- 7η ΔΙΕΘΝΗΣ ΕΚΘΕΣΗ ΒΙΒΛΙΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
«Λιγότερα λεφτά, περισσότερος κόσμος», σχολίαζε ο πρόεδρος του Εθνικού Κέντρου Βιβλίου Τάκης Θεοδωρόπουλος σε δημοσιογραφικά πηγαδάκια, εμφανώς ευχαριστημένος από την προσέλευση του κοινού στη φετινή 7η Διεθνή Εκθεση Βιβλίου της Θεσσαλονίκης.
Ο Νόρμαν Μανέα, ο σπουδαιότερος εν ζωή Ρουμάνος συγγραφέας, παρουσίασε το αριστούργημά του «Η επιστροφή του χούλιγκαν» Η οικονομική κρίση μείωσε τον προϋπολογισμό κατά 30%, αύξησε εν τούτοις τους επισκέπτες της κατά 35%, σύμφωνα με τους αριθμούς που έδωσε η διοργανώτρια HELEXPO.
Πέρυσι η Εκθεση είχε γίνει μέσα στον Μάιο, με αποτέλεσμα οι περισσότεροι Θεσσαλονικείς να έχουν βρει καταφύγιο στις κοντινές παραλίες, ενώ μαθητές και μαθήτριες κολυμπούσαν στις δικές τους «θάλασσες», μπροστά στις τυπωμένες σελίδες των βιβλίων, εν όψει εξετάσεων. Φέτος βοήθησε και ο συννεφιασμένος ουρανός και η ασθενής βροχούλα, ώστε η Εκθεση να γίνει μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για τους αναγνώστες να βρεθούν στους εκθεσιακούς χώρους, που μυρίζουν φρεσκοτυπωμένο χαρτί.
Η Διεθνής Εκθεση Βιβλίου της Θεσσαλονίκης δεν είναι στο ίδιο επίπεδο με τη «μητέρα» της, τη Διεθνή Εκθεση της Φρανκφούρτης. Σε κάθε περίπτερο δεν θα δεις και έναν μεγάλο συγγραφέα να υπογράφει τα βιβλία του. Δεν θα δεις ξένους εκδότες, που εκδίδουν συγγραφείς πρώτης γραμμής. Δεν θα δεις «σκληρούς» ατζέντηδες να διαπραγματεύονται τα δικαιώματα τίτλων πρώτης λογοτεχνικής γραμμής.
Θα διαπιστώσεις, όμως, την προσπάθεια που γίνεται από το Εθνικό Κέντρο Βιβλίου, κόντρα σ' όλες τις κοινωνικές και οικονομικές αντιξοότητες, να φέρει εις πέρας μια μεγάλη διοργάνωση. Και τα κατάφερε καλά, χωρίς καθυστερήσεις συγγραφέων, χωρίς ακυρώσεις εκδηλώσεων, χωρίς ελλείψεις σε τεχνική υποστήριξη.
* Αναμφισβήτητα η μεγαλύτερη λογοτεχνική μορφή, που πέρασε από τη φετινή Εκθεση, ήταν ο Ρουμάνος Νόρμαν Μάνεα -ο σπουδαιότερος εν ζωή Ρουμάνος συγγραφέας. Ηρθε για να παρουσιάσει το αριστούργημά του «Η επιστροφή του χούλιγκαν» (εκδόσεις Καστανιώτη). Είναι μια αυτοβιογραφία, η οποία διαβάζεται ως μυθιστόρημα. Ξεκινά από την παιδική του ηλικία στην προπολεμική Ρουμανία και φθάνει μέχρι το 1997, όταν επιστρέφει για πρώτη φορά στην πατρίδα του μετά την πτώση του δικτάτορα Τσαουσέσκου. Ο καμβάς του βιβλίου φιλοτεχνείται ζοφερά από τον εγκλεισμό του σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, την πίστη του στα κομμουνιστικά ιδανικά και την απογοήτευσή του, την αυτοεξορία του, σε ηλικία πενήντα ετών, στην Αμερική. Αρνείται να γράψει στα «τσιγγάνικης προφοράς» αγγλικά του -όπως τα χαρακτήρισε-, επιμένοντας στη μητρική γλώσσα.
