Tuesday, January 5, 2010

Σαν σήμερα, πέθανε ο Αλμπέρ Καμύ

Ο γάλλος φιλόσοφος και συγγραφέας Αλμπέρ Καμύ (7 Νοεμβρίου 1913 – 4 Ιανουαρίου 1960) χρωστά σχεδόν εξίσου τη φήμη του στα μυθιστορήματά του Ο Ξένος και Η Πανούκλα, στα θεατρικά του έργα Καλλιγούλας και Οι δίκαιοι και τέλος στα φιλοσοφικά του δοκίμια Ο Μύθος του Σίσυφου και Ο επαναστατημένος άνθρωπος. Το 1957 τιμήθηκε με το Βραβείο Νομπέλ Λογοτεχνίας. Ωστόσο η συγγραφική του ιδιότητα δεν ήταν η μόνη. Ήταν ιδρυτής του Theatre du Travail (1935) για το οποίο δούλεψε ως σκηνοθέτης, διασκευαστής και ηθοποιός.

Βιογραφικά Στοιχεία

Ο Λουσιάν (Lucien), ο πατέρας του, εργαζόταν για έναν έμπορο κρασιού σε ένα οινοπαραγωγικό κτήμα κοντά στο Μοντοβί, όπου γεννήθηκε και ο Αλμπέρ. Επιστρατεύθηκε όμως το Σεπτέμβριο του 1914 και ο τραυματισμός του στη μάχη της Μαρν τον οδήγησε στο θάνατο στις 17 Οκτωβρίου του 1914. Ο μικρός Αλμπέρ θα γνωρίσει τον πατέρα του μέσα από μία φωτογραφία και μία σημαντική οικογενειακή ιστορία: την περιγραφή της έντονης αποστροφής που έδειξε ο πατέρας του μπροστά στο θέαμα μίας εκτέλεσης. Μετά το θάνατο του Λουσιάν, η οικογένεια εγκαθίσταται στο Αλγέρι. Ο Αλμπέρ κάνει τις σπουδές του έχοντας την υποστήριξη των καθηγητών του (μεταξύ των οποίων βρίσκουμε και τον Ζαν Γκρενιέ που θα παρουσιάσει στο μαθητή του το έργο του Νίτσε). Ξεκινάει να γράφει πολύ νέος και τα πρώτα του κείμενα φιλοξενούνται στο περιοδικό Sud το 1932. Μετά από το απολυτήριο λυκείου (bac), παίρνει πτυχίο ανωτάτων σπουδών στη φιλολογία (lettres), της φιλοσοφικής σχολής, αλλά η φυματίωση τον εμποδίζει να περάσει τον διαγωνισμό πιστοποίησης που θα του επέτρεπε να ασχοληθεί με την εκπαίδευση (agregation).

To 1935 ξεκινάει το L'Envers et l'Endroit, που θα εκδοθεί δύο χρόνια αργότερα. Ιδρύει το Θέατρο της Εργασίας (le Theatre du Travail) στο Αλγέρι που αργότερα 1937 μετονομάζει σε Θέατρο της Ομάδας. Στο μεσοδιάστημα, εγκαταλείπει το κομμουνιστικό κόμμα δύο χρόνια μετά την εγγραφή του σε αυτό. Εργάζεται στην εφημερίδα Front populaire (Το λαϊκό μέτωπο), του Πασκάλ Πιά (Pascal Pia). Η έρευνα που κάνει Μιζέρια της Καμπυλίας θα συναντήσει αντιδράσεις. Το 1940 η κυβέρνηση της Αλγερίας θα απαγορεύσει την εφημερίδα και θα φροντίσει να μη ξαναβρεί δουλειά ο Καμύ. Εγκαθίσταται στο Παρίσι και εργάζεται ως γραμματέας σύνταξης στην εφημερίδα Paris-Soir. Εκείνη την περίοδο θα δημοσιεύσει τον Ξένο (L'Etranger, 1942) και το δοκίμιο Ο μύθος του Σίσυφου (Le Mythe de Sisyphe, 1942) και θα αναπτύξει τις φιλοσοφικές του θέσεις. Σύμφωνα με την δική του άποψη περί ταξινόμησης του έργου του, αυτά τα έργα υπάγονται στον «κύκλο του παραλόγου» – ο οποίος θα συμπληρωθεί αργότερα με τα θεατρικά έργα Η παρεξήγηση (Le Malentendu) και Καλιγούλας (Caligula, 1944). Το 1943 προσλαμβάνεται ως αναγνώστης από τον εκδοτικό οίκο Gallimard και αναλαμβάνει τη διεύθυνση της εφημερίδας Combat(Η μάχη) όταν ο Π. Πια κλήθηκε να προσφέρει από άλλες θέσεις στη γαλλική Αντίσταση. Συνεχίζει το λογοτεχνικό έργο με της παραγωγή του «κύκλου της εξέγερσης», που περιλαμβάνει ένα από τα γνωστότερα μυθιστορήματά του, την Πανούκλα (1947 ), αλλά και άλλα έργα, λιγότερο δημοφιλή: L'Etat de siege (1948), Οι δίκαιοι (1949) και Ο επαναστατημένος άνθρωπος (L'Homme revolte) (1951).

