Ιδού εγώ, ο Βλαδίμηρος Μαγιακόφσκι...

Ο Μαγιακόφσκι ήταν ένα "σύννεφο με παντελόνια", όχι ένας άνθρωπος από μάρμαρο...

Ογδόντα χρόνια συμπληρώνονται φέτος από τον θάνατο του Βλαντιμίρ Μαγιακόφσκι (1893-1930) και ήδη οι πρώτες εκδηλώσεις προς τιμήν του ποιητή που έκανε το όνομά του συνώνυμο της επαναστατημένης Ρωσίας διοργανώνονται από τις πρώτες κιόλας μέρες του καινούργιου χρόνου.

Μια παράσταση εμπνευσμένη από τη γνωστότερη, ίσως, ποιητική σύνθεση του Μαγιακόφσκι, το Σύννεφο με παντελόνια, παρουσιάζεται από αύριο στη σκηνή «Black Box» του θεάτρου Επί Κολωνώ, κάτω από τον τίτλο Βλαντιμίρ Μαγιακόφσκι: Ιδού εγώ, σε σκηνοθεσία του Τάκη Τζαμαργιά.

Τέκνο της επανάστασης του 1917, ο Μαγιακόφσκι ονειρεύθηκε έναν κόσμο όπου «η ποίηση θα περπατούσε στο δρόμο». Το μέλλον όμως για το οποίο καλούσε τους αναγνώστες του να «βάλουν πλάτη κι αυτοί» πολύ γρήγορα αποδείχτηκε το ίδιο ζοφερό και παγωμένο όσο το παρελθόν που είχε κι ο ίδιος, με τους στίχους και τις αφίσες του, βοηθήσει να ανατραπεί.

Η Κ.Ε. του «φωτεινού μας μέλλοντος» γρήγορα οπλίστηκε με το φίμωτρο της λογοκρισίας, θέλοντας να επιβάλει την δίκη της «ποίηση» στον ποιητή. Κι αυτός που «δεν ήταν άντρας αλλά ένα σύννεφο με παντελόνια» προτίμησε, αντί να σιωπήσει, να ουρλιάξει τον εκούσιο θάνατό του στα μούτρα εκείνου του μέλλοντος. Τώρα που εκείνο το μέλλον αποτελεί παρελθόν, πόσο στ’ αλήθεια μας αφορά η «περίπτωση Μαγιακόφσκι»;

Θέτοντας ο σκηνοθέτης αυτό το ερώτημα, αφήνει επί σκηνής τον ποιητικό λόγο του Μαγιακόφσκι να «συνομιλήσει» με ποιητές όπως η Άννα Αχμάτοβα και ο Γιάννης Ρίτσος, αλλά και η Κατερίνα Γώγου, σε μια διακειμενική σύνθεση, που αποτελεί ένα είδος «προετοιμασίας» του θεατή για την ιστορική πορεία του ποιητή, τον βίο και την πολιτεία του. Στο δεύτερο μέρος η λυρική του σύνθεση Σύννεφο με παντελόνια λειτουργεί ως αφορμή για να ελευθερωθεί δυναμικά η φαντασία μέσα από τις αντιφατικά φλεγόμενες εικόνες του έργου του Μαγιακόφκσι.

Δίπλα στον επαναστάτη ποιητή (που υποδύεται επί σκηνής ο Γεράσιμος Μιχελής) παίρνουν θέση οι φουτουριστές σύντροφοί του, ο Όσιπ και η Λίλιαν Μπρικ, οι τσαρικοί λογοκριτές, και η τραγική Αννα Αχμάτοβα, ο Γιάννης Ρίτσος, η Κατερίνα Γώγου... (τους ρόλους ερμηνεύουν οι Τζούλη Σούμα, ο Δημήτρης Καραμπέτσης και ο Αναστάσιος Σωτηράκης).

Η σύνθεση των κειμένων της παράστασης έγινε από τον Ιερώνυμο Πολλάτο, τα σκηνικά είναι του Γιάννη Θεοδωράκη, τα κοστούμια επιμελήθηκε ο Εδουάρδος Γεωργίου και τη μουσική ο Πλάτων Ανδριτσάκης. [Κακουριώτης Σ., Η ΑΥΓΗ: 08/01/2010]