Σημεία και τέρατα

• Ιαν Ράνκιν: Με τις πόρτες ανοιχτές. Μετάφραση Αλεξάνδρα Κονταξάκη, Εκδόσεις Μεταίχμιο, 2009, σελ. 368, τιμή 18 ευρώ

Τούτη τη φορά ο Ιαν Ράνκιν, ο δημιουργός του επιθεωρητή Ρέμπους, εγκαταλείπει τον ήρωά του για να καταπιαστεί με μια ομάδα ευυπόληπτων πολιτών, οι οποίοι, ορμώμενοι είτε από ανία είτε από πλεονεξία, καταστρώνουν μια απλή ληστεία: αρπάζουν μερικούς πολύτιμους πίνακες ζωγραφικής από μια αποθήκη της Εθνικής Πινακοθήκης της Σκωτίας στο Εδιμβούργο και τους αντικαθιστούν με πλαστούς. Πρόκειται για ένα γοητευτικό παιχνίδι με άδηλα αποτελέσματα. Δράστες είναι ο Μάικ, αυτοδημιούργητος επιχειρηματίας στον χώρο των υπολογιστών, τόσο πλούσιος που μπορεί να αγοράσει τους πίνακες παρά να τους κλέψει, ο Αλαν, τραπεζίτης, και ο Ρόμπερτ, καθηγητής στη Σχολή Καλών Τεχνών, παλιός αριστερός, οπαδός των φοιτητικών εξεγέρσεων. Για να επιτύχουν τον στόχο τους επιστρατεύουν με το αζημίωτο τον Τσιμπ, αρχηγό μιας ντόπιας μαφιόζικης οργάνωσης που διαθέτει άντρες και όπλα. Ενας απένταρος φοιτητής με ταλέντο στην πλαστογράφηση πινάκων αναλαμβάνει να φτιάξει έναν ορισμένο αριθμό έργων που αντικαθιστούν τα κλεμμένα. Ολα πάνε καλά, μολονότι ο επιθεωρητής Ράνσομ υποψιάζεται πως κάτι περίεργο συμβαίνει με τους τρεις φιλότεχνους. Και ύστερα ο μαφιόζος αρχηγός νομίζει ότι εξαπατήθηκε και θυμώνει, οπότε ο θυμός του μετατρέπεται σε βίαιες πράξεις.

Το Με τις πόρτες ανοιχτές είναι ένα διασκεδαστικό μυθιστόρημα που εκτυλίσσεται στον κόσμο των επιτυχημένων, οι οποίοι συνομιλούν με τον μικρόκοσμο των γκάνγκστερ. O Ράνκιν αποφεύγει να μιλήσει για φόνους ρίχνοντας το βάρος της αφήγησης στην ψυχολογία των διαπρεπών πολιτών που από υπερβολική αυτοπεποίθηση αποφασίζουν να διαπράξουν ένα τέλειο έγκλημα.

Για μία ακόμη φορά ο συγγραφέας επιλέγει ως χώρο δράσης το αγαπημένο του Εδιμβούργο με το περίφημο Κάστρο του, μια πόλη όπου γενικά τίποτε δεν συμβαίνει. Είναι «σκέτη νέκρα», διαβάζουμε. Ειδικά τις Κυριακές η ησυχία είναι τέτοια που ακούγονται μόνο οι καμπάνες των εκκλησιών. Μαθαίνουμε ότι λόγω της οικονομικής κρίσης οι άνθρωποι είναι χρεωμένοι, οι τράπεζες κλείνουν και στη θέση τους φυτρώνουν μπαρ και εστιατόρια, οι παμπ ψυχορραγούν λόγω της απαγόρευσης του καπνίσματος, ενώ τα μηχανήματα αυτόματης ανάληψης χρημάτων γίνονται στόχος συμμοριών από την Αλβανία, την Κροατία και την Ουγγαρία. Ωστόσο αυτός επιμένει ότι εκεί συμβαίνουν σημεία και τέρατα.

ΦΙΛΙΠΠΟΣ ΦΙΛΙΠΠΟΥ | ΤΟ ΒΗΜΑ, Κυριακή 8 Νοεμβρίου 2009