Νίκος Παναγιωτόπουλος, Γιάννης Ξανθούλης, Γιώργος Σκαμπαρδώνης, Γιώργος Μανιώτης,

Κουαρτέτο για διάβασμα

Ενας νέος μπαμπάς, ο Νίκος Παναγιωτόπουλος, δύο Γιώργηδες, ο Μανιώτης και ο Σκαμπαρδώνης, και ένας δικός μας, ο Γιάννης Ξανθούλης, παρουσίασαν τα νέα τους βιβλία - όλα από τις εκδόσεις «Ελληνικά Γράμματα».

Νίκος Παναγιωτόπουλος, «Ο Ιπποπότης και η Νεραϊγελάδα»

Ο Νίκος Παναγιωτόπουλος φτιάχνει νέα ονόματα ηρώων για παιδιά, γιατί ο γιος του που κοντεύει τα τέσσερα θέλει να παίξει μ' αυτά: στο βιβλίο του «Ο Ιπποπότης και η Νεραϊγελάδα», με ζωγραφιές του Βασίλη Παπατσαρούχα, φτιάχνει σύνθετα ονόματα σαν παιχνίδια για τον γιο του αλλά και το παιδί που ήταν κάποτε ο Νίκος Παναγιωτόπουλος. Ο βάτραγος, το κουνουπαπί, ο κροκόσκυλος, το γουρουμαμούνι, η αλαφαντεπού, η σφηκατσίκα. «Δεν ξέρω αν αποφασίζεις να γράψεις ένα βιβλίο για παιδιά. Συνειδητοποιώ τις αποφάσεις μου αφού τις παίρνω», εξομολογήθηκε ο συγγραφέας.

Γιώργος Σκαμπαρδώνης, «Μεταξύ σφύρας και Αλιάκμονος»

Η συνέντευξη είχε ανάψει για τα καλά. Σε ρόλο παρουσιάστριας ήταν η Ελένη Κεχαγιόγλου, υπεύθυνη της πεζογραφικής σειράς των «Ελληνικών Γραμμάτων». Πρώτος ομιλητής, ο Γιώργος Σκαμπαρδώνης, ο οποίος υπογράφει τη νέα συλλογή είκοσι επτά διηγημάτων του, με τον τίτλο «Μεταξύ σφύρας και Αλιάκμονος», που γράφτηκαν από το 2004 ώς τα μέσα του 2009. «Μια συλλογή διηγημάτων δεν είναι μια συναγωγή, ένα συναξάρισμα ασήμαντων αφηγήσεων, ένα συμπίλημα άσχετης θεματογραφίας», εξήγησε ο συγγραφέας. «Είναι», αποφάνθηκε, «μια βεντάλια με κείμενα, με εσωτερικό συνεκτικό δεσμό». Μάλιστα, όρισε ποιο είναι το πάγιο αίτημα του συγγραφέα, όταν επιλέγει να γράψει στη φόρμα του διηγήματος: «Είναι πυκνό, πυρηνικό, ευθύβολο, εκρηκτικό, αιφνιδιαστικό».

Γιώργος Μανιώτης, «Μίξερ»

Στο «Μίξερ» του Γιώργου Μανιώτη, έχουμε δεκαοκτώ νουβέλες, οι οποίες διαβάζονται αυτόνομα και σπονδυλωτά, καθώς η μία έχει θεματικά σχέση με την άλλη, είτε ως συνέχεια είτε ως ανάκληση στοιχείων που βρίσκονται εν διασπορά στην προηγούμενη. «Επιδίωξή μου», αποκάλυψε ο συγγραφέας, είναι «το βιβλίο μου να έχει τη φόρμα και τη δομή του περιεχομένου. Διαπίστωσα ότι στους σύγχρονους καιρούς μας, που ζούμε με την ταχύτητα του βίου και το φόρτε των υποχρεώσεων, που κάθονται στην πλάτη μας, μας ενδιαφέρει μόνον ο εαυτός μας». «Την ίδια στιγμή», διαπίστωσε, «συμβαίνουν γύρω μας τρομερά και φοβερά που δεν τους δίνουμε σημασία. Δεν κάνουμε ανάγνωση της εποχής μας, για να καταλάβουμε ποια είναι η δομή της».

Γιάννης Ξανθούλης, «Η εκδίκηση της Σιλάνας»

Η ποιήτρια Σιλάνα Σαλιάγκου, η κεντρική ηρωίδα του νέου μυθιστορήματος «Η εκδίκηση της Σιλάνας» του Γιάννη Ξανθούλη, είναι αναφορά και αναδρομή στα τέλη της δεκαετίας του '50 και στις αρχές της δεκαετίας του '60. Ενα βιβλίο για μια δύσκολη εφηβεία, που χωρούσε πολλή ποίηση, πολύ Πιραντέλο και περισσότερο Μάνο Χατζιδάκι. «Η Σιλάνα Σιλιάγκου είναι η δική μου Μελισσάνθη», είπε ο Γιάννης Ξανθούλης, βρίσκοντας στήριγμα στην έξοδό του από τη νεφρίτιδα από την οποία έπασχε, στην ποίηση της μουσικής και στη μουσική της ποίησης.

• ΒΑΣΙΛΗΣ Κ. ΚΑΛΑΜΑΡΑΣ, Ελευθεροτυπία, Τρίτη 10 Νοεμβρίου 2009