Ηταν ο «τελευταίος των Μοϊκανών» ή απλώς ένας άνθρωπος εκτός εποχής; Μπορεί και τα δύο αυτά μαζί. Ο θάνατος του Αμερικανού συγγραφέα και νομικού Λούις Οτσινκλος (Louis Auchincloss) την Τρίτη στο Μανχάταν, σε ηλικία 92 ετών, σηματοδότησε για πολλούς το τέλος μιας εποχής και για άλλους το βιολογικό τέλος ενός παρωχημένου συγγραφέα, ο οποίος έζησε προσκολλημένος στο παρελθόν. Η ειρωνεία είναι ότι το ύστατο βιβλίο του Οτσινκλος ήταν «Ο τελευταίος της παλαιάς φρουράς» (2008) και, ναι μεν το βιβλίο διαδραματιζόταν στις αρχές του 20ού αιώνα, ο τίτλος όμως οδήγησε αρκετούς Νεοϋορκέζους να σκεφτούν ότι ο συγγραφέας αναφερόταν στον εαυτό του.
Μέσα από τα πενήντα και πλέον βιβλία του (μυθιστορήματα, βιογραφίες, δοκίμια), ο Οτσινκλος κατέγραψε, περιέγραψε, ανάλυσε, απαθανάτισε το «πανηγύρι της ματαιοδοξίας» των ανώτερων κοινωνικών τάξεων του Μανχάταν. Ο ίδιος κινιόταν σε τέτοιους κύκλους (ήταν τρίτος εξάδελφος του Ρούζβελτ), έγραφε στη γεμάτη αντίκες σοφίτα του στο Παρκ Αβενιου, μολονότι δεν έπαψε να δικηγορεί έως το 1987. Στην ουσία, ασχολιόταν με έναν κόσμο που είχε χαθεί από δεκαετίες, λίγο μετά το τέλος του πολέμου, έναν κόσμο ανέσεων που μετά την έλευση της τηλεόρασης ταυτίστηκε με τις σαπουνόπερες και έπαψε να είναι «άξιο» λογοτεχνικό θέμα. Ο Οτσινκλος μένει ακόμα να ανακαλυφθεί.
No comments:
Post a Comment