Ο κόσμος του βιβλίου μετράει τις πληγές του, πέντε μέρες μετά

Της Ολγας Σελλα, Η Καθημερινή, Πέμπτη, 11 Δεκεμβρίου 2008

«Δεν υπάρχει τίποτα. Είναι μόνο τα ντουβάρια. Ήταν μία από τις πιο σύγχρονες βιβλιοθήκες, “Η Ευρώπη” τη λέγαμε, και έγινε με χρήματα της Ε. Ε. και τον προσωπικό μας κόπο, των καθηγητών και των μεταπτυχιακών της Νομικής Σχολής. Μόλις μας είχαν παραχωρήσει αυτό τον χώρο στο αναπαλαιωμένο κτίριο και μας είχαν δώσει αυτόν τον όροφο. Χωρίς τη βιβλιοθήκη αυτή δεν υπάρχει μεταπτυχιακό. Η βιβλιοθηκονόμος έκλαιγε χθες. Και παλαιοί μεταπτυχιακοί περνούσαν έξω απ’ το κτίριο, σαν τα φαντάσματα. Ήταν μια πληρέστατη βιβλιοθήκη ευρωπαϊκών σπουδών, δεν ξαναγίνεται». Τα λόγια αυτά ανήκουν στη συγγραφέα και καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο Αθηνών Λένα Διβάνη και περιγράφουν με μελανά χρώματα τι υπήρχε στο κτίριο που βρίσκεται στη συμβολή των οδών Σίνα και Ακαδημίας και δεν υπάρχει πια.

Δεν είναι τα μόνα βιβλία που έπεσαν θύματα της τυφλής βίας που έζησε η Αθήνα, και όλες οι μεγάλες πόλεις στην Ελλάδα, τις προηγούμενες μέρες.

Οι εκδόσεις «Μέλισσα», στη γωνία Σκουφά και Σίνα, τη Δευτέρα το βράδυ δέχθηκαν δύο φορές επίθεση. Το ισόγειο διαμέρισμα στις οδούς Σκουφά και Μασσαλίας, όπου στεγάζονται οι εκδόσεις «Μελάνι», την Τρίτη το πρωί άλλαζε επίσης τζάμια. Μεγάλες φθορές υπέστη και το βιβλιοπωλείο «Μαλλιάρης» στη Θεσσαλονίκη (στην οδό Δ. Γούναρη).

• «Αποτρόπαιο...»

Ανακοίνωση εξέδωσε χθες και το Εθνικό Κέντρο Βιβλίου, που «καταδικάζει απερίφραστα την οποιαδήποτε μορφή βίας ασκείται εν γένει στο κοινωνικό σύνολο και ειδικά στον χώρο του πολιτισμού. Οι επιθέσεις στα βιβλιοπωλεία -από αγνώστους στη διάρκεια των ταραχών- χαρακτηρίζεται απολύτως απαράδεκτο, προσβλητικό και αποτρόπαιο γεγονός. (...) Δεν επλήγησαν μόνο οι συγκεκριμένοι επαγγελματίες, αλλά και η αξιοπρέπεια του εκδοτικού κόσμου στο σύνολό του», καταλήγει η ανακοίνωση του ΕΚΕΒΙ.

Από το βράδυ του περασμένου Σαββάτου έχουν βρεθεί σε κίνδυνο (αν δεν έχουν καταστραφεί) πολλές όψεις του πολιτισμού μας. Σε όλα τα επίπεδα. Όμως, η καμένη πανεπιστημιακή βιβλιοθήκη στο κέντρο της πόλης, τα διαλυμένα και λεηλατημένα βιβλιοπωλεία πονούν ιδιαίτερα. Ίσως γιατί υπογραμμίζουν, με τρόπο αφόρητο, ότι τα πράγματα είναι πάρα πολύ σοβαρά. Ότι χρειάζεται πολύ ψυχραιμία από όλους για να συνυπάρξουμε και να προχωρήσουμε.

Οι εκδότες, η οικογένεια Ραγιά και οι υπάλληλοι έμειναν μέσα στον χώρο του βιβλιοπωλείου τη νύχτα της Δευτέρας για να προστατεύσουν τουλάχιστον τα βιβλία, αφού τζαμαρίες δεν υπήρχαν ούτε για δείγμα. Μόνο κάτι μαύρες σακούλες σκέπαζαν το χάσμα.