Το 1952έρχεται σε ρήξη με τον Ζαν Πολ Σαρτρ (Jean-Paul Sartre) με την δημοσίευση στο περιοδικό Μοντέρνοι καιροί (Les Temps modernes) του άρθρου από τον Ανρί Ζανσόν (Henri Jeanson) που προσάπτει στην εξέγερση του Καμύ ότι είναι «εκ προθέσεως στατική». Το 1956 στο Αλγέρι, πρότεινε την «πολιτική ανακωχή» ενώ μαινόταν ο πόλεμος. Εκδίδει την Πτώση (La Chute), ένα απαισιόδοξο βιβλίο.

Ο Καμύ βρίσκει τον θάνατο στις 4 Ιανουαρίου 1960 σε ένα αυτοκινητιστικό ατύχημα, στο (Πτι) Βιλμπλεβέν της Υόνης (το διαμέρισμα της Γαλλίας Yonne), όταν ο οδηγός και συγγενής του στενού του φίλου Γκαλιμάρ παρεκκλίνει της πορείας του και ρίχνει το αυτοκίνητο μάρκας Facel-Vega σε ένα δέντρο. Οι εφημερίδες της εποχής κάνουν λόγο για υπερβολική ταχύτητα (130 χλμ/ω), αδιαθεσία του οδηγού ή σκάσιμο του ελαστικού, αλλά ο συγγραφέας Ρενέ Ετιάμπλ διαβεβαιώνει ότι μετά από επίμονες μελέτες είχε στα χέρια του αποδείξεις ότι η Facel-Vega ήταν ένα κινητό φέρετρο- ωστόσο καμία εφημερίδα δε δέχτηκε να τις δημοσιεύσει.

Ο Καμύ θάφτηκε στη Λουρμαρέν (Lourmarin) της Βωκλύζ (Vaucluse), όπου είχε αγοράσει μία κατοικία.

Στο περιθώριο των κυριάρχων φιλοσοφικών ρευμάτων ο Καμύ επέμεινε στον στοχασμό πάνω στην ανθρώπινη κατάσταση. Αρνούμενος να εκφράσει ομολογία πίστεως στο Θεό στην ιστορία ή στη λογική ήρθε σε αντίθεση με τον Χριστιανισμό, το Μαρξισμό και το Υπαρξισμό. Δε σταμάτησε ποτέ την πάλη ενάντια στα ιδεολογήματα και τις αφαιρέσεις που αποστρέφονται την ανθρώπινη φύση


Βιβλιογραφία
  • Ο πρώτος άνθρωπος (Le premier homme) (ημιτελές, δημοσιεύτηκε μετά θάνατον 1995)
  • Eυτυχισμένος θάνατος (La Mort heureuse) (πρώιμη έκδοση του "Ξένου", εκδόθηκε μετά θάνατον το 1970)
  • Η εξορία και το βασίλειο (L'exil et le royaume) (1957)
  • Οι γάμοι - Το καλοκαίρι
  • Καλιγούλας (Caligula) (γράφτηκε το 1938, ανέβηκε το 1945) [θεατρικό έργο]
  • Ο επαναστατημένος άνθρωπος (L'Homme revolte) (1951)
  • Σημειωματάρια (Carnets, mai 1935 -- fevrier 1942) (1962)
  • Η θάλασσα σε απόσταση αναπνοής
  • Η πανούκλα (La Peste) (1947)
  • Εξέγερση στις Αστούριες
  • Σκέψεις για την τρομοκρατία
  • Το μέλλον του ευρωπαϊκού πολιτισμού
  • Η πτώση (La Chute) (1956)
  • Ο ξένος (L'Etranger) (1942)
  • Το καλοκαίρι
  • Γράμματα σ' ένα φίλο Γερμανό
  • Η παρεξήγηση (Le Malentendu)(1944) [θεατρικό έργο]
  • Ο μύθος του Σίσυφου (Le Mythe de Sisyphe) (1942)
  • Ούτε δήμιοι ούτε θύματα (Combat) (1946)
  • Απ' την καλή κι απ' την ανάποδη (L'envers et l'endroit) (συλλογή, 1937)
  • Κατάσταση Πολιορκίας [θεατρικό έργο]
  • Οι Δίκαιοι [θεατρικό έργο]


    Τι έγραψε ΤΟ ΒΗΜΑ για το θάνατο του Αλμπέρ Καμύ

    Βήμα, 5 Ιανουαρίου 1960, σελ. 1

    Βήμα, 5 Ιανουαρίου 1960, σελ. 5

    Βήμα, 5 Ιανουαρίου 1960, σελ. 4

    Το Βήμα, 13 Οκτωβρίου, σελ. 2
  • ΤΟ ΒΗΜΑ, Δευτέρα 4 Ιανουαρίου 2010 [ 15:32 ]

No comments: