Ενα βραβείο Τ.Σ. Ελιοτ μεταφράζει Σαπφώ και τραγικούς

• Το νέο τεύχος της «Ποιητικής» μάς συστήνει τη σημαντική Καναδή ποιήτρια Αν Κάρσον

Η 60χρονη σήμερα Κάρσον πήρε την κορυφαία βρετανική ποιητική διάκριση το 2001  

• Στον κόσμο της σύγχρονης ποίησης η Καναδή ποιήτρια Αν Κάρσον, μαχητική φεμινίστρια και καθηγήτρια Κλασικών Σπουδών, έχει κερδίσει μέσα στα χρόνια τόσο τους επαίνους της κριτικής όσο και την εκτίμηση ενός μεγάλου αναγνωστικού κοινού σε όλο τον κόσμο. 

Στην ποιήτρια, που γεννήθηκε στο Οντάριο του Καναδά το 1950 και εξελίχθηκε σε μία από τις ιδιαίτερες και σπάνιες φωνές της αγγλόφωνης ποίησης, ανήκει το κεντρικό αφιέρωμα του 5ου τεύχους της «Ποιητικής», του εξαμηνιαίου περιοδικού για την τέχνη της ποίησης, που διευθύνει ο ποιητής Χάρης Βλαβιανός.

Το αφιέρωμα στην πρώτη γυναίκα που τιμήθηκε το 2001 με το βραβείο Τ.Σ. Ελιοτ, ανώτατη διάκριση στη Μεγάλη Βρετανία, ανθολογεί ποιητικές συνθέσεις και δοκίμια της συγγραφέως, τα οποία επιβεβαιώνουν ότι, δικαίως, θεωρείται μία από τις κορυφαίες ποιήτριες του καιρού μας. Τις μεταφράσεις των ποιημάτων υπογράφουν ο Βασίλης Αμανατίδης, ο Χάρης Βλαβιανός και η Δέσποινα Ρισσάκη, ενώ το δοκίμιο της Κάρσον με τίτλο «Το φύλο του ήχου» μεταφράζει η Νίνα Μπούρη.

Οπως σημειώνει η κριτική, το σύνολο του έργου της, τόσο η ποίηση όσο και η πρόζα της, είναι υπαινικτικό, ενορατικό και κινείται με άνεση σε διαφορετικά λογοτεχνικά είδη, ανάμεσα σε μύθους, αρχαίες γλώσσες, σπαράγματα της Ιστορίας και σύγχρονα θέματα, όπου συχνά η χαμηλή κουλτούρα συναντά με απρόβλεπτους και προκλητικούς τρόπους την υψηλή. Η Αν Κάρσον, αποκαλούμενη επίσης και «φιλόσοφος του ερωτικού πόνου» και του «χαμηλότονου λυρισμού», γράφει λιμπρέτα για όπερες. Το 2007 απέδειξε ακόμη μία φορά το ποιητικό ταλέντο και τη βαθιά γνώση και αγάπη της για τις κλασικές σπουδές με την έκδοση «Μαθήματα Πένθους», στην οποία συγκέντρωσε τις μεταφράσεις τεσσάρων από τις λιγότερο γνωστές τραγωδίες του Ευριπίδη: «Αλκηστη», «Ηρακλής», «Εκάβη» και «Ιππόλυτος». Το 2002 υπό τον τίτλο «If not winter» μετέφρασε στα αγγλικά όλα τα ποιήματα της Σαπφούς.

Την πλούσια ύλη του περιοδικού συμπληρώνουν ποιήματα και συνθέσεις που υπογράφουν σημαντικοί Ελληνες και ξένοι ποιητές και δοκίμια που αφορούν καίρια ζητήματα ποιητικής και στοχασμού. Ανάμεσα στους πρεσβύτερους και νεότερους Ελληνες ποιητές είναι και οι Νάσος Βαγενάς, Αριστείδης Αντονάς, Σάββας Παύλου και Γιώργος Γώτης, ενώ η ξένη ποίηση εκπροσωπείται από μια ομάδα νεότερων και κλασικών δημιουργών, όπως οι Heinrich Heine, Armando Romero και Manfred Peter Hein. Στο ίδιο τεύχος υπάρχει ένα ιδιότυπο αφιέρωμα στην ερωτική ποίηση, που επιμελήθηκε ο Γιώργος Μπλάνας, ο οποίος μεταφράζει και ερωτικά ποιήματα από το 630 π.Χ. (Σαπφώ) ώς το 1963 μ.Χ. (Αντρέι Βοζνεσένσκι και Ιωσήφ Μπρόντσκι).

Τέλος, το ελληνικό δοκίμιο εκπροσωπείται από τον Βαγγέλη Χατζηβασιλείου, ο οποίος θέτει υπό κρίση τις απόψεις περί ποίησης του Αλέξανδρου Αργυρίου, τη Μαρία Κουντουρά, η οποία εξετάζει το ζήτημα του «διεθνικού γραμματισμού» στο έργο τριών Ελλήνων ποιητών, και τον Μίλτο Φραγκόπουλο, που αναλύει ενδελεχώς το θέμα του «ευρήματος» στη μεταφραστική διεργασία.

• Γ.Ε.ΚΑΡ., Ελευθεροτυπία, Τρίτη 6 Ιουλίου 2010