«...Όταν τα εξεγερμένα ρεύματα της νεολαίας αποδύονται σε μια πρώτη άμορφη διαμαρτυρία, στο πλαίσιο της οποίας η άρνηση της παλαιάς εξειδικευμένης πολιτικής, της τέχνης και της καθημερινής ζωής είναι άμεση προϋπόθεση, ιδού τότε οι δυο όψεις ενός νέου αυθόρμητου αγώνα που ξεκινά με εγκληματική μορφή. (...) Όταν οι άσωτοι υιοί αυτής της ακόμη ακίνητης στρατιάς επανεμφανίζονται σ' αυτό το πεδίο του αγώνα που αλλάζει και ωστόσο παραμένει το ίδιο, ακολουθούν ένα νέο "στρατηγό Λούδ" που αυτήν τη φορά τους οδηγεί στην καταστροφή των μηχανών της ελεγχόμενης κατανάλωσης».
Ποιος απολογητής των σύγχρονων βαρβάρων τα γράφει αυτά; Ο Γκι Ντεμπόρ, στην «Κοινωνία του Θεάματος» (Εκδόσεις «Διεθνής Βιβλιοθήκη»), που είχε την τιμητική της τον περασμένο Μάη. Οταν σύσσωμος ο πολιτικός και δημοσιογραφικός κόσμος της χώρας, ανάμεσα στις μαυρόασπρες φωτογραφίες με τα αναποδογυρισμένα αυτοκίνητα και τα ξηλωμένα λιθόστρωτα, εξυμνούσε την «ελευθεριακή ρωγμή» του Μάη του '68 στο Παρίσι. Ναι «ήταν όμορφη η επανάσταση» τριάντα χρόνια πριν στη γαλλική πρωτεύουσα, όταν οι φοιτητές μαζί με τους «αλήτες» μπλουζόν νουάρ άλλαξαν τον κόσμο.
Αλλά τον Ντεμπόρ που φιγουράριζε ως ο στοχαστής του Μάη τον ξέχασαν πολύ γρήγορα. Αλλιώς θα είχαν καταλάβει τι είναι η εξέγερση. Και, ναι, έχει και σπασμένες βιτρίνες και καμένα αυτοκίνητα και πέτρες και λύσσα ενάντια στους ανθρωπόμορφους φρουρούς της τάξης. Και τώρα που ζουν μια εξέγερση και το αποπνιχτικό νέφος των δακρυγόνων φτάνει ώς τα γραφεία τους δεν τους φαίνεται και τόσο γοητευτική. Και δεν τους τρομάζει τόσο η βροχή από τα φλεγόμενα μπουκάλια αλλά εκείνο το σύνθημα στο μαυρισμένο από τη φωτιά τοίχο. «Ερχόμαστε από το μέλλον...»
Ποιος απολογητής των σύγχρονων βαρβάρων τα γράφει αυτά; Ο Γκι Ντεμπόρ, στην «Κοινωνία του Θεάματος» (Εκδόσεις «Διεθνής Βιβλιοθήκη»), που είχε την τιμητική της τον περασμένο Μάη. Οταν σύσσωμος ο πολιτικός και δημοσιογραφικός κόσμος της χώρας, ανάμεσα στις μαυρόασπρες φωτογραφίες με τα αναποδογυρισμένα αυτοκίνητα και τα ξηλωμένα λιθόστρωτα, εξυμνούσε την «ελευθεριακή ρωγμή» του Μάη του '68 στο Παρίσι. Ναι «ήταν όμορφη η επανάσταση» τριάντα χρόνια πριν στη γαλλική πρωτεύουσα, όταν οι φοιτητές μαζί με τους «αλήτες» μπλουζόν νουάρ άλλαξαν τον κόσμο.
Αλλά τον Ντεμπόρ που φιγουράριζε ως ο στοχαστής του Μάη τον ξέχασαν πολύ γρήγορα. Αλλιώς θα είχαν καταλάβει τι είναι η εξέγερση. Και, ναι, έχει και σπασμένες βιτρίνες και καμένα αυτοκίνητα και πέτρες και λύσσα ενάντια στους ανθρωπόμορφους φρουρούς της τάξης. Και τώρα που ζουν μια εξέγερση και το αποπνιχτικό νέφος των δακρυγόνων φτάνει ώς τα γραφεία τους δεν τους φαίνεται και τόσο γοητευτική. Και δεν τους τρομάζει τόσο η βροχή από τα φλεγόμενα μπουκάλια αλλά εκείνο το σύνθημα στο μαυρισμένο από τη φωτιά τοίχο. «Ερχόμαστε από το μέλλον...»
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΟΠΟΥΛΟΣ, ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 12/12/2008
No comments:
Post a Comment