Φλερτάραμε με ποιήματα

Για πρώτη φορά στη δημοσιότητα ανέκδοτες συνεντεύξεις τους, όπου η Σίλβια Πλαθ και ο Τεντ Χιουζ μιλούν για τις τρυφερές τους μέρες, όταν τίποτα δεν προδιέγραφε το τραγικό τέλος

Φωνές ενός ερωτευμένου ζευγαριού, που τελειώνει ο ένας τις προτάσεις του άλλου και αφηγείται ζωηρά τη γεμάτη χαρά και παιχνίδι καθημερινότητα της ζωής στο σπίτι, ακούγονται στα ραδιοφωνικά αρχεία του BBC που φυλάσσονταν στη Βρετανική Βιβλιοθήκη. Για πρώτη φορά βγαίνουν στο φως της δημοσιότητας ανέκδοτες συνεντεύξεις του τραγικού ζευγαριού της λογοτεχνίας, των κορυφαίων ποιητών των καιρών μας, Σίλβια Πλαθ και Τεντ Χιουζ.

Sylvia Plath and Ted Hughes with his parents, William and Edith, 1956

Η συνέντευξη είχε ηχογραφηθεί λίγες μέρες μετά τον γάμο τους για την εκπομπή «Two of a Kind», που ερευνούσε πώς ήταν η ζωή ενός παντρεμένου ζευγαριού που έκανε το ίδιο επάγγελμα. Οι αγαπημένες και τρυφερές μέρες που περιγράφουν οι Πλαθ και Χιουζ φαίνεται πως δεν περιέχουν κανένα από τα ίχνη του μέλλοντος. Ούτε τον χωρισμό τους, δύο χρόνια μετά τη γέννηση του πρώτου παιδιού, ούτε τη σχέση του Χιουζ με την ποιήτρια Ασια Γουέβιλ, για την οποία εγκατέλειψε την Πλαθ. Ούτε την κατάθλιψη, από την οποία διαγνώστηκε πως έπασχε η Πλαθ, ούτε την αυτοκτονία της, το 1963, σε ηλικία 30 ετών, όταν εισέπνευσε γκάζι από τον φούρνο.

Το ζευγάρι περιγράφει στη συνέντευξη πώς γνωρίστηκε λίγες μέρες μετά την άφιξη της Αμερικανίδας ποιήτριας στο Κέμπριτζ, με υποτροφία Φούλμπραϊτ. Ο Χιουζ, τότε, έκανε ένα πάρτι για την πρώτη έκδοση της φοιτητικής ποιητικής εφημερίδας Saint Botolph’s Review (και αυτή βρίσκεται στα αρχεία της Βρετανικής Βιβλιοθήκης, χαρισμένη από τη χήρα του Χιουζ).

Παρόλο που λέγεται ότι αυτή η πρώτη τους συνάντηση έδωσε τον τόνο της σχέσης τους -κάποιοι ισχυρίζονται ότι φιλήθηκαν, αλλά και δάγκωσαν ο ένας τον άλλο-, ωστόσο και οι δύο αρνούνται κατά τη διάρκεια της συνέντευξης ότι υπήρξε κεραυνοβόλο πάθος από την πρώτη στιγμή.

Αντίθετα, η Πλαθ και ο Χιουζ λένε ότι συνέχισαν να φλερτάρουν χρησιμοποιώντας ως μέσον την ποίηση και έπειτα ότι συναντήθηκαν στο Λονδίνο μια Παρασκευή και 13.

«Συνεχίσαμε να γράφουμε ποιήματα ο ένας στον άλλον και μετά, νομίζω, απλώς αυτό παραμεγάλωσε σε ένα συναίσθημα που και οι δύο γράφαμε τόσο πολύ και περνούσαμε τόσο όμορφα που αποφασίσαμε ότι αυτό πρέπει να συνεχιστεί», λέει η Πλαθ, πριν ο Χιουζ συμπληρώσει: «Μμμμ... τα ποιήματα... τα ποιήματα δεν έχουν στ’ αλήθεια σωθεί, ο γάμος ξεπέρασε τα ποιήματα». Και μιλάει για μια «τηλεπαθητική ένωση» ανάμεσά τους.

Υστερα περιγράφουν την πεζή καθημερινότητα μετά τον γάμο τους, καθώς προσπαθούσαν να επιβιώσουν με πενιχρά έσοδα από εφήμερες δουλειές και ένα μικρό παιδί σε ένα μικρό διαμέρισμα στο βόρειο Λονδίνο.

«Πιστεύω ότι η οικιακή ζωή μας πρακτικά δεν ξεχωρίζει σε σχέση με όλων των ανθρώπων που ζουν γύρω μας. Η μόνη βασική διαφορά είναι ότι ο Τεντ δεν πηγαίνει έξω για δουλειά στις εννιά για να γυρίσει στις πέντε - απλώς στις εννιά αποσύρεται στο δωμάτιό του και εργάζεται. Αλλά, σίγουρα έχω μια ζωή, ακριβώς όπως όλων των άλλων νοικοκυρών και μαμάδων στην περιοχή μας...», εξηγεί η Πλαθ.

Παράλληλα, η Πλαθ περιγράφει με ανακούφιση το πώς δεν έχει πνιγεί «από τη μητρότητα» και πως εξακολουθεί να γράφει ποίηση. Ο Χιουζ συμπληρώνει: «Και στην πραγματικότητα, αν μέσα σε τέσσερα χρόνια έχεις γράψει 80 ποιήματα, δεν είναι και τόσα πολλά. Δεν γράφεις ποιήματα όλη την ώρα - ίσως να περάσουν και μήνες που να μην έχεις γράψει τίποτα. Οπότε, τον περισσότερο καιρό η ζωή σου είναι ακριβώς όπως οποιουδήποτε άλλου».

Σε μια άλλη ηχογράφηση στις αρχές του ‘60, η Αμερικανίδα Πλαθ αποκαλύπτει τις στιγμές ενθουσιασμού που εναλλάσσονταν με στιγμές τρόμου στην καινούργια ζωή της στο Λονδίνο και στο Κέμπριτζ. Από τη μία περιγράφει την απέχθειά της για τον βρετανικό καιρό και από την άλλη την «αφοσίωσή» της στα μικρά κρεοπωλεία που απέχουν μίλια από τα αμερικανικά σούπερ μάρκετ με τα πακεταρισμένα παϊδάκια, όπου μεγάλωσε.

• Ολα καλά
  «Είναι δύο άνθρωποι ερωτευμένοι που προσμένουν ένα καλύτερο μέλλον μαζί. Δεν υπάρχει τίποτα αρνητικό ή καταθλιπτικό στις ηχογραφήσεις, γιατί τους ακούμε σε στιγμές που όλα πήγαιναν καλά», εκτιμούν οι μελετητές των ηχογραφήσεων.

Σοφία Στυλιανού, ΕΘΝΟΣ, 17/04/2010