτιαχτώ» με καμιά σονάτα ή κανένα κουαρτέτο του Χάιντν.

Ενα βράδυ, έχοντας στο χέρι μου το τηλεκοντρόλ, έπεσα απάνω στην εκπομπή του Ανταίου Χρυσοστομίδη, «Οι κεραίες της εποχής μας», στην ΕΤ1. Προσκαλεσμένος, ο 43χρονος Νικολό Αμανίτι, ένας από τους ευπώλητους Ιταλούς συγγραφείς, το νέο ταλέντο της γειτονικής χώρας. Τον χάζεψα τον άνθρωπο, που δηλώνει ότι δεν θέλει να έχει καμιά σχέση με άλλους συγγραφείς, ότι δεν θέλει να δίνει συνεντεύξεις και να παραβρίσκεται σε δεξιώσεις. Γιατί, όπως είπε, όταν βρίσκεσαι στο κέντρο της επικαιρότητας χάνεις την καθαρή ματιά που πρέπει να κρατάει ο συγγραφέας από τα δρώμενα της εποχής του.

Αν και δεν έσκασε ούτε ένα υπομειδίαμα, τον χάρηκα, γιατί γνώριζε καλά την «μπάλα» της λογοτεχνίας και αναρωτιόταν πώς είναι δυνατόν να γράφουν βιβλία συγγραφείς που κάνουν πολλά πράγματα μαζί στη ζωή τους, όπως ο Χεμινγουέι.

Λίγα λεπτά πριν, είχε τελειώσει η εκπομπή της Αννίτας Πάνια, «Ζαμανφού». Διαγωνιζόμενη, η εγγονή του Στράτου Παγιουμτζή (1918-1971), Αννα, και ανάμεσα στους κριτές η Αντζελα Δημητρίου. Ούτε η παρουσιάστρια ούτε η κριτική επιτροπή ούτε και το κοινό κατάλαβαν ποιος ήταν ο Στράτος. «Ο αρχηγός των αρχηγών, ο θεός των θεών», τον είχε χαρακτηρίσει ο Γιώργος Ζαμπέτας. Αυτά με τις αϋπνίες ενός πολιτιστικού συντάκτη.

• ΒΑΣΙΛΗΣ Κ. ΚΑΛΑΜΑΡΑΣ,Ελευθεροτυπία, Τρίτη 19 Ιανουαρίου 2010