* Με τη σερβική υπογραφή του Βλάντισλαβ Μπάγιατς, οι Κέλτες ακούστηκαν ξανά να καλπάζουν στην πόλη που ίδρυσαν, το Βελιγράδι. Πολύς κόσμος ρωτούσε για τη σχέση του αρχαίου αυτού λαού με τον Μέγα Αλέξανδρο, αφού αυτό είναι το θέμα του βιβλίου του «Ο Μέγας Αλέξανδρος στη γη των Κελτών». Ο Μπάγιατς, ξύνοντας τις πληγές του πρόσφατου ιστορικού παρελθόντος, χαρακτήρισε εμφύλιο τη διάσπαση της πρώην Γιουγκοσλαβίας. Αποκάλυψε, μάλιστα, ότι αρνήθηκε να καταταγεί στον σερβικό στρατό για να μη βάψει τα χέρια του με αδελφικό αίμα.
* Το γυμνό στην ελληνική τέχνη ήταν ένα θέμα που πυροδότησε τον διάλογο στη διάλεξη του Γάλλου σινολόγου Φρανσουά Ζιλιέν. «Οι Ελληνες αγαπούσαν το γυμνό, γιατί η γύμνια ήταν η προσωποποίηση του ωραίου. Ενώ οι Κινέζοι έκρυβαν τη γύμνια τους, γιατί το ντυμένο σώμα δήλωνε την ομορφιά τής σεμνοπρέπειας», αποφάνθηκε.
* Συγκλονιστική ήταν η παρουσίαση της ποίησης της Ελένης Σικελιανός, δισέγγονης του Αγγέλου. Αναφέρθηκε στο κορυφαίο βιβλίο της, «The book of Jon», ένα σπαρακτικό ποίημα στη μνήμη του πατέρα της, που πέθανε στα εξήντα πέντε του χρόνια, έπειτα από χρόνια χρήση ηρωίνης. Η ανάγνωσή της σπαρακτική, με αλλαγές του τόνου και του χρωματισμού της φωνής, με ηχολαλιές και με κραυγές. Με οικολογική συνείδηση, η Ελένη Σικελιανός κάλεσε το κοινό να διαβάσει την ποίησή της με το βάρος ενός υπό καταστροφή πλανήτη. Η εκδήλωση έκλεισε με την απαγγελία ποιήματος από τη βροντερή φωνή του Αγγελου Σικελιανού. Η συγκίνηση στο πρόσωπο της Ελένης ήταν εμφανής, γιατί, όπως διαπιστώσαμε, καταλαβαίνει την ελληνική γλώσσα.
* Πλήθος νέων μάζεψε το τελευταίο μυθιστόρημα της Σοφίας Νικολαΐδου, «Απόψε δεν έχουμε φίλους», που ξεκινάει από τα Δεκεμβριανά του 2008. Οχι μόνον το Φιλολογικό Καφενείο, αλλά και οι διάδρομοι πέριξ αυτού είχαν δημιουργήσει μια πλημμυρίδα σωμάτων.
* Κι όμως ο Εμμανουήλ Κριαράς επιμένει να πηγαίνει κόντρα στην ηλικία του και να δίνει το «παρών». Πόσω μάλλον, όταν δίνει μια ομιλία για να τιμηθεί η μνήμη του μεγάλου πανεπιστημιακού δασκάλου Ιωάννη Κακριδή. Μαθητές του, παλαιοί και καινούργιοι, απλοί αναγνώστες, που τον αγαπούν, ήταν ανάμεσα στο πολυπληθές ακροατήριο.
* «Οι ηγέτες είναι οι μεγάλοι ασθενείς», εκτίμησε ο λόρδος Ντέιβιντ Οουεν. Το θέμα του βιβλίου του, «Ασθενείς ηγέτες στην εξουσία», ιντριγκαδόρικο από μόνο του, ιντρίγκαρε και το κοινό, που ήθελε να μάθει... πόσο άρρωστοι είναι οι ηγέτες, που το κυβερνάνε. *
No comments:
Post a Comment