Σχετικά με τα ελληνικά στο διαδίκτυο

Στο φύλλο της 26.2.2010 δημοσιεύεται ενδιαφέρον άρθρο της κ. Μαρίας Αρβανίτη-Σωτηροπούλου για τα «Ελληνικά στο Διαδίκτυο». Το θέμα έχει ενδιαφέρον, ασφαλώς, όμως το άρθρο περιέχει μερικές ανακρίβειες που καλό είναι να ξεκαθαριστούν.

Καταρχάς, η καθιέρωση του μονοτονικού δεν έγινε «τη δεκαετία του 70, αμέσως μετά τη μεταπολίτευση», αλλά τον Ιανουάριο του 1982 επί ΠΑΣΟΚ και με υπουργό Παιδείας τον Ελ. Βερυβάκη. Ίσως η κ. Μ. Α.-Σ. εννοεί την καθιέρωση της δημοτικής στην εκπαίδευση, η οποία έγινε, πράγματι, το 1976 επί Νέας Δημοκρατίας και με υπουργό τον Γ. Ράλλη.

Δεύτερον, και σοβαρότερο ίσως, είναι απολύτως ανακριβές ότι «τα ελληνικά θεωρούνται το Α και το Ω στη γλώσσα επικοινωνίας των υπολογιστών». Η μόνη γλώσσα που καταλαβαίνουν πρωτογενώς οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές είναι ο κώδικας μηχανής (machine code στα αγγλικά), μια σειρά από δυαδικά ψηφία, δηλαδή μόνο 0 και 1, έστω 0010 1000 1100 0010. Για να μπορούν να την καταλαβαίνουν και οι άνθρωποι, έχουν φτιαχτεί οι λεγόμενες γλώσσες προγραμματισμού, που μερικές από αυτές χρησιμοποιούν σύνταξη που μοιάζει με τις φυσικές μας γλώσσες. Υπάρχει τέλος και η γλώσσα διασύνδεσης (ή διεπαφής) του ανθρώπου με το μηχάνημα, που συνήθως είναι τα αγγλικά (αν και όλο και περισσότερα προγράμματα κυκλοφορούν στα ελληνικά), όμως ο υπολογιστής καθαυτός μόνο τα μηδενικά και τους άσους «καταλαβαίνει».

Ο μύθος ότι τα ελληνικά (συνήθως: τα αρχαία ελληνικά) είναι η γλώσσα επικοινωνίας των υπολογιστών (συνήθως: των υπολογιστών του μέλλοντος) περιλαμβάνεται σε ένα κείμενο που κυκλοφορεί στο Διαδίκτυο, το λεγόμενο και Hellenic quest ή «Λερναίο κείμενο», όπως το έχω βαφτίσει εγώ (ο όρος έχει δημοσιευτεί και στην Αυγή) και το οποίο πιθανώς έλκει την καταγωγή του από τον Γεωργαλά, τον διανοούμενο της χούντας. Είναι αλήθεια ότι τα παραμύθια του Λερναίου τα έχουν πιστέψει και καλόπιστοι άνθρωποι, καθώς και άλλοι που ήθελαν πολύ να τα πιστέψουν, σαν τον ανεκδιήγητο τ. υπουργό Στυλιανίδη (βλ., και Η Αυγή, 10.2.2008), αλλά όταν τέτοιοι εθνικιστικοί μύθοι δημοσιεύονται στην Αυγή καλό είναι να μη μένουν αναπάντητοι.

ΝΙΚΟΣ ΣΑΡΑΝΤΑΚΟΣ, Η ΑΥΓΗ: 03/03/2010